Χωρίς να έχω πάει σε συναυλία τους, από αυτά που έχω δει και ακούσει, στα live είναι φοβεροί. Το κακό είναι πως λόγο του Ισπανόφωνου σπάνια πάνε σε μη ισπανόφωνες χώρες γιατί πολύ ψήνω να τους δω (επιτέλους από το 2011 που είχα πρωτογράψει γι αυτούς στο topic κάνουμε συζητησούλα :lol: )
@GRACCHUS BABEUF η μασκώτ είναι όλα τα λεφτά 
Για να πεσουν στο τραπεζι τπτ καλες μπαντες στο ραπεζι για τσεκαρισμα!!Παλιες και Καινουριες,Γνωστες ή Αγνωστες.Προτιμητεο να συνοδευεταιι μια προτεινομενη μπαντα με τους δισκους που αξιζουν απο την ιδια.Αντε μπας και φτιαξουμε κανενα καλο οδηγο και βρουμε κανα διαμαντακι…
Bumb!
Περιμένω πως και πώς
[SIZE=“4”][B]Krampus[/B] [/SIZE](εξ Ιταλίας!)
[B]Kronos’ Heritage[/B] (από την πρόσφατη κυκλοφορία τους “[B]Survival of the fittest[/B]”)
Θυμίζουν αρκετά τους Eluveitie, αλλά με κάπως ανεπαίσθητα πιο μοντέρνο ήχο…
Όπως σωστά έγραψε κάποιος στο YouTube: “[I]So yeah, they’re alike… but it’s more like if Krampus was Eluveitie grandson[/I]” (!)
Καινούρια δουλειά και από τους τρελλάρες Νορβηγούς, τους [B]Trollfest [/B]
Οι τύποι ήταν η απόλυτη αφασία στο περσινό Heidenfest όπου τους είχα δει!! Ο τραγουδιστής τους βγήκε στη σκηνή ντυμένος …Budweiser! #-o
[B]Album teaser:[/B]
[B]Track by track:[/B] (αρκετά πρωτότυπη παρουσίαση!)
[B]“TrinkenTroll” official video:[/B]
[B]Making of “Illsint”:[/B]
Έχει να πέσει τρελό γέλιο με τη νέα δουλειά των πιο γνήσιων εκπροσώπων του “[B]…true Norwegian Balkan Metal[/B]” (!)
[I](Τα χάπια μου, τις μπύρες μου κι ένα ζουρλομανδύα!)[/I]
:lol:Είμαι πολύ επιφυλακτικός με τους Krampus αλλά θα τον τσεκάρω τον δίσκο τους.
Υπάρχει balkan metal σκηνή ή οι trollfest είναι πρωτοπόροι?
Bump. Μια σημαντική φετινή κυκλοφορία στο είδος είναι, νομίζω, ο καινούριος δίσκος των Ιρλανδών πρωτοπόρων του celtic metal, [B]Waylander,[/B] με τίτλο [B]Kindred Spirits.[/B]
Ας πούμε και δυο λόγια γενικά και ειδικά, έτσι για αλλαγή σ’ αυτό το θρεντ.
Το celtic metal είναι λίγο πονεμένη ιστορία. Μετά από τόσα χρόνια, πολύς κόσμος ακόμα αναρωτιέται αν τελικά γίνεται να συνδυαστούν το metal με την παραδοσιακή κέλτικη μουσική χωρίς το αποτέλεσμα να είναι αστείο. Και η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Δεν είναι σα να παίρνεις ας πούμε celtic folk και punk και να τα συνδυάζεις, αυτό εδώ και δεκαετίες είναι γνωστό ότι γαμάει και έχει βγάλει μπαντάρες. Αλλά όταν κάποτε συνειδητοποιείς ότι η πιο χαρακτηριστική celtic metal μπάντα, δηλαδή οι Cruachan, ουσιαστικά είναι ένα τρομακτικά άνισο συγκρότημα που μάλιστα κάποιες φορές το καθαρά μέταλ σκέλος της μουσικής του είναι τραγικά μέτριο και generic και άλλες έχεις την αίσθηση ότι απλά “πέταξαν” ένα μαντολίνο, ένα βιολί και ένα tin whistle μέσα σε καθαρά μέταλ κομμάτια, κάπου προβληματίζεσαι (sorry ellanor, Angel_Death). Ίσως τελικά είναι πολύ πιο σοφό αυτό που κάνουν οι Primordial, οι Mael Mordha ή εσχάτως οι Darkest Era, οι οποίοι περισσότερο εστιάζουν στο να υπηρετήσουν τα επί μέρους μεταλλικά ιδιώματα στα οποία εντάσσονται, στα οποία όμως προσθέτουν με πολύ διακριτικό τρόπο πινελιές από την παραδοσιακή μουσική της πατρίδας τους. Αλλά μπάντες οι οποίες να έχουν την ικανότητα να αποδίδουν ισότιμους ρόλους στις ηλεκτρικές κιθάρες από τη μία και στα βιολιά, τα μαντολίνα και τις φλογέρες από την άλλη και να βγάζουν μουσικάρες, όπως π.χ. κάνουν οι Neck στο celtic punk, στο metal δυστυχώς σπανίζουν.
