Για τον Cobain είναι σίγουρο ότι της έγραψε κάποια τραγούδια…κάπου το είχα δει να το λέει ο ίδιος, χωρίς να θυμάμαι που ακριβώς (μπορεί να ήταν σε κάποια συνέντευξη ή σε κάποιο ντοκιμαντέρ).
1 Like
Grunge εχει επικρατησει να λεμε τις μπαντες απο το Σιατλ και αυτες που ο ηχος τους μοιαζει με τον ηχο των μπαντων απο το Σιατλ. Δε βγαζει καποιο τρομερο νοημα, αλλα βοηθαει να συνεννοουμαστε.
Οι καημενοι οι Nirvana το punk ειχαν στο DNA τους. Η εμπορικη επιτυχια ομως τους βαφτισε με το ζορι ηγετες μιας ανυπαρκτης στην πραγματικοτητα σκηνης.
3 Likes
Επειδή το κατέχεις το άθλημα, τι ακούμε από Paw και Tad και ποια η γνώμη σου για Sebadoh? Τι δισκάρα είναι το ΙΙΙ ρε
Αγαπημενο μου συγκροτημα οι Alice απο τις μπαντες του Σιατλ αν και οι 4 ηταν υπερμπανταρες,ο πουστης ο Cobain ειχε τρελο attitude παντως χωρις καν να το επιδιωκει,ηταν ολη του η φαση τετοια που κολλαγε να τον βαφτισουν leader ενος ιδιωματος
5 Likes
Paw εχω να ακουσω κατι αιωνες… Tad θα προτεινα Inhaler. Οι Sebadoh ειναι ηγετες του lo-fi, αλλο παρακλαδι αυτο 
.
2 Likes
Cobain ο τελευταίος μεγάλος ροκάς μην τα ξαναλέμε.
Οι Nirvana ξεκίνησαν με ένα άλμπουμ του δρόμου που λέμε {πανκ επιρροές, χαμιλή παραγωγή κλπ} και μετά βγάλανε 2 δίσκους ορόσημα στην μουσική των 90’s. Τους αγαπώ και δεν νομίζω να υπάρχει θάνατος μουσικού που να με άγγιξε περισσότερο από του ξανθού και ας μην είχα γεννηθεί.
Μετά για μένα έρχονται Soundgarden. Η φωνάρα του Cornell, δυναμικά ριφ και τραγούδια γεμάτα πάθος είναι μερικοί από τους λόγους. Στο λεγόμενο big 4 η μπάντα με τις περισσότερες επιρροές από κλασική ροκ 70’s.Επίσης βγάλαν μια αξεπέραστη τριάδα δίσκων στα 90’s {Badmotorfinger, Superunknown,Down on the Upside}
Για τους AIC τι να πούμε; Βαρύς ήχος, βαριά τραγούδια, απίστευτη φωνή Layne, θρυλικός Jerry Cantrell, τρομερό μπάσο από τους 2 Mike και φυσικά ωραία Drums του Sean. Κατάφεραν και έμειναν ζωντανοί βγάζοντας 3 δισκάρες με τον DuVall {νταξ dirt δεν φτάνουν}. Τραγούδια σαν το rooster και το love hate love με συντρόφεψαν με την μαυρίλα τους σε δύσκολες περιόδους νταξ τι να λέμε.Layne respect και rip μεγάλε.
Pearl Jam μου αρέσουν επίσης αλλά όχι όσο οι άλλοι 3. Απολαμβάνω τα τραγούδια τους περισσότερο live. Vedder μεγάλος φρόντμαν και δυνατή φωνή. Το VS και το Ten είναι ΔΙΣΚΑΡΕΣ.
Από κει και πέρα μπάντες όπως stone temple pilots, pixies, melvins που θα βάζατε οι περισσότεροι ως επόμενους δεν μου κάνουν τρελό κλικ. Αντίθετα εγώ θα έβαζα screaming trees/Lanegan solo, Mudhoney, Green River, Bush, Mother Love Bone και Dinosaur Jr.
Ειδική αναφορά στα 2 supergroup Temple of the dog και Mad season. Απίστευτες μπάντες που αποτελούνται από εξαιρετικούς μουσικούς.
Ακούω λιγότερο αρκετούς ακόμα όπως L7 κ Tad πχ γενικά καλή φάση η grunge θεωρώ. Ίσως ακούσω και Hole μετά απ αυτά που γράφετε
ΥΓ
Σε όσους αρέσουν τα παρασκηνιακά βρήκα αυτό το ενδιαφέρον ποστ στης φήμες για συναυλίες 5 χρόνια πριν. Όποιος ξέρει κάτι παραπάνω θα χαρώ να ακούσω
3 Likes
Τους AiC τους χασαμε και το '10, που θα επαιζαν παλι με Metallica. Το ονομα τους εκτυπωθηκε στα εισιτηρια του Sonisphere και μετα διαγραφηκε με μια μαυρη χοντρη γραμμη.
