Δεν είπα για την παραγωγή ρε. Τα άλλα για καλά τα είπα, ναι 
.
hey guys RELAX. as Clint said opinions are like assholes everyone’s got one. you like something I don’t and vice versa. no need to get in a fight for it. if one likes one of Bruce’s solo album more than a Maiden album cool for them. just saying. if you guys wanna keep going for it go ahead but you are fucking up the thread for everybody else.
2 Likes
Opinions are not the problem in this thread. Assholes are.
4 Likes
I just don’t think you guys should get in a fight over who’s opinion is better that’s all. each persons opinion is good for him/her. if you agree with it cool. if not that’s cool too.
Ο ήχος στο ομώνυμο είναι κάβλα. Αλήτικος και in your face.Ταιριάζει απίστευτα με το όλο attidute που ήθελαν να περάσουν οι Maiden τότε. Τα prowler και charlotte the harlot στην επαναηχογράφηση του 1988 με τον dickinson πχ ήταν άκυρα εντελώς και χωρίς αυτό το αλήτικο feeling
edit Φυσικά και δεν επιδίωξαν να έχουν τέτοιο ήχο σύμφωνα με τα λεγόμενά τους
3 Likes
Εντάξει, το συγκεκριμένο δεν είναι να το γιορτάζουμε κιόλας! Τι να πρωτοπιασεις…το εξώφυλλο, την παραγωγή, τα βαρετά 9λεπτα με τις κααααααααποιες καλές στιγμές… Προσωπικά μιλώντας πέρασε και δεν ακούμπησε. Σίγουρα το χειρότερο τους μαζί με V11. Ευτυχώς το επόμενο ήταν αρκετά καλύτερο.
3 Likes
Παρ’ όλο που συμφωνώ ότι βρίσκεται χαμηλά στη σειρά κατάταξης στη δισκογραφία των Maiden, θεωρώ ότι άδικα έχει συγκεντρώσει τόση αρνητική κριτική το Final Frontier.
Ίσως επειδή μετά από 10 χρόνια είχε καταλαγιάσει πια ο ενθουσιασμός για το reunion, ίσως πάλι να οφείλεται αυτό στην έλλειψη ενός “καθαρόαιμου” ύμνου - με άλλα λόγια, στο γεγονός ότι περιέχει κάποια συναρπαστικά τμήματα τραγουδιών αλλά όχι ολόκληρα εκπληκτικά τραγούδια. Νομίζω ότι και η κίνηση της εταιρείας τους εδώ, με την διάθεση του δίσκου στα περίπτερα, κάθε άλλο παρά βοήθησε!
Όχι όμως και να το απωθήσουμε από τη μνήμη μας!
2 Likes
Κι εγώ αυτό ήθελα να γράψω, ότι το “The Final Frontier” αδικείται κάπως από τη γενική άποψη των οπαδών. Κι εγώ το έβαλα ως το χαμηλό “μέτρο σύγκρισης” και μάλιστα πρόσφατα:
Αλλά όταν το ακούω, διαπιστώνω ότι κυλάει καλύτερα από το Dance of Death κι από το AMOLAD, που κατά γενική ομολογία θεωρούνται καλύτερα αλλά για μένα έχουν πολύ χειρότερη παραγωγή. Τι έχουμε λοιπόν εδώ:
- 4 κομμάτια που φέρουν πανάξια το όνομα Iron Maiden: El Dorado (ναι, το εννοώ), Starblind, Talisman, When the wild wind blows
- 2 ακόμα πολύ καλά: The final frontier, Coming home
- 2 OK,αλλά όχι κάτι ιδιαίτερο: Mother of mercy, The alchemist
- 2 μέτρια/κουραστικά/fillers: Isle of Avalon, The man who would be king
- 1 απαράδεκτο εξώφυλλο
Ο απολογισμός, κάπου στο 6-7… Και πάλι, το ακούω ευχάριστα.
2 Likes
Αυτό μπορεί όντως να χτύπησε “άσχημα” στο μάτι κάποιων (σε όσους τέλος πάντων άφησαν τον εαυτό τους να τους επηρεάσει αυτό ως προς την ποιότητα!) αλλά προσωπικά μιλώντας η άρνηση μου για το άλμπουμ προέρχεται ξεκάθαρα από τις συνθέσεις. Θα μπορούσα εννοείται να μην λάβω υπόψη ούτε το εξώφυλλο ούτε την απαράδεκτη παραγωγή (άλλωστε το έχω κάνει για ένα σωρό άλλα άλμπουμ στο παρελθόν) αλλά αυτό που συμβαίνει εδώ είναι ξεκάθαρο…τα τμηματικά σημεία που σωστά αναφέρεις δεν είναι δυνατόν να κρατάνε όρθιο ένα άλμπουμ σχεδόν 80 λεπτών. Δηλαδή όση διάθεση και να έχω ακούγοντας το Alchemist δεν μπορώ να αγνοήσω τα υπόλοιπα. Μιλάμε για χασμουρητό το οποίο ξεκινάει από την εισαγωγή!