Οι Waylander κατά τη γνώμη μου είναι μία απ’ αυτές τις μπάντες. Η προσέγγισή τους ήταν ανέκαθεν διαφορετική, φυσικά, από αυτή των συγκροτημάτων που προανέφερα, δηλαδή των “διακριτικών”, αυτοί πάντα έδιναν ΠΟΛΥ χώρο στο παραδοσιακό σκέλος, αλλά απ’ την άλλη διαφέρει και από την άποψη των Cruachan αλλά και ουσιαστικά της μισής folk metal σκηνής της Ευρώπης που αποπνέει έναν πολύ έντονο κιτς αέρα, κάτι το ρουστίκ και τουριστικό που δεν κολλάει με τη θεματολογία και το όλο πνεύμα που προσπαθούν να υιοθετήσουν. Πρώτα απ’ όλα οι Waylander απ’ όσο θυμάμαι ποτέ δεν το έπαιξαν Dubliners ή Wolfe Tones ας πούμε, με το να παίζουν μέταλ διασκευές πασίγνωστων ιρλανδικών anthems, όπως έκαναν μια ζωή οι Cruachan (οι οποίοι συνήθως και σκότωναν τα εν λόγω άσματα). Επίσης ποτέ δεν έκαναν το λάθος να επιτρέψουν να παρεισφρύσει στη μουσική τους αυτή η ενοχλητική, όταν μιλάμε για μέταλ, “πανηγυρτζίδικη” διάθεση. Οι Waylander αντιπροσωπεύουν τη σοβαρή πλευρά αυτής της μουσικής, όπου το γλέντι αντικαθίσταται (ευτυχώς) από τη μυσταγωγία και τα war tunes. Στον καινούριο δίσκο τους κάνουν λίγο πολύ ό,τι έκαναν σε ολόκληρη τη μέχρι τώρα πορεία τους: χρησιμοποιούν γνωστές, χιλιοπαιγμένες, ουσιαστικά κλισαρισμένες μέταλ μανιέρες και “τακτικές”, τις οποίες όμως κάνουν ελκυστικές ακριβώς επειδή τους προσδίδουν το κύρος της μυστικιστικής παράδοσης που επικαλούνται, αυτόν τον παγανιστικό αέρα που μπορεί να κάνει ένα ουσιαστικά NWOSDM κομμάτι να μην ακούγεται, επιτέλους, σαν μια μαλακία και μισή. Καταφέρνουν για άλλη μια φορά να αποφύγουν τις κακοτοπιές και τις παγίδες στις οποίες έπεφταν μια ζωή οι αδιόρθωτοι Cruachan και φτιάχνουν ένα δίσκο που πιστεύω ότι θα αρέσει σε πολλούς εδώ μέσα, κρίνοντας από τα ακούσματά τους.
τους έχω αφήσει στο πρώτο δίσκο να σου πω την αλήθεια, παρόλο που μου άρεσε εκείνος (δε θυμάμαι τώρα ονόματα κομματιών αλλά είχε 4-5 κομματάρες μαζί με τη τρομερή διασκευή στο παραδοσιακο κέλτικο κομμάτι). Τα υπόλοιπα σε τι βαθμό είναι σε σχέση με το πρώτο??
Στο ίδιο επίπεδο λίγο-πολύ. Απλά στους δύο τελευταίους δίσκους, αρχής γενόμενης από το Honour Amongst Chaos του 2008, το “καινούριο” στοιχείο είναι ότι ο ήχος καθαρίζει αισθητά και το όλο vibe αρχίζει να παραπέμπει περισσότερο στο death παρά στο black metal, αν και εννοείται ότι ριφφς και γενικότερα black στοιχεία υπάρχουν πάντα στη μουσική τους. Νομίζω ότι αν ξεθάψεις το Reawakening Pride Once Lost και ακούσεις και το τελευταίο θα δεις την όποια εξέλιξή τους σαν μπάντα και τα κομμάτια του παζλ θα συμπληρωθούν από μόνα τους. Στην τελική τέσσερις δίσκους έχουν, δεν είναι πολλοί.
