δεν τ ακουω, θα περιμενω να το ακουσο την παρασκευη:)
καλυτερο κομματι πιο ειναι???
Κρατα μικρο καλαθι φιλος.
Εγω φαντασου μενω αγγλια και παρολο που κυκλοφορει Παρασκευη, απο Δευτερα θατοχουν, οποτεεε.
mr, έχεις πάθει παράκρουση, ε;
γαμησε τα. 188 ακροασεις γκρην ντεη λεει το λαστφμ.
εδώ δεν είναι τίποτα…στο Msn να δεις πως κάνει:p Το δίσκιο είναι καλό ίσως και καλύτερο του idiot. Φοβάμαι ότι με παρασύρει ο άλλος και θα γίνω και γω φαμποης:-s
Ρε σεις το Restless Heart Syndrome είναι κομματάρα. Γιατί το κράζετε; Το αγαπημένο μου μαζί με: Gloria με τα ερωτηματικά, Peacemaker και Horseshoes and…
:bounce:
εγω δεν εχω ακουσει νοτα ακομα,περιμενω το δισκιο!!!
Ολοκληρο το αλμπουμ το έχω ακούσει 1 φορά. (τώρα είμαι στη δευτερη ακρόαση.) αν και μεμονωμένα κάποια τραγούδια τα έχω λιώσει.
¡Gloriaaaa Viva La Gloooriaaa!
Γαμάτο είναι αυτό ε. Ειδικά το ρεφραίν, τέλειο. 
Άλλα που ξεχωρισα είναι το -παλιό πλέον :P- Know your Enemy, 21st Century Breakdown, Peacemaker, 21 Guns, ¿Viva la Gloria?.. Γενικά, νομίζω ότι οι αδυναμες στιγμές του, αντε να’ναι μια -δυο.
Πάει για αγορά. Τέλος.
εχεις δικιο ειναι πλ ωραιο κομματι, στν αρχει εμενα δν μ αρεσε αλλα μετα απο καποιες ακροασεις μ ακουγετε πλ καλο
Ρε πλιζ μη γράφεις με πλ και δν και μ :Ρ Αλήθεια δηλαδή.
Αγαπημένο κομμάτι το ?Viva La Gloria? (τα πέτυχα τα ερωτηματικά?), κομματάρα. Γενικά ωραίος δίσκος. Με χαλάει λίγο αυτό το υπεργυαλισμένο στυλ και το ότι μοιάζουν πολύ τα κομμάτια με American Idiot αλλά ιτς οκ.
πω ρε μανιτσα, τρελαινομαι, πορωνομαι, ξανατρελαινομαι, επαναπορωνομαι.
Δεν ειχα σκεφτει πως μπορω να αγαπω μια μπαντα, μια ιδεα, ενα σιντι. Το αγαπω. Τους αγαπω.
Γαμω το κερας ,δεν υπαρχει αυτο το πραγμα, και σκατα ναναι τελικα το σιντι, εγω ειμαι χαρουμενος. Τι λεγεται αυτο?
Φανμποηλικι? Δεν ξερω. Οσο το ακουω τοσο παθαινω.
Παρακρουση ειπε ο αλλος. Ειναι αρκετα δυνατη λεξη? μμμ.
μμμμ
Ειναι σχετικα νωρις να μπω σε αναλυση του δισκου, θα το κανω ομως, μολις ακουστει απο πιο πολλους.
Διαβολε! Βιβα λα Γκλορια!
Αγαπω γαμω, τα παντα ολα, και νομιζα την ειχα ξεπερασει αυτη τη φαση.
Τι να πω, καποια πραματα δεν ξεκολλανε φαινεται, οσο και να μεγαλωσει καποιος.
ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ!
Οσοι παντως ενδιαφερεστε για την ολη ιστορια απο πισω, το παραμυθι και τα μηνυματα, προσεχτε το επαναλαμβανομενο μοτιβο της φωτιας.
