same here.
Αλήθεια υπάρχει το ρήμα “σκιπάρω” 
Ε λογικό είναι αυτό.Αν μέσα σε 3 μέρες το έχεις ακούσει 30 φορές 8)
9/10 απο μένα.Το ομώμυμο είναι καρα έπος.Επίσης το man of sarrows είναι το κρυφό διαμάντι του δίκου.Τα μόνα που σκιπάρω είναι τα shadows of the valley και μερικές φορές και το speed of light
Το πρόβλημα είναι η διάρκεια, όχι τόσο τα κομμάτια. Για παράδειγμα το καινούριο Disturbed ή το καινούριο Ghost με τραβάνε να τα ακούσω περισσότερο και μάλιστα ακούω και τα 2 σχεδόν στον ίδιο χρόνο που ακούω το Maiden.
Αναγραμμάτισε, επιφυλάξου και προκαταβάλλου και θα ξαναενθουσιαστείς.
To speed of light έχει φτάσει να μοιάζει όαση ανάμεσα στα μικρής διάρκειας κομμάτια του δίσκου. Δεν ξέρω τι λέει αυτό για τον ίδιο το δίσκο βέβαια…
[SPOILER]*βασικά ξέρω, αλλά φοβάμαι να μην μου έρθει κανένα λεξικό σε κανένα κεφάλι :p[/SPOILER]
Για οσους αρεσει το man of sorrows,δεν στραβωνετε λιγο απο το 1.50 μεχρι το 2.40 περιπου?
Εμένα μου φαίνεται πολύ καλή η αλλαγή. Το μόνο που με χαλάει στο κομμάτι είναι το σόλο του Σμιθ. Εκεί που είσαι μέσα στην απόλυτη θλίψη, σκάει αυτός και είναι εντελώς εκτός κλίματος-mood του κομματιού. Ας το έπαιρνε όλο πάνω του ο Μάρεη ή ας το έδινε στον Γκερς.
Το δίλεπτο 9:50 - 11:50 στο The Red and the Black σώζει ζωές…
Δεν ξέρω κατά πόσο θα αντέξει στο χρόνο, αλλά το έχω ακούσει κάμποσες φορές στο αυτοκίνητο (λόγω απόστασης από τη δουλειά, περνάω αρκετή ώρα εκεί μέσα) και μπορώ να πω ότι μου αρέσει πάρα πολύ. Μάλιστα κάθε μέρα έχω και διαφορετικό αγαπημένο τραγούδι από το δίσκο, πέρα από τη τριάδα If Eternity Should Fail, The Red and the Black και (κυρίως) Empire of the Clouds, που είναι σχεδόν ανυπέρβλητη.
Μετά το Final Frontier, δύσκολα θα φανταζόμουν τέτοιο δίσκο από τους Maiden.
Οι αρνητικά προκατειλημμένοι ψυχαναγκαστικοί για τους οποίους έγινε λόγος παραπάνω, φίλοι συμφορουμίτες, έχουν και το εξής χαρακτηριστικό που τους κάνει ακόμη περισσότερο αξιοθρήνητους:
Διακατέχονται από ένα αίσθημα ανωτερότητας ? όχι όλοι προφανώς ? απέναντι σε όσους ενθουσιάζονται με τους Maiden και τις κυκλοφορίες τους. Το αίσθημα αυτό μάλιστα πρέπει να είναι τόσο ευφορικό και να προκαλεί τέτοια τύφλωση, που μπορεί κάποιος ειρωνευόμενος να προτρέπει π.χ. εμένα να ξαναενθουσιαστώ για το καινούριο Maiden LP, τη στιγμή που δεν έχω εκφράσει καμία άποψη για το “The Book of Souls”, μιας και δεν το έχω ακόμη ακούσει!
Μόνο το παιχνιδάκι συνέκρινα με αυτό του Final Frontier!
Και πραγματικά, δεν χρειάζεται να έχει εκπονήσει κάποιος πτυχιακή για να το καταλάβει αυτό από τα γραφόμενα μου!
Αν δεν τεκμηριώνετε το γιατί σας αρέσει ο δίσκος, εμένα δε μου λέει τίποτα η αποψάρα σας :!:
Τι είδους τεκμηρίωση ζητάς σε κάτι τόσο υποκειμενικό; Δηλαδή τι θα αλλάξει για σένα αν σου πούμε ότι το τάδε ή το δείνα τραγούδι έχει ωραίες κιθάρες, μελωδίες, rhythm section και ούτω καθ’ εξής; Το πιο πιθανό είναι να απαντήσεις ότι “για μένα δεν έχει ωραίες μελωδίες, είναι βαρετό, ανέμπνευστο, κουραστικό” κλπ. Big deal, γούστο σου και καπέλο σου.
Αλλωστε το thread δε γράφει κάπου “πείστε τον Stelios86 να αλλάξει γνώμη για το Book of Souls” (no offense).
Όχι, τώρα προσβλήθηκα.
έχεις ένα δίκιο αλλά η εισαγωγή και το ρεφρέν του είναι πάρα πολύ καλά για να μας χαλάσει αυτό…!
χαχαχαχααχα ακριβως αυτο σκεφτομουνα,ολο το υπολοιπο κομματι ειναι παρα πολυ καλο για να υπαρχει αυτο το σημειο που ανεφερα! αλλα νταξει,το συνηθιζεις!
Ο δίσκος με έκανε να ξανακούσω reunion albums… Και να κολλησω με BNW.
Απο κει και πέρα θα πω τα κλασικα, ο δίσκος είναι καλύτερος από το FF έχει ωραίες ιδέες, εν δυνάμει πορωτικές αλλά είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ.
Και εντάξει πρέπει να παραδεχτούμε οτι σαν παιδιά του ίντερνετ, που νομίζουμε οτι πρέπει να τα ξέρουμε και να τα ακούσουμε όλα δεν δίνουμε και πολλές ευκαιρίες σε κάτι που “τρώει” το χρόνο μας (από το να ακούσουμε άλλα 15gb νεας μουσικής που κατεβάσαμε) αλλά από την άλλη σε πολλά σημεία όντως το κουράζει χωρίς να δίνει κάτι καινούριο.
Το red and the black αν έλειπαν τα ο ο ο ο είναι πολύ σωστό κομμάτι.
Λοιπόν πλάκα-πλάκα αυτήν ακριβώς την επίδραση είχε και σε μένα ε.
Γενικα νομιζω πως τα φωνητικα μερη ειναι το μεγαλυτερο προβλημα των μειντεν μετα το ριγιουνιον, η μαλλον απο το DoD και επειτα. Και δεν ειναι το θεμα η συγκριση με τα κλασσικα τους αλμπουμ η με αυτα αλλων μπαντων, αλλα το ποσο καλυτερες θα μπορουσαν να ειναι οι κυκλοφοριες τους, με την εμπνευση που χουν αυτη τη στιγμη, αν εκαναν καποιες διαφορετικες επιλογες. Για μενα ολα τα φωνητικα μερη θα πρεπε να τα αναλαμβανει αποκλειστικα ο ντικινσον και οτι δεν κολλαει να κοβεται. Ας βγαλει τις εμμονες του ο χαρις στη σολο καριερα του (λολ).
σοβαρά τώρα, το νέο maiden γαμάει γιατί είναι maiden και…
α και γιατί…
και πάνω απ’όλα…
