Οι μουσικοί ήταν ημιεπαγγελματίες. Δηλαδή δεν ήταν άρτια ούτε καν απλώς καλά τεχνικά καταρτισμένοι. Ήταν σαν να έβλεπα μπάντα του Schoolwave ξέρω γω. Έκαναν πολλά λάθη. Δεν τηρούσαν βασικούς κανόνες παιξίματος, δηλαδή στις μισές φράσεις, σόλο, δισολιές κτλ δεν έκαναν καν vibrato!!! Δεν ήταν “μουσική” εκτέλεση των κομματιών, ήταν σαν να άκουγα το Guitar Pro 6 να παίζει με λάθη κιόλας! Δεν υπήρχε καμία μουσικότητα στο παίξιμο. Δεν μπορούσαν ούτε απλώς να αντιγράψουν τον δίσκο, ο ντράμερ απλοποιούσε τα περισσότερα θέματα και έκανε και λάθη.
Ασχέτως τεχνικής, δεν υπήρχε κανένα συναίσθημα στο παίξιμο. Κανένα! Καμία επιθετικότητα επίσης, μόνο στο needle lies νιώσαμε λίγο. Όποιος είναι μουσικός παιδιά κατάλαβε σίγουρα. Και για να κάνω το σχόλιο που τριβέλιζε το μυαλό μου όλο το βράδυ : φανταστείτε ο Tate να είχε τους Enforcer ας πούμε για μπάντα του. Να είχε καταρτισμένους, επαγγελματίες, καυλωμένους μουσικούς. Τι ήταν αυτά τα παιδάκια ρε σεις; Δηλαδή άμα αποτύχω σαν δικηγόρος έχω μεγάλες πιθανότητες να με πάρει sessionα ο Tate, τόση κιθάρα ξέρω κι εγώ που έχω να την πιάσω από το 2011.
Γιατί λοιπόν ο μεγάλος αυτός τραγουδιστής επέλεξε αυτούς τους ημιεπαγγελματίες; Γιατί; Τι σεβασμός είναι αυτός στο κοινό σου; Δηλαδή ρε πούστη ο Geoff Tate δεν βρίσκει ικανούς μουσικούς να θέλουν να παίξουν μαζί του το Mindcrime? Το YouTube να άνοιγε και να έπαιρνε τύπους που κάνουν cover στα τραγούδια του θα ήταν χίλιες φορές καλύτερα.
Που ακριβώς, που ακούσατε τη φωνή του; Είχα εκνευριστεί τόσο πολύ που παράτησα τη φίλη μου και άλλαξα 4 θέσεις. Σχεδόν τέρμα μπροστά, στη μέση, μια φορά δεξιά και μια φορά πίσω και στη μέση στο 1ο σκαλοπατάκι. Δεν άκουγα Tate ΠΟΥΘΕΝΑ. Μια υποψία νιώσαμε στο Silent Lucidity ας πούμε και πουθενά αλλού. Δεν ήταν απλά χαμηλά στη μίξη, πιστεύω ότι τις μισές φορές ανοιγόκλεινε απλά το στόμα ή είχε κλειστό μικρόφωνο. Δεν νοείται να κάνει ότι ουρλιάζει και να μην ακούγεται τίποτα. Το όλο πράγμα ήταν εντελώς ύποπτο τι να πω. Για σας που λέτε ότι τον ακούσατε έχω την αίσθηση ότι επειδή ξέρετε κάθε στίχο απ’ έξω - για το Mindcrime μιλάμε - νομίζατε ότι τον ακούγατε κιόλας. Φανταστείτε η χθεσινή μπάντα να έπαιζε ακυκλοφόρητο υλικό ας πούμε. Τι θα ακούγαμε τότε;
Σημειώνω ότι είναι η αγαπημένη μου φωνή στην metal. Δεν ξέρω πως να το χωρέσω σε λόγια, για μένα οι Queensryche της χρυσής τους εποχής ήταν η καλύτερη live μπάντα στην ιστορία της metal και οι ερμηνείες του στους δίσκους επίσης. Το σερί από το EP μέχρι και το Empire επίσης δεν έχει προηγούμενο. Αντιλαμβάνομαι ότι ο ίδιος ο Tate δεν προστάτεψε τον εαυτό του ήδη από τότε : οι ερμηνείες που έκανε στους δίσκους ΔΕΝ γινόταν να αναπαραχθούν ακριβώς ούτε από τον ίδιο την ίδια εποχή, πόσο μάλλον 10, 20, 30 χρόνια μετά. Και σε αυτό δεν ήταν έξυπνος, όταν άλλοι τραγουδιστές τραγουδούσαν στον δίσκο σκεπτόμενοι και το πως θα τα πουν στα live.
