Bump γιατί πρόσφατα άκουσα το παρεξηγημένο Home. Ένας δίσκος που αν και απέχει πολύ από τον ήχο που χαρακτήριζε τους The Gathering όταν έβγαζαν Mandylion και Nighttime Birds παραμένει ένας δίσκος που ξεχειλίζει από κομματάρες. Ίσως να ακούγεται υπερβολικό το παραπάνω, αλλά ειλικρινά είχα καιρό να απολαύσω τόσο πολύ ένα δίσκο, η ψήφος μου άλλωστε στο πολ πήγε εκεί, έχοντας ομολογουμένως ακούσει μόνο μέχρι και το HTMAP πριν ακούσω το Home. Αξίζει πραγματικά να δώσει κάποιος λίγο χρόνο για να ακούσει το άλμπουμ, απορώ πραγματικά με τη χαμηλή αποδοχή του (έστω εδώ μέσα γιατί η αλήθεια είναι πως γενικά δεν ξέρω κατά πόσο εκτιμάται ως κορυφαίος των Gathering).
Τους χάνουμε (?) κι αυτούς.
Dear all,
With some great shows and the release of ?Afterwords?, a special album that had a fantastic response, we had a good year. But looking in the near future [B]we have decided that we all need a break[/B]. After almost 25 years of making albums, touring, etc, we need some time to reconsider how we will shape the future of TG. Also, [B]Marjolein has decided to take other directions and go her own path[/B]. We have played, toured and made music together for ten years with a lot of joy. She is a great person and musician and she will be missed by all of us. We wish her only good things for the future.
We want to inform you that the shows next week in Nijmegen and Dordrecht (the Netherlands) will be the last ones for a while, and the last one with Marjolein. We want to thank you for your enduring support, and hope to see you at one of the shows.
Τουλάχιστον προσωρινά (όπως λένε). Κρίμα, γιατί φαίνεται ότι είχαν δέσει όμρφα με την Silje. Μακάρι να βγάλουν κάνα DVD μαζί της να χαζεύουμε τίποτα μέχρι να ξαναμαζευτούν…
μύρισε reunion η μου φαίνεται;
Σου φαίνεται.
Η Anneke σε μια (σχετικά) πρόσφατη συνέντευξή της το είχε αποκλείσει κατηγορηματικά, λέγοντας ότι “δεν είμαστε ακόμα σε τόσο χάλια οικονομική κατάσταση ώστε να σκεφτόμαστε το reunion”.
Βέβαια, ποτέ μη λες ποτέ, αλλά…
Bump!
Το εισιτήριο αγοράστηκε σήμερα το πρωί! Θα είναι κανείς άλλος από Ελλάδα;
Αρκετοί.
Τhe Gathering (κυριολεκτικά)
…ωραία εικόνα…να έχει και μια ανάλογη πράξη, ένα επετειακό live ή κάτι τέτοιο, θα γίνει ακόμα καλύτερο:):!:
2 post πιο πανω
…ααα δεν τό’χα προσέξει…κόλησα στην φωτογραφία:p…λογικά θα βγει καμιά κυκλοφορία dvd γιαυτό:):!:
Το ελπίζω αλλά δεν έχουν ανακοινώσει κάτι σχετικό…
Sent from my Nexus 10 using Tapatalk
Απιθανο για dvd απο τη στιγμη που δεν το ειχαν ανακοινωσει… κι απο το επετειακο με το line up του Always στο οποιο ειχα παρευρεθει προπερσι στην Ολλανδια, δεν ετοιμασαν τελικα καποια σχετικη live κυκλοφορια. Κριμα που δεν δηλαδη, γιατι το λαιβ ηταν απιστευτο και τα κομματια ακουγονταν καλυτερα απ οτι στο στουντιο.
…πάντως έχουν τρεις κυκλοφορίες dvd, αλλά μόνο σε μία ντοκυματέρ για την μέχρι τότε ιστορία της μπάντας…θα μπορούσαν επετειακά μαζί με το live να έβγαζαν μια τέτοια τούμπανο κυκλοφορία:):!:
Αφού αρχίσανε τα φραγκοφονιλίκια, δεν είναι απίθανο το DVD.
…καλά δεν σε σώζει ένα dvd…tour saves:p 
:!:
Χθες επιβεβαίωσαν ότι δεν θα γράψουν DVD, αλλά θα κυκλοφορήσει σε audio. Δεν μπορώ να πω ότι καταλαβαίνω την απόφαση αυτή, αλλά οκ. Δύο μέρες μείνανε! 
