Η αληθεια ειναι οτι δεν συμμεριζομαι τονενθουσιασμό σας. Ενας απλα καλος δισκος σαν χιλιαδες αλλους. Τιποτα παραπανω - τιποτα παρακατω.
Εγώ με τους Gojira δεν έχω καμιά τρομερή σκορδοκαΐλα. Τους ανακάλυψα το 2012 με το L’Enfant αλλά πρώτη φορά άκουσα άλμπουμ τους κανονικά με το Magma, κι αυτή η εκδοχή τους μου ταιριάζει. Το From Mars το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον, κάποια σημεία του κολλητικά, αλλά με κουράζει κιόλας.
Ως εκ τούτου, αυτό που παίζουν τώρα, το κάπως συγκρατημένο, μ’αρέσει γιατί το παρακολουθώ με μεγαλύτερη ευκολία. Από αυτήν την άποψη, το άλμπουμ μ’αρέσει πολύ, και πιστεύω θα το ακούσω πολλές φορές ακόμη. Αν πρέπει να το χαρακτηρίσω, δεν θα το έλεγα αριστούργημα, όμως.
1 Like
Τον άκουσα κι εγώ για πρώτη φορά. Χωρίς να πολυδιαβάσω τι έχει ειπωθεί προηγουμένως σε αυτό το topic για να μην επηρεαστώ, θα έλεγα ότι οι Gojira διατηρούν ψηλά τον πήχη αλλά για πρώτη (μάλλον;) φορά δε τον ανεβάζουν παραπάνω από το προηγούμενο άλμπουμ τους.
Τα καλά νέα: Το άλμπουμ μου ακούστηκε πιο heavy από το Magma (το οποίο μου άρεσε) αλλά διατήρησε τον πιο προσιτό χαρακτήρα του προκατόχου του. Νομίζω ότι με τα 2 τελευταία albums της, η μπάντα έχει κάνει σαφές άνοιγμα προς πιο μεγάλο κοινό. Επίσης έχουν βάλει νέα στοιχεία στο δίσκο, λίγο κάποια tribal, λίγο τα πιο διαφορετικά progressive στοιχεία (πχ Chant). Τέλος, εμένα η παραγωγή μου άρεσε.
Τα κακά νέα: Όπως είπα και πριν, δεν είδα κάτι που να μην έχουν ξαναπαίξει, με μια πρώτη ακρόαση (που πάντα δεν είναι αρκετή). Για την ακρίβεια άκουσα πολλά guitar licks τα οποία τα έχουμε ξανακούσει και στο Magma και στο The Way ενώ και τα grooves των τραγουδιών (έστω του 75% του δίσκου) έχουν παρόμοια λογική.
Καλός δίσκος, πιθανότατα θα μπει στην ευρύτερη λίστα των top της χρονιάς αλλά πολύ δύσκολα θα σπάσει την τριάδα From Mars - The Way - L’ Enfant (ίσως όμως ξεπεράσει τον Magma).
2 Likes
Ξέρεις τι; (Μία καθαρά προσωπική άποψη, που εξ υποκειμενικών κριτηρίων ίσως να είναι και μία απάντηση σ’ αυτό). Έχω την αίσθηση ότι σε αυτό τον δίσκο ήθελαν να γράψουν μουσική πάνω σε αυτό που τους απασχολεί, το θεματολογικό κομμάτι του δίσκου. Γι’ αυτό και ίσως να εμπνεύστηκαν και να έγραψαν αυτό που ήδη ξέρουν. Με το “Fortitude”, ίσως και να κάνουν αυτό που εξηγεί ο Tarkovsky ότι είναι η Τέχνη. Όχι μια προσπάθεια για καινοτομία, για κάτι που θα ξεπεράσει προηγούμενα έργα, αλλά μία έκθεση και παράλληλα απάντηση (όχι πάντα) σ’ έναν προβληματισμό προσωπικό ή καθολικό. Έχω αυτή την αίσθηση για τους Gojira και τον δίσκο τους.
