ΜΟΛΙΣ ΤΕΛΙΩΣΑ ΜΕ ΤΟ ΑΚΟΥΣΜΑ ΤΟΥ FLAMING ARMAGGEDON ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Ο ΔΙΣΚΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ. Ο JON ΠΑΙΖΕΙ ΠΑΠΑΔΕΣ ΚΑΙ Ο TIM ΞΕΦΤΥΛΙΖΕΙ ΤΑ ΜΙΚΡΟΦΩΝΑ. ΑΝ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΦΑΣΗ ΜΕ ΚΟΥΡΑΣΕ ΜΕ ΤΙΣ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΟΜΕΝΕΣ ΤΣΙΡΙΔΕΣ ΤΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΦΩΝΗ.
ΣΥΜΒΟΥΛΗ. ΠΡΙΝ ΤΟ ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΞΕΧΑΣΤΕ ΟΤΙ ΑΚΟΥΤΕ ICED EARTH. ΠΕΙΤΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΠΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΑΞΕΙ ΛΙΓΟ ΤΟΝ ΗΧΟ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΣΤΗΝ ΦΩΝΗ ΤΟΥ TIM.(ΕΓΙΝΑΝ ΠΟΛΥ ΠΟΜΠΟΔΕΣ). ΜΕ ΤΟΝ BARLOW ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΝΑ ΒΓΑΖΑΝ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΔΙΣΚΟ ΠΟΤΕ ΔΙΟΤΙ Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ. ΑΝΑΜΟΝΗ ΝΑ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ.
Θα διαφωνήσω. Το άλμπουμ μου φάνηκε πολύ κουραστικό, μπορεί να έφταιγαν και τα voiveover σε κάθε τραγούδι, δεν ξέρω. Πάντως σε καμία περίπτωση δεν θα το χαρακτήριζα φοβερό δίσκο.
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΒΓΕΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΜΟ ΜΕ ΤΟΝ SCHAFFER ΝΑ ΜΙΛΑΕΙ ΚΑΘΕ 3 ΛΕΠΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΑΚΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΑΔΕ ΔΙΣΚΟ ΚΑΙ ΠΑ…ΠΙΕΣ. ΟΠΟΙΟΣ ΤΟ ΘΕΛΕΙ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ POST ΜΕΣΩ MEGAUPLOAD Η ΑΣ ΜΟΥ ΣΤΕΙΛΕΙ ΕΝΑ MAIL.
Τον ακουσα 1 φορα μονο!
Ο Schaffer το κουραζει παρα πολυ μιλωντας 2-3 φορες σε καθε τραγουδι τουλαχιστον!
Η πρωτη εντυπωση ειναι οτι εχουν πεσει αρκετα οι ταχυτητες…πατανε σε εντελως mid tempo μονοπατια τωρα!Το Ten Thousand Strong που βγηκε και σαν single ειναι το πιο Iced Earth κομματι του δισκου!
Τα υπολοιπα ειναι επικα,στρωτα κομματια,εντυπωση μου εκανε σε καποιο κομματι τα πληκτα που ειχε!
Μου αρεσαν αρκετα και τα drums!H φωνη του Ripper σε αριστα επιπεδα και ευτυχως δεν το παρακανει με τις κραυγες!
Για τις κιθαρες και για τα κομματια ειδικοτερα θα μιλησω αφου ακουσω τον δισκο καμια 10αρια φορες τουλαχιστον!Αυτα.
μετα απο καμια 10ρια φορες (εστω και με το σαφερ να πεταγεται), πιστευω πως οι earth γυρισαν παλι στο παλιο καλο μεταλ…Επικες κομματαρες οπως τα “the domino decree” και “A Charge to Keep” δεν γραφονται ευκολα, και ο ριπερ γαμει σε ολο το αλμπουμ…ναι οκ, το παρακανει μερικες φορες με τα τραβηχτα του, αλλα η μπαντα οπως παραλιγο να μας δειξει στη μαλακασα εχει δεσει αρκετα, το glorious burden φαινεται εντελως ερασιτεχνικο…Γουσταρω το ανατολιτικο στοιχειο στα “Overture” και “something pt2” και το μεταλικο ηχο του “setian massacre”.
