Αυτα ειναι
Nαι, αλλά πας στις 24/10 Λονδίνο και κάθεσαι και μέχρι τις 28 να δεις Camel. Και πιθανότατα μετά να έρθει το τέλος του κόσμου
Σαν σήμερα (27/7/1973) κυκλοφορεί το ΔΙΣΚΙΟΝ GENESIS LIVE
Ενα reunion με γκαμπριελ παω να το δω οπουδηποτε και με οποιοδηποτε χρηματικο κοστος. Εστω κι αν υπαρχουν δυο σετ με κολλινς στα φωνητικα και γιο στα ντραμς.
Ο Peter Gabriel με τίποτα δεν επιστρέφει.
Ο Hackett θέλει να έχει ρόλο, δηλαδή υλικό 70’s… ούτε αυτό πρόκειται να συμβεί γιατί δεν το θέλουν οι υπόλοιποι.
Οπότε το μόνο που μένει ως πιο πιθανό, είναι κάποιο σχήμα με Phil Collins σε φωνητικά και Rutherford-Banks μόνο, που δεν αξίζει για μένα γιατί θα παίζουν πάλι τα χιτ των 80’s.
Προς το παρόν ότι πιο κοντινό σε Genesis είναι η μπάντα του Hackett. Το είχα αναφέρει πιο πάνω… τελικά κατάφερα να τους δω το 2017 στην Ρώμη 
Οποιος δεν τους έχει δει χάνει.
2 Likes
Να βγω εξω για να δω μονο χακετ ειναι πολυ δυσκολο. Μονο αν περιοδευσει με γκαμπριελ και 70’ς υλικο, το εκαναν και οι anderson-wakeman των yes με μεγαλη επιτυχια
Και ο τελευταίος πραγματικά σπουδαίος δίσκος των Genesis είναι το… Voyage of the Acolyte, παρά την εμφανή απουσία της δημιουργικής παράνοιας του Peter Gabriel όπως και του απαραίτητου ραφιναρίσματος από τον “αρχιτέκτονα” Tony Banks!
3 Likes
Μην ξαναλέμε τα ίδια. Δεν υπάρχει περίπτωση να ξανα ασχοληθεί ο Gabriel με τους Genesis.
Ούτε οι ίδιοι οι Genesis με Collins υπάρχει περίπτωση να παίξουν το 70’s υλικό.
Τα άλμπουμ του Hackett μέχρι και σήμερα είναι κλασικό prog υλικό.
Voyage of the Acolyte, Spectral Mornings, Defector και επίσης φοβερά άλμπουμ σε πιο ακουστικό/συμφωνικό ύφος το Metamorpheus και το Bay of Kings και πολλά ακόμη.
2 Likes
2 Likes
Χωρίς Gabriel και hackett, και στην κατάσταση που είναι ο Collins δεν με δελεάζει. Το σετλιστ σίγουρα θα είναι 80’ς που δεν τα ακούω σχεδόν ποτέ.
Αν θέλουν να αποχαιρετισουν όπως πρέπει ας μαζευτούν όλοι μαζί με το μικρό Collins στα ντραμς και τραγούδια από ολη την καριέρα τους.
1 Like
Όλες οι θέσεις σολντ άουτ σε 10 λεπτά και προστέθηκαν 6 συναυλίες ακόμα στις ίδιες πολεις
1 Like
Δεν ήταν πότε απ τις αγαπημένες μου κλασικές ροκ μπάντες οι Genesis πόσο μάλλον η 80’s εμπορική εκδοχή τους. Και Ελλάδα να ερχόταν που λέει ο λόγος δεν θα πήγαινα.
Αλλά νταξ αναμενόμενο να γίνει πάρτι με τα εισιτήρια ειδικά εντός έδρας.
Εχω δει Genesis Revisited και είμαι υπερκαλυμμένος 
Παρόλα αυτά, αν έχουν ένα setlist σαν το παρακάτω δεν είναι και άσχημο αλλά προφανώς ούτε και ιδανικό. Θεωρώ το Duke πολύ καλό άλμπουμ, το καλύτερο που έβγαλαν χωρίς Hackett.
https://www.setlist.fm/setlist/genesis/2007/hollywood-bowl-los-angeles-ca-6bd6f66e.html
1 Like
Να πούμε εδώ ότι οι Genesis, όταν είχαν εν δράσει και σε πλήρη σύμπνοια την κλασική τους σύνθεση, έφθασαν σε ιλιγγιώδεις κορυφές και πραγμάτωσαν όλες τις υποσχέσεις που είχε αφήσει το progressive rock από γεννησιμιού του, τόσο που έκτοτε όχι μόνο οι ίδιοι αλλά και το γενικότερο μουσικό αυτό ρεύμα, πήραν νομοτελειακά την κατιούσα.
Χωρίς κάποια ιδιαίτερη αφορμή αυτά, πιθανότατα έχουν ειπωθεί και παραπάνω, απλά συνειδητοποίησα ότι δεν έχω γράψει τίποτε για ένα από τα 4-5 πλέον αγαπημένα μου συγκροτήματα!
3 Likes
Μαζί με τους Jethro Tull από τα πιο consistent prog συγκροτήματα μέχρι τις αρχές των 80’s χωρίς να βγάλουν κάτι μέτριο.