Ως τεράστιος οπαδός λοιπόν δηλώνω απίστευτα απογοητευμένος και θα προσπαθήσω να διαγράψω από την μνήμη μου αυτό το πράγμα.
Σαν άνθρωπος πάντως υπέστη ένα σοκ (ναι, και είμαι συναισθηματικός, και οι τέχνες αποτελούν από τα σημαντικότερα πράγματα στη ζωή μου για να μιλάω τόσο υπερβολικά). Για 2 λόγους : πρώτον γιατί πάντα προσπαθούσα να καταλάβω πως κάποιοι καλλιτέχνες έγραψαν θεάρεστα έργα και μετά για 25 χρόνια σερί γράφουν ΚΛΑΝΙΕΣ. Λες και τους έδωσε το χάρισμα κάποια δύναμη και μετά τους το πήρε πίσω. δεύτερον γιατί πάντα προσπαθούσα να καταλάβω γιατί δεν το βλέπανε οι ίδιοι και δεν σταματήσανε. Και για τον άνθρωπο Tate μου φαίνεται αδιανόητο να μην καταλαβαίνει ότι αυτό που κάνει δείχνει παντελή έλλειψη σεβασμού στο κοινό του. Δεν έχει αυτογνωσία ο άνθρωπος, ή την έχει χάσει. Και μια τελευταία αναλογία που από χθες επίσης μου τριβελίζει το μυαλό : κι ο Ρονάλντο όταν κατάλαβε ότι μεγαλώνει και δεν μπορούσε να υπηρετήσει τον ρόλο του εξτρέμ έγινε σέντερ φορ, κι ο Λεμπρόν κάτι αντίστοιχο, κι ο Dickinson σταδιακά έκοβε τις υπερβολές στο στούντιο για να μπορεί να τα πει live, κι εγώ κι εσύ άμα βάλουμε 50 κιλά θα κόψουμε να στέλνουμε φωτό στην γκόμενα αλλά θα παίξουμε μπάλα αλλιώς Αυτογνωσία και προσαρμογή. Αυτό που με στεναχώρησε εν τέλει ήταν ότι είδα ένα ίνδαλμά μου να με δουλεύει και να το έχει χάσει εντελώς καλλιτεχνικά. Κάτι που διάβαζα και ήξερα μέσα μου τόσα χρόνια, αλλά το ότι το είδα από κοντά με αποτέλειωσε.
End of σεντόνι, πάω να ακούσω το Walk in the Shadows για να ξεχάσω τα χθεσινά.
μικρό edit : δηλαδή για μένα θα έπρεπε να πει “τόσο μπορώ, θα πάρω μια αξιοπρεπή μπάντα, θα πάρω έναν αξιοπρεπή μουσικό για backing vocals για να στηρίζει τα ρεφρέν και τα διπλά φωνητικά και θα τραγουδάω όσο μπορώ, με κανονικό ήχο και όχι tricks. Θα κάνω αξιοπρεπώς την δουλειά μου σαν επαγγελματίας μουσικός”
Είσαι υπερβολικός αλλά μπορώ να καταλάβω την απογοήτευσή σου. Αυτά που γράφεις ισχύουν σε μεγάλο βαθμό. Το θέμα είναι πόσο θα σε επηρέαζαν όταν θα έκανες την σούμα στο τέλος. Περίμενα αντιδράσεις “ποτήρι μισοαάδειο ή μισογεμάτο”, αλλά εσύ το είδες μπιτ άδειο κάτι με το οποίο δεν μπορώ να συνταχτώ. (κάτι το οποίο θα ίσχυε αν ερχόταν κάποιος και μου έλεγε “γάμησε ο Tate”). Εγώ πέρασα ωραία όπως έγραψα και πιο πάνω. Λυπάμαι για το θανατικό που έσπειρε μέσα σου…
Συμφωνώ σε όλα όσα είπες και να προσθέσω ότι ο κόσμος το είδε αυτό και για αυτό ήταν μουδιασμένος.
Βλέπεις το operation livecrime και σε πιάνουν τα κλάματα…με το χθεσινό.
