γεια σας, εχουν αλλα κομματια σαν το Stranded ή να μην ασχοληθω παραπανω;
Από τα δύο τελευταία άλμπουμ θα βρείς αρκετά στο πιο χαλαρό και groove ύφος του Stranded.
1 Like
Άκου όλο το δίσκο και παρ’ το αντίστροφα χρονολογικά.
3 Likes
Κορυφαίος δίσκος τους το Magma.
2 Likes
The way of all flesh>from mars>magma>enfant για μένα, με πολύ μικρή διαφορά ποιότητας όμως το ένα από το άλλο , και τα τέσσερα δισκαρες. Το ντεμπούτο όσες (λίγες) φορές το άκουσα δεν με τράβηξε ιδιαίτερα, ίσως και να το αδικώ βέβαια
Το Magma πάνω από L’enfant; This is madness 
Σοβαρά τώρα, μόνο δικάρες, και με το καλό να ετοιμάσουν τίποτα καινούριο γιατί πάει καιρός.
Για λάιβ τα φωνάζουμε χρόνια τώρα, όταν τελειώσει αυτή η παράνοια και πάρουν τους δρόμους να τους φέρουν και δω μόνους τους, να πεθάνουμε ήρεμοι.
1 Like
Ναι, για μενα ειναι πιο πανω. Τους ταιριαξε αυτο το κατεβασμα ταχυτητων και το πιο μινιμαλ στυλ και εβγαλε αλλα συναισθηματα στη μουσικη τους. Ας πουμε τα silvera-stranded-only pain ειναι ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΑ κομματια, αλλα και ολα τα υπολοιπα ειναι σε πολυ κορυφαιο επιπεδo. Και το enfant βεβαια δισκαρα ειναι \m/
3 Likes
5 Likes
επιεικώς απαράδεκτο ! Aυτά
Γουστα ειναι ολα , αλλα το κομματι ειναι σουπερ και σαν μια φυσικη συνεχεια απο το magma…
Υπάρχουν πολλές απόψεις και πολλές θεωρήσεις και προσωπικά γούστα στη μουσική. Το κομμάτι μέχρι τη μέση περίπου συνεχίζει την εξέλιξη enfant sauvage και (κυρίως) magma. Από τη μέση και μετά έχει κάποια λίγα καινούρια στοιχεία, ή για να το πω πιο σωστά κάποιες ηχητικες κατεύθυνσεις που έχουμε ξαναακουσει από gojira σε περάσματα αλλά μπορώ να μαντέψω πως στο μέλλον θα τα ακούμε πιο συχνά. Σαφώς και ένας λάτρης των πρώτων δίσκων που ενδεχομένως να μην αρέσκεται στην πιο (ας πούμε) “σοφτ” πλευρά του συγκροτήματος και να θέλει πιο σκληρές καταστάσεις να μην το βρίσκει ενδιαφέρον αλλά θα έλεγα σε αυτό το βήμα διαλόγου που θεσπίστηκε από το rocking.gr και με βάση το προσωπικό μου γούστο πως…
ΓΚΑΜΗΣΕ η κομματαρα
1 Like
Ηρθε νομιζω η στιγμη να ασχοληθω με Gojira, ειμαι στο καταλληλο mood. Εχω ακουσει μονο διασπαρτα κομματια απο δω κι απο κει, και οτι προτασεις μου εκαναν στο παρελθον δεν μου αρεσαν ιδιαιτερα, αλλα μου κεντρισαν το ενδιαφερον ως “κατι που μπορει να μου αρεσει στο μελλον” (δεν ξερω αν σκεφτεται και κανενας αλλος εδω μεσα ετσι για την μουσικη? Ενδιαφερουσα απορια ισως).
Ως εκ τουτου, με τι να ξεκινησω με δεδομενο οτι τα πολυ βοθρε φωνητικα με αφηνουν αδιαφορο, για να μην πω μου σπανε τα νευρα οταν χαλανε ενα καλο τραγουδι συνθετικα? Να πιασω τα 2 τελευταια τους υποθετω? Εχω ακουσει γενικα τα καλυτερα λογια για το L’Enfant Sauvage, ειναι μια καλη αρχη ή να πιασω το Magma ως φαν του πιο μελωδικου ηχου γενικοτερα και μετα να κινηθω αναποδα χρονικα?
ΥΓ. Το Another World παιζει να ειναι οτι καλυτερο εχω ακουσει απο Gojira σε ολα αυτα τα χρονια που μου προτειναν τυχαια τραγουδια τους.
Έχοντας “κόψει” (νομιζω) στο περίπου τα μουσικά σου γούστα quintom για μένα ξεκινά με magma. Είναι ο πιο συναισθηματικος τους δίσκος, με κάπως πιο καθαρά φωνητικά και λιγότερο χαοτικος στις πρώτες ακροάσεις απ’ ότι τα προηγούμενα τρια.
Αν σου αρέσει το magma , συνέχισε με the way of all flesh που θα ακούσεις ήχους που δεν θα περιμενες από μπάντα του ακραίου μέταλ, παρέα με τρομερούς ρυθμούς στα τύμπανα και ριφαρες. Και συνέχισε με from mars, που έχει πολλά κοινά με το the way αλλά σε πιο αρχική μορφή (το from mars προηγήθηκε χρονικά) αλλά πιο heavy κιθάρες και πιο “άγρια” growls. Έχει μέσα και ίσως το καλύτερο κομμάτι που γράψαν ποτέ , το flying whales.
Και τέταρτο θα σου πρότεινα το enfant sauvage, όχι λόγω ηχητικής κατεύθυνσης, όσο επειδή θεωρώ πως συνθετικά είναι λίγο χειροτερο από τα παραπάνω τρία.
