Ναι Οκ, αλλά εσύ διαβάζεις ποίηση ή ακούς μουσική; Εκτός αν βάζεις lyric video στο mute ξέρω γω. Δεν είναι ένας συνδυασμός και των δύο η ακρόαση ενός άλμπουμ ή ενός κομματιού ρε συ;
Θες να πάμε πίσω στα threads του '11 ή του '15 να δούμε για πόσα “έπη” έχουν γραφτεί τα ίδια;
Φυσικά και no offense, εννοείται γούστα είναι αλλά δεν συμμερίζομαι τον ενθουσιασμό. Πάντως για να μην είμαι άδικος με το υλικό και την μπάντα, δεσμεύομαι ότι αυτές τις μέρες που υπάρχει ελεύθερος χρόνος, θα ξανακουσω το άλμπουμ και ίσως δοκιμάσω μία track by track ανάλυση. Πάνω από 5 φορές δεν πρέπει να έχω ακούσει το Σουτζούκι οπότε so be it.
Αν είναι στο ίδιο υποτιμητικό ύφος με το παραπάνω ποστ και περιέχει λέξεις όπως παξιμάδι, λίπος, νεροβραστο και δεν ξέρω εγώ τι άλλο, καλύτερα κράτα την για σένα. Ωραία η άποψη “γούστα είναι αυτά”, αλλά κάποτε να μάθουμε να την εφαρμόζουμε και όχι απλά να την πετάμε στο τέλος, αφού πρώτα έχουμε προσβάλλει όσα αυτιά διαφωνούν με τα δικά μας.
Εννοείται δεν είχα σκοπό να προσβάλλω κανενός τα γούστα. Και δεν το έκανα εδώ που τα λέμε. Η όποια έμφαση και στόμφος είναι ξεκάθαρα για να τονίσω την δική μου αποστροφή σε κάτι που θεωρώ μετριότητα. Οπότε λοιπόν μιας και χεστηκες για την γνώμη μου, σ’ευχαριστώ που με βγάζεις από τον κόπο να βασανισω τον εαυτό μου ακόμα μία φορά ακούγοντας το Senjutsu. Πάμε παρακάτω.
Εγώ πάντως που σίγουρα δεν με λες και Μεηντενα, ενδιαφέρομαι για την άποψη σου γιατί πιστεύω ότι το Σεντζουτζου το αδικείς λίγο. Το Parchment είναι πολύ καλό κομμάτι, αλλά και ο δίσκος έχει πολύ καλύτερη ροή από τα 2 προηγούμενα. Για το Hell On Earth μόνο απορώ που ακούω θετικά λόγια, αφού εμένα μου φαίνεται εντελώς μάπα. Το Darkest Hour επίσης πολύ καλό. Γενικά ένας τίμιος δίσκος
Σβήνοντας τη φωτιά, η οποία άναψε αχρείαστα θαρρώ, και γλιτώνοντας ταυτόχρονα και τον φίλτατο @Greektrooper (ο οποίος δεν είπε και τίποτα σοκαριστικό, ρε παίδες/λίγο over the top οι απαντήσεις σας προς τον εν λόγω χρήστη/άποψή μου, πάντα, κι εντελώς φιλικά και καλοπροαίρετα, ε;) από το «βάσανο» του ακούσματος του “Senjutsu”, υπενθυμίζω την -πολύ πρώιμη τότε- track by track ανάλυσή μου για το δίσκο (βλ. link στο τέλος του μηνύματος).
Για τα 6 πρώτα, δεν αλλάζω ούτε κόμμα.
Το “Darkest Hour” το αδικώ ελαφρώς, καθώς η εισαγωγή του, με τον καιρό, μού «κάθισε» καλά εντέλει και το θεωρώ εξαιρετικό κομμάτι. Το solo του χάνει τελικά στα σημεία από το αντίστοιχο του SiaSL, για την κατηγορία του καλύτερου ever από τον Adrian.
Στα 3 τελευταία, η μόνη διαφοροποίησή μου είναι στο “The Parchment”, το οποίο τελικά είναι ύμνος. Στα άλλα 2, I stand my ground.
Συμφωνώ με την καταταξη των post reunion albums με τη διαφορά οτι θα εβαζα το AMOLAD στη δεύτερη θεση γιατι εχει συνοχη εχει ατμόσφαιρα και για μενα δεν εχει fillers.
Ως προς τα Book of souls και Senjutsu τα θεωρω αρκετα καλους δισκους χωρίς ομως να τα βαζω να παιζουν ολόκληρα και.να γουσταρω. Καταλαβαίνω το point του φιλου οτι ειναι κουραστικα να τα ακους λογω των μακροσυρτων συνθεσεων.
Παιδες νομιζω πρεπει κάποια στιγμή να σοβαρευτούμε κ να σταματήσουν σχολια τυπου “μαπα” για το hell on earth. Δεν γίνεται δηλ να γινεται είναι αδυνατο κ περα απο την ανθρώπινη λογική τετοια σχολια θα μας διαβάσει κ ο ιστορικος του μέλλοντος δηλ κ θα πει “αυτοι δεν πηγαιναν καλα στα μυαλα τους” δηλ καλυτερα να ονομαστεί dafni forum.
Τέτοια λετε κ γράφετε κ θα ακουμε στις συναυλίες fear of the dark hallowed be thy name κ στο τσακιρ κεφι κανα run to the hills μεχρι να σβήσει ο ηλιος.
Μιας και πιάσαμε τα περί γούστου έχω να πω ότι το Virtual XI ακούγεται πιο ευχάριστα απο το book of souls. Έχει μερικές μέρες που το ακούω και πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω γτ πολλοί το αντιμετωπίζουν ως πατάτα. OK ίσως λόγο ήχου (προσωπικα δεν με ενοχλεί η παραγωγή) και λόγο Blaze??(Μια χαρά είναι στο στούντιο)
