Τι γνωμη εχετε για τους Portrait φιλτατοι ?
Εχω ακουσει τα τραγουδια τους στο myspace 3-4 φορες σε διαφορετικες περιοδους
και ενω στην αρχη με ξενιζε η φωνη α λα King (ενας ειναι!) τωρα αρχιζω και γουσταρω !
Τιμιο και αγνο χεβι μεταλ : http://www.myspace.com/portraitmetal
Εχουν αναφερθει ξανα. Εμενανε μ αρεσουν πολυ, αλλα γενικα κοβω φλεβα για την ολη Mercyful Fate αισθητικη. Οποτε δεν ξερω κατα ποσο πρεπει να το λαβεις υπ οψην.
Πολύ καλοί,αλλά προτιμώ σε αυτο το mercyful fate στυλ τους in solitude
^ Ωραίος ο από πάνω!
Portrait: Δε με ξετρέλαναν, στο λαιβ πέρασα τους πρόλαβα στα 2 τελευταία κομμάτια, ωραία παρουσία στη σκηνή, απλώς not my cup of tea.
Εγω θα συμφωνησω με τον Νight*Sky για ενα προηγουμενο ποστ του για το Stormbringer Ruler των Domine. Οχι μονο ειναι albumαρα αλλα ειναι (οπως και αλλα των Domine) απο τη σειρα του Ελρικ οποτε :respect:
Και το signature του τα σπαει. Προσκυνω ταπεινα
μιας και μου αρεσουν τα παλια των iced earth (μεχρι horro show) τρελα ομως, λετε να δοκιμασω να ακουσω guardian?
Guardian να ακούσεις χθες αλλά μουσικά καμία σχέση. Ξεκίνα με Imaginations From The Other Side και Somewhere Far Beyond κατά προτίμηση και σιγά-σιγά όλα.
απλα επειδη και τα δυο ειναι power-epic-speed και τα ρεστα γιαυτο ειπα οτι μαλλον μοιαζουν. Τεσπα θα ριξω μια ματια στα ‘‘καλα’’ τους και αμα μου αρεσουν θα τους λιωσω
Εγω θα σας προτεινα να βρειτε Adramelch δυσκολο βεβαια να τους βρειτε αλλα αν τα καταφερετε θα μεινετε 8O
Heavy-power απο ιταλια(μιλανο) εχουν 2 δισκους εναν το 1988 το Irae Melanox και ενα προσφατα το 2005 Broken History.Το πρωτο πολυ καλο αλλα δεν εχει καλη παραγωγη το δευτερο διαμαντι ακουστε τους ανεπιφυλακτα:wink:
Σοφά μιλάει ο Γκάρντιαν! Τρελή γκρουπάρα οι Adramelch, για μένα ό,τι καλύτερο έχει βγάλει η γείτονος μαζί με τους Dark Quarterer. Απλά θα διαφωνήσω σ’ αυτό που λέει για τους δίσκους τους. Θεωρώ το “Irae Melanox” αξεπέραστο, τόσο τέλειο που ακόμα και μια δισκάρα όπως το “Broken History” δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί του. 
Οχι. Πραγματικα, οχι. Υπαρχουν και οι DOOMSWORD. Οχι. :lightsabre:
Σόρι Τζον, αλλά από μένα οι Doomsword παίρνουν ένα χάλκινο μετάλλιο και είναι μια χαρά! 
Πάρε κι εσύ ένα…
Είμαι όντως πολύ κακόγουστος… :razz:
Τσεκαρα το myspace της Iron Kodex αν θυμαμαι καλα και απο λινκ σε λινκ επεσα σε αυτο.
Γαμανε ! Τιμιο και δοξασμενο μεταλ !
Επισης πολυ καλοι μου φανηκαν και οι Cauldron που εχουν ως support οι Enforcer στην επερχομενη
περιοδεια τους στην Αμερικη.Mπολικες επιρροες ΝWOBHM και καποια πολυ γαματα thrash-αριστα ριφ
που μου θυμιζουν κατι αλλα δεν ξερω τι.Ωραια πραγματα !
Τσεκαρουμε http://www.myspace.com/cauldronmetal
^ To Scream of the Savage τεράστιος ύμνος, ευτυχώς θα τους δούμε UTH!
Δισκάρα.
Δεν ξέρω τι θυμίζουν σε σένα, πάντως εμένα αυτό
μου φέρνει πάρα πολύ στο μυαλό αυτό
Mανο,για τους Cauldron το ελεγα οχι για τους Εnforcer.
