Τυχεροί εμείς που τα ζούμε από κοντά…μετακομίστε Σουηδία ρε να γουστάρετε…Μέταλ κ Σουηδέζες…Πέρα από το χαβαλέ, η σκηνή είναι όντως πολύ δυνατή, κ αυτό που έχω δει εγώ στα 4 χρόνια που ζω στη Στοκχόλμη είναι ότι υπάρχει αλληλοϋποστήριξη ανάμεσα στις μπάντες για το καλό της όλης σκηνής.
Για πες μας όμως αδερφέ, μια που είσαι εκεί πέρα: εντάξει για την αλληλοϋποστήριξη των συγκροτημάτων έχουμε ξανακούσει, αλλά ο κόσμος, πόσο στηρίζει τη σκηνή; Το ρωτάω επειδή θυμάμαι τον Stanne των Dark Tranquility να δηλώνει (πριν πολλά χρόνια βέβαια) ότι όταν παίζει σουηδικό μέταλ συγκρότημα στη Σουηδία ο κόσμος από κάτω είναι με σταυρωμένα χέρια και σε φάση “ντάξει μωρέ καλοί είστε”. Έχει αλλάξει αυτό;
Μεγάλο θέμα ανοίγεις φίλε μου…ο κόσμος στηρίζει τη σκηνή πηγαίνοντας στα lives, αλλά όντως είναι ξενέρωτοι(κρίνοντας πάντα με τα δικά μας πιστεύω, έχοντας μεγαλώσει στην Ελλάδα, όπου ο κόσμος πορώνεται, ταυτίζεται με τις εκάστοτε αγαπημένες του μπάντες, ενώ εδώ το κοινό βλέπει τη συναυλία σαν μία βραδυνή έξοδο όπου θα πάει με την παρέα του να πιούνε τις μπύρες του κ να ακούσουν τη μουσική που γουστάρουν, ως εκεί).
Από την αλλή όμως υπάρχει ο κορεσμός όταν η πλειονότητα των συγκροτημάτων παίζουν κάθε 2-3 χρόνια, όσο να 'ναι μειώνεται η δίψα, κατά την άποψη μου πάντα. Κ μία άλλη διαφορά είναι ότι στις συναυλίες εδώ θα δεις τη μάνα με το γιο της ή την κόρη της, θα δεις απίστευτες γκόμενες (που δεν τις βλέπεις ούτε στα πιο “κυριλλέ” μέρη στην Ελλάδα) κ γενικά πιο μεγάλο εύρος κόσμου.
Αυτά προς το παρόν…
Γι’ αυτό σε ρώτησα βασικά, επειδή κάπου το υποψιαζόμουν ότι έχει επέλθει εκεί ένας κάποιος κορεσμός από τα άπειρα συγκροτήματα, τα πολλά lives κτλ… Και για να το προχωρήσω λίγο, φοβάμαι ότι σιγά σιγά κάτι ανάλογο γίνεται κι εδώ. Ήδη οι συναυλίες φέτος είναι περισσότερες από ποτέ, και αυτή η διαδικασία επιταχύνεται, απ’ τη στιγμή μάλιστα που όπως εκτιμούν στο εξωτερικό η Ελλάδα παίρνει σιγά σιγά τη θέση του Σουηδίας στη διεθνή μέταλ σκηνή (βλ. συνέντευξη SepticFlesh στο τελευταίο Χάμμερ). Το σταματάω εδώ όμως για να βγούμε κι άλλο οφφ τόπικ.
Βασικά εκεί πάνω έχουν πολύ διαφορετική μουσική κουλτούρα όπως στάνταρ θα έχει παρατηρήσει ο Ghost of Freedom! Το ροκ και το μέταλ είναι πολύ πιο αποδεκτό από ότι εδώ! Και δεν εννοώ μόνο οτι μπορεί να έχει πολλούς οπαδούς. Και εδώ υπάρχουν πολλοί μεταλλάδες κτλ. Το θέμα είναι οτι εκεί δεν θεωρείτε μια ενοχλητική μουσική για τον υπόλοιπο κόσμο! Έχω ανέβει 2 φορές Σκανδιναβία για διακοπές και πάντα μου κάνει εντύπωση η παρουσία του μέταλ στοιχείου! Θυμάμαι σε σούπερ μάρκετ στην Στοκχόλμη να παίζει το Gates of Babylon και στο H&M στο Ελσίνκι το Aces High! Και φυσικά αυτό που λέει ο Ghost, στα club και στα bar που παίζει σκληρή μουσική εκεί βλέπεις κόσμο όλων των ειδών. Υπεργυναικάρες κυριλέ μέχρι σάπιους επικά παρακμιακά μέταλλους και όλοι διασκεδάζουν με το δικό τους στυλ. Καραόκε, διαγωνισμοί με ερωτήσεις κτλ! Ωραία πράματα! Σε ζηλέυω Ghost:)
Και πάνω από όλα εκεί μαθαίνουν μουσικά όργανα από το σχολείο οπότε είναι λογικό να ξεπετάγονται άπειρες μπάντες σε συνδυασμό με την αποδοχή που έχει η ροκ μουσική γενικά!