2 Likes
Ναι είναι φανταστικό συγκρότημα οι HOLE. Τώρα αυτό ότι τους έχουν γράψει τραγούδια οι Cobain, Stipe κτλ είναι απλά υποθέσεις και τίποτα παραπάνω (για να μην πω κακοήθειες). Τα έχω ακούσει κι εγώ αλλά δεν δίνω σημασία.
Από τη στιγμή που στα credits δεν υπάρχουν τα ονόματα τους είναι αστείο να λέμε ότι τούς έγραψαν τραγούδια. Παίζουμε το παιχνίδι αυτών που λένε ότι το Kill 'Em All και το Ride the Lightning τα έγραψε ο Dave Mustaine.
Κοίτα 1-2 τα έγραψε σίγουρα είναι γνωστό αυτό. Το χε πει και ο ίδιος ή ο Γκρολ.
Στην τελική δεν είναι κακό απλά αναφέρω γιατί από τους Hole μόνο αυτό το στορυ ξέρω.
Θα ακούσω το σκ που θα χω χρόνο να δω τι φάση
Δεν χρειάζεται να γράψουμε πολλά για τη σκηνή του Σιατλ
3 απ’ο τις καλύτερες ροκ φωνές . 4 τεράστια συγκροτήματα
Προσωπικά ο Κορνελ είναι η αγαπημένη μου σύγχρονη ροκ φωνή και οι AiC στην δεκάδα των αγαπημένων συγκροτημάτων μου
Pearl Jam δεν μου κάνουν κλικ , αλλά η φωνή του Vedder μου αρέσει πάρα πάρα πολύ .Είναι αυτή η χροιά και το στυλ που ερμηνεύει…
3 Likes
Χαίρομαι όταν βλέπω ότι υπάρχει ακόμα τόσο πολύ ενδιαφέρον για όλα αυτά τα συγκροτήματα. Προφανώς είμαι κι εγώ ένας από όλους αυτούς που σε μία κρίσιμη, μικρή ηλικία έπαθα “Nirvan-ομανία” και κατέληξα να δίνω τόση σημασία στη μουσική γενικά κλπ.
Πραγματικά υπάρχει τόσος μεγάλος ΠΛΟΥΤΟΣ σ’ αυτήν τη σκηνή και τόση μεγάλη διαφοροποίηση από συγκρότημα σε συγκρότημα. Και θα ήθελα έστω και λίγο να καταλάβω το ΣΟΚ, και για τα συγκροτήματα, αλλά και για το following τους, του να βλέπουν έναν underground ήχο που βασιζόταν στις μικρές, ανεξάρτητες εταιρείες, σε μία βρώμικη, καθαρά punk αισθητική κλπ. να γίνεται μέσα σε μία νύχτα ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ μόδα, κυρίαρχη τάση, παράδειγμα, lifestyle, φράγκα κλπ. Δε νομίζω ότι υπήρξε τέτοιο συμβάν μετέπειτα, ενώ πρωτύτερα ίσως μόνο η έκρηξη του punk να πλησιάζει σε κάτι τέτοιο, αλλά και πάλι πιστεύω ότι υπήρχαν κάποιοι σημαντικοί παράγοντες που έκαναν το grunge μοναδικό (π.χ. η μουσική βιομηχανία που ήταν πολύ πιο γιγαντωμένη, ο ρόλος του MTV με τα βιντεοκλίπ, ο πιο προσιτός, προφανώς, ήχος κλπ.). Δε θα το χαρακτήριζα “κίνημα” σε καμία περίπτωση, δε νομίζω ότι πήρε κοινωνικές προεκτάσεις.
Anyway, πραγματικά φοβερή μουσική. Οι Hole π.χ. όντως δεν μπορούν να μην αγγίξουν ένα Nirvana-fan, πρόκειται για πολύ παρόμοια μουσική. Ακούς το “Violet” και κατευθείαν το πιάνεις. Άσε που έχουν και μία διασκευή σε Wipers που μ’ αρέσει πολύ περισσότερο από το πρωτότυπο, το “Over the edge”. Βασικά οι Wipers είναι ένα χαρακτηριστικό συγκρότημα που ενώ έβγαζε ΚΟΜΜΑΤΑΡΕΣ, οι διασκευές που τους κάνανε είναι σχεδόν όλες καλύτερες από τα original, είχανε τις φοβερές βασικές ιδέες, αλλά κατά τη γνώμη μου οι χύμα παραγωγές και οι πρωτόλειες ενορχηστρώσεις αφαιρούσαν κάτι, ή τέλος πάντων άφηναν ΠΟΛΥ χώρο ώστε κάποιος άλλος να πειραματιστεί/παίξει καλύτερα (βλέπε “D-7”-Nirvana). Και οι Meat Puppets ήταν μία τέτοια μπάντα. Ξεφύγαμε, όμως.
