ρε ζούγκλα δε θέλουμε versus! μην ανοίγεις flamewar που έχει αποδειχθεί ότι δε πάει πουθενά. Τι θα πει κανείς δε μπορεί να τραγουδήσει τραγούδια του όζυ. Χαίρω πολύ.
Δλδ ο όζυ μπορεί να τραγουδήσει το Sign Of The Southern Cross ή το Stargazer ??? :lol:
οι συγκρίσεις αυτές δε βγάζουν πουθενά.
ο dio έχει δισκάρες με μπαντάρες
Rainbow (όλα) τι να λέμε ~ Sabbath el classico ~ Dio Holy Diver/Last In Line (κ πολλά άλλα κατ εμέ) είναι δίσκοι που ξεχυλίζουν χέβι μέταλ και είναι κοινώς αποδεκτές ΔΙΣΚΑΡΕΣ
τέσπα για μένα ο dio το αξίζει. έχει τη δύναμη έχει τη θέληση το ταλέντο και είναι αυτό που λέμε μια σταθερή αξία. Το ίδιοι και οι υπόλοιποι της τετράδας, περιμένω το live
από την άλλη ο όζζυ αξίζει αυτό που έκανε τόσα χρόνια κ τον κάνει σύμβολο αλλά μετά τα οζμπουρνς τις σαρονς και τις λοιπες ιστοριες για εμένα είναι πλεον η Britney Spears του Metal. Sab but true. (μην αρχίζεις τώρα τα LEAVE OZZY ALONE )
Πρωτο ακουσμα,θετικες οντως εντυπωσεις,αναλοιωτη η φωνη του Dio,ειναι πραγματικα φοβερο πως μπορει να ειναι σε τετοια καλη κατασταση,βεβαια live σιγουρα χανει,αλλα εδω μιλαμε για στουντιο. Ημουν βεβαιος οτι θα κινουνταν το αλμπουμ σε mind tempo ρυθμο,θα προτιμουσα σιγουρα περισσοτερη ταχυτητα αλλα νταξει το περιμενα οτι ετσι θα ειναι σαν συνολο ο δισκος.Παντως μεχρι τωρα δεν υπαρχει το κομματι επος,που θα ξεχωρισει,ουτε σαν αλμπουμ σου κολλαει με την μια στο μυαλο.
Γενικα ενα ισσοροπημενο αλμπουμ.
Για μια παρεα 60ρηδων και βαλε που εχουν το κουραγιο να ροκαρουν και να δημιουργουν ακομα κ τωρα μετα απο τοσα χρονια καριερας και επιτυχιας, το αποτελεσμα νομιζω ειναι ικανοποιητικο.
Πολύ καλό δισκάκι.
Το Bible Black-στην κανονική του βερσιόν παρακαλώ όχι στην edit- σπέρνει και ναι ρε γαμώτο εν έτη 2009 οι Black Sabbath γράφουν κλασσικά τραγούδια! Ακολουθεί το Eating The Cannibals με rythm section φωτιά, να και ο Appice που ξεπετάχτηκε με το απλό μα κάργα πορωτικό του ρυθμό και οι κιθάρες, πωω ρε φίλε γέροι στο σώμα αλλά ψυχή κ μυαλό νεότατοι. Ειλικρινά, οι up-tempo στιγμές προσφέρουν συγκίνηση.
Fear: τι έκανε πάλι το αφεντικό, τι ριφάρα ρε παιδιά γαμώτο του, πολύ καλό τραγούδι. Double The Pain άλλο αγαπημένο. Atom & Evil πολύ μυστήριο και ιδιαίτερο κομμάτι.
Τα υπόλοιπα είναι σε mid τέμπο σε φάση dehumanizer αλλά εγώ λατρεύω τον δίσκο αυτό οπότε είμαι συγκρατημένα χαρούμενος.
Όσο αφορά τον ζωντανό θρύλο-σύμβολο της ιστορίας της ρόκ ένα πράγμα έχω να πώ:
ΟΛΟΙ θα ζήλευαν όταν έφταναν τα 67 τους χρόνια να έχουν την φωνή την δικιά σου.Άμησες στον δίσκο, πάλι σεμινάριο έδωσες.
Ακόμα κ στα live! Ποιος ξεχνάει στη Μαλακάσσα τι έκανε ο γερο-Ronnie; Όσο πέρναγε η ώρα καλυτέρευε η φωνή εκεί που συνήθως οι υπόλοιποι κουράζονται.
με κάθε αυστηρότητα … 8,5/10
ε ρε φούστη μου έναν Geoff Nicholls να έβλεπα στο line-up κ ας μη τελείωνε ποτέ η αυλα
Για μένα αυτός ο δίσκος είναι για ένα 6,5-7 με πολύ χαλαρή κριτική. Γιατί αν πάρουμε υπ όψην και το παρελθόν τους τότε θα έπεφτε ακόμα πιο πολύ ο βαθμός…
)