Γενικά το φολκ μεταλ ειναι λιγο πονεμενη ιστορια…
Κατι Krampus,Equilibrium,Elvenking που εχουν αναφερθει στο θρεντ.Καλα για Τrollfest,Turisas και λοιπους τα σχολια ειναι περιττα.Με καποια πανηγυργιωτικα βεβαια γουσταρεις μετα απο 5 λιτρα αλκοολ δε λεω.Εμενα προσωπικα μου τη δινει απιστευτα οταν χωνουν σε μετρια μεταλ κομματια με μετρια μπρουταλοφωνητικα και καραμετρια “μοντερνομεταλ” ριφς παραδοσιακα οργανα η μελωδιες σφηνα κι απο πισω ακουγεται η τρικαση ξερογω.Δεν το μπορω καθολου
Αλλα γενικα αυτο που λεει ο φενριζ στο βιντεο (3ο λεπτο)
http://www.youtube.com/watch?v=ithDn76Xogw
Υπαρχουν και πολυ πολυ ωραια πραγματα αλλα ειναι λιγα (η εγω δεν εχω ψαξει οσο πρεπει).Οπως οι Isengard πχ
Πρεπει να φαινομαι πολυ πιουριστας κι ετσι αλλα τι να κανω ετσι νομιζω πως εχει η κατασταση:p
[B]Waylander, θρύλοι!! :respect: [/B]
Ακόμα θυμάμαι τις απίστευτες ανατριχίλες όταν πρωτοάκουσα [B][U]αυτό[/U][/B] από το [B]Reawakening Pride Once Lost[/B]!
Όσο για τις αναφορές στους [B]Cruachan[/B], συμφωνώ εν πολλοίς με το φίλτατο Γράκχο…
Εκεί που διαφωνώ ως ένα σημείο, είναι στο τσουβάλιασμα πραγματικά αξιόλογων συγκροτημάτων από τον ευρύτερο χώρο του folk (και όχι μόνο του celtic) metal ως “πανηγυριώτικα”. Και διαφωνώ υπό την έννοια ότι και στην ίδια την παραδοσιακή μουσική όλων των λαών, το festive στοιχείο είναι πολύ έντονο ούτως ή άλλως (λ.χ. τα περίφημα drinking songs), άρα αυτό είναι λογικό να αντικατοπτρίζεται σε κάποιο βαθμό και στη folk metal εκδοχή του…
Και βέβαια, όπως και στην παραδοσιακή και λαϊκή μουσική υπάρχουν τραγούδια και συγκροτήματα φιλοσοφίας και προσέγγισης tongue-in-cheek, το ίδιο υπάρχει και στο folk metal και στα παρακλάδια του! (βλ. π.χ. τους Trollfest που εκ πρώτης όψεως είναι για τα “μπάζα”, αλλά αν ξεπεράσεις το αρχικό πολλαπλό εγκεφαλικό, διαπιστώνεις ότι έχεις να κάνεις με ταλαντούχους μουσικούς και πολύπλοκες, έξυπνες συνθέσεις και ότι το στυλ που υπηρετούν παντρεύει μια χαρά το χαβαλεδιάρικο στοιχείο με το ιδιαίτερο σκωπτικό χιούμορ και τον ιδιότυπο κυνισμό των βορειοευρωπαίων)
Φυσικά, θα συμφωνήσω ότι πολλά συγκροτήματα όντως το παρακάνουν: είτε από άποψη ευρύτερης αισθητικής, καθώς αγγίζουν πραγματικά τα όρια του κιτς, είτε από άποψη άνισων μουσικών συγκρητισμών. Για παράδειγμα, τόσο τα breakdowns και τα core-οειδή φωνητικά (με τα οποία δυστυχώς φλερτάρουν πλέον ακόμα και σοβαρά συγκροτήματα όπως οι Eluveitie) όσο και τα στοιχεία …ηλεκτρονικής μουσικής και beat που παρατηρούνται σε πολλά Mittelarter συγκροτήματα κυρίως της Γερμανίας, όπου προσπαθούν να συνδυάσουν τις γκάιντες με τον ήχο των …Rammstein (!), έχουν πολλές φορές κωμικοτραγικά αποτελέσματα που αγγίζουν ή και ξεπερνούν τα όρια του φαιδρού…
Το σημαντικό για μένα είναι να υπάρχει πάντα σεβασμός στην εκάστοτε παράδοση και στην ουσία της μουσικής από την οποία υποτίθεται ότι εμπνέεται η κάθε μπάντα…
Και για μένα, μπάντες λ.χ. όπως οι ταλαντούχοι Λεττονοί [B]Skyforger[/B] κάνουν ακριβώς αυτό, υπηρετώντας με σεβασμό, σοβαρότητα και συνέπεια το μουσικό τους ιδίωμα. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι συνεργάζονται και με τοπικά συγκροτήματα παραδοσιακής μουσικής (όπως οι Auli) αλλά και το ότι δίνουν και οι ίδιοι το δικό τους στίγμα ως αυτόνομη folk παρουσία με ακουστικά sets (όπως [U]εδώ[/U] ή [U]εδώ[/U]). Κι όπως οι γείτονές τους, οι Εσθονοί Metsatöll, χαίρουν και μεγάλης εκτίμησης και αποδοχής στις πατρίδες τους. Φυσικά, οι Skyforger αναφέρθηκαν απλώς ως ένα ενδεικτικό παράδειγμα αξιόλογων -κατά τη γνώμη μου- μουσικών που εντρύφησαν και προσέγγισαν με σεβασμό τις μουσικές της πατρίδας τους, δεν είναι οι μόνοι.