Pearl Jam είναι η αλήθεια, ποτέ δεν τους χώνεψα. Είχα πάρει το “Ten”, το βρήκα νερόβραστο, άκουσα σκόρπια κομμάτια μετά και δε βρήκα το συγκλονιστικό που έψαχνα. Πάντα μου ακούγονταν πολύ clean-cut για grunge, χεχε.
Οι Soundgarden, από την άλλη, ούτε αυτοί είχαν τη βρώμικη αισθητική, αλλά μιλάμε για τόσο πλούσιο, πειραματικό rock που λες ήρθαν οι Led Zeppelin στα 90’s (ΟΚ, αυτοί και οι Tea Party). Πολύ περίεργη μουσική που απορώ πώς έγινε mainstream, είχανε πολύ έντονες “παράφωνες” μελωδίες.
Από κι έπειτα τα είπατε όλα νομίζω. Και οι L7 ήταν καλές που δεν τις αναφέρατε (ή μπορεί ν’ αναφέρθηκαν και να μου ξέφυγε), οι Green River, φυσικά, που ήταν η μήτρα για τις μισές μπάντες της εποχής, οι Gruntruck, οι Lover Battery, οι Skin Yard που επίσης γέννησαν πολλές μπάντες κ.ά.
Από συνεργασίες, πέρα από τα γνωστά Temple of the Dog και Mad Season, αξίζουν και κάποια εφήμερα projects όπως οι… Alice Mudgarden της ΚΟΡΥΦΑΙΑΣ μπαλάντας “Right turn” (π.χ. εκεί φαίνεται ότι όλη η βρωμιά του grunge βρίσκεται στη “βαριεστημένη” ερμηνεία του Mark Arm), η συμμετοχή του Cobain στο προσωπικό του Lanegan κ.ά.
Επίσης αξίζει ν’ αναφέρουμε το πόσα άγνωστα/underground πράγματα μάθαμε σαν επιρροές των grunge συγκροτημάτων, όπως ο Leadbelly, Scratch Acid κ.ά., για να μην αναφερθούμε σ’ αυτούς που σχεδόν πρόλαβαν και χαρακτηρίστηκαν και ως ένα βαθμό ως grunge (Melvins, Sonic Youth, Pixies κλπ.).
Θα μπορούσα κι εγώ να μιλάω για ώρες βασικά, υπάρχει άπειρη μουσική από τότε που κι εγώ με μανία έψαχνα bootlegs, συλλογές (“Deep six” κανείς;), ταινίες (!) κλπ. κι ακόμα βρίσκω πόσα πράγματα που δεν έχω ακούσει.
5 Likes
Καταρχήν, πολύ ωραίο ποστ (επειδή δεν ξέρω πως κάνουν πολλαπλά quotes θα το κάνω λίγο χύμα).
Για Pearl Jam είχα και εγώ την ίδια άποψη τότε (άσχετα αν αναθεώρησα πλήρως αργότερα). Μου βγάζανε έναν επαγγελτισμό (με την κακή έννοια), μπάντα με πλάνο κλπ κλπ και όχι χυμαδιό σαν τους Νιρβάνα πχ. Όταν έβλεπα τα λαιβ βίντεο τους (πχ στο Πινκποπ το '92) όπου πηδούσαν πάνω κάτω, χτυπιόντουσαν, ο μικρός Κωστάκης τότε το έβλεπε πολύ επιτηδευμένο και ότι η μουσική τους δεν ήταν για τέτοια συμπεριφορά επι σκηνής. Είπα ότι αναθεώρησα μην με ορμήξετε 
Εκεί που γράφεις για πράγματα που μάθαμε λόγω της σκηνής όπως ο Leadbelly, Scratch Acid, θα πρόσθετα και τους Germs του Pat Smear.
Δεν έχω ιδέα για το πρότζεκτ που έγραψες (Alice Mudgarden)…για πες…
edit Τι είναι το Deep Six?
Αυτό. Η σκηνή στην ουσία δεν κράτησε και τόσα πολλά χρόνια αλλά άφησε τόσο υλικό πίσω της που ακόμα ανακαλύπτουμε πράγματα.