2 Likes
Δεν έχω λόγο να “αμφισβητήσω” το γούστο σου, αλλά φοβάμαι ότι ίσως κάποια στιγμή μιλάμε για χασμουρητό και με το “Book of Souls” που αυτή τη στιγμή προσωπικά το θεωρώ το δεύτερο καλύτερο του reunion. Αλλά όσο περνάει ο καιρός, τόσο νιώθω ότι τραβάει παααάρα πολύ σε διάρκεια…
Καταλαβαίνω τι εννοείς αλλά αυτό που κάνει στα αυτιά μου την διαφορά ανάμεσα στα άλμπουμ είναι πως τα τραγούδια του BoS δεν έχουν τόσα… πως να το πω…“progressive” (μην αρχίζετε να κράζετε, καταλαβαίνετε τι θέλω να πω) στοιχεία. Μπορεί και στο BoS να υπάρχουν μεγάλα σε διάρκεια τραγούδια αλλά είναι πιο άμεσα, έχουν πιο ωραία κιθαριστικά μέρη… Και μην φανταστείς ότι το BoS το ακούω μετά από 5 χρόνια ολόκληρο. Το μόνο Reunion άλμπουμ που το έχει “κερδίσει” αυτό το δικαίωμα είναι το BNW και το AMOLAD.
3 Likes
Για μένα 6 το πολύ παίρνει το Talisman, τα υπόλοιπα από 5 και κάτω, ακόμη και το No Prayer for the Dying είναι καλύτερο σαν άλμπουμ παρότι κι αυτό είναι για τ ανάθεμα.
1 Like
Το “No Prayer” είναι το 8ο καλύτερο άλμπουμ των Maiden, εγώ τουλάχιστον αυτό νόμιζα… 
Εντάξει, η ταμπέλα “progressive” στους Maiden είναι λίγο σαν ανέκδοτο. Είναι η πιο “heavy metal” metal μπάντα, τι progressive τώρα επειδή έπαιξαν 2-3 πιο περίεργα μέτρα;
Αλλά όντως στο “Final Frontier” το προσπάθησαν πιο πολύ, με καλά (Starblind) ή όχι καλά (Isle of Avalon) αποτελέσματα. Για το “Book of Souls” η ένστασή μου δεν είναι στην αμεσότητα (το “The Red and the Black” είναι κομματάρα και κυλάει νεράκι παρόλα τα σχεδόν 14 λεπτά), αλλά στα 3-4 fillers.
1 Like
Ωραία ευκαιρία για να δηλώσω ότι υπάρχουμε και εμείς (ξέρω κι άλλους!) που θεωρούμε το FF το δεύτερο καλύτερο του reunion (δεν γράφω καν ποιο είναι πρώτο). Κυλάει καλύτερα από τα υπόλοιπα γιατί είναι πιο συμπαγές στα αυτιά μου και είναι αυτό που θα βάλω να ακούσω πιο εύκολα. Η παραγωγή δεν καταλαβαίνω τι πρόβλημα έχει, εμένα μου αρέσει ο ήχος και οι 70’s prog rock καταβολές, μέχρι και το εξώφυλλο αλλά και το γενικότερο sci-fi theme μου κάθεται πολύ καλά.
To ομώνυμο οκ, είναι ένα καλό rock κομμάτι που καταλαβαίνω γιατί δεν αρέσει σε πολλούς, ενώ ήταν και άκυρη επιλογή για να ανοίγει τις συναυλίες. H εισαγωγή του όμως είναι αρκετά ενδιαφέρουσα αν και πιστεύω θα έπρεπε να είναι ξεχωριστό track στο cd. Ακούστε και αυτό μήπως το εκτιμήσετε περισσότερο
To Εl Dorado και πάλι οκ, κλασσικό Maiden με καλπασμούς κλπ.
Στο Mother of Mercy ξεκινάνε τα ωραία όμως, κομματάρα που θεματικά άνετα χωρούσε στο AMOLAD και με έναν Bruce να δίνει ρέστα στο ρεφρέν, όπου αν προσέξετε στο 2ο, το τραγουδάει ελαφρώς διαφορετικά και κλαιν μαιν θα πείτε αλλα εγώ εκτιμώ που δεν έβγαλε μια φορά το ρεφρέν και το έκανε copy paste 3 φορές να τελειώνουμε.