Επανερχόμενος, πάντως, στο θέμα της “γραφικής” ή κιτς εμφάνισης και επειδή μνημονεύτηκε ένα συγκρότημα [U]στο οποίο έχω μεγάλη αδυναμία[/U] (και το οποίο αντικειμενικά δεν ανήκει στο folk metal, παρά τα διάσπαρτα φολκ στοιχεία) πολλές φορές δυστυχώς αποτελεί ανασταλτικό και αποτρεπτικό παράγοντα στο ν’ακούσουμε ένα δίσκο ή ένα κομμάτι με “ανοιχτά” αυτιά και “ανοιχτά” μυαλά… Κι έτσι, χάνουμε κομμάτια ή δίσκους πραγματικά διαμάντια! Στο κάτω-κάτω της γραφής, η μουσική μετράει πάνω (ή …κάτω!) απ’ όλα, έτσι δεν είναι; 
Just my two cents! :roll:
Σας αφήνω με μια αρκετά αξιόλογη (imho) μπάντα από τη Ρουμανία…
[B]http://www.youtube.com/watch?v=0y-bbtYaY_c
http://www.youtube.com/watch?v=4STYdEprmko
http://www.youtube.com/watch?v=la6O-JIbP3g
http://www.youtube.com/watch?v=wGn6jfNrlfE&feature=related[/B] (Live από[B] Wacken 2011[/B]!)
Καμια διαφωνια σ’αυτο που λες.Αλλα οσες φορες εχω ακουσει συνδιασμο μεταλ με αυτο το παρακλαδι της φολκ μουσικης το αποτελεσμα μου φαινεται κακογουστο και δεν καθομαι να το αναλυσω παραπανω.Προτιμω χιλιες φορες για παραδειγμα να ακουσω το παραδοσιακο κομματι ως εχει παρα ντυμενο με ηλεκτρικες και πλαστικα τυμπανα.Εκει ειναι η διαφωνια μου, και καθαρα μουσικα μου φαινεται ατυχης συνδιασμος.Εκτος αν γινεται καπως [U]ετσι[/U].Αλλα τις περισσοτερες φορες προσωπικα δεν…
Αλλα Οκ για να ειμαι και ειλικρινης δεν το εχω ψαξει το ιδιωμα τοσο πολυ
Επειδή το ποστ του Frealaf είναι πραγματικά αξιόλογο (απ’ την άποψη ότι φανερώνει έναν ακροατή που ασχολείται πολύ σοβαρά με τη μουσική του), είναι άξιο και απάντησης, οπότε κάποιες διεκρινίσεις:
Κατ’ αρχήν φίλε Frealaf δεν έχουμε το ίδιο υπόβαθρο σ’ αυτή την κουβέντα: για να ακούσω από το συγκεκριμένο ιδίωμα όσα έχεις ακούσει εσύ, πρέπει να περάσουν πολλάααα χρόνια. Οπότε ό,τι και να πεις για να ανασκευάσεις κάτι που είπα εγώ, πιθανότατα έχεις δίκιο.