Τον τελευταίο καιρό ξανακούω και ξανανακαλύπτω έναν παραγνωρισμένο δίσκο, οπότε γράφω δυο πράγματα. Σπάνια βλέπω αναφορές σε αυτούς και απορώ γενικά, αφού και γνωστά μέλη είχαν και καλή μουσική ώστε να ακουστούν λίγο παραπάνω. Ειδικά σε τούτον το δίσκο, που είναι κι ο τελευταίος τους μέχρι τώρα (έρχεται και νέος - σύντομα απ’ όσο ξέρω). Για όσους δεν έχουν υπόψη και οι new eden είναι μπάντα της γνωστής κλίκας (helstar - destiny’s end - distant thunder - steel prophet - scarred κ.λπ. ). Μουσικά, προφανώς, είναι κάπου ανάμεσα στον ήχο των παραπάνω. Λιγότερο maiden από τους steel prophet για παράδειγμα, περισσότερο helstar (κυρίως nosferatu περιόδου) και αρκετή προσωπικότητα (εδώ τουλάχιστον), η οποία πρώτιστα πηγάζει από την θέληση να φτάσουν στα άκρα τη συγκεκριμένη συνταγή του helstar-ικού power-speed metal. Και, κατά τη γνώμη μου, στο stagnant progression, το κατάφεραν σε πολύ μεγάλο βαθμό. Είναι για μένα στους τρεις σημαντικότερους δίσκους που έχουν βγει απ’ όλα αυτά τα συγκροτήματα και από τους σημαντικότερους power metal δίσκους αυτής της δεκαετίας.
Φανταστείτε αυτό που κάνουν στους δυο τελευταίους δίσκους οι cage. Όχι ηχητικά ε, σε θέμα νοοτροπίας εννοώ. Προσπαθούν και οι cage να πάνε τον ήχο τους στα άκρα, αλλά, ιμο, δεν το πετυχαίνουν στον ίδιο βαθμό με αυτούς. Εδώ υπάρχει μεγαλύτερη συνοχή κατά κάποιον τρόπο. Ηχητικά κι εφόσον αναφέρθηκε το nosferatu, υποθέτω δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πως εδώ γίνεται της καριόλας από riffs. Γενικά το heavy metal των 00ς πάσχει αρκετά σε αυτόν τον τομέα, αλλά εδώ υπάρχει σε πλεόνασμα. Πλεόνασμα που αρχικά ίσως κάνει ελαφρώς απρόσιτο τον δίσκο, αλλά εν συνεχεία σκατοπωρώνει. Τα περισσότερα από αυτά τα riffs είναι καταστροφή σκέτη και τα δένουν εξαιρετικά μεταξύ τους. Βέβαια, υπάρχει και η -καμουφλαρισμένη- maiden-ίλα που αγαπούν τα μέλη, το παίξιμο εννοείται είναι αρτιότατο, ο mythiasin εννοείται πως τραγουδάει όλη την ώρα στον θεό (οπότε χαιρετάμε μεγάλο μέρος των ξεκάθαρων μελωδιών), ενώ ακόμα και τα ασταμάτητα τύμπανα, που συνήθως δεν τα μπορώ, έχουν λόγο ύπαρξης.
Στιχουργικά μπορεί να μην έχουμε να κάνουμε με ποίηση ξέρω 'γω, αλλά οι στίχοι που υπάρχουν στον δίσκο δεν είναι γραμμένοι απλώς για να ταιριάξει μια φωνητική μελωδία από πάνω, εκφράζουν συγκεκριμένα νοήματα και ανησυχίες και η κοινωνικοπολιτική φύση τους είναι ευχάριστη αλλαγή από τον συνηθισμένο power metal στίχο. Α, και υπάρχει σχετικά μεγάλη ποσότητα στίχων σε κάθε τραγούδι, οπότε να ένας ακόμη λόγος που δεν υπάρχουν πολλές πιασάρικες φωνητικές μελωδίες. Αν σας κάνουν κούκου τα nosferatu και breath deep the dark, δώστε λίγη βάση στην ουσιαστική συνέχεια τους.
Επίσης, βγήκε πριν κάνα χρόνο επανακυκλοφορία γιατί δεν βρισκόταν ο δίσκος και ενώ γενικά είναι προσεγμένη, το ομορφότατο εξώφυλλο του γάμησαν τη μάνα =/
new eden γκρουπάρα λέμε