Αυτά είναι! Συμφωνώ απόλυτα με την δισκοκριτική της Μαρίας. Α! και όσοι δεν έχουν ακούσει την συγκεκριμένη δισκάρα ας σπεύσουν…
Η μουσική της Anne Clark είναι πιο κοντά στην ποίηση παρά στο τραγούδι με την παραδοσιακή έννοια, αν και υπάρχουν κομμάτια με τα οποία έγινε μια απο τις σημαντικότερες παρουσίες στον χώρο της σκοτεινής ηλεκτρονικής μουσικής στα '80ς… Τα περισσότερα τραγούδια της είναι σκοτεινά, πολύ ατμοσφαιρικά, αλλά εντυπωσιάζουν για το συναίσθημα που αποπνέουν και για τους φοβερούς στίχους τους… Στα ‘90ς η μουσική της έγινε περισσότερο μελωδική και λιγότερο σκοτεινή, διατήρησε όμως (απ’ όσα έχω ακούσει ως τώρα τουλάχιστον) την ποιότητα και τις φοβερές ερμηνείες της Anne Clark… Δεν είναι μουσική για όλες τις ώρες και για όλες τις διαθέσεις, αλλά εδώ που τα λέμε, αν εσείς τώρα διαβάζετε αυτό το μίνι review, δεν ψάχνετε κάτι τέτοιο έτσι κι αλλιώς…
Σωστός! H Αnne Clark έχει επηρεάσει κόσμο και κοσμάκι… Αγαπημένο μου κομμάτι το Abuse, Seize the vivid sky κλπ κλπ!
Τσέκαρε και την Sara Noxx. Φαντάσου μια πιο beat-άτη και πιο μοντέρνα εκδοχή της Anne Clark. Θα πρότεινα το Equinoxx του 2003 που έχει και την κομματάρα If You.
To Abuse είναι κομματάρα, ενώ ύμνοι όπως τα Our Darkness και Sleeper In Metropolis έχουν αφήσει εποχή… Την έχω μόνο ακουστά τη Sara Noxx, απο αυτά που γράφεις φαίνεται πολύ ενδιαφέρουσα, θα την ψάξω! 
Blue birds refuse to fly - Xenomorph Angel
[CENTER]
[/CENTER]
Το πολυαναμενόμενο τρίτο άλμπουμ των Blue Birds Refuse To Fly με τίτλο ?Xenomorph Angel? είναι πια γεγονός! Ηχογραφημένο στην Αθήνα, με mastering στο Λος Άντζελες και κυκλοφορία από την ιταλική Decadance Records με έδρα τη Ρώμη, το νέο άλμπουμ βρίσκεται από τις 30 Σεπτεμβρίου στα δισκοπωλεία της Ευρώπης, της Αμερικής και της Ιαπωνίας.
[I]With a fresh charming appearance in the face of their new frontwoman - lead vocalist Eva K., the new Blue Birds Refuse To Fly are no longer Kyriakos P.'s (keyboards, programming) personal project as it used to be. Along with the band’s producer George P. (keyboards, guitars), the band is now more flexible, experienced and powerful than ever before.
The new album “Xenomorph Angel” (translated as “Alien Angel”) is full of spacewaves, glances at the moon, hitch-hyking to the stars, rides towards the ends of the universe… and back. Although seduced by the alien-xenomorph angel’s touch, the album has an earthly individuality after all.
The characteristic elements that defined BBRTF’s sound all these years are present here as well: lyricism, melody, mystery and sensuality… . [/I]
Grendel - Harsh Generation ( 2007 )
Oι Grendel τα τελευταία χρόνια, εγίναν ένα ένα από τα δυνατότερα χαρτιά της dark electro EBM σκηνής. Αυτό οφείλεται κυρίως στο Perscription Medicine LP αλλά και στο EP Soilbleed, οπού εκεί υπάρχουν club hits όπως το Aspiration Feed, Soilbleed κλπ.
Ο καινούριος τους δίσκος συνεχίζει στον δρόμο των προηγούμενων κυκλοφοριών, δηλαδή ΕΒΜ up tempo, με καταιγιστικά beats και παραμορφωμένα ( ψιθυριστά ) φωνητικά. Από την άλλη υπάρχουν κάποια καινούρια στοιχεία όπως το χτίσιμο των κομματιών πάνω σε techno βάσεις περισσότερο από ότι στο παρελθόν, καθώς και η πρόσθεση ποικιλόμορφων μελωδιών και samples. Το γενικό συναίσθημα που επικρατεί ακούγοντας ένα κομμάτι των Grendel παραμένει το ίδιο και είναι το σήμα κατατεθέν τους: ηλεκτρονικός τρόμος.
Τα κομμάτια που ξεχωρίζουν με την μία είναι τα Harsh Generation και Τhe Judged Ones, τα οποία προσφέρονται για χορό μέχρι τελικής πτώσης, και είναι τα πιο club - ατα του δίσκου. Στο B.A.A.L. οι ρυθμοί πέφτουν, μπαίνουν γυναικείες μελωδίες και τα φωνητικά είναι ακόμα πιο παραμορφωμένα. Μου θύμισε λίγο Wumpscut στα πιο χαλαρά τους κομμάτια όπως το Wreath Of Barbs ή το Τhorns. Dirty: εδώ πρόκειται για ένα κομμάτι όπου το ανεβάζουν πολύ τα ερεθιστικά γυναικεία φωνητικά και οι παραμορφωμένες sampled κιθάρες. Το Hate this είναι ένα άλλο club κομμάτι που προσφέρει αρκετό κοπάνημα σε συνδυασμό με τα φωνητικά που μεταφέρουν το συναίσθημα που περιγράφει ο τίτλος του κομματιού.