Δε μπορώ να πω καν ότι είμαι κάποιος που θέλει να πέσει με τα μούτρα σ’ ένα καινούριο γι’ αυτόν μουσικό ιδίωμα αλλά απλά δεν είχε τύχει να το κάνει μέχρι τώρα: το ενδιαφέρον μου είναι πολύ πιο συγκεκριμένο και έχει να κάνει κατά κύριο λόγο με την κέλτικη μουσική. Δεν είναι ότι με απωθούν άλλες λαϊκές μουσικές από την υπόλοιπη Ευρώπη, απλά έχω πάθος για την κέλτικη (και ιδίως την ιρλανδική) μουσική και μόνο. Προσωπικά κολλήματα που λέμε.
Για να έρθω σιγά-σιγά στο ψητό και συγκεκριμένα την εντύπωση που μάλλον σου έβγαλα σχετικά με τη στάση μου για τα “γλέντια”: σε πληροφορώ ότι μιλάς με ένα άτομο που πέρασε όλο του το καλοκαίρι λιώνοντας CELTIC PUNK. Με πιάνεις; Αν νομίζεις ότι αυτά που ακούς είναι πανηγυρτζίδικα, πες μου να σου στείλω πιέμ με χαρακτηριστικά λινκς απ’ αυτά που ακούω εγώ. ΔΕ ΘΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΣΤ’ ΑΥΤΙΑ ΣΟΥ. Οπότε believe.you.me, δεν έχω κανένα απολύτως θέμα με την όλη ιστορία του συνδυασμού folk πανηγυριού και ηλεκτρικής μουσικής ΓΕΝΙΚΑ. Ίσα ίσα που γουστάρω κάργα, τη βρίσκω απίστευτα σου λέω δικέ μου, αυτό το καλοκαίρι (αν εξαιρέσεις το ότι ήμουν φαντάρος) ήταν ένα από τα πιο διασκεδαστικά της ζωής μου σου λέω.
Το θέμα μου ξέρεις πού είναι; Όταν μιλάμε για METAL. Ναι, έχω ένα μικρό κόλλημα εκεί. Ενώ ακούω punk μπάντες να παίρνουν τα βιολιά και τα μαντολίνα και τις γκάιντες και τις φλογέρες και δεν ξέρω κι εγώ τί άλλο και να δίνουν πόνο, και χύνω, όταν ακούω metal μπάντες να κάνουν το ίδιο, τί να σου πω, κάτι-δε-μου-κάθεται-καλά. Μου φαίνεται ότι δεν ταιριάζει το ίδιο καλά ρε παιδί μου! Ότι δηλαδή το metal κατά κάποιον τρόπο δεν “πρέπει” να ακούγεται πανηγυρτζίδικο. Ότι η ενέργειά του πρέπει να έχει εντελώς διαφορετικό αέρα, πιο δυσοίωνο να το πω, πιο σοβαρό, πιο… κάπως. Εκεί είναι το πρόβλημά μου με πολλές μπάντες του είδους.
That being said, κρατάω πάντα μια πισινή, ότι μπορεί απλά να μην έχει τύχει να ακούσω την τάδε folk metal μπάντα που αποτελείται από μουσικάρες με σωστή αισθητική και σεβασμό στην κληρονομιά που κουβαλάνε, και οι οποίοι να έχουν το ταλέντο να φτιάχνουν απίθανη, διονυσιακή, καυλωτική μουσική που σε κάνει να νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε λαϊκό πανηγύρι (…με metal κιθάρες) και να ΜΗΝ ξενερώνεις!
Who knows?
Απλά δε μου έχει συμβεί με βάση τα λίγα (ομολογουμένως) που έχω ακούσει από το χώρο, οπότε αναγκαστικά έπρεπε να κάνω τη σύγκριση αυτού που κάνουν οι Waylander με αυτά που ξέρω, για να πω αυτό που ήθελα. Simple as that.
Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις, τις φιλοφρονήσεις και την πραγματικά αξιόλογη συζήτηση… 
Θα μπορούσαμε να μιλάμε με τις ώρες τόσο σε πρακτική όσο και …φιλοσοφική βάση για τις μουσικές που μας συγκινούν!
Σε κάθε περίπτωση, κρίνοντας κάπως από τα ακούσματα που σας συγκινούν, θα είχα να σας προτείνω ανεπιφύλακτα ένα συγκρότημα π.χ. σαν τους [B][U]Månegarm[/U][/B]:
και μερικά καταπληκτικά -κατά την ταπεινή μου άποψη- ακουστικά τους:
Btw, από το χώρο του Celtic Rock/Punk Rock, αρκετά καλή εντύπωση μού έκαναν οι [B][U]The Real McKenzies[/U][/B] τους οποίους είχα δει πέρσι στη Γερμανία μαζί με τους [B][U][U]Rapalje[/U][/U][/B] και τους [B][U]Fiddler’s Green[/U][/B].
