Η Kylie Minogue ειναι ενοχη απολαυση για παρα πολλους λογους, κανενας εκ των οποιων δεν εχει να κανει με την παντοτε φανταστικη μουσικη της. Ολα οσα εβαλες, και πολλα ακομα απο την ιδια, ειναι εξαιρετικα τραγουδια.
2 Likes
Συγκεκριμενοποίησε, όμως, με ποια από τις 2 έννοιες το εννοείς.
3 Likes
Φαντάζομαι standing A
2 Likes
Και εγώ, κάγκελο
1 Like
Him και εγώ. Το razorblade το έχω και σε cd.
Ψάχνοντας τα cd μου τώρα πέτυχα και 1-2 ακόμα παράξενα cd single.
Ούτε που θυμόμουν πως το είχα αυτό εδώ. Δεν τους έψαξα ποτέ περισσότερο απλά κάποια στιγμή άκουσα κάπου το κομμάτι και κόλλησα. Και τώρα που το έβαλα όμορφο μου φάνηκε.
Αν και ξέρω πως Alanis ακούνε πολλοί προσωπικά ποτέ δεν μου έκανε κλικ. Με εξαίρεση για κάποιον παράξενο λόγο αυτό το κομμάτι.
Άλλη μια μπάντα που παίζει και να μην έχω ακούσει άλλο κομμάτι πέρα από ένα ακόμα που υπάρχει στο cd single. Και αυτό κόλλημα εποχής.
1 Like
Το ανωτέρω, όπως και το “They Stood Up For Love” αλλά κυρίότερα το “Run to the Water” υπήρξαν από τις πρώιμες αγάπες, τις εποχές που είχα ανοιχτό το MTV όσο πιο πολύ μπορούσα και περίμενα πώς και πώς να τα ακούσω (μαζί με “Californication”, “Otherside”, “All the Small Things”, “Adam’s Song” και πιθανόν κάποια άλλα που μου διαφεύγουν τώρα).
Εν τέλει αγόρασα και τον δίσκο, όπου μέσα είχε μερικά κρυφά διαμαντάκια όπως το παρακάτω:
On-topic τώρα και παραμένοντας σε εποχές MTV '99/'00:
2 Likes
Παράλειψη μου η Σακίρα. Μου αρέσει σχεδόν ότι τραγούδι παίζεται από αυτή. Εννοείται ο οπτικοακουστικός συνδυασμός είναι προτιμότερος.
Αυτό εδώ είναι λίγο πιο underground αλλά μου φτιάχνει τη διάθεση πάντα όταν το ακούω.
Ούτε groups, ούτε genres, σκόρπια τραγούδια
2 Likes
Βλέπω αναφέρονται συχνά παραπάνω οι Nightwish… από πότε είναι ένοχη απόλαυση;;; Εννοείται καραγουστάρουμε (μόνο με Tarja για μένα βέβαια)!!!
Στο θέμα μας… κάποτε πριν από καμιά 20αριά χρόνια, όντας δηλωμένος μεταλ-φαν * άκουγα Καίτη Γαρμπή 
Ακόμα πιο παλιά, στην πλήρη μετάβασή μου σε Metalli-fan, άκουγα παράλληλα Metallica και Dr. Alban 
Ακόμα αναπολώ τα Hello Africa, No Coke, It’s My Life και το θεϊκό Roll Down Di Rubberman!!! (έχω κάπου ακόμα κασσέτα ορίτζιναλ, όχι κόπια)
2 Likes
Μεγάλη αγορά το 1998, όταν είχα έρθει Αθήνα -μια από τις 2-3 φορές δηλαδή της ζωής μου, μέχρι τα 18- από τα Virgin σε κάποιο εμπορικό της Βούλας, μιας και συνήθως μέναμε εκεί επειδή είχαμε συγγενείς
Τι να πρωτοπώ για αυτόν το δίσκο, πλην του ότι, ακόμα θυμάμαι τους περισσότερους στίχους απέξω και το διατηρώ σε εξαιρετική κατάσταση, παρά το εκτεταμένο longplay που έχει φάει όλα αυτά τα χρόνια
Μνεία στο παρακάτω
το αγαπημένο μου του δίσκου, το οποίο το ακούω και σήμερα αβέρτα άμα λάχει + το cloud number 9, για το οποίο ντρεπόμουν και ταυτόχρονα ήμουν περήφανος που το έχωνα εδώ και εκεί, όποτε έκανα compilation κασετών με ξένα τραγούδια τότε -που δεν άκουγα ιδιαίτερα κιόλας.
Γενικά τα 9 πρώτα είναι must, τα υπόλοιπα 4 είναι χάλια, με αποκορύφωμα το χαζοχαρούμενο ‘‘Before the night is over’’. Εννοείται αν μπει το cd στο cd-player, δεν κάνω skip πουθενά 
Tο βάζω στα guilty pleassures μου, διότι, άντε πες ο Bryan Adams έχει βγάλει ωραία pop ραδιοφωνικά χιτάκια και έχει ένα όνομα ας πούμε, στον χώρο αυτό του pop-soft rock των 80ς και 90ς… ο συγκεκριμένος όμως δίσκος, ε είναι υπερβολικά γλυκανάλατος και ενώ έχει αρκετά ‘‘εύκολα’’ περάσματα - πιασάρικα σημεία και αρκετά ραδιοφωνικό χαρακτήρα, ε σε σχέση με κάτι ‘‘Fearless’’ -που είναι legit καλός δίσκος για αυτό που είναι-, δεν κλάνει μια…
edit:
το άνοιξα μετά το post, να το βάλω λίγο στο cd-player για να θυμηθώ εκείνα τα ζεστά σάπια καλοκαίρια του γυμνασίου, που παίζει να καψουρευόμουν κάθε βδομάδα άλλη κοπέλα υπό τους ήχους του Fearless ή του How Do Ya Feel Tonight, αλλά στα @@ μου όλα διότι μπάλα/μπάσκετ/παρέες/snes/ποδήλατα (και μετά forever alone, μπουχου κτλ) και δυστυχώς αντικρίζω το παρακάτω:
εξαιρετική κατάσταση my ass, επικό ΓΤΧΜ
6 Likes
Ρε σεις (επειδή ξερώ και αρκετό κόσμο ακόμα) πώς τα καταφέρνετε να το κάνετε αυτό (λάθος CD σε θήκη). Νομίζω αν διαπιστώσω ποτέ κάτι τέτοιο στη δισκοθήκη μου, τα ψυχαναγκαστικά θα με στείλουν κατευθείαν τρελοκομείο.
