Ρίξτε κάποιος ένα μπαν στον ηλίθιο με αβαταρ τον εαυτό του και φόντο τον Βουκεφάλα, έχουμε σοβαρή κουβέντα εδώ.
Ασ μπω στον κόπο να απαντήσω πρώτος εγω αν και φαντάζομαι ότι είσαι τρολ. Δεν ήσουν με τους μπαχαλακηδες αλλα εισαι με το σαφέρ. Όπως λένε και οι ναπαλμ ντεθ γιου σαφερ
μιας και το αναφέρεις έχω ένα μπλουζάκι Large από την συναυλία στο Γκαγκάριν το 2016 . (Σ)Το χαρίζω
Ο,τι να’ναι λες ως συνηθως, κακως προσπαθω να κανω σοβαρη κουβεντα, αλλα λεω για αλλα απαντας, τρεις λαλουν και δυο χορευουν.
Ρε αφηστε εντωμεταξυ τον βλακα να γραφει μονος του καθε 2 ποστ νομιζοντς οτι θα μας τριγκαρει, εχει πιο πολυ πλακα να μην του απαντατε.
Αυτο ειναι πολυ κλασσικο προβλημα και μεγαλο θεμα. Αλλο να αναγνωρισεις πχ οτι στο LotR (επιλεγω αυτο το παραδειγμα που αφορα εναν συγγραφεα και αενα βιβλιο που λατρευω και διαβαζω μια φορα τον χρονο μινιμουμ) υπαρχουν καποια θεματα που με την οπτικη του 2020 ειναι προβληματικα και δεν θα πρεπει να τα παιρνουμε τις μετριτοις η εστω να τα εξιδανικευουμε ιδεολογικα (Δυτικοκεντρισμος, ενας υφερπων ρατσισμος με “κατωτερες” και “ανωτερες” φυλες, διαφορα θεματακια τετοια) και αλλο να πεις να απαγορεψω τον Τολκιν (που σε αντιθεση με τον Λαβκραφτ πχ μια χαρα τυπος ηταν, απλα ειχε αντιληψεις της εποχης του). Ενδιαφερον και μεγαλο θεμα, οπως και ολο το περι Death of the Author.
Spot on αυτές οι δύο παράγραφοι, κι οι δικές μου γραμμές κάπου εκεί είναι χαραγμένες.
Undo δεν υπάρχει στη ζωή. Αν αγαπήσεις ένα έργο που έχει κάνει κάποιος που αποδεικνύεται στη συνέχεια αρχίδι, γίνεται να το ξε-αγαπήσεις; Δεν ξέρω, ίσως και να γίνεται. Σίγουρα εξαρτάται από το πόσο το έχεις αγαπήσει, ίσως εξαρτάται από το ποιες ακριβώς θα είναι οι πράξεις του δημιουργού του που θα σε κάνουν να αποστασιοποιηθείς από αυτόν.
Διαβάζω, δεν συμμετείχα ως τώρα. Κυρίως επειδή δεν ακούω ΙΕ και δεν γνωρίζω το έργο των μουσικών. Είναι όμως εξαιρετικό “το άλλο” νήμα, όπου έγινε η σχετική συζήτηση για το art vs artist. Σε γενικές γραμμές συμφωνώ με Παντελή και Λύκαινα, υπάρχει διαχωρισμός αλλά όταν δεις το φως το αληθινό, κάνεις έναν επανέλεγχο της κατάστασης.
Επειδή όμως διάβασα κάπου κρίσιμες λέξεις για την εξέλιξη της συζήτησης, θα κάνω δύο ερωτήσεις για να δω κάτι:
Slayer ακούμε;
Steel Panther ακούμε;
Τα υπόλοιπα (από) αύριο, αν υπάρχουν απαντήσεις. Καλό βράδυ.
Ουτε κι εγω ακουω Iced Earth, ποτε δεν ακουγα, η γενικοτερη συζητηση ομως ειναι αρκετα ενδιαφερουσα.
Slayer ακουμε, Steel Panther δεν ακουμε, Pantera και Down ακουμε.