Btw, τους Σέρβους [B][U]Orthodox Celts[/U][/B] και τους Ιταλούς [B][U]Myrddin[/U][/B] που κι αυτοί παίζουν …celtic/Irish folk/rock (!) τους ξέρεις Γράκχε;
[I]ps> [/I]Εκείνο το PM με recommendations, ευπρόσδεκτον!
[I]ps2>[/I] Πολύ χαίρομαι που μνημόνευσες τους [B]Darkest Era![/B] Υποσχόμενο γκρουπ και ψηνόμουνα άσχημα να πάω να τους δω Βουδαπέστη όπου έπαιξαν το Σάββατο που μας πέρασε μαζί με τους [B][U]Dalriada[/U][/B], τους [B][U]Kerecsen Sólyom[/U][/B] και τους [B][U]Arkona[/U][/B]!! Δυστυχώς, δεν τα κατάφερα… 
Ναι, αλλά πρέπει να πω ότι τους ψιλοσιχαίνομαι Όχι ντάξει, δεν τους σιχαίνομαι κιόλας, δεν είναι άσχημος ο ήχος τους, απλά δεν αντέχω με τίποτα τον τραγουδιστή τους, δεν ξέρω, είναι φοβερό αυτό το πράγμα, είναι σα να θέλεις να φτιάξεις μια irish folk μπάντα για να χλευάσεις/δουλέψεις τους Ιρλανδούς και για τραγουδιστή να διαλέγεις επίτηδες έναν που όχι μόνο κάνει μπαμ ότι είναι Σέρβος αλλά είναι στερεοτυπικά Σέρβος ρε παιδί μου, σα να προσπαθούμε εγώ κι εσύ να “κάνουμε” έναν Σέρβο που μιλάει αγγλικά. Γενικά δε με ενοχλεί (πια) αυτό το πράγμα, το να παίζουν ιρλανδική μουσική άκυρα άτομα, από χώρες που ουδέποτε είχαν την παραμικρή σχέση με Ιρλανδία, Κέλτες ή οτιδήποτε (π.χ. τους Fiddler’s Green που ανέφερες τους εκτιμώ πάρα πολύ), αλλά τουλάχιστον να μου δημιουργούν ρε πούστη μου την ψευδαίσθηση ότι ακούω Ιρλανδούς, να μη μου το χαλάνε τόσο άγαρμπα.
Κατά τ’ άλλα μην ξύνεις πληγές για τους Real McKenzies, είχα την ευκαιρία να τους δω πριν λίγα χρόνια αλλά τον έπαιξα γαμώ τον Edward Longshanks μου γαμώ.
έντιτ
Εμμμμ ναι και προφανώς από πάνω μιλάω για τους Orthodox Celts, έτσι; Τους άλλους τους Ιταλούς δεν τους ξέρω.
Το φετινο Waylander δεν εχει αντιπαλο στο ειδος του,στιβαρο-δυνατο μεταλ με τα φολκ στοιχεια οπως και οπου πρεπει…με Moonsorrow και Mael Mordha, ο,τι καλυτερο κυκλοφορει στο φολκ μεταλ. Οι Eluveitie ξεκινησαν αψογα,προς το παρον χυνουν την καρδαρα με το γαλα. Ο ορισμος τουτου του ιδιωματος ηταν και ακομα παραμενει,οι συναυλιες των Skyclad στο Ροδον
Μιας και τυγχανει να απολαμαβανω αυτη την στιγμη το Honour Amongst Chaos των Waylander,να πω και γω οτισους σεβομαι οσες λιγες μπαντες του ειδους.Μακρια απο τις φολκ μπαντες που παιζουν στα πανηγυρια της Φινλανδιας (και αλλου βεβαια).Μοιραζουν την μελωδια με την αγριαδα ωστε το μουσικο αποτελεσμα να ειναι καλα ζυγισμενο,το φολκ στοιχειο δεν ειναι υπερβολικο ωστε να εκμηδενιζει το ροκ(μεταλ) στοιχειο αλλα ουτε και πετανε απλα κανενα οργανο απλα για να ονομαστουν φολκ.Ο Dave Briggs που παιζει το μαντολινο και το Whistle,εχει πληρη αντιληψη της δυναμης που μπορει να προωθησει με το οργανο του και αποφευγει την βλαχια.Τα τραγουδια τους ειναι διαλεχτα ενα και ενα,ευχαριστος δισκος μεχρι τελευταιο λεπτο.Και το εξωφυλλο για το εικαστικο του θεματος…
…μέψησες, σε σιγανή φωτιά:p, θα τσεκάρω:):!:
Vintersorg - Till fjälls