Καλά αυτό περί κονσέρβας παίζει άσχημα! Ρε συ με έπιανα συνέχεια να γκαρίζω τους στίχους, μετά να λέω “ώπα κάτσε να μην γκαρίξω μπας και τον ακούσω”. Ετότε γινόταν το εξής : μέσα μου έπαιζε ο στίχος, οι γύρω μου τραγουδούσαν τον στίχο και έβλεπα τον Tate να ανοιγοκλείνει το στόμα του και ιιιιιιιιιιιιισως μια υποψία φωνής που και που. Και αναρωτιόμουν αν τον ακούω όντως ή αν όλα τα άλλα μου δημιουργούν αυτήν την ψευδαίσθηση!!!
Αυτές ήταν και μένα οι σκέψεις μου όταν τον είδα πέρυσι που νομίζω ήταν και το πρώτο λάιβ του τουρ. Ο Τέιτ ήταν ρισπέκτ και φωνητικά και όλα, αλλά η μπάντα πίσω του…
Το είπα η μπάντα ήτανε κάτω του μετρίου. Δεν ήτανε καν οι κιθαρίστες που είχε παλιά. Ήτανε κάποιοι Ιταλοί που ήρθαν για τα λαιβ σε Ελλάδα και Τουρκία. Από Τειτ δεν είχα θέμα. Μέχρι εκεί είναι. Το φιλινγκ των 80ς ούτε οι κανονικοί κουινσς δε βγάζουν πια. Και αυτοί παικτικά πεσμένοι. Τέλος εποχής. Απλά ήταν μια καλή βράδυα νοσταλγίας. Κάποια μπακινγκ ήταν ηχογραφημένα. Αφού μόνο ο πλήκτρας είχε μικρόφωνο.
Αυτά τα κάνουν κάτι μπλακιδες που παίζουν κονσέρβα όλο το αιντολ.
Συναισθηματικά φορτισμένος πήγα στο Gagarin. Και έφυγα πλήρης συναισθημάτων και πόνου (κάποια στιγμή στον πανικό έφαγα μια κλωτσιά στο καλάμι ).
Περνώντας όμως οι ώρες, “αδειάζω” όλο και περισσότερο.
Δεν είναι η απογοήτευση που νιώθω γιατί τελικά κανένας μουσικός - και ειδικά οι τραγουδιστές - δεν μπορούν να νικήσουν το ΘΗΡΙΟ που λέγεται χρόνος. Ούτε η βεβαιότητα ότι όσα ακούω χρόνια τώρα στο σαλόνι μου δεν μπορεί να τα αναπαράγει πια ένας 60άρης (τα έκλεισε πρόσφατα). Είναι η αίσθηση ότι κάποιος προσπάθησε να μας πουλήσει ένα “κόλπο” για να γίνει η “δουλειά”. Δεν μπορώ να ξέρω αν στα πλαίσια του κόλπου ήταν η κακή μείξη, η έλλειψη προσπάθειας εκ μέρους του, ή η χαμηλή ποιότητα των μουσικών του.
Το θέμα είναι ότι δεν μετανιώνω γιατί τον ΕΙΔΑ από πολύ κοντά για πρώτη φορά στη ζωή μου. Μάλλον και τελευταία. Αλλά πραγματικά δεν τον ΑΚΟΥΣΑ όπως φανταζόμουν. Επίσης θέλω να πιστεύω ότι η διάρκεια του σετ (σκάρτα 90 λεπτά ) έχει να κάνει όχι με τις αντοχές του αλλά με τις νομικές συμφωνίες με τα μέλη των Queensrýche. Δηλαδή τον αριθμό των τραγουδιών που του έχουν επιτρέψει να παίζει…
Ήταν δεδομένο και είχε φανεί και από τα βίντεο προηγούμενων εμφανίσεων , ότι η περιοδεία αυτή έχει τον χαρακτήρα αρπαχτής ,και οι μουσικοί που παίζουν είναι μια μέτρια Cover μπάντα.Για τον Tate όποιος έχει παρακολουθήσει την πορεία του ήξερε ότι δεν είναι σε καλή κατάσταση πλέον.
ίσως βοηθήσει την συζήτηση να έχουμε ένα μετρο σύγκρισης του τι σημαίνει άκουγα - δεν άκουγα . Υπάρχει ολόκληρο το λάηβ της Θεσ-κης στο γιουτουμπ . Εγώ έτσι τον άκουγα
Αυτογνωσία και προσαρμογή. Αυτό που με στεναχώρησε εν τέλει ήταν ότι είδα ένα ίνδαλμά μου να με δουλεύει και να το έχει χάσει εντελώς καλλιτεχνικά. Κάτι που διάβαζα και ήξερα μέσα μου τόσα χρόνια, αλλά το ότι το είδα από κοντά με αποτέλειωσε.