Sent from my Nexus 10 using Tapatalk
Gathering : TG25: Diving into the unknown
Τα 25 χρόνια γιορτάζουν οι The Gathering με ένα τριπλό cd σε digi (με την περιορισμένη έκδοση να έχει deluxe εξώφυλλο) και με 62 σελίδες για να χορτάσει κάθε οπαδός τους. Και τώρα πλέον που το συγκρότημα που επηρέασε τόσες και τόσες female fronted μπάντες βρίσκεται στην αμφίβολη κατάσταση μεταξύ πιθανής διάλυσης και απραξίας, αυτή η λουκούλεια συλλογή θα κλείσει πληγές, έστω και προσωρινά. Το ??TG25: DIVING INTO THE UNKNOWN?? περιέχει στο 1ο cd singles τους, στο 2ο επιτυχημένα τραγούδια από την δισκογραφία τους και στο 3ο τα τραγούδια της ??A Sound Of Relief?? συναυλίας (live at paradiso 2004) μαζί με άλλα τρία ακυκλοφόρητα (τα δύο από την συναλία στο RadioFuturo, Santiago, Chile 2010).
Θα γράψω μάλλον κάτι το αυτονόητο. Το μεγάλου ατού της μπάντας, ήταν η νεράιδα τους, η Anneke. Η δικιά της κρυστάλλινη φωνή είναι που σου σηκώνει την τρίχα στον σβέρκο. Το χαμόγελο της γκρεμίζει γίγαντες και η διαύγεια της ψυχής της αντικατοπτρίζεται στον ήχο της φωνή της. Αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό. Χρειάζεται και τραγουδοποιία, συνθέσεις. Και σε αυτό δεν αρκεί μόνη της και φάνηκε στην προσωπική της καριέρα. Άρα την όποια αγάπη έχουμε προς το πρόσωπο των The Gathering, την οφείλουμε εξίσου και στους άνδρες της παρέας.
Ότι έχουν διαλέξει από την δισκογραφία με την Anneke, δηλαδή από ??Mandylion?? μέχρι και ??Home?? ας μείνουν ασχολίαστα ως προς την ποιότητα. Ταξιδιάρικα, ανάλαφρα αλλά όχι απλοικά, μια εμπειρία από μόνα τους. Συμμαχούν με την εμπορικότητα, με εξωστρεφή με την μέταλ μουσική, και πάντα εξακολουθούν να μας σαγηνεύουν. Αν και στα 00ς πλέον δεν μου έκαναν πλέον το κλικ, κάποια τραγούδια τους από τους αντίστοιχους δίσκους με επισκέπτονταν συχνά. Οτιδήποτε από Mandylion/Nighttime Birds μπαινοβγαίνει συχνά στο cd player μου. Από την ΜΗ Anneke εποχή, το ??Treasure?? κυλά βαρετά, το ??Gemini I?? είναι ένα ονειρικό ηχοτόπιο που καρφώνεται εύκολα στα καλύτερα της ??Μαζωξης??, το ??All You Are?? που η Silje Wergeland ξεδιπλώνει το φωνητικό της ταλέντο αλλά συντροφεύεται από ανιαρό μουσικό παίξιμο, στο ??Afterwords?? με guest φωνητικά από τον Bart Smit, τραγουδιστή των The Gathering εποχής ??Always?? με καθαρά φωνητικά σε ένα τραγούδι που μυρίζει Dead Can Dance, στο ??Stonegarden??, τραγουδάρα ατμοσφαιρικού death metal (από το Always), tα ??No Bird Call?? και Echoes Keep Growing σε φέρνουν στα όρια του ύπνου και το ??Heroes For Ghosts??, μια μελαγχολική σύνθεση που τραβά το ενδιαφέρον με τις τρομπέτες και τα βιολιά. Όσο για το 3ο cd, είναι μια συναυλία, λίγο πριν την αποχώρηση της Anneke και ένα καλό παυσίπονο γι αυτούς που δεν τους είχαν δει (και πιθανότατα να μην τους δουν) ζωντανά με την συγκεκριμένη σύνθεση. Όπως καταλαβαίνετε, πολύ χορταστικό πακέτο αλλά χωρίς το κάτι παραπανίσιο που να λείπει από τον ήδη οπαδό. Μόνο γι αυτούς που θέλουν να τους ??γνωρίσουν??.