4 Likes
Αν κρίνω από τις κριτικές πάντως, δεν θα έλεγα ότι είναι αμφιλεγόμενος.
Οι περισσότεροι λένε εξαιρετικά λόγια για τον δίσκο.
1 Like
Ο δίσκος απ’ όσο έχω ακούσει μου αρέσει πολύ. Προσπαθούν να πάνε τον ήχο τους ένα βήμα παρά πέρα με κάθε κυκλοφορία , να εξελιχθούν
Δεν θεωρώ όμως ότι ποτέ ξέφυγαν ιδιαίτερα από τον ήχο που τους χαρακτηρίζει. είτε βάλεις το From Mars είτε το τελευταίο , καταλαβαίνεις ότι είναι η ίδια μπάντα. Αυτό βοηθάει τη μπάντα να διατηρήσει ένα fanbase αλλά και να ψαχτεί καλλιτεχνικά
Αμφιλεγόμενο θεωρώ κάποιο δίσκο που για κάποιους αποτελεί αριστούργημα ή έστω δισκάρα και για άλλους “δεν ακούγεται” (πχ Load/host/pandemonium ιδίως όταν βγήκαν )
Το να μην τρελαίνονται όλοι με το fortitude (όπως έχω καταλάβει ότι συμβαίνει) δεν τον καθιστά “αμφιλεγόμενο”
Οι πιο χαμηλές κριτικές που ξέρω είναι στο Sputnikmusic (3/5) και στο Allmusic (επίσης 3/5) και λένε ότι ο δίσκος είναι μέτριος. Ομολογουμένως, αναφέρομαι περισσότερο στο fanbase.
Περιεργο, για μενα ο δισκος ειναι ξεκαθαρα καλυτερος απο την τριαδα που αναφερεις, αλλα σχεδον σιγουρα δε θα ξεπερασει στα δικα μου τα αυτια το Magma, που το θεωρω και το καλυτερο τους διχως δισταγμο 
1 Like
Νομίζω ότι ένα μέρος του fanbase δεν μπορεί να δεχτει το γεγονός ότι οι Gojira δεν παίζουν πια death-extreme metal και έχουν γίνει πιο “soft” για τα δεδομένα τους.
Ήθελαν ένα From Mars to Sirius ή ένα TWOAF.
Τα ίδια έλεγαν και με το Magma.
Δυστυχώς για αυτούς όμως και ευτυχώς για την πλειονότητα των fans τους, η μπάντα προχωράει
μπροστά και εξελίσσεται.
Και όχι, θα διαφωνήσω ότι με το Fortitude δεν ακούμε νέα πράγματα.
Δεν εχω ακούσει ξανά σόλος πχ σε δίσκο τους ή καθαρά φωνητικά σε αυτό το βαθμό. Ούτε κομμάτια σαν το Chant, Amazonia ή το Into the Storm με αυτό το ρεφρέν. Και φυσικά το The Trails.
Γενικά τα κομμάτια διαφέρουν μεταξύ τους, υπάρχει ποικιλία.
Για μένα πάντως μετά τα πρώτα πολλά ακούσματα, είναι ο πρώτος δίσκος τους που δεν κάνω skip από την αρχή μέχρι το τέλος. Ο δίσκος κυλάει σαν νεράκι και τον απολαμβάνω.
6 Likes
Ναι, δεν συμμερίζομαι όπως είπα αυτές τις απόψεις. Ορισμένα σχόλια που διαβάζω λένε ότι ναι μεν προσπαθούν πράγματα, αλλά είναι μια κακή στροφή στο πιο mainstream. Κι εμένα το Magma είναι αγαπημένος δίσκος, κι ας μην έχω εντρυφήσει στους προηγούμενους, ενώ το τωρινό είναι αρκετά ευχάριστο και με κόβω να επιστρέφω συχνά φέτος.