Εννοείται ότι είναι ενδιαφέρουσα η συζήτηση. Δεν περίμενα απάντηση από εσένα (άσε που δεν κατάλαβα αν απαντάς με μουσικά γούστα ή υπό το πρίσμα art vs artist), πιο πολύ από όσους αντιτίθενται πλήρως στο art εξαιτίας του artist. Και για να μην πολυλογώ:
Οι Slayer δεν εχουν Araya; Οι Down/Pantera δεν εχουν Anselmo; Οι Steel Panther, που αν δεν ήταν μουσικοί, θα ήταν ακαδημαϊκοί, είναι σεξιστές ή πουλάνε;
Ρητορικές ερωτήσεις…
Εlaborate pliz
Σου απάντησα με μουσικά γούστα, το οποίο νομίζω ότι απαντάει και στο art vs. artist για τις περιπτώσεις των Slayer και του Anselmo, τον οποίο επίτηδες ανέφερα. Ο Albini έχει δίκιο σε αυτό που ποσταρίστηκε πιο πάνω, άπαξ και κάτι γίνει release τελείωσε, δεν ανήκει στον καλλιτέχνη. Στον καλλιτέχνη μπορεί να ανήκουν τα δικαιώματα εκμετάλλευσής του, το ίδιο το δημιούργημα όμως δεν του ανήκει πια. Θα πρέπει να αισθάνεται ενοχές κάποιος που απολαμβάνει το έργο ενός αποδεδειγμένα μαλάκα; Δεν έχω οριστική απάντηση σε αυτό και δεν πιστεύω ότι υπάρχει γενικός κανόνας, οι περιπτώσεις είναι διαφορετικές. Θα ήθελα βέβαια να μην καταλήξω να είμαι δικαστήριο πριν βάλω έναν δίσκο να παίξει.
Motley Crue ακούμε; Δεν έχουν τον Vince Neil; Ted Nugent ακούμε; Bowie ακούμε; Δεν είχε κάνει στα '70ς διάφορες δηλώσεις που πολύ εύκολα μπορούν να τον κατατάξουν σε επικίνδυνους ακροδεξιούς κύκλους; Ήταν όντως έτσι; Έχει σημασία ότι παντρεύτηκε μαύρη γυναίκα 
; Eric Clapton ακούμε; Μας επηρεάζει το αντιμεταταστευτικό κρεσέντο στο οποίο είχε επιδοθεί από σκηνής, εμφανώς μεθυσμένος, σε συναυλία του στα '70ς;
Εγώ τους ακούω όλους αυτούς πάντως.
Ρε παιδια δεν νομιζω οτι υπαρχει καποιος που να μην ακουει καποιον αμφιλεγομενο η και ξεκαθαρα καραγκιοζη. Δυσκολο να το φανταστω αυτο και να δεχτω καποιον να ειναι δηκτικος προς τους αλλους. Νομιζω οτι στον καθενα γινεται μια μικρη εσωτερικη διαμαχη μεταξυ γουστων, ανησυχιων, ιδεολογιας και καταληγει να το αντιμετωπιζει αναλογως. Αλλου κανουμε στραβα ματια. Αλλου ακουμε πειρατικα και δεν δινουμε δραχμη, αλλου το παιζουμε δικαστες ντρεντ γτ μαλλον δεν μας καιει ο καλλιτεχνης κτλ κτλ. Θεωρω οτι ειναι εντελως υποκειμενικο θεμα και πιο πολυ αναδεικνυει ουσιαστικα τι ειναι αυτο που τριγκαρει περισσοτερο τον καθενα μας. Δεν προκειται πχ να μην ακουσω το Night of the Stormrider αν μου ρθει, οσο καραγκιοζη και να θεωρω τον Σαφερ εδω και πολλα χρονια. Θα μουνα υποκριτης αν ισχυριζομουνα το αντιθετο.
Κι εδώ είναι μία μεγάλη αλήθεια, εύκολο να κρίνεις κάποιον που δεν σου αρέσει η ακόμα αντιπαθείς κιόλας για δικούς σου λόγους.
Προσωπικά βρίσκω μαλακα τον Σαφφερ, ανέκαθεν ήταν, αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι πέρασα υπέροχα το 99 ή ότι ανατριχιαζα μικρός όταν άκουγα το Burnt offerings.
