Integrity

Groups & Artists
#1

Μεγάλες κουβέντες:

Μία από τις καλύτερες hardcore μπάντες που έπαιξαν, παίζουν και θα παίξουν ποτέ σε αυτόν τον πλανήτη? Μία από τις επιδραστικότερες μπάντες του κόσμου, στον ακραίο ήχο? Οι πατέρες του σύγχρονου metalcore μαζί με τους at the gates? Ένας από τους πιο χαρισματικούς και χαρακτηριστικούς frontmen που βγήκαν ποτέ στο hardcore? Mία από τις πιο αμφιλεγόμενες, σκοτεινές, μυστήριες και love or hate μπάντες του πλανήτη??? H απάντηση σε όλα αυτά ερωτήματα είναι κατηγορηματικά ΝΑΙ.

Η ιστορία και η μουσική:

Οι integrity μετρούν 22 χρόνια ζωής περίπου. Δημιουργήθηκαν το 1988-1989, στην πόλη Cleveland της πολιτείας Ohio, USA, από τον Dwid Hellion, έναν χαρισματικό, ιδιαίτερο, και αμφιλεγόμενο τραγουσιστή/μουσικό -ο οποίος αποτελεί και τον βράχο, το μοναδικό σταθερό μέλος της μπάντας- από την ανάγκη του να εκφραστεί και να μιλήσει στον έξω κόσμο για τις σκέψεις του και τις φιλοσοφικές ανυσηχίες του. Παράλληλα με την βοήθεια 2 αδερφών που υπήρξαν πολύ σημαντικοί για την πορεία της μπάντας, των αδερφών melnick, ξεκίνησαν το όλο εγχείρημα και διαμόρφωσαν μαζί τον πολύ ξεχωριστό ήχο των integrity, που έμεινε στην ιστορία του Hardcore και όχι μόνο. Δολοφονικά thrash/punk ριφάκια, πολύ χαρακτηριστικά θανατηφόρα μελωδικά solos στις κιθάρες, δυνατό rhythm section άλλοτε αργό άλλοτε γρήγορο που σε ταρακουνάει και σ’ αγγίζει στην καρδιά, και από τα καλύτερα φωνητικά που έχουν υπάρξει ποτέ στο είδος, λιονταρίσιοι βρυχηθμοί κυριολεκτικά, όλα αυτά συνοδευούμενα από μία υποβόσκουσα, αποπνικτική, σκοτεινή ατμόσφαιρα. Η μουσική τους υπήρξε τόσο ξεχωριστή, που πραγματικά τάραξε τα νέρα ένος άπειρου, αναμασημένου και αδιάφορου ωκεανού, hardcore μπαντών και κυκλοφοριών τα πρώτα χρόνια (στις αρχές των 90’s), ενώ στη συνέχεια, η μπάντα δημιούργησε αθέλα της, ταμπέλες όπως metalic hardcore, hardcore with solos, metalcore, cleveland hardcore επιρρεάζοντας χιλιάδες άλλες μπάντες πολλών και διαφορετικών ειδών. Είναι επίσης ?οι ιδρυτές? μιας ολόκληρης σκηνής στο hardcore, την επιθετική ηχητική τρομοκρατία, γνωστή στους κύκλους και ως Holy Terror Hardcore. Σε αυτό το κλίμα πορεύτηκαν όλα αυτά τα χρόνια, με πάρα πολλές άλλαγές στα μέλη (και μία προσωρινή αλλάγη στο όνομα: integ 2000 και για λίγο: angela delamorte), διατηρώντας όμως τον ήχο που τους καθιέρωσε. Τέλος αποτιμάται ως θετικό το γεγονός, ότι όλα αυτά τα χρόνια, ειτε βρίσκονται σε σχετικά μικρές δισκογραφικές (στην victory records εδωσαν πόδι) είτε βγάζουν μόνοι τους τις κυκλοφορίες τους, κρατώντας έτσι ένα χαμηλό και underground προφιλ, ενώ θα μπορούσαν εύκολα να βρίσκονται σε τεράστιες δισκογραφικές εταιρίες.

