Iron Maiden - The Book Of Souls

Κυκλοφορίες
#741

Μετά από 3 καλές ακροάσεις και με ότι αυτό σημαίνει (ότι δηλαδή δεν είναι αρκετές), να γράψω κι εγώ μερικές εντυπώσεις. Δε γράφω πόσο κορυφαίοι είναι οι Maiden, αυτά εννοούνται :slight_smile:

  1. Το καλύτερο κομμάτι του δίσκου είναι το “If eternity should fail”. Σίγουρα το καλύτερο opener (χρονικά) μετά το μακρινό - πια - “Sign of the cross”. Το άκουσα πρώτη φορά και σκεφτόμουν “αν πάει έτσι, μιλάμε για το δίσκο της δεκαετίας” και τέτοια γραφικά! Τελικά δεν πήγε έτσι όλος ο δίσκος, αλλά δεν πήγε και άσχημα.

  2. Το “Speed of light” γαμάει επίσης. Είχα πάντα μία θετική διάθεση απέναντι στις χαρντροκάδικες στιγμές των Maiden και είναι αλήθεια ότι ακούγεται καλύτερα μέσα στο άλμπουμ από ότι σαν σινγκλ.

  3. Το “The great unknown” είναι ως τώρα για μένα το filler του δίσκου. Δεν μπορώ να το συμπαθήσω. Θυμίζει τις μέτριες στιγμές του DoD και του AMOLAD, αλλά στο πιο μέτριο. Ακόμα και τα solos δε λένε.

  4. Το “The red and the black” είναι άκρως ικανοποιητικό - νομίζω το πρώτο που ακούμε solo Gers σε αυτό το δίσκο. Η εναλλαγή των 3-4 θεμάτων γίνεται αβίαστα, το ο-ο-ο δεν ενοχλεί και το όργιο solos στο δεύτερο μισό ήταν ευχάριστη έκπληξη.

Για τα άλλα δεν έχω ακόμα πλήρη άποψη, αλλά το ομώνυμο “The book of souls” συνεχίζει την πολύ καλή παράδοση για τις συνθέσεις Gers και το “Empire of the clouds” έχει αυτό το υπέροχο θέμα στο πιάνο και μετά στις κιθάρες, αλλά κάπου ξεχειλώνει. Δεν ξέρω αν γίνεται σα το σώβρακο Μινέρβα που γράφει ο φίλος παραπάνω :D, αλλά κάπου στη μέση οι αλλαγές θεμάτων στις κιθάρες δε μου κολλάνε. Δεν κουράζει πάντως, οπότε μπορεί σε καμία βδομάδα να το λατρέψω. Εδώ κάποτε δεν πάλευα το “Rime of the ancient mariner” - ιεροσυλία - για τις πρώτες 5-6 ακροάσεις, αλλά τότε ήμουν 15 και τώρα είμαι 38.

Θα δούμε…

Επίσης, το artwork ΓΑΜΑΕΙ επιεικώς. Ακόμα και για μας τους παλιομοδίτες. Πήρα το βινύλιο χτες στα χέρια μου και ήταν μία απόλαυση να το βλέπω.

Και τέλος, τα solos δεν είναι τόσο καλά, έτσι νομίζω… Ειδικά ο Murray που είναι σταθερή αξία, σε αυτό το δίσκο έχει αλλάξει ήχο/στυλ κάπως, το οποίο είναι ενδιαφέρον, αλλά κάπου δεν του βγαίνουν τα solos… Θα δούμε και για αυτό.