Γενικώς πρόκειται για μία από τις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς στον χώρο, καθώς τον δίσκο τον έχω λιώσει. Αρκετό κοπάνημα, μίσος και, τέλος, αν ο δίσκος τρωγόταν τότε σίγουρα θα είχε γεύση ραδιενέργειας.
Από ένα review που είχα διαβάσει:
Harsh Generation is an energetic recording which to dark electro EBM standards in these days is comparable to what Music For A Jilted Generation of The Prodigy was in the ‘90s for the upcoming techno scene.
Mιας και έβαλα να ακούσω για πολλοστή έναν από τους αγαπημένους μου δίσκους:
Christian Death - Only theater of pain ( 1982 )
Απλά: Μαζί με το Bela Lugosi’s Dead των Bauhaus είναι ο δίσκος που όρισε το death rock. Ένας από τους πιο επιδραστικούς αλλά και αναθεματισμένους δίσκους ever… Όσοι δεν το έχετε ακούσει, βουρ στο ψητό.
Ωραιος! Εχει μεσα και την κομματαρα Romeo’s Distress μεταξυ αλλων…
πωωω… αρχαιες εποχες. βγαζουν δισκο φετος, δε ξερω αν το μαθες…
…και οσονούπω ανεβαίνει και η κριτική του 
ναι κάπου το είχα διαβάσει και για αυτό με έπιασε μια νοσταλγία για τις μέρες όπου ήταν ο τυπάς που αυτοκτόνησε, αλλά τα τελευταία τους δεν τα έχω πολυψάξει, πέραν του Born Again, το οποίο είναι κάπως πιο heavy ( πάντως το zodiac από αυτόν τον δίσκο είναι πολύ άρρωστο κομμάτι ). Καλά γενικώς είναι ιδιάζουσα περίπτωση, από τότε που ήταν δυο διαφορετικά συγκροτήματα με το ίδιο όνομα και διαφορετικό line up.
ναι ναι και γενικως οι τωρινοι Christian Death ειναι σιχαμένοι και ψεύτικοι. Καμία σχέση με τους πραγματικούς. Στην ουσία είναι άλλο συγκρότημα.
Τους Christian Death δε τους έχω ψάξει πολύ ως τώρα, για αρχή θα τσεκάρω τον δίσκο που πρότεινε ο Παναγιώτης. Μια που το γυρίσαμε πάλι στα '80ς πάντως, ένα πολύ σημαντικό συγκρότημα που μου έρχεται στο νου είναι οι Siouxsie and the Banshees φυσικά.
Απο το '76 για την ακρίβεια, τότε που έκανε την έκρηξη του και το punk κίνημα στην Αγγλία. Ο ορισμός του post-punk στις αρχές τους, η Siouxsie με το image και τη μουσική της έθεσε τις βάσεις εκείνου που θα ονομαζόταν αργότερα gothic rock. Η επιδραστικότητα τους υπήρξε τεράστια, όχι μόνο στον χώρο της goth, αλλά γενικά στη σύγχρονη ροκ μουσική (έχουν διασκευαστεί απο ονόματα τόσο διαφορετικά, όπως οι Massive Attack, Red Hot Chilly Peppers και Jeff Buckley). Και η φωνή της Siouxsie απο τις καλύτερες, κατά τη γνώμη μου, γυναικείες φωνές στην ιστορία της ροκ μουσικής.
Συμφωνώ για Siouxsie And The Banshees. Καταπληκτική φωνή (τοσο χαρακτηριστική!), γενικά μεγάλο συγκρότημα και όντως πολύ επιδραστικό. Πολύ όμορφα τραγούδια… Και οι Cure μου αρέσουν πολύ.
[SIZE=“3”][FONT=“Times New Roman”]L’Ame Immortelle[/FONT][/SIZE]
Εσείς, οι σκοτεινές αλλα και ρομαντικές υπάρξεις, τους ξέρετε? Αν όχι, είναι πια καιρός! Οι L’Ame Immortelle είναι αυστριακοί, ξεκίνησαν το 1996, και η μουσική τους είναι μια μίξη gothic, industrial/electro και darkcore. Συνδυάζουν γυναικεία φωνητικά (που μου θύμισαν κάτι μεταξύ Liv Kristine και Madonna) και αντρικά, τα οποία άλλοτε είναι καθαρά, και άλλοτε παραμορφωμένα, θυμίζοντας black metal σε σημεία (εξ’ ου και το darkcore). Γενικά πάντως είναι πάρα πολύ μελωδικοί, και έχουν απίστευτες κομματάρες!!! Τραγουδάνε τόσο στα αγγλικά, όσο και στα γερμανικά. Τα τελευταία χρόνια έχουν στραφεί σε περισσότερο κιθαριστικό αλα-Rammstein ύφος… δεν έχω ακούσει ακόμα πρόσφατες δουλειές τους, αλλά θα γίνει σύντομα αυτό…
Ό,τι πρέπει για τις κρύες χειμωνιάτικες νύχτες…
Άκουσα επιτέλους το πρώτο άλμπουμ της…! Όντως, οι ομοιότητες με Anne Clark είναι πολλές, πάρα πολλές θα λεγα… Κάποια στιγμή θα ψάξω και το Equinoxx για να έχω περισσότερο ολοκληρωμένη άποψη…
To κοκκινομαλλικο πολυ ενδιαφερον! 
Χαχαχα, γιατί κάθε φορά που προτείνω ένα συγκρότημα σχολιάζεις τις γκόμενες? :lol: (όχι πως διαφωνώ δλδ…)
Ε τι να σχολιαζω? Τους γκομενους?
Περα απο την πλακα θα το ψαξω το συγκροτημα…
Και για αρχη για πες… Το κοριτσι ειναι δεσμευμενο?