Το θεωρητικό υπόβαθρο -οι στίχοι-:

Ανέκαθεν οι στίχοι του Dwid Hellion, όλες αυτές οι σκέψεις, οι προβληματισμοί και οι ανησυχίες του, προκαλούσαν αντιδράσεις, παραμένοντας όμως σημαντική πτυχή της μπάντας. Θρησκευτικοί προβληματισμοί, μεταφυσική, όνειρα, υπαρξιακά ζητήματα, ζητήματα ηθικής και ψυχοσύνθεσης, συνθέτουν ένα γιγάντιαιο μυστήριώδη λαβύρινθο, που συνοδεύει αδιάκοπα, όλα αυτά τα χρόνια, το σκοτάδι της μουσικής τους. Στον πρώτο δίσκο τους για παράδειγμα, που θα τον έλεγα και concept κατά κάποιον τρόπο, έχουμε έναν τρομακτικό, ασφυκτικό εφιάλτη, ένα πόλεμο ηθικών, ψυχικών και θρησκευτικών σκέψεων, που κυριεύει το μυαλό ενός ανθρώπου που μόλις έχει δολοφονήσει έναν συνάνθρωπο του. Τουλάχιστον αυτή είναι η ερμηνεία μου. Πολλοί στίχοι του είναι γραμμένοι σε μια γλώσσα που δε γνωρίζω, ενώ άλλοι δεν έχουν τυπωθεί ποτέ, εντείνοντας έτσι το μυστήριο κλίμα που κυριεύει την μπάντα.

Αξιοσημείοτο, και σχετικό με την όλη cult-ια και ιστορία της μπάντας, είναι η σχέση της με τον Charles Manson, τον γνωστό ηθικό αυτούργο του δολοφονικού οργίου που έγινε στα τέλη των 60’s στην έπαυλη του Roman Polansky, και το οποίο πήρε μπάλα την αδικοχαμένη εγγυο πανέμορφη γυναίκα του γνωστου σκηνοθετη. Λέγεται ότι ο Charles Μanson εντυπωσιάστηκε με τους στίχους του Dwid Hellion, με αποτέλεσμα την επικοινωνία τους και σιγά σιγά να δημιουργηθεί μεταξύ των 2 αντρών μια ισχυρη φιλία που κρατάει μέχρι σήμερα (και όσο ο πρώτος βρίσκεται πίσω απ’ τα κάγγελα της φυλακής). Μάλιστα ο Dwid έχει αναλλάβει να εκδίδει της μουσικές δουλειές του Manson, ενώ από το πρόσωπο του Manson, εμπνέυστηκε και το πασίγνωστο Logo της μπάντας. Η σχέση αυτή των 2 ανδρών είναι υπαίτια, στον μεγαλύτερο βαθμό, για τις αμφιλεγόμενες απόψεις που περιβάλλουν την μπάντα. Οπως εχω διαβασει, μία άποψη του Hellion για τον Manson είναι ότι μετά το γνωστό μακελειό, ο Manson έγινε ο αποδιοπομπαίος τράγος της Αμερικής, παίρνοντας πάνω του όλα τα κακά που μάστιζαν τη χώρα, προσωποποίησαν κάτα κάποιον τρόπο τον διάβολο.

Humanity is the devil.

Η κληρονομιά:

Για καλό δικό μας, οι integrity, μας έχουν προσφέρει ένα πολύ μεγάλο πλήθος κυκλοφορίων απίστευτα σταθερού και υψηλού (κορυφαίου θα’ λεγα) επιπέδου, όπου κατά τη γνώμη μου κακή κυλοφορία δεν υπάρχει. Μαζί μ’ έναν από τους πιο κορυφαίους ντεμπούτο δίσκους του ακραίου ήχου που κυκλοφόρησαν ποτέ, το those who fear tomorrow (1992), έχουν κυκλοφορίσει 8 με 9 full length albums. Πέρα απ’ αυτά έχουν κυκλοφορίσει τόσα πολλά σπλιτάκια, Eps, και επτάιντσα που πραγματικά αν δεν είχες ξεκινήσει να τα μαζεύεις από την αρχή τους δε πρόκειται να τα καταφέρεις ποτέ. Ειδικά 7’‘s oι τύποι κυκλοφορούν ασταμάτητα. Ήδη απ’ το 2008 έχουν κυκλοφορίσει καμιά 15άρια μικρές και μεγάλες κυκλοφορίες. Και αυτό είναι το φοβερό ότι οι integrity έπειτα από 20 χρόνια σταδιοδρομίας, γράφουν με τον ίδιο ενθουσιασμό, το ίδιο πάθος, και την ίδια καύλα, μουσικάρα αντάξια της παλιάς, ανά σημεία και καλύτερη. Μάλιστα διάβασα κάτι ακραίο ότι ετοιμάζουν σύντομα και άλλο Lp δίσκο. Αναμένουμε.







