Νομιζω πως το μεγαλο χασμα δημοφιλιας αναμεσα στις μεγαλες μπαντες των 2000s οπως οι Gojira και αυτες παλιοτερων δεκαετιων δεν οφειλεται τοσο στους ενεργους μουσικα ακροατες του σκληρου ηχου, οσο στους λιγοτερο ενεργους. Για να φερω ενα παραδειγμα, στην τελευταια (θεϊκη) συναυλια των Maiden, η 20μελης παρεα που ειμασταν στη Μαλακασα περιλαμβανε και:
-Τους ροκαδες που απο metal ακουνε μονο maiden και λιγο sabbath. Ειναι ενεργοι μουσικα ακροατες, αλλα ψαχνονται περισσοτερο με alt rock. Οτι βγαλουν οι maiden ομως θα το ακουσουν και θα πανε σε ολα τα live τους.
-Την τυπισα που ακουγε maiden στο σχολειο. Δεν εχει ακουσει τα τελευταια album τους, αλλα ξερει οτι live ειναι εγγυηση, οποτε ψηθηκε
-Τον τυπα που ξερει 5 τραγουδια, αλλα ψηθηκε λογω της παρεας να ερθει
Εννοειται πως αυτου του ειδους το κοινο ειναι παραπανω απο ευπροσδεκτο, αλλα δεν θα το τραβηξουν ευκολα νεοτερες μπαντες, οσο υπεργαματες και να ειναι. Ειδικα οταν ανηκουν στον σχετικα ακραιο (για το μεσο μουσικοφιλο) ηχο. Και εννοειται πως δεν εχουν (ακομα) και 3 γενιες οπαδων οπως οι maiden, οι metallica και οι sabbath.
Δεν διαφωνούμε πουθενά … και καλά κάνουν όσοι προτιμούν την extreme εκδοχή οποιασδήποτε μπάντας. Κολλημένοι γίνονται όσοι μειώνουν την αξία της δουλειάς επειδή δεν τους αρέσει. Αν εμένα δεν μου κάτσουν καλά τα πρώτα άλμπουν των Gojira θα πρέπει να μειώσω την αξία τους; Αν το κάνω θα είμαι κολλημένος
Δε πολυσυμφωνώ. Έχουν στεφθεί ως μεγάλοι και αυτοί και οι Mastodon και οι Slipknot.Από δεινόσαυρους ο κόσμος ασχολείται φουλ με τα νέα Metallica/Maiden όταν αυτά βγαίνουν, αλλά δε μπορεί να υπάρξει σύγκριση γιατί οι δύο αυτοί είναι φαινόμενα όχι μόνο στη μουσική αλλά και στον χώρο του Marketing.Συν ότι κουβαλάνε μαζί δύο γενιές οπαδών παραπάνω.Με τα καινούργια Sabbath-Priest-Purple κλπ δεν ασχολήθηκε και πολύς κόσμος.
Αυτά δεν είναι όμως και λίγο αλληλένδετα;; Θα πει δλδ κάποιος δισκάρα αλλά δεν μου αρέσει ;;
Δε νομίζω ότι μειώνει κανείς την αξία της μπάντας επειδή δεν τους άρεσε . Όπως αντίστοιχα εμένα δεν μου άρεσε καθόλου το νέο Architects . Να το αποκαλέσω δισκάρα με την επισήμανση ότι δεν μου αρέσει για να μην με πείτε κολλημένο ;; ( Βάζω άλλο παράδειγμα γιατί το Gojira το γουστάρω πολύ )
εγώ πάντως λέω ότι η τζαζ είναι απίστευτη και πλούσια, και κάποιους δίσκους τους θεωρώ ορόσημα, αλλά δεν μπορώ να τους ξανακούσω, και η τζαζ μ’αρέσει σε πολύ μετρημένες δόσεις, και συνήθως μπασταρδεμένη (με άλλα είδη)
Ναι οκ καλά κάνεις και εύγε , δεν το λες και ίδιο με αυτό που λέω όμως
Εγώ από την άλλη δεν μπορώ να ακούσω νότα από την συντριπτική πλειοψηφία των Μπλάκ μέταλ συγκροτημάτων αλλά σαφέστατα δεν μειώνω καμία αξία τους , ιδίως τις λεγόμενες ιστορικές μπάντες που επηρέασαν όλη την σκηνή. ( Που ούτε αυτό είναι ταιριαστό παράδειγμα με αυτό που έγραψα παραπάνω )
Δεν σε κάνει κολλημένο να μην σου αρέσει ένας δίσκος συγκριτικά με έναν παλαιότερο του ίδιου συγκροτήματος και να λες την άποψη σου για αυτό
Θα ελεγα οτι κολλημενος ειναι αυτος που δεν θα δωσει ευκαιρια σε ενα δισκο λογω της μουσικης στροφης. Που ας πουμε δεν θα ακουσει καν το fortitude επειδη δεν ειναι το καινουριο From Mars to Sirius. Σε αυτη την περιπτωση βεβαια δεν θα ακουσε ουτε το Magma, θα τους ακουγε μεχρι το L’enfant sauvage που ακομα ηταν extreme metal.