Αν λοιπόν σου αρέσουν και τα τέσσερα αυτά, στο τέλος μπορείς να ακούσεις και τα πρώτα δύο (the link και terra), που δύσκολα να σου αρέσουν όμως αν έχω καταλάβει καλά τα μουσικά σου γούστα.
Για μένα είναι χαλαρα στις 3-4 σημαντικότερες μπάντες του σκληρού ήχου των τελευταίων 15 χρόνων.
4 Likes
και εγώ καμιά φορά ακούω κάτι που μπορεί με ξενίσει λίγο στην αρχή, ακόμα και αν έχει στοιχεία που μου αρέσουν και λέω “χμ ας τους ξαναδώσω μια ευκαιρία κάποια στιγμή στο μέλλον”. Η μαλάκια είναι πως πολλά τα ξεχνάω και μπορεί να μην ξανακουσω ποτέ εκείνη τη μπάντα. Είναι και σημεία των καιρών αυτά, με τόση υπερπροσφορά μουσικής μπορείς να ακούς καθημερινά κάτι νέο, με αποτέλεσμα να μην δίνεις χρόνο στον εαυτό σου να ακούσει κάτι που είναι acquired habit , όπως παλιότερα που για να ακούσεις κάτι νέο μάλλον είχες σκάσει μερικά χιλιάρικα ή αρκετά ευρώ και του έδινες περισσότερες ευκαιρίες επειδή δεν είχες τη δυνατότητα να ακούς καινούρια μουσική καθημερινά. Κατά συνέπεια αυτό μας δίνει πρόσβαση σε περισσότερη νέα μουσική, αλλά μας στερεί χρόνο και ευκαιρίες που θα δίναμε σε ένα δίσκο που θα διευρύνε λίγο παραπάνω τα μουσικα μας γούστα.
Λίγο πιο on topic, είχα την τύχη να μάθω τους gojira από το the way of all flesh, που είναι σχετικά από τους πιο ευληπτους δίσκους τους ( από τους τελευταίους 4 δίσκους είναι ο δεύτερος πιο απλός σε δομές μετά το magma). Αν τους ξεκίναγα από το the link ή το from mars δεν ξέρω αν θα τους έδινα αρκετές ευκαιρίες για να καταλάβω πόσο μεγάλη μπάντα είναι
1 Like
Ξεκίνα με αντίστροφη σειρά χρονολογικά. Λογικά το Magma θα βρεις αρκετά πράγματα που θα σου αρέσουν. Το ίδιο και στο L’Enfant.
Τα επόμενα 2 (The Way και From Mars) είναι μεν πιο ακραία, αλλά και παράλληλα αρκετά τεχνικά / progressive οπότε θα βρεις πιθανόν να τα βρεις ενδιαφέροντα
3 Likes
Ξεκίνα με Magma και μετά L’ Enfant. Νομίζω οτι είναι πιο κοντά σε αυτό που θες να ακούσεις.
Πρέπει όμως να δεις και τα From Mars to Sirius και Way of All Flesh, ναι είναι πιο ακραία, έχουν και πιο “βοθρέ” φωνητικά όπως τα αποκαλείς αλλά και πολλά και εξαιρετικά ενδιαφέροντα πράγματα να ακούσεις.
Flying Whales, The heaviest matter of the Universe, Toxic garbage island, the art of dying και δεν συμμαζεύεται.
Είναι μεγάλη μπάντα…
Το κομμάτι καλό. Δεν τρελάθηκα, περιμένω περισσότερα από αυτούς.
2 Likes
Προσωπικά κρατάω στις σημειώσεις τις μπάντες που θέλω να ακούσω όπως και ταινίες και σειρές που θέλω να δω 
.
Στο θέμα μας οι Gojira είναι από τα σημαντικότερα συγκροτήματα μετά το 2000 και σε λίγα χρόνια headliner παντού.
Το κομμάτι προσωπικά μου άρεσε χωρίς να πάθω πλάκα
1 Like
Οι γκρινιάρηδες ελάτε να τα πούμε στο πιτ στην επόμενη συναυλία
Quintom μην ακούς κανέναν μια χαρά σχέδιο έχεις, πιάσε L’enfant και μετά βλέπεις.
Ή, φουλ αντισυμβατική πρόταση, χώσου στο Les Enfants Sauvages (το λάιβ) που πρακτικά είναι ένα best of μέχρι '12, σκίσε πτυχία με το τι κάνουν στο σανίδι, και συνέχισε από κει.
2 Likes
Αν δεν εξασκηθεί το αυτί, το From Mars μάλλον θα του φανεί χαωδες. Και εμένα αφότου αφομοίωσα τα επόμενα, έγινε ο αγαπημένος μου δίσκος. Αν είναι η πρώτη σου επαφή ομως μπορεί και να πας παρακάτω χωρίς να του δώσεις πολλές ευκαιρίες.
2 Likes
Πολυ καλη προταση αυτό, απλα να προσθεσω οτι καλο θα ειναι να την βλέπεις την συναυλια και οχι μονο να την ακους.
Ο γαλλος τραγουδιαρης για μενα ειναι one of a kind καθως ειναι απο τους λιγους growlers που τραγουδανε (ναι νταξει, μην χτυπατε, υπαρχει και ο Αλντραν, αλλα ειναι εντελως διαφορετικη φαση) και παρολο το γκαριγμα ειναι εκφραστικος.
Ξεκινα με magma, συνεχισε με το λαιβ, μετα με το enfant και τελος με το the way of all flesh.
2 Likes