Μια φορά και ένα καιρό, ο 25χρονος Andreas Hedlund, γνωστός στον δικό μας μουσικό κόσμο ως Vintersorg, είχε ξεκινήσει την δική του, προσωπική μπάντα με το όνομα του. Viking Metal μέχρι το κόκαλο με τον ίδιο τον Vintersorg να τραγουδά, να στιχουργεί, να συνθέτει, να παίζει όλα τα όργανα . Το πρώτο του ep, ??Hedniskhjartad??, του 1998 έδειξε αμέσως την ποιότητα του. Τραγουδισμένο στα Σουηδικά, με ένα γνήσιο επικό συναίσθημα, με παραδοσιακά στοιχεία που αρμόζουν τέλεια με την μουσική του υπόσταση. Και την ίδια χρονιά, το ντεμπούτο, στο ίδιο επίπεδο σε όλους τους τομείς. Το ??Till Fjalls?? απέδειξε το πόσο σημαντικός καλλιτέχνης είναι και ο δίσκος είναι από τα ελάχιστα δείγματα one man?s projects που έχει γίνει τόση τρομερή δουλειά. Οι Vintersorg συνεχίζουν μέχρι σήμερα, έχοντας προσθέσει πολλά Prog στοιχεία στην μουσική τους και προσωπικά δεν βρίσκω δίσκο τους που να μην το θεωρώ υψηλού επιπέδου. Τυχαία δεν τον πήραν οι Borknagar τα τελευταία 15 χρόνια για χρέη τραγουδιστή.
Ο τότε μακρυμάλλης Vintersorg είχε μια ιδιαίτερη φωνή. Μπάσα αλλά κρυστάλλινη. Περιείχε μια επική χροιά μέσα της. Βέβαια σε αρκετό μέρος του δίσκου τραγουδά και σε ακραίους τόνους, θυμίζοντας black metal τραγουδιστή. Μπορεί να μην καταλαβαίνω στίχο, αλλά το artwork γεμάτο χιονισμένες βουνοκορφές, όπως και το εξώφυλλο, με βοηθά να τους φανταστώ. Η μουσική εξιστορεί, αφηγείται από μόνη της. Οι μελωδίες λαξεύουν τους ρυθμούς, ένα περήφανο φούσκωμα δημιουργείται από τις αρμονίες του. Τα πλήκτρα χτίζουν μια αέρινη, παγωμένη ατμόσφαιρα, μόνο και μόνο για την σχίζουν τα ζεστά φωνητικά του Vintersorg.
Το ομώνυμο τραγούδι είναι από τα πιο όμορφα του δίσκου. Ιδανικές μελωδίες, επικές γέφυρες, και τα προγραμματισμένα drums να μην ενοχλούν καθόλου. Τιμούν τον ήχο του Viking Metal με την σημαία να ανεμίζει με έπαρση αλλά και δίκαια. Με δύναμη, σφυρηλατημένα riffs, που καθοδηγούν την αρετή του ήχου τους σε σύγχρονες παραμορφωμένες οδούς. Και με μια φωνή που έχει καταπιεί φωνή και την έχει μετατρέψει σε λέξεις. Ξεχάστε χαζές μπάντες που καπηλεύονται τον όρο Viking και Epic. Εδώ υπάρχει ουσία, εδώ η πηγή είναι ανόθευτη. Ο Vintersorg παίζει γνήσια, δεν τον ενδιαφέρουν τα καλούπια, δεν προσπαθεί να παίξει πολύ σκληρά ή πολύ ήρεμα. Μεταμορφώνει την άσπιλη αγάπη του σε κάποια θέματα σε στολίδια ηχητικής αντίληψης. Ένα από τα αγαπημένα τραγούδια του δίσκου, το τελευταίο, ??Fangad Utav Nordens Sjal ??. Δίνει πνοή σε ένα επικό ταξίδι αναζωογόνησης και λατρείας.Waylander - Reawakening Pride Once Lost
Celtic Folk Metal. Ποιες μπάντες μας έρχονται στο μυαλό κάτω από αυτήν την περιγραφή; Αν είναι μπάντες σαν τους Finntroll, δυστυχώς δεν σου τα μάθανε καλά. Πρώτον πρέπει να είναι μπάντα από το Ηνωμένο Βασίλειο. Δεύτερον να είναι folk αλλά όχι για τα εμποροπανίγυρα. Τρίτον να είναι Metal, όχι χαζοχαρούμενα βλάχικα με παραμορφωμένα φωνητικά. Για πάμε πάλι μια προσπάθεια. Cruachan είπες; Ναι,αυτή είναι η σωστή απάντηση; Skyclad;Σε αυτούς αξίζει ακόμα και ως ιδρυτές να αναφερόμαστε. Τι άλλο; Μια πιο μικρή μπάντα, οι Βορειοιρλανδοί Waylander. Το συγκρότημα ιδρύθηκε πίσω το 1993 από τα αδέρφια O? Hagan και σύντομα το Κέλτικο αίμα που κυλούσε στις φλέβες τους μετάτρεψε την αγάπη τους για το κλασσικό metal σε αυτό που τελικά εξελίχτηκαν. Δυο demos και τα νερό μπήκε στο αυλάκι. Το ??Reawakening Pride Once Lost?? (1998) ντεμπούτο τους είναι ένα εκπληκτικό δείγμα Celtic Folk Metal. Οι Waylander βγάζουν αραιά και που δίσκους έχοντας κυκλοφορήσει συνολικά τέσσερις σε μια 20ετία πάνω κάτω ενώ παραμένει μόνο ο τραγουδιστής και ο μπασίστας από τα αρχικά μέλη. Για νιώστε?