Απο εκει και περα και απο τη στιγμη που καποιος το εχει ακουσει αρκετες φορες ωστε να σχηματισει γνωμη, δεν κανει καποιον κολλημενο να μην του αρεσει εννοειται. Κολλημενος ειναι αυτος που εχει αποφασισει a priori πως δεν του αρεσει. Η΄ που το εχει ακουσει διαδικαστικα, απλα για να κραξει.
ΑΛΛΑ ποσο γαμαει ομως το Fortitude, οσο το ακουω τοσο περισσοτερο μου αρεσει. Και τι γαματες μελωδιες, παντα ηταν δυνατοι και σε αυτο τον τομεα, αλλα τωρα το τερματισαν
Καλά, φαντάζομαι όσες φορές και να το ακούσει κανείς, αν το ακούει ψάχνοντας να βρει ένα νέο FMTS, ποτέ δεν θα του αρέσει.
Για μένα είναι δύσκολο να ορίσουμε το κόλλημα, αλλά σε γενικές γραμμές θα το όριζα ως ‘‘να θες ένα πράγμα να είναι άλλο από αυτό που είναι’’. Πόσες φορές έχουμε ακούσει το ‘‘τότε δεν μου άρεσε, αλλά έπαιξε τυχαία και συνειδητοποίησα ότι είχε πολλά πράγματα που μου αρέσουν’’. Όταν, δηλαδή, φεύγουν οι παραμορφωτικοί φακοί της προσδοκίας, κι επιτρέπεις στο δημιούργημα να σου δείξει κι άλλα πράγματα εκτός από εκείνα που το κάνουν να μην είναι αυτό που θα ήθελες κάποια στιγμή να είναι
Δεν χρειάζεται ένας δίσκος να πηγαίνει την μουσική μπροστά.
Η συγκεκριμένη μπάντα το έχει κάνει ήδη αρκετές φορές.
Τώρα, εκτός από κάποιες περιπτώσεις όπου είναι πασιφανές για τον ρόλο που παίζουν(θα παίζουν) στην μουσική, είναι πολύ δύσκολο να πείς για έναν δίσκο αν “παει μπροστά την μουσική”.
Ακόμα και έτσι να το σκεφτείς όμως, οι Gojira παίζουν Gojira Metal αυτή την στιγμή. Είναι από τις ελάχιστες μπάντες που μπορούν να πούν κάτι τέτοιο και αυτό λέει πολλά(όχι βέβαια ότι αυτό είναι εχέγγυο ότι δεν θα βγάλουν κακό/μέτριο δίσκο).
Απλά λέω ότι αν δεν μου αρέσει απλά προσπερνάω… δεν θα προσπαθήσω να πείσω κάποιον άλλον ότι είναι μάπα.
Για παράδειγμα δεν αντέχω να ακούσω Motorhead… για να τους έχουν τόσοι σαν εικόνισμα κάτι καλό θα έχουν κάνει που απλά εμένα δεν μου έκανε κούκου.
To να υπάρχουν καλές ή αποθεωτικές κριτικές, δεν μου λέει απολύτως τίποτα.
Παρολαυτά, γιατί να έχει αποθεωτικές κριτικές μόνο ένας δίσκος που παει μπροστα την μουσική και όχι ένας δίσκος που έτυχε να μιλήσει σε πολλούς?
Και σου ξαναλέω πάντως σε αυτό το σημείο, ότι λίγες (νέες) μπάντες αυτή την στιγμή έχουν τον δικό τους αναγνωρίσιμο ήχο.