#742

Πολύ καλή αρχή-ασυνήθιστη για maiden-με το If eternity should fail που θυμίζει ηχητικά τελευταίους solo δίσκους του Bruce το οποίο είναι μόνο θετικό (μου έφερε στο μυαλό κάτι σε Kill Devil Hill), αρκετά καλό (το συνήθισα μάλλον) το Speed of light σίγουρα το καλύτερο πρώτο single εδώ κ πολλά χρόνια. Στο επόμενο νόμιζα ότι άκουγα την εισαγωγή του Aerials αλλά τελικά ήταν το Great Unknown,τίποτα το συγκλονιστικό όμως. Το Red and the Black με έκανε να χαμογελάσω νοσταλγικά με τα ω-ωω-ωω με έκανε όμως να ενθουσιαστώ με τις πολλές αλλαγές στους ρυθμούς,τις σολάρες του (κ για πρώτη φορά οι πίσω κιθάρες ή ότι ακούγεται τέλος πάντων έδεναν τόοοσο καλά) και με την ΜΕΛΩΔΙΑΡΑ που θύμισε παλιούς maiden κάπου στο 10ο λεπτό. Πολλαπλές ανατριχίλες,μεγάλο κομμάτι και αμέσως repeat. Το highlight του δίσκου για εμένα.
When the river runs deep και απλά οκ και περνάμε στο ομώνυμο κ λέω γειά σου ρε Gers που συνθετικά είσαι πάντα δύναμη,αρκετά καλό θυμίζοντας ολίγον powerslave εποχές.Και εδώ ωραίες δισολίες ή τρισολίες ουτε που καταλαβαίνω με αυτή την ισοπεδωτική ώρες ώρες παραγωγή αλλα δε γαμιέται.Ωραίο ακούγεται κ έτσι. Death and Glory και ο Bruce (μαζί με τον Smith υποθέτω σε κάποια δυνατά δεύτερα φωνητικά) μου σηκώνει το φρύδι με την φωνητική του απόδοση.Καλό κομμάτι. Shadow of the Valley δε μου έκανε εντύπωση,κάποια στιγμή όμως θα το συμπαθήσω και αυτό. Το tears of the clown μου βγάζει μια χαλαρότητα,ωραίο ρεφρενάκι και συνειδητοποιώ οτι το άλμπουμ αυτό είναι πιο δουλεμένο απο την προηγούμενη μετριάδα.
Man of sorrows και αχ ο Murray στην αρχή-δικό του κομμάτι-ναι,έχει αλλάξει λιγάκι το χρώμα στον ήχο του όχι όμως και το παίξιμο.Καλό κομμάτι αλλα όχι κάτι το συγκλονιστικό. Τώρα όσο αφορά το τελευταίο θα συμφωνήσω με έναν φίλο πιο πριν,βαρέθηκα και εγώ. Πάρα πολυ τραβηγμένο και μπορεί να γαμάει,να χει καλά σημεία εδώ και εκεί αλλα ίσως να ταίριαζε καλύτερα σε ένα solo Dickinson. Εντάξει ο ξανάκουσα και άλλες φορές αλλά κάτι δε μου κολλάει με τα προηγούμενα.Και γενικά με maiden. Λιθοβολήστε με και εμένα.

Γενικά καλό-αρκετά καλο δισκάκι.Μου θύμισε λίγο φάση AMOLAD που ήθελε περισσότερες ακροάσεις για να το πιάσεις όλο.Και λογικό εδώ που τα λέμε γιατί έχει μεγάλη διάρκεια.
A ρε Maiden πάλι θα μας κάψετε. Η αναμονή λοιπόν άξιζε.

#743

classic που εχουν να παιξουν χρονια ειπε ο Bruce…:-k…WRAAAATHCHIIIILD…:lol::lol:

#744

Ελπίζω πολλά χρόνια,όχι απλα χρόνια χαχα
Infinite Dreams πχ

#745

Οι Maiden κάνουν ότι μπορούν. Το παλεύουν για τους οπαδούς. Αυτό που μπορούν σε αυτή τη φάση είναι να γράφουν μεγάλα κομμάτια (σε διάρκεια) κυρίως γιατί θα έχουν τον χώρο σε κάποιο σημείο να περάσουν μια κλασσική πατενταρισμένη maidenομελωδία που όσο να ναι συγκινεί και που ακόμα τους βγαίνει εύκολα. Έτσι ενώ το Red and the black έχει αυτό το παιδικό ρεφραίν όταν έρχεται η μελωδια ο φανατικός οπαδός κάπως ξεχνιέται. Το ίδιο και με το παιδικό main riff του book of souls. Ο δίσκος είναι πράγματι αποδεκτός. Του χρόνου όμως θα τον παίξουν μόνο οι φανατικοί και αυτό σπάνια.