Παραθετω και στιχους Murder City, ετσι ισως το αγαπησετε πιο πολυ. Προσωπικα ενιωσα μια απολυτη ταυτιση με καποια, εχμ, προσφατα γεγονοτα…
[CENTER][SIZE=“3”]Murder City[/SIZE]
Desperate
But not hopeless
I feel so useless
In the murder city
Desperate
But not helpless
The clock strikes midnight
In the murder city
I’m wide awake
After the riot
This demonstration
Of our anguish
This empty laughter
Has no reason
Like a bottle
Of your favorite poison
We are the last call
And we’re so pathetic
Christian’s crying
In the bathroom
And I just want to
Bum a cigarette
We’ve come so far,
We’ve been so wasted
It’s written
All over our faces[/CENTER]
Με μία-δύο ακροάσεις, το cdάκι με αρέσει πάρα πολύ, έχει πολλές κομματάρες μέσα!
Ρε Θεσσαλονικιός έγινες; 
:lol:, ε τις έχουμε τις ρίζες ρε, να μην τις δείχνουμε που και που; 
Peacemaker (και καρδούλες ως το ταβάνι)
Μου φτιάχνει τρομέρα τη διάθεση ο ρυθμός αυτού του τραγουδιού!
Σχετικά με αυτό που είπε ο mr_whatsisname για τους στίχους του murder City, πράγματι όταν διαβάζεις τους στιχους και καταλαβαινεις το νόημα τους, το αγαπάς πιο πολύ. Δεν αναφέρομαι μόνο στο συγκεκριμμένο τραγούδι, αλλά και γενικά σε όλα.
Λοιπόν, ψέμματα είπα, και να μην το’χει ακουσει αλλος, εγω μια φορα την αναλυση μου θα τη κανω…
[shadowmaiden]
[SIZE=“5”][CENTER]
21st Century Breakdown[/CENTER][/SIZE]
Όπως ανέφερα πριν, ο νεος δισκος των Green Day ειναι ενας concept δισκος με 2 πλευρες. Μετα απο πολλες ακροασεις του δισκου και συζητησεις με αλλους καμμενους καταληξαμε στο πληρες χρονικο του σιντι, και προσωπικα μου εκανε πολυ μεγαλη εντυπωση.
Ιν α νατ σελ, προκειται για την ιστορια δυο νεαρων ανθρώπων, του Christian και της Gloria, που ζωντας σε μια συγχρονη Αμερικανικη μεγαλουπολη με τα χιλια δυο κακα της (γενικα αναφερεται κυριως στην 8ετια Μπους με οτι κακα συνεπαγονται -Κατρινες, Ιρακ, Οικονομικη Κριση κλπ), νιωθουν την αναγκη να φερουν καπως την αλλαγη και να κανουν τη διαφορα, ο καθενας ομως με τον τροπο του. Ο πρωτος εχει εναν πιο ωμο, αμεσο χαρακτηρα, θελει να τα καψει ολα και να δρασει επιθετικα, ενω η Gloria ειναι πιο πολυ ιδεολογος και μεσω του διαολογου και γενικα δινωντας το καλο παραδειγμα θελει να οδηγησει την συγχρονη κοινωνια στο φως/ελπιδα.
Ο Billie Joe στιχουργικα θαρρω εκανε μεγαλη δουλεια, παραθετωντας μια δομημενη ιστορια με τεχνικες αφηγησης (ειρωνειες, προϊδεασμους) και συμβολισμους που σπανιοτατα συναντας στο ειδος αυτο. Τα κυριως συμβολα/μοτιβα που παρουσιαζει το 21st Century Breakdown (21CB) ειναι η [B]φωτια για τον Christian[/B] και το [B]φως για τη Gloria[/B].
Ανηγουεη… ξεκινώ
Intro
Πρόκειται για μια μικροπεριληψη της ιστοριας. Φαινεται πως ειναι καποιος εξωτερικος ηρωας που ζηταει να του πουνε την ιστορια του αιώνα μας ως τωρα [sing us a song of the century]. Μια ιστορια με πολεμους και επαναστασεις, προσωπικες οπως και συλλογικες,[Waging a war but losing the fight]. Μια ιστορια που φωτογραφιζει τον παραμορφωμενο ρολο των μηντια και της θρησκειας [The era of static and contraband / That’s leading us to the promised land, γενικα την ιστορια των ανθρωπων του 21oυ αιωνα, συμβολισμενοι μεσα απο τον Christian και την Gloria.
