βγαίνω off topic, αλλά μην φανταστείς τίποτα τρελό, ψιλονορμαλ νούμερα, άργησε να ξεκινήσει κιόλας επειδή άλλαξε και μέρος τελευταία στιγμή, κλπ. Πάντως πήγε καλά, οι μπύρες τελείωσαν από τις 3
Και δεν έγινε στον παραδοσιακό χώρο του γεωπονικού, αλλά απέναντι, οπότε η παρακολούθηση δεν ήταν εύκολη κλπ.
Εδώ να πω πως εξαιτίας γεγονότων που έχουν συμβεί τους τελευταίους μήνες που δεν είναι της παρούσης, δεν ξέρω πόσο ακόμα θα μπορούν να γίνονται συναυλίες στο γεωπονικό. Μάλλον βαριά μέχρι Οκτώβρη. Αλλά δεν είναι της παρούσης ξαναλέω, και ούτε και ο χώρος να επεκταθώ.
@Dr_Love εγώ προσωπικά θα πω πως από τη στιχομυθία σου αλλά και τις προβολές που κάνει το καθένα πάνω σε αυτή (και εγώ) σχολιάζοντας/διαβάζοντας τη βγαίνουν ενδιαφέροντα συμπεράσματα, για πράγματα εκτός echo chambers.
Και κάποια σχόλια για τη συναυλία, να μεινω οντοπικ, μια ημέρα μετά.
Εγώ παιδιά για 3 κιθάρες και 3 φωνές δεν έμεινα 100% ευχαριστημένος από πλευράς ήχου, και όχι μόνο. Συγκινητικοί Hansen και Kiske, αλλά με τις προβλεπόμενες αδυναμίες, το ξεχείλωμα και οι παύσεις τους βοήθησαν, αλλά και πάλι, και έβλεπα το νονό/Πρόεδρο, που έσκασε και με γυαλούμπα, και βούρκωνα, το medley του ήταν το highlight μου. Deris τεράστιος σαν περφόρμερ, και ερμηνευτής. Οι υπόλοιποι άψογοι, τουλάχιστον από όσα έπιασα.
Οι Helloween έχουν το ταλέντο, όπως σοφά ανέφερε και ο @Spyros_Koukas στην ανταπόκρισή μας, να εισάγουν τέλεια το κοινό στην συναυλιακή εμπειρία, και να παίζουν με αυτό. Και έτσι, η ορμή και το πάθος του κόσμου (που σόρρυ αν ακουστώ εμπαθής - δεν είμαι το έζησα σαν παιδάκι όταν ειχα πρωταγοράσει το Keeper 2 - που btw νίκησε συντριπτικά στο σετ το 1- για κάποιο λόγο χρειάζεται ντισκλέημερ όταν μιλάμε για παραδοσιακές μεταλ αγάπες - αλλά και σε tribute bands πρώην μελών που παίζουν κλασικό σετ το εγχώριο κοινό ξεσαλώνει) ανέβασαν τη συναυλία πολύ. Στην τελική, δεν είναι ο σκοπός κάθε συναυλίας ο ίδιος.
Οπότε, ναι, ο συνδυασμός νοσταλγίας (έλεγα στο crew μου πως στο Keeper στα αριστερά οι Hansen/Kiske κάνανε επικό headbanging και η κάμερα δεν το έπιασε αλλά για αυτό ήμασταν εκεί, να γίνεται υπό τη θέα του λόγκο), σετλιστ, ιστορικότητας, απωθημένου που έχει εμποτιστεί σε γενιές και φαντασιακά εγχώριων μεταλλάδων, ξεσπάσματος γιατί είναι το παραδοσιακο μεταλ ιβεντ του καλοκαιριου, συλλογικής εμπειρίας, και φυσικά σκηνικής παρουσίας της πλειοψηφίας, την έκανε μια φανταστική συναυλία. Αλλά προσωπικά υπήρχαν φορές που ενώ περίμενα δισολίες, σημεία φωνητικά, ή riffs, δεν τα έπαιρνα. Μπορεί να φταίνε οι θέσεις, αλλά εντάξει, ενώ ξύπνησα χαρούμενος που το έζησα, έχω μεγάλο αστερίσκο σχετικά με τις απαιτήσεις (μου).
Αυτά, δεν θέλω να χαλάσω το κλίμα χαράς, γιατί είναι δίκαιο.