Υ.Γ: Τον λυπάμαι λίγο τον Bruce. Προσπαθεί πάρα πολύ να ακουστεί όπως παλιά αλλά φυσικά αυτό είναι αδύνατο. Τον ακούς να ζορίζεται. Ίσως θα έπρεπε να αλλάξει λίγο το στυλ του αποφεύοντας τις υπερβολές.
Υ.Γ2: Το speed of light είναι καραμέτριο

#746

Ίσως φταίει που στις ηχογραφήσεις είχε έναν όγκο μεγέθους μπάλας του γκολφ στον λαιμό και περίμενε να τελειώσουν για να πάει για εξετάσεις =Ρ

#747

Δε νομίζω ότι φταίει αυτό. Και δεν είναι καινούργιο,απο το 2005-2006 φαίνεται κυρίως στα live κ όχι τόσο στα studio. Απλά μεγαλώνει και η φωνή του στις ψηλές ακούγεται …κάπως. Αλλα άντε να μάθεις στο γέρικο σκυλί νέα κόλπα. Ελπίζω στα live μόνο να μη τρέχει τόσο,να πάρει και μια και δυο ανάσες. Στα χαμηλά πάντως συνεχίζει να είναι απολαυστικός.

#748

Μόνο εγω νομίζω ότι ο ήχος στις κιθάρες … Δεν ;

#749

Όλοι εσείς που λέτε για παιδκές μελωδίες να ξέρετε ότι εμείς τα 9 χρονα γουστάρουμε

#750

Μα το ξέρουμε

#751

Δεν φταιει ο bruce ομως. Γιατι δεν υπαρχει θεμα με τα φωνητικα στα κομματια που γραφει ο ιδιος? Και αλλον να βαλεις να τα τραγουδισει, μπορει να ακουγεται καλιτερα στις ψηλες, αλλα φωνητικα τα κομματια θα ακουγονται το ιδιο αδιαφορα.

#752

Οι ώριμοι του φόρουμ ποστάρετε καμιά ενήλικη μελωδία μπας και νιώσουμε τη διαφορά. Αν ακούτε τίποτα με μελωδία.

#753

Άκουγα που και που από ένα κομμάτι, ε σήμερα είπα να το αποτολμήσω να και το ακούσω ολόκληρο σερί για πρώτη φορά… και τελευταία. Τελευταία επειδή η ζωή είναι μικρή και επειδή δεν τραβάει και τόσο η ομάδα.

Ίσως το πιο αδιάφορο άλμπουμ που έχουν βγάλει, που οκ τις έχει τις στιγμές του αλλά μέσα στα 92 λεπτά απλά περνάν και φεύγουν χωρίς να ακουμπήσουν. Το 18λεπτο πάντως δεν μου φάνηκε κακό. Είναι το μοναδικό κομμάτι που έχω ακούσει μόνο μια φορά και μάλλον το μοναδικό που θα παίζει για λίγο ακόμα.

#754

Δισκαρα που παιζει ασταματητα!!!Αναμενουμε τα Live!!

#755

Συμφωνώ με τον Ντεντ, αν και η πρώτη ακρόαση ήταν λίγο πιο θετική…

Δεν ακούω μεηντεν και λοιπούς δεινόσαυρους πολλά χρόνια τώρα, ενίοτε for old shake’s ξεθαβω ένα δίσκο για το αμάξι με παρέα μεταλλο30άρηδες και λέμε '‘μλκ θυμάσαι στο Ρηβεντζ το ‘03 που παράγγειλες το wasted years στο Ριχάρδο και σε έγραψε στη μπούτσα του και έβαλε το Flight of Icarus?’’ και χαιρόμαστε…γιατί κάποια πράματα δε θα αλλάξουν ποτέ…

όπως και η αγάπη μου για αυτή τη μπάντα, ασχέτως αν δεν με ενδιαφέρει η μορφή και ο ήχος που παράγει το 2015 γιατί σπανίως ακούω τέτοια μουσική πια -όπως στο παραπάνω παράδειγμα-…