αλλη κουλτουρα και αλλη νοοτροπια, να τα βλεπουμε εμεις αυτα στο Ελλαδισταν του κλαρινου και του μπουζουκιου… ανοιχτομυαλια μηδεν, οι μεταλλαδες ακομα στο περιθωριο ειναι…
Ρεεεεε συνέλθετε λίγο, δεν είμαστε ακόμα στη δεκαετία του '80. “Περιθώριο”, λολ…
κι εγώ φρονώ οτί δεν είναι τα πράγματα όπως ήταν. εκτός του ότι πλέον σε νεαρές ηλικίες το και καλά χυμαριό έχει γίναι αρκετά της μόδας, οι μεταλλάδες και οι μαλλιάδες κτλ κτλ δεν είναι πλέον δακτυλοδειχτούμενοι. εδώ σκας και με μεταλλάδιεκς μπλούζες κτλ σε “κυριλλέ” μαγαζιά :lol:
γαμημένες εταιρίες ! όποιος έχει λινκς για τα αλμπουμ των Hell , portrait , in solitude & wolf που αναφέρθηκαν στις παραπάνω σελίδες … έχω πμ ! 
Ούτε εγώ θεωρώ ότι το μέταλ εδώ είναι περιθώριο, ούτε απαξιώνω τα κλαρίνα στην αυθεντική τους μορφή;) Απλά όπως και να έχει το μέταλ είναι αλλιώς ενσωματωμένο στην σκανδιναβική κουλτούρα καλώς ή κακώς.
Αφήστε το οφ τόπικ και πείτε τι ξέρετε για τον καινούριο δίσκο των ΤΙΤΑΝΟΤΕΡΑΣΤΙΩΝ [B]OMEN[/B]
έχω μείνει στο τραγούδι που έχει κυκλοφορήσει και στο ότι τον περιμένουμε το σωτήριο έτος 2011 (βοήθησα πολύ το ξέρω 
)
με πολυ μεγαλη επιφυλαξη,νομιζω οτι καπου τον ειχε παρει το ματι μου εκει εξω προσφατα.θυμαμαι οτι ειπα “καλα υπαρχουν ακομα αυτοι?”
και οταν πηγα να τσεκαρω ξανα την αλλη μερα ειχε κατεβει.δε ξερω:-k
bros ξεκολλατε ρε, δεν εννοω οτι αν φορας μεταλ μπλουζα σε δειχνουν στο δρομο και λενε “να ο σατανιστης”. σε μια παρεα ομως απο 30-35αρηδες πχ, αν πεις οτι ακους μεταλ, ποσοι θα καταλαβουν οτι ασχολεισαι με τη μουσικη κ ποσοι οτι ακους θορυβο και καταλοιπα απο την παιδικη σου ηλικια ?.. αυτο εννοω.
ον τοπικ… το ξερω οτι βγηκε προπερσυ, αλλα το Lightbringer των RAM ειναι απιστευτο,πολυ ανωτερο απο το πρωτο αλμπουμ… τ-τ-τρομερος δισκος!
εμένα πάλι το ram μου άρεσε λιγότερο από τα προηγούμενα γιατί έπεσαν και αυτό στο τριπάκι mercyful fate ενώ μιά χαρά τα πήγαιναν με το in your face priest-ικό μέταλ τους
Και πάλι έχω την αίσθηση ότι υπερβάλλεις. Πολύ.
Τραμπ το χεις ξαναγράψει αυτό αλλά ομολογώ ότι δε σε καταλαβαίνω (από τις πολύ λίγες φορές). Γιατί λες ότι το γυρίσανε σε Mercyful Fate καταστάσεις; Σε ποιά κομμάτια ακριβώς π.χ.; Γιατί εμένα και το πρώτο και το δεύτερο μου φαίνονται τίγκα Πριστ μέταλ. Ντάξει το πρώτο είναι όντως πιο άμεσο και in your face, αλλά και το δεύτερο είναι, δηλαδή πώς να το πω, το Screaming for Vengeance του 2009! :-k
εμένα μου φαίνεται ξεκάθαρη αλλαγή ανάμεσα στο lightbringer και στο πρώτο συν το μίνι. σαν να προσπάθησαν συνειδητά να αλλάξουν προκειμένου να ανέβουν στο νεοσύστατο άρμα της MF αναβίωσης το οποίο μόλις είχαν καβαλήσει οι συμπατριώτες portrait και in solitude
Ναι, το κατάλαβα αυτό, πού ακριβώς το εντοπίζεις δεν καταλαβαίνω.
στο δίσκο
Καλά εντάξει, βαριέσαι, το παρατάω. [-X
Πάντως με αφορμή όλη αυτή την κουβέντα για RAM πήρα χαμπάρι σήμερα ότι έχουν καινούριο υλικό! Βγάλανε αυτό το μήνα ένα σινγκλάκι με τίτλο Under the Scythe. Πάω να το ψάξω να τ’ ακούσω και μετά θα σας πω πώς μου φάνηκε.