Ρε παιδιά, εσείς έχετε παρατήσει δίσκο λόγω ελλειμματικής προσοχής (δεν εννοώ να μην τον ακούσετε σε μια καθισια, προφανώς) ή το πετάνε στις κριτικές για να πουν ότι “αν δεν σας άρεσε φταίτε που δεν το ακούσατε”;
Γιατί διαρκώς διαβάζω σε κριτικές “με τη διάρκεια προσοχής που μας χαρακτηρίζει τη σήμερον ημέρα”, και ωστόσο γίνονται trends αλμπουμ σαν των Neptunian Maxinalism
Προσωπικα με αποθαρρύνουν λίγο οι πολύ μεγάλες διάρκειες (βλ 80 λεπτά) αλλά μπορώ εύκολα να το παρακάμψω αν αυτό που θα ακούσω με τραβήξει στις πρώτες 2-3 ακροασεις ή αν είναι αγαπημένη μπάντα και θέλω να δώσω την προσοχή που της αξίζει.
Για να πω ένα πιο ακραίο παράδειγμα βέβαια το legacy of the dark lands των guardian (2+ ώρες) έχω καταφέρει να το ακούσω ολόκληρο και με φουλ προσοχή μόνο δύο φορές, παρόλο που μου άρεσε όταν το άκουγα.
Κατά τ αλλά δεν νομίζω πως οι δίσκοι μουσικής έχουν μικρύνει σε διάρκεια σε σχέση με παλιότερα για να ακολουθήσουν αυτό το φαινόμενο της μειωμένης προσοχής που χαρακτηρίζει τα τελευταία 10-15 χρόνια. Ίσως επειδή αυτοί που έχουν τη συνήθεια να ακούνε δίσκους και όχι μεμονωμένα τραγούδια δεν νοιάζονται τόσο πολύ ένας δίσκος αν θα είναι 40 ή 70 λεπτά, φτάνει να είναι καλός. Και αυτοί που ακούνε μεμονωμένα κομμάτια δεν θα άκουγαν το δίσκο ούτως ή άλλως.
Για μενα, στους μεγαλους σε διαρκεια δισκους το κρισιμοτερο ειναι ενα δυναμικο ξεκινημα καθως και η ροη και η συνοχη. Αν υπαρχει προς το τελος κοιλια που δεν κραταει πολυ, δεν με ενδιαφερει και τοσο. Πχ το Book of Souls ενω εχει καταπληκτικα κομματια και στιγμες, εχει ενα 20λεπτο περιπου στη μεση με When the River Runs Deep, Death or Glory και Shadows of the Valley, ειναι δυσκολο να μη σκιπαρω.
Ισως σε ταξιδι να τα αφηνα
Δυστυχως καποιες μπαντες βγαζουν ψυχαναγκαστικα μεγαλους δισκους χωρις λογο. Οι παραγωγοι θα επρεπε να λενε “παιδια, οχι” σε αρκετες περιπτωσεις, αλλα μαλλον σε μπαντες-ιερα τερατα δεν ειναι και τοσο ευκολο.
Σε μπαντες οπως οι μειντεν, σχολια για ελλειψη συγκεντρωσης κλπ απο ριβιους θεωρω πως ειναι ξεκαθαρα φανμποιλικι η πλυντηριο, δεν στεκει ως επιχειρημα.
Και στον Πειραιά θα το έχουν στην ίδια τιμή απ’ όσο ξέρω Αχιλλέα !
Ε ναι ρε, τι να πούνε οι παραγωγοί, υπάλληλοι της μπάντας είναι στην ουσία. Δεν μπορούνε να πατήσουνε πόδι, που είναι και το ζητούμενο στις περιπτώσεις που λέμε.
Εγώ πάντως που έχω προπαραγγείλει την Hardcover CD edition, έσκασε μήνυμα από το κατάστημα ότι οι αποστολές θα ξεκινήσουν από την επόμενη εβδομάδα (κάτι για 08/09 πήρε το μάτι μου). Μάλλον οι διακοπές κράτησαν παραπάνω για κάποιους.
Ένας γνωστός που έχει δισκάδικο (Velona) μου είπε ότι τα cd/βινύλια/boxes τα φέρνει μια Cobalt που γενικά στις διανομές είναι 1-2 εβδομάδες πίσω πάντα, οπότε αν είσαι εκτός Αθηνών τον ψιλο-ήπιες αν περιμένεις την παραγγελία σου.
Δεν ξέρω τι κουμάντα έχουν κάνει τα δισκάδικα, βλέπω πολλά ποστς από εξωτερικό με ράφια γεμάτα κλπ, εγώ προτίμησα να το πάρω από τo shop της Napalm και έχουν στείλει ήδη το πακέτο, γενικά αναμένουμε. Πραγματικά απίστευτο που δε λήκαρε ακόμα
Μετα την πρωτη ακροαση, στην κλιμακα Maiden, το νεο αλμπουμ ειναι ενα βαρβατο 8,5 με, πιθανοτατα, ανοδικες τασεις οσο ανεβαινει ο αριθμος των επαναληψεων.
ΥΓ
Τα synths δε με ενοχλησαν ουτε κατ’ ελαχιστο
ΥΓ2
Hell on Earth αριστουργημα κ ισως το κορυφαιο του δισκου
Kακό δεν το λες, απλά την τελευταία δεκαετία, οι maiden έχουν βγάλει έναν αδιάφορο (FF) και δύο οκεί δίσκους.δλδ για να πάω στον τελευταίο δίσκο που θα έβαζα με ευχαρίστηση - πρέπει να πάω στο 2006 και εκεί δεν έκανε μάστερινγ ο αρχηγός, επειδή είναι χα-ρούλης. Επίσης ο Dickinson ακούγεται πλέον κουρασμένος. Μόνο η επανάληψη θα το σώσει. Σε επίπεδα Book, χωρίς να έχει τα έντονα σκαμπανευάσματα που είχε εκείνο. 7-7,5. Θα μπορούσε να μεστώσει, αλλά δεν ξέρω.