Προσωπικά:

Οι integrity είναι πραγματικά αυτό που λέμε: ?μία από τις αγαπημένες μου μπάντες?. Δηλαδή όποτε τους ακούω νιώθω πραγματικά αυτό που λέμε ανατριχίλα. Με αποτελειώνουν κανονικά, με ξεκάνουν. Θεωρώ ότι πολύ λίγες μπάντες έχουν καταφέρει να είναι σταθερά τόσο κάλες. Αγαπημένοι μου δίσκοι, τους οποίους και θα πρότεινα είναι οι: those who fear tomorrow (1992), humanity is the devil (1996), to die for (2003), The Blackest Curse (2010). Οι δίσκοι αυτοί είναι σειμινάριο, με τον πρώτο να είναι από τους καλύτερους που έχουν βγει ποτέ. Eπίσης το τονίζω αυτό γιατί δε το έχουν καταλάβει πολλοί, πραγματικά διαμάντια υπάρχουν στα επτά-ιντσα τους. Aπό κει και πέρα ότι έχουν βγάλει είναι το ίδιο καλό, ίσως με μία ?κοιλιά? στα closure (2001) και integrity 2000 (2000). Πιο γνωστό θεωρείται το systems overload (1995), που είναι πολύ καλό, όχι όμως και το αγαπημένο.

Aφορμή για το θρεντ αποτέλεσε το ολοκαινουριο κομματι τους που θα με κανει να δακρυσω αν συνεχισω να τ’ ακουω. Βιντεοκλιπ σε σκηνοθεσια Dwid Hellion:

http://vimeo.com/20053926 (κλείνεις φώτα και πατάς wide screen. Μυσταγωγία)
Πραγματικά με το που το άκουσα, κάθισα και άνοιξα το θρεντ. Δάκρυα μόνο

Α! Και μη ξεχνάμε:

“Α chain is only as strong as it’s weakest link”

#2

Μπράβο ρε worst για το θρεντ! Και πολύ ωραία περιγραφή!
Πραγματικά μεγάλη μπάντα οι Integrity.
Πιο πολύ έχω ακούσει τα πρώτα τους, αλλά το θρεντ είναι μια καλή αφορμή για επανάληψη δισκογραφίας!

#3

Τα πράματα είναι απλά.
Ο,τι (ΜΑ Ο,ΤΙ!) έχετε ακούσει σε μεταλλικό hardcore από το 91 και μετά έχει παιχτεί πρώτα (και καλύτερα) απ’τους Integrity. Προσωπικό αγαπημένο το ντεμπούτο “Those who fear tomorrow” που είναι απλά ένας από τους καλύτερους hardcore δίσκους που έχω ακούσει. MIIIΙΙΙΙΙCHAAAAAAA!!! *
H φωνή του Dwid είναι love/hate, αλλά συνηθίζεται πιστεύω. Το αποκρυφιστικό κόνσεπτ έχει αντίκτυπο στη μουσική. Το hardcore τους είναι σκοτεινό, ανησυχητικό και μαυρόψυχο.
Αιώνιος σεβασμός στη μπαντάρα και αιώνιες μούτζες σε μένα που δεν πήγα στο Αν το '05 (ή το '04?) να τους δω.

*Με μια γρήγορη σκέψη, ναι, το “Those who fear tomorrow” και το “Cursed II” των Cursed είναι οι αγαπημένοι μου hc δίσκοι έβερ.

#4

Fork thanx!

Σωστός ο bleeding. Στο ίδιο πλαίσιο θα έλεγα ότι το those who fear tomorrow μαζί με το passion των catharsis, είναι οι 2 αγαπημένοι μου έβερ δίσκοι. Α! οι δύο μπάντες στα 90’s παίζαν μαζί. Ονείρωξη.

Επίσης απ’ ότι έχω τσεκάρει, πλέον η μπάντα αποτελείται από τον Dwid, και κάτι καυλωμένους 15 χρόνια μικροτερούς του πιτσιρικάδες, που στην εφηβεία τους ακούγαν integrity! Αυτά είναι.