οπότε δεν έκατσα να ακούσω το δίσκο 58 φορές, είναι δίσκος μέηντεν 2015, δεν υπάρχει κάτι ιντριγκαδόρικο ή εξηζητημένο να αφουγκραστώ από μια μπάντα που έχει κλείσει 20+χρόνια την χρυσή της περίοδο και παίζει κλασικά, τυπικά πράγματα…

τον άκουσα ευχάριστα αλλά την 2-3η (και τελευταία φορά) ήταν αυτό που περιγράφει ο Ντεντ παραπάνω, μερικές χαριτωμένες στιγμές, κάνα δυο όμορφα περάσματα και τέλος…από τα reunion albums, προσωπικά μόνο το brave new world θα τολμήσω να πώ πιο διαχρονικό από τα επόμενα, τα οποία αν και είχαν κομμάτια που μου άρεσαν πιο πολύ περιστασιακά από εκείνα του BNW, ήταν λίγο όπως το παραπάνω, ένα mash up από μελωδιούλες, κάνα καλό σολάκι, κάνα πιασάρικο ρεφρεν, χαοτικές διάρκειες χωρίς λόγο-ή μάλλον με λόγο, να συγκαλύψουν την συνθετική αδυναμία πλέον της μπάντας για κάτι πιο συμπαγές ή ουσιαστικά δυναμικό- και -λυπάμαι που το λέω, χωρίς ίχνος ειρωνίας από έναν τελειωμένο μεηντενά- παιδικές μελωδιούλες επί το πλείστον… οι οποίες δυστυχώς υπάρχουν και εδώ σε μεγάλο βαθμό…

ο δίσκος θεωρώ ότι είναι αξιοπρεπής για δίσκος μιας μπάντας 35 ετών η οποία μετά τα 80ς απλά δεν ακούμπησε ποτέ τέτοια μεγαλεία ξανά και θα ευχαριστήσει τους πολύ χαρντκορ φαν της με μερικά easter eggs ας πούμε και μια στοιχειώδη περιποιημένη παραγωγή με κλασσικό μέηντεν ήχο μετά-00ς αλλά μέχρι εκεί. Δεν έχει πραγματικά τίποτα να δώσει καινούριο, αλλά ούτε να συνεχίσει κάτι σπουδαίο ώστε να πάρει λίγη αξία από εκεί… αλίμονο, δε περιμένω καινοτομία ή μεγάλα ρίσκα… αλλά λίγο με χαλάει όταν ακούω dod-amolad-ff-bos και νομίζω ότι ακούω το ίδιο κομμάτι ή την ίδια πιασάρικη απλοϊκή δισολία σε κάθε δίσκο λες και είναι και οι 4 ένας…

Το μόνο που θα ενοχλούσε πραγματικά, ήταν να θέλω να τους δώ λαιβ -που οκ, τους είδα όταν έπρεπε, τώρα δεν χρειάζεται- και να αναγκαστώ να ακούσω οτιδήποτε από τα παραπάνω ζωντανά… όπως και από το προηγούμενο δίσκο κοκ…

άντε και στον επόμενο, που θα ακουστεί σταθερά τιμής ένεκεν…

#756

Ο καλυτερος δισκος των maiden απ το BNW και μετα, ευκολα

#757

Μια διαφορετική κριτική:

https://www.youtube.com/watch?v=bS3S9siJqdc

#758

Μην ποσταρετε τον μαλακα.

Sent from my Nexus 5 using Tapatalk

#759

Eιναι τοσο απωθητικη φυσιογνωμια, που παροτι εχει κανει κριτικες σε πολλα που μ’αρεσουν, δεν κλικαρα ποτε βιντεο του.

#760

(if eternity should fail-speed of light-the red and the black-death or glory-the book of souls)+11 ακομα…πιθανον καποιο απο τα (stranger in a strange land-die with your boots on-were eagles dare-Benjamin breege-ghost of the navigator.gia encore.cought somewere in time me blade runner intro.)