1 Like
Δεν έχω διαβάσει συνεντεύξεις τους, ίσως και να ισχύει αυτό που λες, ειδικά αν η θεματολογία έχει συνοχή. Βέβαια οι Gojira ήταν ανέκαθεν μπάντα με περιβαλλοντολογικούς και γενικότερα “πράσινους” προβληματισμούς, επομένως, αυτό που αναφέρεις, τους έχει απασχολήσει ήδη (δλδ Amazonia. Another World κτλ είχαμε και στο παρελθόν στιχουργικά απλά υπό άλλο πρίσμα πχ Garbage Toxic Island ή προφανώς Flying Whales, ανάμεσα σε πολλά άλλα). Συμπερασματικά, δεν ξέρω που έγκειται η καινοτομία στη θεματολογία, σημειώνοντας βέβαια ότι δεν έχω εντρυφήσει ιδιαίτερα στους στίχους, γνωρίζω κυρίως αυτούς από τα σινγκλάκια.
Λογικό αν ο πρώτος ολοκληρωμένος δίσκος τους που άκουσες, είναι το Magma
1 Like
Δεν ειναι.
Ακουσα τα 4 προηγουμενα την ιδια εποχη ακριβως.
Λογικο να εχεις την αποψη που εχεις εσυ ομως, αν τα ακουσες με την σειρα που βγηκαν.
Works both ways αυτο το “επιχειρημα” 
Δε νομίζω ότι είναι τόσο το “Extreme” στοιχείο που λείπει στο fanbase. Άλλωστε το Magma έχει καλύτερες κριτικές και αποδοχή από το Τhe Link λ.χ.
Νομίζω αυτό που λείπει σε πολλούς είναι ένα Silvera. Ένα instant hit δηλαδή που θα ανεβάσει όλο το δίσκο ένα σκαλί παραπάνω.
Μια πρωιμη κριτικη μετα απο 4-5 ακουσματα του δισκου (τον μισο τον εχω ακουσει δεκαδες φορες)
-
Born For One Thing - πολυ πιασαρικο, εξαιρετικο τραγουδι γενικα αν και αρχικα με ειχε ξενισει ως “πισωγυρισμα” (ουτε καν), απλα παιρνει ολα τα κλασικα στοιχεια των Gojira και τα συνδυαζει σε μια απιστευτα δυνατη συνθεση 9/10
-
Amazonia - Τα Sepultura vibes ειναι εμφανη απο τα πρωτα δευτερολεπτα. Κατι διαφορετικο για τους Gojira, το οποιο μου αρεσει παρα παρα πολυ. Επισης πολυ πιασαρικο, πολυ σωστη επιλογη ως δευτερο τραγουδι του δισκου, για να σε πιασει ο δισκος απο τα μουτρα με το καλημερα. 9/10
-
Another World - Το ενα απο τα δυο τραγουδια των Gojira που θεωρω ολοκληρωτικα αψεγαδιαστα, πωρωτικα, καταπληκτικα, εξαιρετικα και γενικα μια καυλα απο το πρωτο ως το τελευταιο δευτερολεπτο, μαζι με το Silvera. Καποιες φορες μου αρεσει περισσοτερο απο το Silvera. 10/10 ακατεβατο για να μην πω 11
-
Hold On - Τι να πει κανεις για αυτο το τραγουδι? Ειναι απλα καταπληκτικο και βουτηγμενο στο συναισθημα, απο τα αγαπημενα μου στον δισκο. Η εισαγωγη απλα εκπληκτικη για τα δικα μου τα γουστα, και το χτισιμο του τραγουδιου μεχρι το απιθανο τελειωμα ειναι ιδανικο. Ακομα ενα ευκολο 10/10
-
New Found - Οσο γραφω αυτην την πρωιμη κριτικη, τοσο αρχιζω και πιστευω οτι σε βαθος χρονου αυτος μπορει να αποδειχθει ο καλυτερος τους δισκος μεχρι σημερα… κι ας μιλαει ο ενθουσιασμος. Ακομα ενα απο τα αγαπημενα μου τραγουδια στον δισκο, ο οποιος ειναι ο πιο συμπαγης τους μαζι με το Magma. Ριφφαρες σε ολο το τραγουδι. 9/10