O dwid εκτός από τις σκηνοθετικές του ενασχολήσεις, είναι μέλος και των irons, project band μαζί με jacob banon (converge) και άλλον έναν που μου διαφέυγει. Τσεκάρετε! Άλλη φάση, αλλά εξισου ενδιαφέροντες. Το 2002-2003 περίπου παράτησε το cleveland και εγκατατάσταθηκε με την οικογένεια του στο Βέλγιο. Όπως λέει είχε βάρεθει τη ζωή στο cleveland και δεν είχε καθόλου έμπνευση. Πράγματι από το closure πήγαμε στο to die for, μετά τη μετακόμιση:p

#5

Και γαμώ τις παρουσιάσεις ε! 8O
Και για τη μπάντα, για τη μουσική, τους στίχους, την ιστορία κλπ.
Έκατσα και το διάβασα όλο και νομίζω ότι “έπιασα” έστω και στο 1/1000 το feeling που προσπαθεί να περάσει ο worst.

Δεν έχω ακούσει ολόκληρο δίσκο από Integrity παρά μόνο σκόρπια (αρκετά) κομμάτια.
Ντάξει δεν μου είπαν πολλά γιατι δεν είναι ακριβώς το hardcore που γουστάρω, βέβαια μπορώ να καταλάβω πως και γιατι αρέσουν (τόσο) πολύ. Επίσης το όλο concept με στίχους κλπ δεν το 'χω ψάξει καθόλου και φαίνεται τουλάχιστον αρκετά ενδιαφέρον.

Όταν ακούσω καλύτερα ίσως επιστρέψω με ποστ αποθέωσης (ή όχι) :stuck_out_tongue:

#6

Να σαι καλά Grym!

Το σημαντικό είναι ότι οι integrity είναι μία μπάντα που δεν έγλειψε ποτέ αυτάκια, μια μπάντα αληθινή, που δε συμβιβάστηκε ποτέ. Μία μπάντα 100% ακέραιη που λέει και το όνομα της.

Grym εσένα, που είσαι περισσότερο της παλιάς σχολής, θα πρότεινα να ξεκίνησεις κανονικά από το ντεμπούτο και στη συνέχεια από το humanity is the devil. Aν και όπως λέω, μεγάλη δόση της αλήθειας βρίσκεται και στα 00"s

#7

Ωραιος ρε Ντινο !
Και γαμω τις παρουσιασεις.

Δεν μπορω να πω οτι ειμαι γνωστης του hardcore γενικα αλλα οι Integrity ειναι
απο τις μπαντες που μ’αρεσουν.Το ντεμπουτο τους και το τελευταιο τους απεχουν
τοσα χρονια και ομως οι τυποι ειναι ακομα εκπληκτικοι !

#8

τίμιο πρώτο ποστ. αν και δεν έχω ακούσει πολλά πράματα (σκόρπια από το to die for) ψήθηκα! θα τσεκαριστούν άμεσα.

#9

Θεϊκό post, ρε worst. Ντρέπομαι λίγο που από Integrity έχω λιώσει μόνο το ‘‘Those who fear tomorrow’’. Ο δεύτερος hardcore δίσκος που είχα ακούσει νομίζω (ο πρώτος ήταν το ‘‘Passion’’ από Catharsis). Ό,τι λες για αυτό το album ισχύει. Λατρεία. Επίσης όλα τα λεφτά ήταν ένα γνωστό vide- άκι στο Youtube που δείχνει την μπάντα να παίζει το ‘‘Micha’’ (ΥΜΝΟΣ!) και τα 2/3 των φωνητικών γίνεται από τον κόσμο. Δεν είχα ξαναδεί κάτι τέτοιο.

Πέρα απ’ αυτό έχω και το ‘‘Integrity 2000’’ που δεν το έχω δώσει πολλές ακροάσεις ακόμα. Με τσίτωσες, όμως, και λές να τους ξαναπιάσω απο την αρχή όλα.

#10

Νομίζω πως έχω ξαναπαντήσει κάπου σε άλλο thread γι’αυτή τη μπάντα. Απ’τις αγαπημένες μου μαζί με Kickback (με τους οποίους παίζει να βγάλουν και split άν δε κάνω λάθος). Ξεχωρίζω κυρίως το to die for επειδή ήταν το πρώτο που άκουσα, με το those who fear tomorrow να ακολουθεί, και άντε να βάλουμε και το τελευταίο τους!