Μετά οι Genesis το γύρισαν στο πιο εμπορικό ενώ οι Tull τα πήγαν καλά χωρίς να βγάλουν βέβαια κάποιο σουπερ αλμπουμ.
Οι Yes έβγαλαν κορυφαία άλμπουμ αλλά μετά το 75 είχαν πολλά σκαμπανευάσματα.
Οι King Crimson επίσης κορυφαίοι αλλά με σκαμπανευάσματα. Για ορισμένους η 80’s περίοδος ήταν καλή εμένα δεν με ενθουσιάζει ιδιαίτερα. Ίσως λόγω του τραγουδιστή.
Προτιμώ περισσότερο τους πειραματισμούς που έκαναν πιο πρόσφατα με boxset όπως το “The ProjeKcts”.
1 Like
Σήμερα όμως οι ζωντανές εμφανίσεις των King Crimson απέχουν μάλλον έτη φωτός από όλων των υπολοίπων εκτός ίσως των Yes (και των δύο).
1 Like
Επειδή συχνά γίνεται αυτή η κουβέντα σε πηγαδάκια, όταν με ρωτάνε για αγαπημένες μπάντες πάντα οι πρώτες 5 που θα πω είναι genesis, yes, rush, iron maiden, the who. Η σειρά εξαρτάται απτή φάση που είμαι ΑΛΛΑ πάντα οι θέσεις 1-2 είναι Genesis & yes. Για μένα οι συνθέσεις τους δεν πλησιαστηκαν από καμία μπάντα. Σίγουρα και οι king crimson, οι camel και τόσοι αλλοι πρόσφεραν τα μέγιστα στο κορυφαίο (για μένα) μουσικό ειδος.
Α και για αγαπημενα κομμάτια έχω κατασταλάξει πολλά χρόνια τωρα
1 supper’s ready
2 musical box
3 cinema show
6 Likes
Το suppers ready καλό αλλά ποτέ δεν με ενθουσίασε.
Δεν το θεωρώ το ίδιο καλό με τα αντίστοιχα μεγάλα epics των άλλων prog bands.
Στιχουργικά μόλις φέτος κατάλαβα το νόημα και κατανόησα την θεατρικότητα του supper’s ready, βλέποντας ένα πολύ ωραίο εικονογραφημένο βίντεο που τα εξηγεί.
Παρόλο που αρκετοί είναι κολλημένοι με τον P. Gabriel εγώ όσο περνάνε τα χρόνια άρχισα να εκτιμώ πάρα πολύ “wind and wuthering” και “Duke” κυρίως αλλά και το “Genesis”.
1 Like
Έτσι από περιέργεια, πες μου epics που θα έβαζες πιο ψηλά. Μόνο για Gates of delirium το συζητάω 
.
Στιχουργικά το νόημα του supper’s ready δεν έχει αποσαφηνιστει ποτέ επαρκώς. Ο δημιουργός του βίντεο (που έχει κάνει φοβερή δουλειά και με το Lamb βέβαια) έχει γράψει ότι έχει βασιστεί στους στοιχους κ σε κάποιες παλιές συνεντεύξεις της μπάντας.
Όταν ρωτήθηκε ο Γκάμπριελ πρόσφατα είπε ότι ‘’ όλα αυτα’’ που συμβαίνουν στο τραγούδι τα είδε ένα βράδυ στο σπίτι του με τη γυναίκα του υπό την επήρεια ναρκωτικών και το άλλο πρωί αμέσως το πήγε στην υπόλοιπη μπάντα.
Η κορύφωση που ξεκινάει από το apocalypse 9/8 δεν υπαρχει σε κανένα άλλο τραγούδι, για μένα. Ειδικα το progressive είναι και περισσότερο υποκειμενικό από αλλά είδη βέβαια μιας κ το συγκεκριμένο το έχω συνδέσει με ένα βράδυ μετακόμισης από ένα σπίτι που πέρασα πολλά, ένα σπίτι που όπως έφευγα, άφηνα και την εργένικη ζωη.
Πάντα με συγκινεί το φινάλε,χωρις να με ενδιαφέρει η θρησκεία.
1 Like
Ρε @Dr_Love δεν περίμενα ποτέ να βρεθεί κάποιος με τόσο κοντινά γούστα ειδικά όταν βάζουμε τόσο περιορισμένο εύρος (top 5).
Και για μένα οι πέντε αγαπημένες μπάντες είναι οι ίδιες με μόνες εξαιρέσεις τους Jethro Tull και τους Kansas στην θέση των Rush (που είναι στο… top 6-7) και των Yes που εννοείται ότι έχουν την τεράστια εκτίμηση μου κι αυτοί.
Και στα αγαπημένα Genesis κομμάτια συμφώνησα κατ’ ευθείαν με το που τα είδα μέχρι που… θυμήθηκα το Firth of Fifth!
Το οποίο, πέραν των όσων εκθαμβωτικών συμβαίνουν στο μουσικό κομμάτι, επίσης έχει στίχους που δεν βγάζουν νόημα και, όπως παραδέχτηκαν και οι ίδιοι οι δημιουργοί του, δεν έχουν κιόλας ιδιαίτερο νόημα!
3 Likes