Νομίζω ότι είναι γνωστά θέματα
Είναι υποκειμενικό αλλά εκεί που χανόμαστε ίσως λίγο είναι στο εξής…(Ακολουθεί σεντόνι)
Summary
Στον διαχωρισμό του να ακούσεις απλώς κάτι με το να επιβραβεύσεις τον δημιουργό. Εδώ μάλλον κολλάει αυτό που λέει ο Παντελής για το δημιούργημα και συμφωνώ μαζί του: το Night of the Stormrider καλά κάνεις και το ακούς, θες γιατί βγήκε μια άλλη εποχή, θες γιατί ενδεχομένως το κατέβασες παράνομα οπότε δεν επιβράβευσες τον καλλιτέχνη?
Το clue αν θέλεις της υπόθεσης (για μένα πάντα) είναι ότι τώρα που έχει γίνει ότι έχει γίνει, πόσοι από εμάς αν αύριο μεθαύριο με το καλό αρχίσουν οι συναυλίες και σκάσει μύτη ο Schaffer, θα έχουν την διαύγεια ή την ωριμότητα, την αποφασιστικότητα, να μην πατήσουν κάν. Να μην αγοράζουν επίσημο merch, γενικώς να μην…Με αυτόν τον τρόπο μποϋκοτάρεις ξεκάθαρα τον καλλιτέχνη. Το πόνημα του τώρα αν το αγόρασες σε cd πριν 15 χρόνια δεν έχει να κάνει. Έχει να κάνει όμως αν από δω και πέρα αγοράσεις π.χ το cd του εκάστοτε Schaffer, ή του εκάστοτε Anselmo. Εκεί το “έλα μωρέ, μουσική είναι” είναι η μεγαλύτερη παγίδα.
Και θα φέρω ένα προσωπικό παράδειγμα. Πριν από σχεδόν δύο χρόνια, παραβρέθηκα στην τελευταία εμφάνιση των ΙΕ στην χώρα μας. Δεν είχα ξαναπάει ποτέ σε live τους, θα τους έβλεπα για 1η φορά. Δεν πήγα όμως για τους ΙΕ. Πήγα γιατί ξέρω το support που έπαιζε και δεν πλήρωσα εισιτήριο. Ομολογώ ότι στο σετ των ΙΕ πέρασα γαμάτα. Κοπανήθηκα σε παλιά, σε νέα τραγούδια, μου άρεσε πολύ ο Stu, όλα ήταν τζάμι. Ο λόγος μέχρι στιγμής που δεν πήγαινα σε live των ΙΕ ήταν γιατί ποτέ δεν ήταν στα top συγκροτήματα του γούστου μου. Εντάξει μου αρέσουν κάποια καλά τραγούδια (ούτε καν ολόκληρο άλμπουμ) μέχρι εκεί. Το ότι ο Schaffer είναι μαλακάκος το ήξερα αλλά βέβαια επουδενί δεν ήταν λόγος αυτός για να μποϋκοτάρω την μπάντα.
Το resume λοιπόν πιο είναι… τώρα πλέον, με αυτά που έχουν γίνει, με όλα αυτά τα νέα…“μη μουσικά” πονήματα του Schaffer θα ξαναπήγαινα σε live?? Ούτε καν απέξω. Τέλος. Ναι αλλά αν τυχόν βρεις πάλι εισιτήριο? Ο-Χ-Ι. Ναι αλλά μήπως αν ξαναπαίξουν οι γνωστοί σου? Αν λοιπόν παίξουν πάλι τίποτα γνωστοί μου support και ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ δεν έχω πληρώσει εισιτήριο, τότε πολύ απλά δεν θα κάτσω να τους δω και να χειροκροτήσω. Βλέπω το support και άντε γεια.