#11

Περαστικός από δω, είπα να πω ένα μπράβο στον [B]worst enemy[/B] για το υποδειγματικό εισαγωγικό ποστ. =D>
Προέρχομαι από διαφορετικό μουσικό background και δεν έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα με το hardcore.
Συνεπώς δεν έχω ακούσει Integrity (:oops:).
Ένα τέτοιο κατατοπιστικότατο ποστ όμως με έψησε να τους τσεκάρω.
Μπράβο, αυτό είναι το νόημα!

#12

thanx guys gia ta kala sas logia! H megali agapi kai i kavla tis stigmis eftaikse! Kai xairomai pou kapoioi pou de tous exete akousei, endexomenws na tous tsekarete. Pragmatika xairomai poli

Kata t´alla:

an kai den exw akousei kati, tha gamage asaliwta!!! Fingers crossed

[B]P.S.: sorry gia greeklish, kseno pc.[/B]

#13

για νέο άλμπουμ πάνε τελικά:

INTEGRITY "Thee DestroyORR"
71 minute CD

track listing:
? DETONATE WORLDS PLAGUE
? BEASTS AS GODS
? SERMON THIRTEEN
? ORRCHIDA
? VVE HAVE HELPED OTHERS ESCAPE
? ALLISNONE
? LUCIFER BEFORE THE DAY DOTH GO
? LOVE IS THE ONLY VVEAPON
? LET THE NIGHT ROAR
? VVE ARE THE END
? BENEATH BLACK FLAMES VVE RIDE
? VVAITING FOR THE SUN (acoustic)
? VVAITING FOR THE SUN (TO BURN OUT MY EYES)
? BLACK HEKSEN RISE
? NO POVVER (ZOUO COVER)
? INTERVIEW

[B]sample[/B]

#14

[B][SIZE=“5”]ΣΕ ΑΝΑΜΕΝΝΑ ΚΑΡΒΟΥΝΑ[/SIZE][/B]

[COLOR=“Red”]Α! Παρεπιπτόντως τα[/COLOR] [B]black heksen rise, orrchida, beneath black flames we ride, we are the end, love is the only weapon[/B] [COLOR=“Red”]του επερχόμενου άλμπουμ τα έχω ακούσει σε άλλες διάσπαρτες μικρότερες κυκλοφορίες τους και τουλάχιστον τα τρία πρώτα είναι από τα καλύτερα integrity κομμάτια έβερ. Χωρίς υπερβολές[/COLOR]

Αλλά μάλλον δε θα τ’ ακούσω ξανά μέχρι να κυκλοφορίσει, για να νιώσω σωστά το μεγαλείο ένος νέου δίσκου integ

Στον τίτλο του άλμπουμ: “thee destroyORR” υποθετω ότι τα κεφαλαία ORR είναι το επίθετο του κιθαρίστα τις μπάντας, που πλέον έχει αναλάβει όλα τα όργανα στο στούντιο. Rob Orr

Ιntegrity - Thee DestroyORR (2011)
Νέες Κυκλοφορίες 2011
#15

Το ακούω τώρα και ειναι καλό. Είμαι στη 3η κομματάραι sermon 13,μια χαρά. αα και παραγώγη ψιλοχύμα που ταιριάζει γάντι στη μουσική τους. Για να δούμε :smiley:

#16

healthy τι ακριβώς ακούς και πού??? Μιλα (βασικα στειλε please κανα λινκ)

edit: Βασικα το βρήκα! Τι γινεται ρε μαλακες?!!?!?!?!?!?! Τρελενομαι! [B]Παμε ρε μπανταρα για νεα υπερ-δισκαρα!!![/B]

[B]εδιτ:[/B]

[SIZE=“5”]ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ[/SIZE]

#17

[B]Integrity - Thee DestroyORR cd (2011)

ή

Integrity - Detonating VVorlds Plague Lp (2011)[/B]