-
Fortitude - Αν και αποτελει προφανως μια εισαγωγη στο Chant, θα το αντιμετωπισω ως ξεχωριστη συνθεση, αφενος γιατι ειναι 2 λεπτα και αφετερου γιατι ειναι και ο τιτλος του δισκου. Θα το κρινω με βαση τον σκοπο που εξυπηρετει, δηλαδη το να ανεβασει το Chant και να κανει την ακροαση ολοκληρου του δισκου μια πιο ομογενη και ευχαριστη διαδικασια. Ως εκ τουτου θα λαβει ενα 9αρακι απο μενα γιατι ειναι κι αυτο οσο πιασαρικο γινεται, μελωδικο, εξαιρετικα ταιριαστο, και ενα πολυ ομορφο διαλειμμα απο τις κιθαρες με παραμορφωση για 2 λεπτα. 9/10
-
The Chant - Ο υμνος των Gojira. Το τραγουδι που με ξενισε περισσοτερο απο καθε αλλο στην πρωτη ακροαση. Με καθε ακροαση γινεται ολο και καλυτερο. Καποιες φορες τα wholesome feel good τραγουδια ειναι απολυτως απαραιτητα σε εναν δισκο, και αυτο εξυπηρετει το Chant. Το πετυχαινει στον υψιστο βαθμο για μενα. Μπορω καλλιστα να δω το συγκεκριμενο τραγουδι να αποτελει μια απο τις καλυτερες live στιγμες ενος live τους, με ολοκληρο το πληθος να συμμετεχει και να ανατριχιαζει ταυτοχρονα. Μπονους ποντος γιατι αυτο το τραγουδι ειναι η απαντηση στην ερωτηση “ποτε θα περασουν οι Gojira την Load/Reload φαση τους?” Αρα προφανως 10/10
-
Sphinx - Ας παμε ενα ταξιδακι πισω στο 2005 και το From Mars to Sirius. Δε θα πω πολλα για αυτο το τραγουδι. Ειναι ενα τραγουδι που θα εμπαινε αυτουσιο οπως ειναι στον συγκεκριμενο δισκο, και θα ηταν απο τα καλυτερα τραγουδια του. Ο ηχος στις κιθαρες ειναι αυτο που εγω σκεφτομαι στο μυαλο μου οταν καποιος ρωταει “τι θεωρεις heavy στη μουσικη?”. Εκπληκτικη ριφφαρα. 9/10
-
Into The Storm - Να και κατι ακομα που ειναι καινουριο για Gojira, κι ομως τοσο familiar σε συναισθημα και ηχο. Ειναι ομως νομιζω πολυ σωστο να πουμε πως δεν εχουμε ξανακουσει τους Gojira να παιζουν ετσι. Βγαζει ενα συναισθημα κατ’εμε που θυμιζει τις χρυσες εποχες μνημειωδων metal συγκροτηματων, οπως οι Paradise Lost του Icon, οι Metallica του Master (riff at 1:00 - Redisposable Heroes και το λεω για τεραστιο καλο) και οι Machine Head του Blackening. Ανυπομονω να το τραγουδησω ολο απεξω στην πρωτη μου συναυλια Gojira οταν αυτη συμβει. 10/10
-
