Ναι ρε παιδί μου, πάντα υπήρχε φιλτράρισμα επιρροών αλλά προφανώς στα 80ς το έδαφος ήταν πολύ πιο παρθένο για πειραματισμούς και πρωτοτυπίες ακόμα και μέσα στα όρια του κλασικού χέβι. Και γι αυτό βγήκαν μπάντες που μνημονεύονται για τους δρόμους που άνοιξαν και την επιρροή που άσκησαν.
Ακόμα και στα 90ς είχες μπάντες που δοκίμασαν πράγματα, είχες τους Skyclad, είχες τους Nevermore (αρέσουν, δεν αρέσουν), τους Blind Guardian ακόμα. Προφανώς και αυτοί τις επιρροές τους φίλτραραν και έφτιαξαν τον ήχο που έφτιαξαν, μόνο που οι επιρροές τους δεν υπήρξαν αποκλειστικά μέσα στα όρια των προγενέστερων κλασικών χέβι μπαντών.
Τώρα πια έχουν παιχτεί σχεδόν όλα οπότε το ζητούμενο είναι πάθος και σωστά ριφς στη σωστή σειρά. Ακούς In Solitude πχ και λες “να μια γαμάτη μπάντα που ερμηνεύει με ωραίο τρόπο το Denner/Sherman παίξιμο”, ακούς Doomsword και χαίρεσαι με το πώς ζυμώνουν μαζί Manowar/Bathory/Candlemass. Έχουν προσωπικό ήχο ναι, αλλά παρθενογένεση δεν είναι. Αυτό ήθελα να πω, απαντώντας εμμέσω στον Angmar περί προσωπικού ήχου των Cage αλλά όχι των Enforcer.
Εδώ έχεις ένα Point απλά θεωρώ λίγο λάθος το να έχουμε και εμείς τα όρια του ορισμού μας όσον αφορά το τι είναι το ΧΙΕΒΙ ΜΑΙΤΑΛ τόσο ίδιο με αυτόν που είχαμε στις προηγούμενες δεκαετίες. Πχ οι Nevermore που ανέφερες σαν μέρος της σκηνής είναι ένα συγκρότημα που με καθαρά 80s κριτήρια δε μπαίνει ούτε με διάρυξη στην πίσω πόρτα έτσι και στα 00s δε μου φαίνεται με τον ίδιο τρόπο και τόσο άκυρο να μπαίνουν σα μέρος της σκηνής οι πιο χεβιμεταλλίζοντες δίσκοι συγκροτημάτων όπως οι High On Fire.
Η για να το πάω ακόμα παραπέρα, πάρα πολλά Doom συγκροτήματα του σήμερα τα ακούω με τον ίδιο τρόπο που άκουγα παλιότερα το καθαρό Epic / Heavy / Power, συγκροτήματα όπως οι Gates Of Slumber, Solstice, Spiritus Mortis(ξεκινά δίσκος τους με Man Of Steel δηλαδή τι άλλο θες).
Επίσης υπάρχει και η περίπτωση Hammers Of Misfortune που παρά το γεγονός ότι δε με τρελαίνουν δείξαν ότι ο ήχος μπορεί να πάει μπροστά ακόμα και μέσα σε αυτά τα στεγανά του
Εγώ πάντως αυτό που καταλαβαίνω απ’ όλη αυτή τη συζήτηση είναι ότι πρώτον απλά επαναδιαπιστώνουμε μια από τις πλέον προφανείς αλήθειες στη μουσική, ότι δηλαδή παρθενογένεση δεν υπάρχει σε κανένα είδος, πόσο μάλλον στο heavy metal του σήμερα, και δεύτερον ότι τελικά κανείς δεν μπορεί να ορίσει με πειστικό τρόπο πού βρίσκεται η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο “φιλτράρω σωστά τις επιρροές μου και φτιάχνω έναν σχετικά, έστω, δικό μου ήχο” και στο “παίζω καλά αλλά οι επιρροές μου κάνουν κρα, άρα δεν έχω δικό μου ήχο”.
Εμένα ας πούμε ποιός μπορεί να με πείσει ότι οι Ενφόρσερ π.χ., που τόσο αγαπάτε να τους κράζετε κάποιοι, ΔΕΝ έχουν φιλτράρει τις επιρροές Maiden/Diamond Head/Raven με την ίδια επιτυχία που οι DoomSword π.χ. έχουν φιλτράρει τις επιρροές Manowar/Bathory/Candlemass; Θα μου πείτε “ε ρε μαλάκα, αυτό στην πράξη φαίνεται, από το τυχαίο ριφφ των Ενφόρσερ που μυρίζει Μεηντενίλα από χιλιόμετρο”. Και ρωτάω εγώ: δηλαδή ν’ αρχίσω να απαριθμώ ριφφς των DoomSword που είναι καρφί Manowar ή Candlemass; Αν μπούμε σ’ αυτό το τριπάκι, πού μας οδηγεί; Νομίζω σε δύο πιθανά συμπεράσματα: ή ότι όλες αυτές οι μπάντες τελικά έχουν δικό τους ήχο, ή ότι όλες είναι αντιγραφές των ιερών τεράτων, αλλά από τη στιγμή που γράφουν κομματάρες και δισκάρες δε μας πειράζει και πάμε παρακάτω. Σε κάθε περίπτωση νομίζω ότι το κριτήριο είναι αυτό που κάποιοι δε θέλετε να παραδεχτείτε: ότι σε τελική ανάλυση αυτό που μετράει σ’ αυτή τη μουσική δεν είναι το τί “μένει” σε επίπεδο “ανάλυσης” αν σπάσουμε τον κώδικα σε κάθε μια απ’ αυτές τις μπάντες, αλλά το τί ακούμε με τ’ αυτιά μας, το με πόση μαστοριά αποδίδεται από κάθε συγκρότημα η ίδια, γνωστή, παλιά αλλά λατρεμένη συνταγή.