Γυναίκες μουσικοί και metal μουσική. Στα 80ς είχαμε ελάχιστη ποσότητα και μέγιστη ποιότητα. Τώρα σχεδόν αντιστράφηκαν οι όροι. Δυστυχώς οι περισσότερες περιορίστηκαν μόνο στο τραγούδι και όχι στο παίξιμο κάποιου μουσικού οργάνου. Στα 80ς είχαμε τις Meanstreak, Warlock, Acid, Velvet Viper ,Zed Yago, Chastain, Detente, Holy Moses, Znowhite και δεκάδες άλλες μπάντες. Heavy Metal to the bone. Στα 90ς τα γυναικεία φωνητικά πήραν ένα πιο γοτθικό οπερατικό-δρόμο, αποτέλεσμα της γενικότερης μίξης του metal ήχου με το gothic rock. Ξεπήδησαν μπάντες σαν τους 3rd And The Mortal, Theatre Of Tragedy και εκατοντάδες άλλες μπάντες ξεπήδησαν πριν το τέλος της χιλιετίας. Ακόμα και οι The Gathering, μια προοδευτική μπάντα όσο αφόρα τον Death Metal ήχο, στον δεύτερο δίσκο τους προσλαμβάνουν γυναίκα πίσω από το μικρόφωνο και παίζουν αρκετά διαφορετικά σε σχέση με το ντεμπούτο τους. Τα πάντα άλλαξαν στον συγκεκριμένο ήχο με την έλευση της Μικρής Ολλανδέζας (μέγεθος και ηλικία, 22άρα τότε) για να τραγουδήσει στο ??Mandylion??.
Ας ξεκινήσω με την Anneke. Ακούς την κρυστάλλινη φωνή της και νιώθεις ότι σου χαμογελά ανάμεσα στα κενά. Οι στίχοι γραμμένοι από την ίδια για να μπορεί να εκφράζεται ορθότερα, να βάζει περισσότερο συναίσθημα σε κάθε λέξη που εκφέρει. Ακούγεται μοναχική, στενόχωρη, σκοτεινή αλλά σου παρέχει προστασία στο κέλυφος της φαντασίας σου που είναι φτιαγμένο από το δυνατότερο υλικό. Την χροιά της φωνής της. Σε παρηγορεί, σε ζεσταίνει με την κουκουλένια της υφή. Άλλοτε φωτίζει, σαν ένας δυνατός φανός μέσα σε χιονισμένο τοπίο. Έχει την δύναμη να παγώσει την στιγμή, τον Χρόνο, να την ακούς στο μυαλό σου να επαναλαμβάνει λέξεις και εκφράσεις χωρίς να καταφέρνεις να φτάσεις στην μουσική. Μια τόσο χαρακτηριστική φωνή που θα την αναγνωρίσεις όπου έχει τραγουδήσει στην ζωή της και θα την ευχαριστηθείς ακόμα και όταν η μουσική που την συνοδεύει δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Στο ??Mandylion?? έχουμε βέβαια οι μουσικές συνθέσεις ακουμπούν το Τέλειο.
Η μουσική από την άλλη έχασε κάθε ίχνος τους death/doom παρελθόντος και αναγεννήθηκε σε κάτι ολοκαίνουριο και διαφορετικό. Η ένταση υπάρχει αλλά δεν είναι προιόν καφρίλας και δύναμης αλλά ατμόσφαιρας και συναισθήματος. Δεν χρειάζεσαι παρά τραγούδια σαν το ??Eleanor?? για να δεις να πηγάζει το ονειρικό τους τοπίο με μελωδίες και αρμονικές συγχορδίες. Μια ηχητική πεταλούδα, ένα παλμικό ουράνιο τόξο που βάλλει τους πιο όμορφους χρωματισμούς του. Τα πλήκτρα σε ηγεμονικό ρόλο, καλύπτουν με την θαμπάδα της ηχητικής παραζάλης τους το πιο σκληρό ήχο που ξεγυμνώνεται από τα έγχορδα. Φλάουτο, καμπάνες, ταμπουρίνο και ανεμόκρουστα (wind chimes) έρχονται να βάλουν το κλαδάκι τους στο καρποφόρο δέντρο του ??Mandylion??. Το ομώνυμο ορχηστρικό θυμίζει συγκροτήματα τύπου Dead Can Dance, τόσο μακριά με το παρελθόν τους αλλά και τόσο υψηλά συνθετικά. Δεν εφευρίσκουν τον τροχό αλλά του βάζουν πανέμορφη ζάντα και τον στρέφουν αφήνοντας τον να σε απορροφήσει και να σε ζαλίζει ευχάριστα. Η πείνα για εξερεύνηση νέων μουσικών τοπίων είναι αυτοσκοπός και επιτυγχάνεται με ολοκληρωτικό ποσοστό. Ίσως φανεί σε κάποιους αρκετά ήρεμος και αντιμέταλ ο ήχος τους αλλά πιστέψτε με, υπάρχει απίστευτος μουσικός πλούτος εκεί μέσα που δεν έχει σταματήσει να με γεμίζει με θησαυρούς εδώ και δυο εικοσαετίες. Αν ψάχνεις για ατμόσφαιρα , πέτρωσε την ψυχή σου και δοκίμασε το.
Saturnine 
3 Likes