The Trails - Και συνεχιζουμε με κατι επισης καινουριο για τους Gojira. Και η μπαντα αλλα και ο δισκος το χρειαζονταν ενα τετοιο τραγουδι. Κραταει τις ισορροπιες του δισκου πολυ υψηλα και σε “χαλαρωνει” λιγακι πριν το δυνατο τελειωμα. Οι Gojira με αυτον τον δισκο νομιζω μας δειχνουν οτι πλεον εχουν κανει μεγαλο refining στις λεπτομερειες και στο ποσο ευχαριστα θα ακουγεται ενας δισκος απο την αρχη ως το τελος. Δεν θεωρω οτι υπαρχει ουτε καν μετριο τραγουδι στα προηγουμενα τους 4 αλμπουμ, αλλα ομολογω οτι δυσκολα θα κατσω να ακουσω απο την αρχη ως το τελος το Mars ή το Way ή το Enfant. Η αρχη εγινε με το Magma και τωρα με το Fortitude νομιζω οτι ειναι δευτερος δισκος σερι που ακουγεται νερακι απο την αρχη ως το τελος, λογω της πολυποικιλομορφιας των τραγουδιων. Αυτο το τραγουδι ειναι διδυμακι του The Chant στα δικα μου τα αυτια, λογω μελωδιας. Ευκολο 10/10
-
Grind - Ιδανικο τελειωμα στον δισκο, αφου αν ειχες την διαθεση να ψιλοχαλαρωσεις οι Gojira εχουν διαφορετικα σχεδια για σενα. Το τελος σκοτωνει και σε πεταει στον τοιχο με τη μια. Απο τις πιο πολυπλοκες και ιδιαιτερες συνθεσεις των Gojira κατα μια εννοια (χωρις να αποτελει prog οργιο προφανως - ΛΟΛ ο Mario σιγουρα διαφωνει), το Grind νομιζω δειχνει πως οτι μα οτι κι αν κανουν, το κανουν εξαιρετικα. Δεν αποτελει απο τα αγαπημενα μου στον δισκο και γι αυτο δε θα του βαλω δεκαρακι, αλλα αν μου ελεγε καποιος οτι ΟΛΑ τα τραγουδια στον δισκο τα βρισκει δεκαρακια, δε θα ειχα ενσταση. 9/10
Ναι, μπορει να εχω γινει φανμποης και ναι μπορει να ειμαι biased.
'Η μπορει οι Gojira να παιζουν ακριβως την μουσικη που γουσταρω αυτην την εποχη.
Πραγματικα τεραστια μπαντα, νομιζω ο δισκος θα μεινει στην ιστορια ως ενα ακομα αριστουργημα, ισαξιο με τα 4 προηγουμενα τους.
Πραγματικα ενα τεραστιο μπραβο.
6 Likes
Ναι silvera δεν έχει, άλλα για μένα συνολικά είναι καλύτερος από magma.
2 Likes
1 Like
Πρωι πρωι συνιστω να διαβαζεις καλυτερα τους χρονους.
Το οτι ειπα πως θα λιωσω πρωτα το Magma, δεν σημαινει οτι το εκανα κιολας.
Παμε παλι.
Τα 4 προηγουμενα τα ελιωσα ταυτοχρονα και τα 4.
Βρισκω το Magma καλυτερο.
Οτι bias μπορει να νομιζεις οτι υπαρχει, δεν υπαρχει.
Δεν ειμαι στο γυμνασιο να μου αρεσει αυτο που ακουω πρωτο καλυτερα.
ΟΚ άλλη μια φορά που παρερμηνεύτηκαν λεγόμενά σου, προχωράμε
Προχωραμε οντως, σορρυ που δεν ακουσα τα αλμπουμ των Gojira με τη σειρα που βολευε το narrative , στην επομενη ζωη δε θα κανω το ιδιο λαθος και θα ακοσυω το Magma πρωτο για να νιωσεις οτι αντικειμενικα ειναι κατωτερο απο τα 3 που γουσταρεις εσυ
Σχετικά με το Silvera που γράφετε και θα προσθέσω και το Stranded που ήταν τα instant hits του Magma, πιστεύω ότι το ρόλο αυτών των κομματιών μπορούν να τον παίξουν τα into the Storm, Born for one thing. Και θα έβαζα και το Hold On, απίστευτα πορωτικό κομμάτι.
Σκεφτείτε αυτά τα κομμάτια live…
2 Likes