3 Likes
Ειναι οι Cantrell/Staley/Chris Cornell/Mark Arm και λενε το Right Turn, το τριτο τραγουδι του Sap EP των Alice In Chains.
2 Likes
Αυτό που λέει ο Παντελής. Παραγνωρισμένη μπαλάντα των Alice in Chains με ΤΡΟΜΕΡΕΣ ερμηνείες από όλους. Και για αστείο στα credits είχαν γράψει Alice Mudgarden.
Το “Deep Six” ήταν ιστορική συλλογή που κυκλοφόρησε το '85, ουσιαστικά η πρώτη “δήλωση” του grunge ήχου, με συμμετοχές από Green River, Malfunkshun, Melvins, Soundgarden, Skin Yard και U-Men. Αυτό και το “Sub Pop 200” (γιατί το “Sub Pop 100” κέντραρε αλλού) αποτελούν τις πιο ενδεικτικές συλλογές της σκηνής. Το δεύτερο κυκλοφόρησε το '88 και έχει Nirvana, Tad, Blood Circus, Mudhoney, Screaming Trees και πολλούς αλλούς.
Καλά, για τον Pat Smear είμαι ό,τι να 'ναι. ΠΟΛΥ πρόσφατα ανακάλυψα ότι ήταν στους Germs, τυχαία κάπως. Όοολα αυτά τα χρόνια πίστευα ότι ήταν απλά ένας άσχετος που οι Nirvana τον είχαν φωνάξει για δεύτερες κιθάρες στα live, χαχαχα. Δεν ξέρω πως μου είχε ξεφύγει αυτό το trivia. Ουσιαστικά μιλάμε για ένα μουσικό που επηρέασε τον Cobain και ο τύπος του έδωσε την ευκαιρία να παίξει στη μεγαλύτερη μπάντα εκείνης της εποχής, μιλάμε για συγκινητικά πράγματα (ή μπορεί κι εγώ να είμαι ρομαντικός). Ή πόσο τυχεροί να νιώθουν οι Meat Puppets που έμειναν στην ιστορία λόγω του “Unplugged”; Γενικά για τον ξανθό θα μπορούσα να μιλάω για ώρες, πιστεύω ότι ήταν μία πολύ παρεξηγημένη προσωπικότητα που στην τελική αποδείχθηκε ότι ήταν απλά ένας τύπος που ΛΑΤΡΕΥΕ τη μουσική, τους μουσικούς, τα αγαπημένα του συγκροτήματα, χωρίς ίχνος κόμπλεξ κλπ.
4 Likes
Δεν ξέρω για το ποιος ήταν πιο χαρούμενος. Οι Nirvana που θα παίζανε μαζί με έναν που θαυμάζανε τόσο πολύ? ή ο ίδιος που θα έπαιζε στο πιο χοτ όνομα τότε? 
Τα λέει καλά ο Γκρολ εδώ για τον Πατ
4 Likes
ωραία κουβέντα έχει ανοίξει εδώ! απλά ήθελα να ποστάρω για τον pat τον smear, χάρηκα πολύ που είδα τόσες αναφορές. ο τύπος είναι βασικά ΤΥΠΑΡΑΣ, έχει παίξει μέχρι και με τον mccartney, ενώ σαν ψιλοαδιάφορο τρίβια, στους germs έπαιζε ντραμς σε κάποια φάση η belinda carlisle, η γνωστή ποπ αοιδός, που τότε ήταν πανκιο
5 Likes
Οι δικοί μου αγαπημένοι από τους big4 είναι οι Soundgarden.Απίθανοι οι Alice in Chains με τις σκοτεινές ατμόσφαιρες,τις αρμονίες στα φωνητικά και την φωνάρα του Layne και πιο ‘‘ευκολο’’ στο αυτί γαμάτο rock οι Nirvana και οι Pearl Jam αλλά οι Soundgarden ήταν από άλλο πλανήτη.Riffs που σου γαμάνε τον εγκέφαλο,’‘περίεργοι ρυθμοί’’,ο Cameron στα drums λατρεία και ότι και να πεις για τον Chris είναι λίγο. Από τα πιο versatile είδη το ‘‘grunge’’.Υπήρχε κάποια κοινή βάση αλλά το κάθε συγκρότημα είχε προσωπικό στίγμα και έδινε κάτι διαφορετικό.
3 Likes
1-2 τραγούδια στον πρώτο της δίσκο με τους Hole μπορεί όντως να της τα έγραψε αλλά μέχρι εκεί.
To σαββατοκύριακο που θα έχεις χρόνο άκουσε και αυτή εδώ την κομματάρα από το Celebrity Skin του 1998.
1 Like
Κανένα.
