Folk / Folk Rock & Country Artists & Albums

Κυκλοφορίες Rockipedia
#201

Bump το thread γιατί καταφθάνει τεράστιος δίσκος.

Οκ, δεν μπορώ να πω πως με ενθουσιάζει ο τίτλος του νήματος, από την άλλη το προτιμώ εδώ από ότι στο World Music.

Ο @Aldebaran το ανέφερε και στις νέες κυκλοφορίες, ο δίσκος κυκλοφορεί επίσημα αύριο, αλλά μιας και δημοσιεύθηκε η κριτική του σήμερα στο “Kvitravn” των Wardruna να πω και εγώ το κατιτίς μου.

Αρχικά, ενώ συχνά με βρίσκω να συμφωνώ μαζί του (όταν δεν μου μαθαίνει μπάντες) για αρκετές κυκλοφορίες, σπάνια συμφωνώ τόσο πολύ για ένα δίσκο:

Και όταν λέω πως συμφωνώ, δεν είναι στην ανάλυση του ήχου του δίσκου (αυτό το κάνει ανέκαθεν εξαιρετικά), αλλά στους λόγους που ξεχωρίζει, όπως τους εξηγεί ο Αντώνης.

Αυτό που έκαναν οι Wardruna είναι εντυπωσιακό. Κατάφεραν να δημιουργήσουν έναν δίσκο που αφορά περαστικούς και καμμένους με το nordic folk. Που αφορά, για εμάς τουλάχιστον, άτομα που είτε τους έμαθαν μέσω Vikings, είτε μέσω Gorgoroth/Enslaved, είτε γιατί πέτυχαν ένα βίντεο τους στο youtube και τους άκουγαν ως ambient χαλί είτε γιατί δεν ξέρω γω τι άλλο.

Ο Selvik κατάφερε να μετατρέψει αυτό που φοβόμουν, δηλαδή την “δυτικοκεντρική”, εμπορική ματιά πάνω σε λογικές soundtrack, την οποία καλλιέργησε μέσω του Vikings, σε υπέρ του όπλο, αφού τρόπον τινά “εκλαΐκευσε” τον συνθετικό πλούτο που μπορεί να έχει αυτός ο ήχος (ίσα ίσα τον αναδεικνύει σε σχέση με τις προηγούμενες κυκλοφορίες), σε σημείο που ξεπερνά, όπως πιστεύει και ο Αντώνης, τα προ διετίας μεγαλεία των Heilung που πολύ τους αγαπάμε.

Δεν ξέρω πόσο δύσκολο είναι σε αυτό το ιδίωμα, εν έτει 2021, ο Selvik που καιγόταν χρόνια με δαύτο, να παραδόσει ένα έργο, που σε κάνει να αναρωτιέσαι, πράγματι, πάει καλύτερα; Και ταυτόχρονα αυτό το “καλύτερα”, να μπορεί να γίνει αντιληπτό, θεωρώ, και από περιστασιακούς ακροατές που θα πατήσουν play (τίποτα κακό με αυτό, εκεί δεν είναι το πραγματικό crossover;).

Αυτά από μένα. Προτρέπω εκ νέου να διαβάσετε την κριτική, να ακούσετε από αύριο τον δίσκο, και από Δευτέρα ετοιμάζουμε με τον φίλτατο κάτι καλό και σχετικό, γιατί έπρεπε κάπως το παραμιλητό μας να μετασχηματιστεί σε έργο :stuck_out_tongue:

3 Likes
World Music
#202

εγω νομιζα οτι εδω θα μιλαγαμε για το ομορφοτερο φολκ πραμα που εχω ακουσει απο τοτε που αποφασισε να το γυρισει ο Chuck Ragan.

Εννοω αυτο

1 Like
#203

Πριν 8 χρόνια (και 20κάτι ποστς) είχα προτείνει το παραπάνω, έφτασε η ώρα για τον διάδοχο (που είχε κυκλοφορήσει πρόπερσι τέτοια εποχή, αλλά εγώ σχεδόν πάντα με lag τα ακούω).

Ζεστά κομμάτια για δροσερές βόλτες του σούρουπου με ένα φλασκί ουίσκι στην τσέπη.

1 Like
#204

Ούτε folk metal, ούτε nordic folk, ούτε τίποτα άλλο. Μόνο σκέτο, ξερό ιρλανδικό folk από την πιο ιδιαίτερη φωνή αυτής της γενιάς.

Με το ενάμισι πόδι στην παράδοση και με μισό πόδι προς drone μοντερνιές. Φοβερό το νέο άλμπουμ και, υπόψιν, όλο το υλικό είναι καινούριο και γραμμένο από την ίδια.

2 Likes
#205

Δεν την ήξερα , όντως πολύ καλό απο την πρώτη ακρόαση !

1 Like
#206

Μιλάμε για τεράστιο άλμπουμ από την Waxahatchee. Δώδεκα κομματάρες.

3 Likes
#207

Από τους καλύτερους δίσκους που άκουσα φέτος. Μαγική μουσική.

3 Likes
#208

Ρε συ Κωστή επειδή δεν μπορώ να το βάλω να παίξει αυτή τη στιγμή, δώσε και μια περιγραφή. Φολκ ροκ, σκέτη φολκ; Και αν φολκ, τι φολκ, κλπ. Έτσι σαν ορεκτικό ρε παιδί μου.

Τενκγιου :innocent:

1 Like
#209

Φολκ σκέτο. Καθόλου ροκ θα έλεγα, ενώ νομίζω δεν υπάρχουν πουθενά ηλεκτρικά σημεία, είναι αρκετά ήπιων τόνων, χωρίς μουσικές εντάσεις (αν και διόλου “φλατ” ή μονότονο, κάθε άλλο). Πολύ ατμοσφαιρικό, πολύ συναισθηματικό επίσης.