Απαιτω ενα ακομα Alive in Athens, 2 μερες να γουσταρουμε οσοι δεν τους ειδαμε παλιοτερα, οχι μια ωρα και κατι στη μαλακασα μες’το καταμεσημερο.
Δικσαρα δεν το λες γιατι εχει μερικα tracks τα οποια εχουν intros,samplers κλπ, τα οποια με ξενερωσαν… Εχει μεσα κομματαρες, οπως το υπερτατο “10000 strong”, και ειναι σαφως ανωτερο απο το πρηγουμενο… Θα επανελθω με περισσοτερες ακροασεις!
Πραγματικά καλύτερα να “προλογιάσετε” τον εαυτό σας οτι δεν ακούτε Iced Earth γιατί τα κριτήρια είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ εάν νομίζετε οτι θα ακούσεται τους γνωστούς Iced Earth. Όταν έχουν φτάσει το άριστα και έχουν πάει ακόμη παραπέρα αυτό που περιμένω είναι ακόμη έναν αριστουργηματικό Iced Earth δίσκο, πράγμα που το Framing Armaggedon ΔΕΝ είναι( όπως δεν ήταν και το Glorious Burden) και αυτό κατά κύριο λόγο (για μένα) λόγω Ripper. Βρε κάλος είναι , φωνάρα έχει αλλά πάθος και συναίσθημα ΜΗΔΕΝ, σύγκριση με τον Barlow δεν γίνεται γιατί εκπέμπουν σε διαφορετικά “κύματα”. Δεν απαξιώνω τον δίσκο, μια χαρά είναι και χαίρομαι που ο Schaffer δεν έχει κουραστεί καθόλου, για μένα έχει δώσει τόσα πόλλα στο metal που τον βάζω κοντά με Metallica όσον αφορά την προσφορά τους στην μουσική. Τουλάχιστον ο άνθρωπος προσπαθεί, γράφει μουσικάρες και αν και πλεόν μόνος ,χωρίς την φωνάρα και το πάθος του Barlow, το κατέχει το άθλημα. Load , Reload ,St Anger και λοιπές ανέμπνευστες παπαριές δεν θα βγάλει και το αποδεικνύει με αυτόν το δίσκο.
Ακουσα το δισκο μεχρι τη μεση περιπου 5 φορες.Εχω παρει και το single (το οποιο εν τω μεταξυ μονο σε μενα θυμιζει Declaration day?- μιλαω για το 10000 strong). Δεν μου ειπε κατι το ιδιαιτερο.Θα του δωσω λιγο χρονο ακομα αλλα μαλλον δε.Τα φωνητικα του Τιμ ειναι πολυ καλα αλλα ανεμπευστα,μου θυμισαν Wade (ex crimson glory),στριγκλιζω για να στριγλιζω και τα κομματια μου φανηκαν λιγο μπουκωμενα απο διαφορα ανουσια πραγματακια (backing choirs,effects,κατι ααααααργκ κραυγες κτλ).
Και φυσικα οθδεμια συγκριση με παρελθον ετσι.Ο δισκος παει απατος.
Γιατί σουρεαλισμός? Απλά εννοώ οτι ο δίσκος μπορεί να μήν είναι ένα κλασικό Iced Earth αριστούργημα αλλά δεν παύει να είναι ένας πολύ καλός δίσκος στο γνωστό κλίμα των κυκλοφοριών τους άσχετα με το οτι λείπει ο Barlow που ήταν ΠΑΡΑ πολύ βασικό στοιχείο του ήχου τους αντιθέτως με τα γίδια που κάποτε λέγονταν Metallica που χωρίς να τους λείπει τίποτα τα κάνανε σκατά και συνεχίζουν ακάθεκτοι να τα κάνουν σκατά.