Παρόλαυτά δεν θα κάτσω να κατεβάσω τα βρακιά μου, επειδή κάποιος έχει προσωπικό ήχο.
Αν βγάλει ήχο που δεν μου κάνει, θα το πω, θα προχωρίσω παρακάτω.
Ένας δίσκος τέλος (ξαναλέω), δεν χρειάζεται να πηγαίνει την μουσική μπροστά για να θεωρηθεί καλός ή αριστούργημα.
Btw,δεν έχω γράψει ακόμα την άποψη μου για τον δίσκο.
Πάντως, μιας και μιλάμε γενικά, εξίσου αξιοθρήνητο με το κόλλημα να υποβιβάζεις οτιδήποτε καινούριο/διαφορετικό επειδή “δεν θα είναι ποτέ όπως παλιά”, είναι και το φαινόμενο να αποθεώνονται τα πάντα, ειδικά η σπουδή να βγάλουμε “δισκάρα”, “δεκάρι ακατέβατο” το νέο LΡ των Τάδε, πριν καλά καλά το ακούσουμε προσεκτικά!
Γενική διατύπωση επαναλαμβάνω, άσχετη με το νέο δίσκο των Gojira τον οποίο θα ακούσω κάποια στιγμή στην ολότητά του και θα σχηματίσω άποψη – τώρα δεν έχω!
ΤΗ μουσική συνολικά δεν ξέρω και δε νομίζω. Εγώ μίλησα για ΑΥΤΗ τη μουσική, εννοώντας τη σκληρή μουσική εν γένει. Και ναι, εν έτει 2021 όταν μια heavy metal μπάντα έχει δικό της ήχο και από μικρές λεπτομέρειες είναι αναγνωρίσιμη απο χιλιόμετρα, τότε ναι ίσως σε 10 χρόνια να λέμε ότι πάνω στο Fortitude πατήσαν πολλοί. Όπως ας πούμε λέμε τώρα για το From Mars to Sirius. Μόνο που στα αυτιά μου, μπορεί ο νέος δίσκος να μην έχει μέσα ένα Backbone ή ένα Flying Whales, έχει όμως πολύ καλύτερη ροή και συνοχή, για εμάς τους “παλιότερους” που ακούμε τους δίσκους από το πρώτο τραγούδι μέχρι το τελευταίο, γιατί έτσι μάθαμε να ακούμε μουσική. Και προσωπικά σέβομαι απεριόριστα τις μπάντες που μου δίνουν τη δυνατότητα να χαίρομαι έναν δίσκο με αυτόν τον τρόπο και να μη μου σερβίρουν 4 ωραία singles και μετά το χάος (δεν είναι κάποιου είδους σπόντα αυτή, γενικά μιλάω).
Επίσης να πω εδώ ότι δεν καταλαβαίνω αυτά που λέτε περί “ηρεμίας” στη μουσική των Gojira και ότι έπαψαν να είναι extreme. Παιδιά, το ότι δεν έχει blastbeats δε σημαίνει ότι η μουσική τους έπαψε να είναι extreme. Αν την ακούσετε στον Rock FM να μου πείτε και 'μένα.
Συμφωνώ με Sevek, στο ότι δε με απασχολεί ένας καλός δίσκος να ανακαλύπτει τον τροχό, αν ήταν έτσι ΔΕ ΘΑ ΑΚΟΥΓΑ METAL. Αλλά αυτό που ακούω στο Fortitude προσωπικά μου βγάζει ενέργεια, ψυχή και καύλα, οπότε αυτά τα τρία συστατικά για 'μένα είναι η ραχοκοκαλιά μιας δισκάρας.
Καλα και τι εγινε αν αρχισαν να γινονται ευπεπτοι?
Ονειρο θα ειναι να βγαλουν εναν δισκο με 10 χιτακια που να ειναι ολα πιασαρικα, και ακομα πιο ονειρο θα ειναι που θα δουμε διαφορους να λενε οτι ξεπουληθηκαν ξερω γω και το ημερολογιο θα γραφει 2025.
Παιδιαστικες οριακα αυτες οι κουβεντες κατ’εμε για τετοια πραγματα (δεν την “λεω” σε κανεναν, απλα μου φαινεται αστειο να αξιολογουμε εναν δισκο με κριτηριο το αν ειναι ευπεπτος ή κατι)