Στα αυτιά μου θα έλεγα πως είναι κοντά στην Marissa Nadler (λιγότερο καταθλιπτικό όμως), υπάρχει μια εσάνς Gillian Welch αλλά χωρίς την country αύρα, ίσως και Midlake αλλά με ακόμα πιο απλές δομές. Έτσι πρόχειρα για να δώσω ένα στίγμα.

3 Likes
#210

I don’t even know who these are, but thanks :stuck_out_tongue:

1 Like
#211

…το φετινό άλμπουμ της οποίας είναι απλά αριστουργηματικό.

1 Like
#212

Οκ, σημειώθηκε και αυτό!

#213

Η οποία Welch δεν πρέπει να έχει βγάλει ποτέ κάτι μέτριο κι όλοι οι γνήσιοι, σκληροπηρυνικοί φολκάδες (ναι, υπάρχουν πολλοί) την προσκυνάνε.

2 Likes
#214

Απολύτως επική live archival κυκλοφορία του θεού Robbie Basho. Πενταπλό cd…

Έπος.

1 Like
#215

Πολυ καλος ο νεος Bonnie Prince Billy.

2 Likes
#216

Και πότε δεν ήταν;

1 Like
#217

Λιγο πανω, λιγο κατω, παντα καλος.

4 Likes
#218

Αρχές του προηγούμενου έτους η Vera Sola κυκλοφόρησε έναν πολύ ενδιαφέροντα δίσκο, το “Peacemaker” , το οποίο μπορούμε να θυμηθούμε φέτος με την συλλογή με remixes που κυκλοφόρησε, το “Ghostmaker” + ένα νέο κομμάτι

4 Likes
#219

Αφήνω εδώ 2 περσινά και 2 φετινά άλμπουμ.

  1. Thorn Wych - Aesthesis

Από τις αποκαλύψεις της περσινής χρονιάς για μένα, που ο βλάκας νόμιζα πως βγήκε αρχές του '25 και λεω α, βρήκα σοβαρό AOTY contender ήδη, και είχα πρήξει διάφορους να το ακούσουν, αλλά εν τέλει απλά είχα χάσει τα αυγά και τα πασχάλια. Με ηλεκτρονικές και πειραματικές απολήξεις, έντονο psych/drone folk υπόβαθρο, και παραμορφωμένα φωνητικά, πρόκειται για μια πολύ απαιτητική εμπειρία. Πολλά κομμάτια είναι συνειρμικές/αυτοσχεδιαστικές δημιουργίες, ενώ τα διάφορα ηχητικά λέβελ κάνουν τις ακροάσεις εμβυθιστικές και ελάχιστα εξωστρεφείς μεν, όχι όμως και ρηχά κινηματογραφικές.

Επίσης:

This album takes inspiration from such works as ‘The Secret Book of John’, the 1940 film ‘The Thief Of Baghdad’, and Lata Mangeshkar’s ‘Meera Bhajans’. She dedicates her work to Asherah the Holy Mother, keeper of the Tree of Life

Έτσι είναι, άμα δεν τα βρίσκεις στην ώρα τους.

  1. Tristwch Y Fenywod - s/t


To ντεμπούτο της ουαλλικής τριάδας που μεταφράζεται το όνομά τους ως “η θλίψη των γυναικών” είναι ένα πειραματικό neo-folk έργο με έντονα darkwave στοιχεία, τα οποία όμως ποτέ δεν κυριεύουν. Κοινώς, σαν ένα πιο παγανοφεμινιστικό πείραμα πάνω στα μακροσκελή κομμάτια των Kaelan Mikla για να κάνω μια συνειρμική σύγκριση ως κατευθυντήριο.

Οι σκοτεινές, ονειρικές κυκλοφορίες της 4AD των 80ς συνδυάζονται με την '00s έξαρση του ιδιώματος, συνδυάζουν την παραδοσιακή γλώσσα της περιοχής τους με μια έξοχα σύγχρονη θεματική προσέγγιση (και ποιός είμαι εγώ για να την κρίνω βέβαια) και για ντεμπούτο, πρόκειται για εξαιρετικά σοβαρή προσπάθεια, την οποία κλασικά, βρήκα μπροστά μου τον Δεκέμβριο, when all was said and done.

Θα εμφανιστούν όμως στο Roadburn 2025, καθώς είναι πουλέν της Becky (edit: εδώ ένα κείμενο στο τέλειο προσωπικό της blog), οπότε όποιο καταφέρει να πάει, να ετοιμαστεί πσυχολογικά.

Οι ίδιες, τα λένε καλύτερα εδώ:

Πάμε και στα φετινά:

Νέο Wardruna ε:

Αφήνω τότε και αυτά εδώ :stuck_out_tongue:

Τέλος, το one-man project του Wÿntër Ärvń, θα κυκλοφορήσει σε ένα μήνα νέο δίσκο.

Πρακτικά, παίζει dark folk, απλά το προσεγγίσει στα έγχορδα και τις ατμόσφαιρες, σαν black metal, πάντα όμως μένει ακουστικός. Ξανά, πολλά νεοκλασικά στοιχεία, θα είναι εξίσου ευχάριστο. Αν σκέφτεστε Xasthur, καλά το πάτε, απλά είναι λιγο πιο φαντεζι.

Λίγα λόγια για το προηγούμενο:

3 Likes
#220

Κιθάρα και αφρικανικό Κόρα, σε ένα απ’ τα πιο ωραία τραγούδια που θα ακούσουμε σήμερα

2 Likes