Λοιπόν επειδή από χθες το βράδυ, λιώνει ασταμάτητα, κι επειδή οι πρώτες εντυπώσεις/αισθήσεις είναι καύλες, κλάμματα, pits σε δωμάτια, και τα σχετικά, να πω δυο απλά πραγματάκια, προφανή θα’ λεγα… [B]Tι κάνανε λοιπόν οι πούστηδες???[/B] Οι integrity, και βασικά ο Dwid Hellion με τον κιθαρίστα Rob ORR, πήραν κάποια στοιχεία της μπάντας στα 00’s (κυρίως ως προς των χαρακτήρα κάποιων αργών κομματιών) και κάποιες συνθέσεις των τελευταίων χρόνων, έφτιαξαν μια χρονομηχανή, μπήκαν μέσα, ταξίδεψαν στα μακρινά mid 90’s (96 και μετα, εποχές humanity is the devil κλπ) και πάνε να μας τρελάνουν.[B] Τι εννοώ???[/B] Ψιλοξεχάστε τις θρασιές του Blackest Curse, το καλογυαλισμένο βαρύ hardcore του to die for, και τις ψιλοκρυστάλλινες παραγωγές των άλμπουμ αυτών, κι ετοιμαστείτε για το αγνό hardcore punk στην παραγωγή που του ταιριάζει, με το οποίο μας έμαθαν μπάλα οι integrity στα μέσα των 90’ς, εμπλουτισμένο φυσικά “με λίγα 00’s”. Xωρίς πλάκα. Κομμάτια όπως beasts as gods, detonating worlds plague, orrchida, waiting for the sun, είναι τυπικά 90’s κομμάτια της μπάντας. Μάλιστα η τάση αυτή προς το παλιό αυτό στυλάκι, φαίνεται και από την διασκευή που επέλεξε η μπάντα να κάνει στο κλείσιμο του δίσκου, με το [B]no power[/B] από τους ιάπονες 80’s hardcore punk [B]ZOUO[/B]. Στο μεταξύ ανάμεσα σ’ ολα αυτα, χώνουν και κάτι κορυφαία αργά αποτελειωτικά κομμάτια όπως τα παρακάτω:

που απογειώνουν τον δίσκο. Επίσης αξιοσημείωτο είναι ότι [B]ο δίσκος αυτός, δεν βγήκε στην Deathwish[/B], αλλά στο δικό τους label ΗοlyTerror, και αυτό φαίνεται θα’ λεγα, αν συγκρινουμε τον δισκο αυτον με τους 2 προηγούμενους. Προσοχή! Όχι ως προς το ποιος ειναι ο καλυτερος (και τους 2 προηγουμενους τους αγαπω), αλλά ως προς κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.

Το μόνο για το οποίο λέω γαμώτο, είναι το ότι τα μισά σχεδόν κομμάτια του δίσκου, τα είχα ακούσει σε επτάιντσα κλπ, και δεν μου δόθηκε η δυνάτοτηα του εγκεφαλικού:p:p. Aκροάσεις έχουμε μπόλικες ακόμα, αλλά οι τύποι φαίνεται να κερδίζουν το στοίχημα, μ’ έναν πολύ γαμάτο δίσκο…

#18

Δηλαδή η deathwish του επέβαλε κάποιο συγκεκριμένο στυλ και τώρα που έφτιαξαν την δική τους μπόρεσαν και παίξαν τη μουσική που ήθελαν? :roll:

#19

ριπ δε περίμενα να πιστέψεις κάτι τέτοιο από μένα. whatever δηλαδή.

Απλά σίγουρα όταν κάνει κάποιος κάτι ΟΛΟΜΟΝΑΧΟΣ τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. [B]Ουτως ή άλλως μια παρατήρηση έκανα, που είναι ξεκάθαρη ξερω γω. Τα αλμπουμ που βγηκαν στην deathwish είναι καλώς ή κακώς (έγω όλα τα γουστάρω) διαφορετικά σε κάποια πράγματα από τα αλμπουμ στην victory ή την holy terror.[/B] ((Ο healthy hands πχ απ’ ότι μου χει πει δε γουσταρε τις παραγωγες σε blackest curse και to die for)
Μπορει και να τυχε ρε παιδι μου. Μια επισημανση ειναι

Ουτως η αλλως banon και Dwid είναι φιλαράκια και μέλη στους irons και οι δυο. Oποτε δε πιστευω να υπαρχει καποιο παραπονο μεταξυ τους.

Εννοείται ότι η deathwish είναι το πιο κουλ και γαμάτο και αγαπάμε label8)

(α και η δικη τους προυπηρχε.)

#20

Το ξέρω οτι δεν το πιστεύεις αυτό, απλά ο τρόπος που το έγραψες…