Act I Heroes and Cons
Δινει τα θεμελια του Storyline, παρουσιαζωντας τα βασικα χαρακτηριστικα της εποχης και της γενιας των ανθρωπων που αντικατοπτριζονται μεσα απο την ιστορια. Γενικοτερα προβαλει μια γενια πλεον απεγνωσμενη. Εχει εχει πλεον πεθανει το Αμερικανικο Ονειρο (μοτιβο) προσπαθουν να τα βγαλουν περα αλλα δεν τα καταφερνουν [My generation is zero/I never made it as a working class hero] και τελικως καταλαβαινουν πως τα λαθη των προηγουμενων τα πληρωνει η καινουργια [we are the class of 13/born in the era of humility/ raised by the bastards of 1969]
Αναφεροντας πως I was born on the 4th of July τονιζει τον αντιπολεμικο χαρακτηρα της γενιας αυτης, ενω κλεινει φωναζοντας Dream, America Dream προσπαθωντας να δωσει ενα ελπιδοφορο τελος, και υπενθυμιζοντας να μην πιστευουν αλλο τα ψεμματα που τους αραδιαζουν καθημερινως [Believe what you see from heroes and cons?]
Δεν εξυπηρετει την βασικη πλοκη του δισκου (εννοωντας τον Christian και τη Gloria) απλα δινει ενα δυναμικο εναυσμα στον επαναστατικο χαρακτηρα του cd, προτρεποντας τον ακροατη να ψαχτει και να γνωριζει ποιοι ειναι εκεινοι που πραγματικα ειναι εχθροι του (οι στιχοι μιλανε απο μονοι τους θαρρω). Πολλοι στιχοι απο το συγκεκριμενο τραγουδι χρησιμοποιουνται τραγικοειρωνικα σε μετεπειτα τραγουδια.
Εδω αρχιζει η ιστορια του ζευγαριου. Ειναι οι σκεψεις του Christian για οταν πρωτοσυναντα τη Gloria. Και οι 2 βρισκονται “on the edge, the fight of our lives”, δηλαδη πολεμουν για το ιδιο πραμα, για τα ιδια ιδανικα. Ο Christian φαινεται να εντυπωσιαζεται απο τον προοδευτικο τροπο σκεψης της και νιωθει πως ειναι κατι σαν ηρεμιστικο για τον δικο του θυελλωδη χαρακτηρα, η δικια της πραοτητα. Την βλεπει χαρακτηριστικα σαν “The Saint of all the Sinners”
Aπο τα πιο βαθια τραγουδια του δισκου. Ειναι γραμμενα σε 2, ας πουμε επιπεδα. Αναφερεται κυριως στον πολεμο του Ιρακ, την τρομοκρατια και λοιπα ( μη ξεχναμε πως ειναι απο αμερικανικη σκοπια ολα γραμμενα) και κυριως για στην προεδρια Μπους, κρινωντας και επικρινωντας. Ολα αυτα λοιπον, εχουν οδηγησει τον Christian στην απογνωση. Δεν εμπιστευεται τιποτα και κανεναν,εκτος πλεον απο τη Gloria, αλλα εχει φτασει στα προθυρα της παρανοιας. Οποτε καταφευγει στα ναρκωτικα για να “αποφυγει” τα προβληματα του. Το τραγουδι ξεκινα λοιπον με τον Christian να αναπολει την εποχη που ολα ηταν πιο ηρεμα και ευχαριστα (θαρρω προ-Μπουστη εποχη), μιας που θα παρει τη δοση του και θα τα ξεχασει ολα (ο συμβολισμος ρολος της Λοβοτομης δηλαδη).
Περα λοιπον απο το να προσφερει στην ομαλη ροη της ιστοριας, γινεται και παραλληλα η κριτικη. Οχι ομως κριτικη αμεση, με “τα χωνω και τα γαμαω ολα στιχους” αλλα ειρωνικα και εξυπνα. Οπως πρεπει.
Ισως το πιο σκοτεινο κομματι του δισκου. Προκειται για την παρουσιαση του Christian, την ψυχοσυνθεση του. Παρουσιαζει την οργη του, το πως εχει απορριφτει απο το συστημα και το πως σκοπευει να τα τιναξει ολα στον αερα, με τη βοηθεια βεβαια της Gloria. Αναφερει χαρακτηριστικα “Maybe you’re the chemical reaction/I am the atom bomb”
Προσωπικα μου αρεσει και ο τιτλος του τραγουδιου μιας που την αντιθεση μεταξυ του Christian και το Inferno την βρισκω καταπληκτικη.