7 Likes
και εγώ φλιπάρω άσχημα, αλλά το παραπάνω παίζει να είναι έτσι από το Γυμνάσιο, τότε που τα ψυχαναγκαστικά μου επίπεδα -ειδικά στο κομμάτι αυτό- δεν είχαν ακόμα εξωτερικευτεί πλήρως… από τα 18-19 και μετά που άρχισα να ‘‘συλλέγω’’ δίσκους, cd, blue rays, videogames κτλ, δεν παίζει να βρω αντίστοιχη περίπτωση σε ότι αγόρασα τα τελευταία 20 χρόνια περίπου, ούτε εννοείται δισκάκι εκτός θήκης να βολοδέρνει μόνο του κάπου κτλ…
Σιγά, υπήρχε εποχή που ένα 20% των δεκάδων CD μου ήταν σε λάθος θηκες, it happens, ειδικά αν άκουγες επί χρόνια CD στο αμάξι
1 Like
τιναφτο ρε τύπε χαχαχαχα
παντως αν και το εχω το δισκακι του μπράιαν το συγκεκριμένο κομμάτι δεν το θυμαμαι καθολου…
1 Like
δεν είσαι τόσο μύστης 
, το συγκεκριμένο ήταν από τα ‘‘ψαγμένα’’ του δίσκου, λιγότερο catchy και ραδιοφωνικό από τα Cloud Number 9 και σια… αλλά kudos που άλλος ένας λοιπόν μπήκε στη διαδικασία να επενδύσει στο ‘‘On a day like today’’ \m/\m/
θυμαμαι περασα στο σχολείο μια φάση bryan adams, είχα πάρει τότε το unplagged του μαζι με το frozen της madonna σε σινγλ στην 3η γυμνασίου…
1 Like
Οχι ρε παιδες κ ο bryan adams ενοχη απολαυση. Δηλαδή το θρεντ παει αλλου τωρα.
Ενοχη απόλαυση ειναι αυτο
Μια χαρά είναι ο Adams
Ευτυχώς κάνατε αυτό το thread κ διαπιστώνω ότι δεν είμαι η μόνη που μπορεί να ακούσει τόσα πολλά διαφορετικά είδη…
Εγω ειμαι η χαρά “της παρέας” στο κομμάτι της μουσικής…θα κουμπώσω σε παρέα που γουστάρει πανηγύρι, club, bar, έντεχνη σκηνή, ρεμπέταδικα, κλπ κλπ… Εγω σε όλα καλά θα περάσω! Κ σίγουρα σε κάθε είδος θα ξεχωρίσω κ την ποιότητα.
Σπίτι μου κατά 90% θα παίξει ξένη μουσική, κυρίως ροκ (διάφορα είδη της ροκ, δύσκολα μόνο ένα) αλλά περνάω κ φάσεις που θα παίξει ποπ, ειδικά early 00s…Timberlake, JLo, Furtado με Timbaland, Shakira κλπ.
Από Ελληνικά αν παίξει κάτι, κατά πάσα πιθανότητα θα περνάω φάση Χατζηγιάννη καθότι μ’αυτον μεγάλωσα, αυτόν ξέρω, αυτόν εμπιστεύομαι… 
Γουστάρω επίσης Σατι, Μαραβεγια, Locomondo, Μπαλαφα, Ριζου, Ζουγανελη, κ άλλα που σίγουρα μου διαφεύγουν τώρα… Δεν μπορώ να πω ότι όλα αυτά τα νιώθω σαν guilty pleasure.
Guilty σίγουρα νιωθω όταν ειμαι κάπου κ παίζουν ελληνικά hits, του σήμερα κυρίως, κ συνήθως ξέρω στίχους κ καλλιτέχνη, ενώ εγώ δεν θα βάλω ποτέ να ακούσω 
Δυστυχώς εχω καλό καταγραφικό, μια φορά να ακούσω κάτι, κ για κάποιο λόγο να δωσω προσοχή, έχει περαστεί στον σκληρό 
2 Likes
Εγώ πάντως σε ελληνάδικο club που παίζει ξεφτιλάδικα (σκυλοπόπ, σκυλολαϊκά) που έχω πάει στο παρελθόν με παρέα δεν αντέχω ούτε 10 λεπτά εκεί μέσα.
Ό,τι χειρότερο είναι αυτή η μουσική μαζί επίσης με την αποκριάτικη λάτιν μουσική που παίζουν στην περίοδο των Αποκριών.
Εμετός και τα δύο 
Η τραπ είναι ανώτερη μουσική σε όλα τα επίπεδα σε σχέση με αυτό το χάλι.