Και επειδή χθες με αφορμή τα γεγονότα, είχα μια συζήτηση με φίλο. Μου πετάει…“μιλάς εκ του ασφαλούς γιατί πρόκειται για τους ΙΕ και χεστηκες. Άντε να γίνει τίποτα με κανά Harris ή
κανά Hansi εκεί να σε δω”. Την σκέφτηκα την κουβέντα του, δεν είχε άδικο ομολογώ αλλά και πάλι σε τέτοια περίπτωση λέω το εξής. Σίγουρα θα ξενερώσω απίστευτα αν ένας καλλιτέχνης που συμπαθώ εξελιχθεί σε μαλάκα/παιδόφιλο/ρατσιστή. Το αυτό όμως ισχύει και για αυτόν… Τέλος η υλική επιβράβευση από εμένα, παραμένουμε με τις αναμνήσεις.
Ούτε καν γνώριζα για αυτά.
Παρά ταύτα, είναι της γυναίκας του Αράυα και όχι του ίδιου, με εξαιρετικές πιθανότητες βέβαια να πιστεύουν τα ίδια.
Κρίμα αν είναι ψεκασμένος. Το καλό είναι ότι αυτά βγαίνουν αφού οι Σλέυερ έχουν τελειώσει, οπότε κάνει τις ζωές μας πιο εύκολες.
Γενικά οι Σλέυερ πάντως ήταν controversial μπάντα η οποία συγχρόνως όμως, πέραν της θρησκείας, δεν είχαν πάρει ξεκάθαρη θέση σε κάτι, πολιτικά.
Προφανώς, δεν έχω ψάξει ιδιαιτερα τις ιδέες των ίδιων, οι οποίοι είχαν το καλό να κρατούν το στόμα τους κλειστό για τέτοια πράγματα όσο είχαν την μπάντα (ή τουλάχιστον αυτό είχα αποκομίσει).
Το οποίο το βλέπω πραγματικά με άλλο μάτι, γιατί αυτή η στάση δείχνει μια τάση να θέλει να αποστασιοποιηθούν οι ιδέες του καλλιτέχνη από το έργο.
Κρίμα πάντως, ειδικά για τον Αράυα, ο οποίος ήταν εξαιρετικά συμπαθής και όντας μετανάστης ο ίδιος, θα μπορούσε να έχει μια πιο ευρεία ματιά.
Btw, μου λείπουν ακόμα 2 δίσκοι των Σλέυερ, θα τους αγοράσω.
(Κάπου εδώ να πω, πως είχα μιλήσει για φασίστες στο αντιστοιχο θρεντ, που για μένα εκεί είναι η διαχωριστική γραμμή)
edit: Από την άλλη έχουμε τον Κέρυ τον Κινγκ, ο οποίος εκτός απο ελαφρομαιντανός, έχει πεί αυτά τα πραγματάκια και πραγματικά απορώ μήπως όλος ο κόσμος έχει μπλέξει αυτούς του 2 και βγάζει τις “ειδήσεις” με εντελώς διαφορετικά ανεστραμμενα πρόσωπα 
Βλέπω το νήμα και όσα (ξανα)λέγονται αυτές τις μέρες και θυμήθηκα τον διάλογο μας τότε για τους Mgla (εδώ ξεκινάει στο νήμα), με αποτέλεσμα να μην έχω όρεξη να τα ξαναθίξω και εδώ (αν και έχω καλυφθεί από μερικούς σχετικά) 
Κι αν αλλάξει στο μέλλον ο Schaffer και ο κάθε Schaffer; Όπως πριν 30 χρόνια ήταν διαφορετικός από ότι είναι σήμερα, αν αύριο δει το φως το αληθινό και μετανιώσει για τις μαλακίες που έκανε; Θα τον ξανακούς τότε;
Slayer πήγες στο live στο ΟΑΚΑ; Πόσο μεγάλη είναι η διαφορά του να είναι κάποιος μαλάκας και να το κρύβει και του να είναι κάποιος μαλάκας και να μην το κρύβει; Ουσιαστικά δηλαδή κρίνουμε αν κάποιος μπορεί να μη δείχνει ότι είναι μαλάκας, ανεξαρτήτως αν είναι ή όχι;
Δεν έχω οριστικές απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα, όπως ξανάπα. Μου δημιουργούνται όμως και τα μοιράζομαι.
Ποιος να το έλεγε ότι ο Kerry King θα κατέληγε πιο συμπαθής από τον Araya ε 