Last Night on Earth
μμ, το λιγοτερο αγαπημενο μου τραγουδι απο το σιντι. Αρκετα νιανια.
Ανηγουεη, ειναι το σημειο που ο Christian εξομολογειται τα αισθηματα του στη Gloria, και το πως υπαρχει το connection μεταξυ τους. Ειναι το happy ending στο πρωτο act.
Ο στιχος “Even if i lose everything in the fire” ειναι αυτος που θα αποτελεσει σημειο κλειδι για αργοτερα στο δισκο.
[/shadowmaiden]
Ανηγουεη αυτα προς το παρων γιατι κουραστηκα
Act II αυριο θαρρω.
Πατηστε τους τιτλους των τραγουδιων για τους στιχους (σε γαματα φλασακια απο το επισημο σαητ)
Κουρασα, αλλα δεν πειραζει, αφου γουσταρω, το κανω.
Ντροπή. Ολόκληρο (νταξει, μισό :P) αφιέρωμα έκανε ο αποπάνως και ούτε μια απάντηση :razz:
Ακούστε το κι άλλοι ντε. Αφού σπέρνει κιε θερίζει.
Mr. είναι πραγματικά ωραίο αυτό που έκανες και on point και ευανάνγωστο.
το θέμα είναι πως η πλειοψηφία θα αντιμετωπίσει το thread ως “έλα μωρέ, ποιοι Green Day για 14χρονα κοριτσάκια τώρα”.
δεν έχω την ίδια άποψη γιατί θυμάμαι ακόμα, το 1994, μια κασσέττα που μου είχε γράψει φίλος που είχε πάει στην Αμερική με διάφορα δυνατά ονόματα της εποχής όπως nirvana, pearl jam, stone temple pilots και 3 τραγούδια από το φρέσκο τότε Dookie των Green Day (Basket Case, Welcome To Paradise, Longview) και τότε σίγουρα δεν θεωρούνταν μουσική για κοριτσάκια.
on topic, περίμενα το follow up του American Idiot να έχει πολύ δύσκολο ρόλο.
Οι 2 πρώτες ακροάσεις είχαν μια δυσκολία, λίγο μουδιασμένες.
Οι 2 επόμενες εστίαζαν σε πράγματα που δεν μου άρεσαν. Γενικά, δεν μου άφηνε καλή γεύση ο δίσκος.
Σταδιακά για κάποιο λόγο πολλά σημεία και πολλές μελωδίες μου έγιναν πιο οικίες και σιγά σιγά άρχισα όχι μόνο να το ακούω πιο άνετα, αλλά να μου αρέσει κιόλας.
Ακόμα πιστεύω, πως 3-4 τραγούδια δεν έχουν και ιδιαίτερη θέση, 2-3 είναι ντεμί, αλλά πιθανότατα τους το επεσήμαναν και προτίμησαν να τα κρατήσουν για χάρη του concept.
Μεχρι στιγμής ξεχωρίζω 21st Century Breakdown, Know Your Enemy, Viva La Gloria, Peacemaker, Restless Heart Syndrome.
Δεν μπαίνει καν σε σύγκριση με το American Idiot που δεν έχει ούτε μια περιττή στιγμή, αλλά πλέον έχω την εντύπωση ότι πρόκειται για τουλάχιστον μια descent κυκλοφορία την οποία θα αφήσω να μεγαλώσει ή να ξεφουσκώσει. Ο χρόνος θα δείξει. Έχει κερδίσει το δικαίωμα να πάρει το χρόνο του.
Ωραίο το ποστ του Mrwhats, ώραιο και το άλμπουμ μετα απο τις πρώτες 2-3 ακροάσεις. Πάντως ξεχώρισα τα δύο Gloria μέχρι στιγμής. Holiday όμως δεν έχει…
^ Αυτό περί Holiday το αλλάζω λιγάκι και το κάνω “Jesus of Suburbia δεν έχει” και είμαστε οκ! :Ρ