Ακουσα αρκετές φορές το δίσκο ολόκληρο, προσωπικά μου φάνηκε πολύ καλός. Αριστούργημα δεν είναι, σίγουρα οι Iced Earth έχουν βγάλει καλύτερους δίσκους από αυτόν, παρ’όλα αυτά ακούγεται ευχάριστα και έχει ορισμένα εξαιρετικά κομμάτια. Ξεχώρισα το “A Charge To Keep”, το single “Ten Thousand Strong”, το εννιάλεπτο “The Clouding” (όπου εδώ κατά την άποψή μου ο Owens ερμηνευτικά δίνει ρέστα) και ο όμορφος επίλογος “When Star Collide”.
Τώρα εν αναμονή του δεύτερου μέρους, που δύσκολα όμως θα είναι κάτι διαφορετικό ή καλύτερο από αυτό - το πιο πιθανό είναι να κυμαίνεται στα ίδια επίπεδα.
οσο το εχω ακουσει μου εχει δημιουργησει θετικες εντυπωσεις. μαλλον καλυτερο απο glorious burden και horror show που δε πολυπαλευονταν. ειδικα το horror show. απιστευτη πατατα. το framing δε πιανει τοσο τα παλια αλμπουμς, αλλα σορυ, περιμενει κανει ο schaffer μετα απο 10 χρονια να ξαναρχισει να παιζει οπως στο dark saga; αμφιβαλλω.
επισης αν ακουσε καποιος το clouding και θεωρει οτι ο ripper εχει μηδεν συναισθημα τοτε τι να πω. θεωρω τον tim την καλυτερη μεταλ φωνη του σημερα. ποτε δε πεθαινα ιδιαιτερα για τον matt και μπορω να πω οτι εμεινα ικανοποιημενος με την αντικατασταση. πολυ καλος, αλλα δε κοβω και τις φλεβες μου.
και βασικα θεωρω επισης το Load τεραστιο μνημειο της ηλεκτρικης ιστοριας. το τεταρτο αγαπημενο μου album απο metallica μετα τα kill em all, master και justice. το βαζω ιδια μοιρα με ride the lightning.
κατσε να βγαλουν κι οι μεταλλικα να δουμε… μηδενα προ του τελους μακαριζε…
Είναι πολύ νωρίς ακόμα, μόλις 4 φορές το έχω ακούσει, αλλά κάποια συμπεράσματα βγήκαν ήδη:
Οι παλιοί Ιced Earth πάνε, τελείωσαν! Εντελώς άλλο ύφος! Μόνο το single θυμίζει λίγο παλιούς καλούς, αλλά και πάλι…
Ορχηστρικοί και mid-tempo; Τι είναι αυτά ρε; [-X
Παίξτε κανα riff να σπάσουν τα άλατα!
Ο Οwens σε κομμάτια όπως το “Ten Thousand Strong” κάνει φοβερή δουλειά και του ταιριάζει το ύφος!
Στα περισσότερα άλλα όμως, δεν κολλάει! [-X
Δεν με νοιάζει αν έχει φοβερή φωνή γενικότερα, αλλά στο συγκεκριμένο album δεν βγάζει εκείνο το συναίσθημα που ανέβλυζε κάποτε από τους τραγουδιστές αυτής της μπάντας…
Χωρίς booklet και πλήρη αφοσίωση, δεν ακούγεται… :yes:
Τα solos δεν μου έκαναν και καμια ιδιαίτερη εντύπωση!
Προς το παρόν, το “Glorious Burden” μου φαίνεται πάρα πολύ καλύτερο! :yes:
Ελπίζω σε κάποιες εβδομάδες που θα είμαι 100% σίγουρος, να αναιρέσω πολλά από τα παραπάνω… [-o<
[SIZE=“1”]Υπόψιν: Είμαι οπαδός της μπάντας από το 1994, πριν ακόμα πάρουν τον Barlow και μπορεί να ακούγομαι σκληρός, αλλά μου βγαίνει επειδή ακριβώς τους είχα πολύ ψηλά κάποτε και τώρα στεναχωριέμαι με όλα αυτά… [/SIZE]