ΓΑΜΩΤΟ ! τι δίσκαρο έβγαλαν οι Doomsword ? κάθε φορά π ακούω ένα αλμπουμ τους τρελαίνομαι κ θέλω να ακούσω και όλα τα υπόλοιπα :!: παίζει ο deathmaster να έχει τα πιο βαρια αρχίδια παγκοσμίως …
Ας πω και 2 κουβέντες για 2 άλμπουμ που άκουσα πρόσφατα και δεν έχουν δικό τους topic.
[B]Doomsword - The Eternal Battle[/B]
Τους ακολουθώ στα 3 τελευταία τους άλμπουμ. Πάντα μου άρεσε η μουσική τους αλλά εδώ νομίζω έχουν βγάλει ένα μικρο διαμάντι. Δεν έχω ακούσει μέχρι σήμερα τα 2 πρώτα τους (κάτι που θα διορθωθεί σύντομα) αλλά αυτό είναι το καλύτερο τους άλμπουμ από όσα έχω ακούσει εγώ. Αυτό που ανεβάζει το άλμπουμ ακόμα περισσότερο πάντως είναι ο ήχος, απίστευτη παραγωγή χωρίς να προσπαθούν να χώσουν όσο περισσότερο όγκο μπορούν στις κιθάρες αλλά αντίθετα τους δίνουν έναν πιο “ροκ” πιο ζεστό ήχο και το αποτέλεσμα τους δικαιώνει. Αδύνατον να ξεχωρίσει κάποιο κομμάτι βασικά το άλμπουμ ακούγεται νεράκι από την αρχή μέχρι το τέλος. Αν και δεν θα αντέξω να μην κάνω μια μικρά αναφορά στο soldier of fortune (τι κομματάρα ρε πούστη μου είναι αυτή).
[B]Ghost - Opus Eponymous[/B]
Το βρήκα τελικά με αρκετή δυσκολία για κατέβασμα (πρέπει να έριξαν πολύ κυνηγητό πάντως). Όντως σε πολλές στιγμές το άλμπουμ θυμίζει σε βαθμό παρεξηγήσεως το mellisa και αυτό δυστυχώς δεν λειτουργεί και τόσο υπέρ τους. Έχουν μερικά καλά κομμάτια που τους κάνουν να γλυτώσουν τις μούτζες πάντως όπως το stand by him, ritual και κανα 2 ακόμα (δεν θυμάμαι τίτλους τώρα). Αν από το επόμενο ξεκινήσουν να διαφοροποιούνται λιγάκι αυτό το άλμπουμ θα τους συγχωρεθεί (μην πω πως θα γίνει και cul ντεμπούτο), αν συνεχίσουν να αντιγράφουν όμως βλέπω να πέφτουν οι μούτζες τελικά.
Εμένα το Doomsword με απογοήτευσε πλήρως! Πιο πολύ και από το προηγούμενο που ήλπιζα να αποτελεί αρνητική παρένθεση! Μάλλον δεν υπάρχει περίπτωση να ξανακούσω από αυτούς τραγούδια με συναίσθημα αντάξιο των SAcred Metal, One Eyed God, Doomsword, Odins hail, Blood Eagle, Heathen Assault κτλ! Μακάρι να με διαψεύσουν!
Ρε πούστη, κάτι με εμπόδισε απ’ το να ουρλιάξω στο τέλος “ναι γαμωτημπαναγίτσα οι Vicious Rumors γύρισαν και θα σας σκοτώσουν όλους ρε τσουτσέκια”. Παρ’ όλο που το ήθελα, παρ’ όλο που η κιθάρα ακούγεται γαμώ όπως και η φωνή του καινούριου. Δεν μπορώ να προσδιορίσω. Θα το ξανακούσω πάντως. Γαμώτο, αν είναι ένας δίσκος που ΘΕΛΩ να γαμάει φέτος είναι αυτός. Όχι για μένα. Για τους φουκαριάρηδες τους Ρούμορζ μου. =Ρ
Γαμημένα έπη οι δύο παλιοί δίσκοι των Ολλανδών Martyr, και πολύ μπροστά απ’ την εποχή τους (1984 και 1985 παρακαλώ). Να τους ακούσετε όλοι. Αμέσως.
Τραμπάκουλα πες τους, εσύ μου πες να τους δώσω βάση.
Επανακυκλοφορούν τα τρία πρώτα demos των [B]Satan [/B]σε βινύλιο:
Satan ?Into the Fire/Kiss of Death? LP+7″+Booklet In Stock Now
Released by Buried by Time and Dust Records based out of the SF Bay Area. This is a must have for all NWOBHM maniacs and traditional metal worshippers! To me this is as good as early Iron Maiden or Angel Witch.
Here?s a description written by Russ from BBTAD:
DUST021-SATAN-INTO THE FIRE DEMO LP+KISS OF DEATH 7 In the months before the legendary Court in the Act was recorded with Brian Ross, most of the songs on the record had already been recorded with Ian Swift who( later went on to Avenger) and issued on cassette only as the Into the Fire demo in late 1982. This will be the first vinyl version of that famous demo, with 2 bonus tracks from the 1981 demo/Roxcalbur Compilation Oppression and The Executioner. Due to time constraints of vinyl the other two tracks from the 81 demo(Heads will Roll and Kiss of Death) will be issued on a reproduction 7″ of the Kiss of Death single. Also included is an A2 size gig poster and 8 page book with original artwork for the demos/articles/Roxcalibur art and info and tons of pix of an incredibly young band caught in the act of Church and Grave desecration. Must be seen to be believed?.