Coming Home ομορφιά, στίχοι, σόλο, όλα υπέροχα για να ηρεμήσουμε σε φάση Blood Brothers πριν έρθει το
Alchemist σαν άλλο Mercenary, αποτελεί και το μοναδικό speedατο του δίσκου, πολύ ωραία μελωδία Gers με στίχους Dickinson που ίσως και να μπορούσαν να βρίσκονται σε κάποιο προσωπικό δίσκο του.
Το Isle of Avalon καταλαβαίνω γιατί δεν αρέσει, είναι λίγο αργό, αλλά γουστάρω την ατμοσφαίρα που χτίζεται σταδιακά, πχ προς το τέλος που λέει ο Dicki “Mother earth I can hear you
Sacrifice, now united” για να συνεχίσει σε αργό τέμπο και να έρθει μετά το “Mother earth I can feel you, My rebirth now completed” και να σκάσει το δυνατό ρεφρέν με την μελωδιάρα που το ακολουθεί.
Για το Starblind τι να πω, από τα αγαπημένα μου έβερ, με δομή που φέρνει λίγο σε Paschendale και έναν Dickinson να κεντάει στιχουργικά, ρίξτε μια ματιά εδώ, τα λέει καλύτερα
http://ironmaidencommentary.com/?url=album15_tff/commentary15_tff&lang=eng&link=albums#track7
To Talisman παραδόξως κάπου μου “κλωτσάει”, λίγο ο Bruce που το τραβάει ψηλότερα απ όσο χρειάζεται (και παρόλα αυτά το βγάζει και λαιβ, γιατί χαχα, μπορεί) και η κάπως “εύκολη” μελωδία (για maiden) μετά το ρεφρέν, πολύ ενδιαφέρον όμως το ριφφ στο κουπλέ. Είχα δει κάποτε στο yt ένα εύστοχο σχόλιο, “σαν να έκανε παιδί το navigator με το mariner”.
Τhe Man… κλασσική εισαγωγική μελωδία Murray που προκαλεί ανατριχίλες, και λατρεία το σημείο στο 4ο λεπτό που μόνο προβλέψιμο δεν το λες.
Τέλος, Wild Wind μια ακόμα ομορφιά, σαν 3 διαφορετικά κομμάτια/πράξεις, αλλά το ένωσαν τόσο τέλεια, ο Bruce ΕΡΜΗΝΕΥΕΙ μια τρομερή ιστορία και 11 λεπτά περνάνε έτσι. Live απογειώνεται και είναι και πολύ fun to play στην κιθάρα.
Τα είπα και ηρέμησα.
9 Likes
Talisman , When The Wild Wind Blows & Starblind από μένα .
Το Talisman πάντα πίστευα ότι με μικρότερη εισαγωγή θα ήταν πιο αναγνωρισμένο
1 Like
Και για μένα κάπως έτσι είναι. Σε βάθος χρόνου το AMOLAD το θεωρώ εύκολα το καλύτερο της reunion εποχής και λίγο πιο κάτω το BNW. Το FF ενώ έχει ωραίες στιγμές (το πρώτο τραγούδι προσωπικά το λατρεύω), η δεύτερη πλευρά τραβάει απίστευτα πολύ, χωρίς να έχει κάποιον κλασικό ύμνο (όπως τουλάχιστον είχε το DOD και μάλιστα 2). Και το BOS για μένα έχει πολλά μεγάλα τραγούδια που με κουράζουν αφάνταστα. Απλά δεν είναι του γούστου μου, αν και έχει περισσότερες καλές στιγμές από το FF.
2 Likes
AMOLAD και BNW είναι πολύ δυνατά άλμπουμ, ακούγονται πολύ ευχάριστα ακόμη ενώ πίσω τους ακολουθεί το DOD.
Το FF και το BOS έχουν κάποια καλά στοιχεία αλλά υστερούν κυρίως συνθετικά και κουράζουν στο άκουσμα.
3 Likes
Δεν νομίζω να είμαι η πλειοψηφία, αλλά νομίζω ότι το BoS είναι άλλη κατηγορία και με διαφορά το καλύτερο μετά reunion τους. Οι συνθέσεις είναι απλά πολύ καλύτερες, πιο προσεγμένες και κολλητικές.
Μετά πάει το bnw, το οποίο έχει ύμνους και την στόφα κλασικού. Μετά το amolad που δυστυχώς είναι λίγο άνευρο. Η εκφορά του παιξίματος τους δλδ. Στα τραγούδια του BoS ταιριάζει αυτό το στυλ, στο amolad χρειαζόταν περισσότερο γκαζι. Μετά τα άλλα δύο, εκ των οποίων το ένα μας χάρισε τα Paschendale, Journeyman και DoD, οπότε είναι σίγουρα καλύτερο από το Final Frontier, που είναι γεμάτο από ανούσια μακροσκελεις δημιουργίες.
3 Likes