Τέσσερις μεταλλάδες και ένας που αγαπά και παίζει παραδοσιακά όργανα της πατρίδας τους ενώνουν τις δυνάμεις τους. Το νεανικό της ηλικίας τους, τους παρέχει πάθος και ζωντάνια. Μια ορχηστρική εισαγωγή σε βάζει στον κόσμο τους, τα πνευστά σε φυσούν πολύ βόρεια. Εξαιρετικοί ρυθμοί δίνουν ένα πολεμόχαρο χορευτικό τόνο όσο τα Tin Whistles αδειάζουν τον αέρα της τιμής τους μέσα στους μαγικούς τους σάκους. Τα φωνητικά είναι ακραία και τσιριχτά αλλά ακούγονται πολύ ταιριαστά μιας και ακούγονται γεμάτα οργή και κατάρες. Τα τραγούδια διαδέχονται το ένα το άλλο χωρίς να το παίρνεις χαμπάρι μιας και έχουν τρομερή αλληλουχία και μουσική σύνδεση. Τα τύμπανα/κρουστά και συγκεκριμένα τα Bodhran επικαλούνται τους Παγανιστικούς Θεούς και εμφυσούν τιμή και δύναμη στους πολεμιστές. Εξαιρετικές ενορχηστρώσεις, αρμονίες που θυσιάζονται πάνω στον βωμό του θυμού, μελωδίες που θρηνούν για τους χαμένους. Ακόμα και οι φωνές σπάνε εκείνη την στιγμή, πονάνε και θρηνούν.
Οι Ατρόμητοι των Waylander συνδυάζουν πανέμορφα τα παραδοσιακάστοιχεία με τα ροκ στο σωστό ισοζύγιο και το αποτέλεσμα ενθουσιάζει. Όταν επιλέγουν να δώσουν μεγαλύτερη βάση στο φολκ στοιχείο, γεννιούνται συνθέσεις σαν το ??Gaelic Dawn??. Μικρές, με έντονο το σημείο των μελαγχολικών πνευστών (όπως και στο εισαγωγικό τραγούδι) και μια στενόχωρη νοσταλγία στην φωνή. Αυτό λειτουργεί προς όφελος τους μιας και πάντα ακολουθείται από μια θυμωμένη σύνθεση που τα riffs ακούγονται ως τιμωροί, τα φωνητικά σαν δαιμόνια της Φύσης και τα τύμπανα έχουν μια άσβεστη φλόγα μέσα τους. Το ?King Of The Fairies?? το θεωρώ από τα καλύτερα του δίσκου μιας και συνδυάζει μέσα στην ίδια σύνθεση και τους δυο κόσμους που αγκαλιάζουν εγκάρδια οι Waylander χωρίς κανένας από τους δυο να υποχωρεί στιγμή. Τόσο ρυθμικό, μεγαλεπίβολο και ξεσηκωτικό που αποκλείεται να μην σε εμφυσήσει με ενδιαφέρον. Η κληρονομιά των προγόνων τους, τους ευλογεί με ωραίες μελωδίες που θα μπορούσαν να χορεύονται από τον λαό τους αν δεν τα είχαν επιμεταλλώσει με κρύο ατσάλι και πνευματική λάβα. Τώρα πλέον η μουσική τους ανήκει σε ΕΜΑΣ.