Δεν έγινε κάτι, απλά έχω πολλούς φίλους που ακούν πιο “ευπεπτο” ροκ και στα αυτιά τους οι Gojira ακούγονται όπως στα δικά μου οι Napalm Death.
Η αξιολόγηση γίνεται ξεχωριστά από την κατηγοριοποίηση. Έτερον εκάτερον. Μπορεί να είναι εύπεπτος και αριστούργημα.
Για σενα μπορει. Αν και δεν ειμαι 100% σιγουρος 
Οπως φαινεται, για πολυ κοσμο δεν ισχυει αυτο προφανως.
Διαχρονικο προβλημα στην μεταλ βασικα. Και δε νομιζω να φυγει ποτε.
Το μικροβιο της χιψτεριας υπαρχει σε πολλα ειδη μουσικης.
Το είδα να 'ρχεται, αλλά για κάποιον που το αγαπημένο του τραγούδι στο δίσκο είναι το The Chant, όπως καταλαβαίνεις δεν ισχύει!
Το οποίο the chant με την πολύ απλή δομή του και το catchy as fuck τραγουδιστο ah ah ah ενεργοποίησε όλη τη λανθάνουσα χιψτεροτητα μας και δεν μας ενθουσίασε στην αρχή… αλλά είναι κομματαρα
Αυτο το βζιν σαν την αναπτυξη του αδωνη που εχουν στο σφινκς τους αρεσε τοσο πολυ που ειπαν να το κανουν κοπυ παιστ και στο γκραιντ;
Καλά που μου το θύμησες, τον δουλεύει και η Αθηναίς Νέγκα.
Μονο εμενα καβλωνει η Νεγκα; Εχω καποιο προβλημα;
Σχετικα με το εξωφυλλο
Εχω παθει χοντρη πλακα με το The way of all flesh! ολος ο δισκος μου βγαζει ακριβως το συναισθημα του Contaminate Me των Leprous. Φανταστικο!
εγω μετα απο πολλεσ ακροασεισ του fortitude θα προχωρηςω στην ακροαση του Magma το οποιο χαιρει μεγαλησ εκτιμησησ εδω μεσα.
Ηρθα να πω οτι παιζει καθε τραγουδι στον δισκο να παιρνει εναν βαθμο πιο ψηλα απο την προηγουμενη φορα που εγραψα εδω μεσα, απο μενα.
Το The Trails ειναι απο τα καλυτερα που εχουν γραψει ποτε, απλα ΑΓΑΠΩ αυτην την στροφη των Gojira που εχει περισσοτερη μελωδια και εστιαζει στο χτισιμο ατμοσφαιρας περισσοτερο απο παλιοτερα (αν και παντα το εκαναν, εχοντας ακουσει και τα παλια τους).
Και ο Τζο μπορει να αγγιξει και τις πιο ευαισθητες χορδες με την καθαρη φωνη του. Το πιο γαματο στην ολη υποθεση ειναι οτι λογικα εχουμε να δουμε τουλαχιστον 4-5 αλμπουμς απο τους Gojira στο μελλον, και θα ειμαι παρων για ολα αυτα. Για μενα προσωπικα πλεον εχουν σταθεροποιηθει στο βαθρο με τις πιο σημαντικες μπαντες του σκληρου ηχου στην χιλιετια που διανυουμε, με ελαχιστες ακομα (System Of A Down, Rammstein δυο που μπορω να σκεφτω προχειρα)
Κι εγώ τον ακούω σχεδόν καθημερινά το δισκο. Εξαιρετικός και σίγουρα στα τοπ της χρονιάς.
Είναι νωρίς ακόμα, αλλά αυτή τη στιγμή μου φαίνεται καλύτερο από το (δισκαρο) magma. Έχει περισσότερο βαθος, περισσότερη ποικιλομορφία (που του ταιριάζει) και περισσότερες γαματες συνθεσεις.
Οι κορυφές για μένα αυτή τη στιγμη είναι το groovy amazonia, το έπος another world, το catchy the chant, το περιπετειώδες hold on και το πιο εσωστρεφές (και με καρφωτο paradise lost ρεφρέν) into the storm. Γαμαει και το new found (ένα περίεργο μίγμα μοντέρνου μεταλ με 70-80s prog rock), το μυστηριώδες the trails και το διακριτό σε δύο μέρη, που είναι και τα δύο τέλεια, grind. Αλλά και τα άλλα κομμάτια shinx και born for one thing, λίγο πιο κλασικά gojira, είναι πολύ δυνατά. Ένας δίσκος χωρίς ούτε μέτριο δευτερόλεπτο, με κομμάτια από αξιόλογα μέχρι έπη.
Μεγαλος δισκος…πραγματικα ουτε δευτερολεπτο άχρηστο…ο πιο ευκολα προσβασιμος απο τους 4 τελευταίους τους…
Εχω ακουσει ελαχιστα τα 3 πρωτα…τα υπολοιπα τα εχω λιωσει και τα περιμενω να μου ερθουν σε cd…
Τα δύο πρώτα αξίζουν αρκετές ακροάσεις χωρίς όμως να έχουν φτάσει ακόμα στις κορυφές τους σαν μπάντα. Το τρίτο τους (from Mars to Sirius) είναι ΥΠΕΡδισκαρος, ίσως το καλύτερο τους και στο προτείνω ανεπιφύλακτα. Είναι λίγο δύσκολο και θέλει ακροάσεις, αλλά ανταμείβει 100%.
Στο ελαχιστο που το ακουσα μου εμεινε το τελευταιο κομματι…
Γαμαει το global warming είναι και ο παππούς του another world κατά μία έννοια. Επίσης γαμανε και τα ocean planet, backbone, from the sky, the heaviest matter, where dragons dwell, flying fucking whales, in the wilderness… ok σταματάω, όλος ο δίσκος. Το είχα ακούσει δεύτερο μετά το (κάπως πιο εύληπτο και σχεδόν εξίσου καλό) the way of all flesh και θυμάμαι να με είχε δυσκολέψει στις πρώτες ακροάσεις. Αλλά αξίζει στο 100%
Σιγουρα θα παρει τον χρονο του οπως και τα 2 πρωτα. Ηδη εχω αρκετο υλικο να ακουω με τα 4 τελευταια. Εχω ξεχωρισει πολλα κομματια…oroborus,a sight to behold απο flesh…
Ομωνυμο,liquid fire ισως το αγαπημενο μου γενικα,the gift of guilt απο το l l’enfant…
Silvera,stranded ομωνυμο απο magma…
Another world,amazonia,trails,new found απο το τελευταιο…
Αυτό που συμβαίνει στο 2:05 και μετά στο The Trails είναι για εμένα από τις κορυφαίες στιγμές του δίσκου και της δισκογραφίας τους γενικότερα. Η τρίχα κάγκελο…
Το λάτρεψα αυτό το κομμάτι από το πρώτο άκουσμα.
Τι να λέμε ρε παιδιά, θεόρατη δισκάρα, τεράστια μπαντάρα.