Το iron maiden ζεχνει thin lizzy, wishbone ash, camel
Δεν έχει καμία σχέση με punk. Δεν αναφέρομαι στις παικτικες ικανότητες αλλα στην δομή των συνθεσεων. Το prowler είναι thin lizzy του κερατά ενώ κομμάτια σαν τα phantom… strange world, remember tomorrow ουδεμία σχέση εχουν με ήχο της punk σκηνής. Το ομώνυμο απλά έχει πιο χύμα χαρακτηριστικά και γιαυτό αρέσει σε κάποιους punkιδες. Α επίσης ίσως μπερδεύει και το εξώφυλλο
Όταν γράφουμε κάτι διαφορετικό που δεν αρέσει στους κολλημένους θεωρούμαστε τρολλ
Έχετε πολλή πλάκα
Ο πρώτος δίσκος “πανκιζει” όσο και να μην θέλετε να το παραδεχτείτε, δεν είναι κακό να “πανκιζει” ίσα ίσα που η μπάντα δείχνει και το μεγαλείο της μουσικής της
Αν και ημουν (και θα ειμαι) τρελος φαν των Iron Maiden(αγαπημενη μπαντα ever) συμφωνω με αυτο που λεει ο NK_10
Ο δισκος φερνει αρκετα Punk στοιχεια και μικρο ρολο επαιξε σε αυτο και ο Paul Di Anno
το προβλημα ειναι πως ο ιδιος ο βρασιδας και οποιος αναπαραγει τη γνωστη μπαρουφιτσα του κατα πασα πιθανοτητα εχει μεινει με μια εικονα του πανκ τελη 70’ς στην καλυτερη, και γενικοτερα εχει επιδερμικη επαφη με το ειδος. Τα γουστα ειναι γουστα προφανως, αλλα καλο ειναι να μην σχηματιζουμε με τετοια ευκολια αποψεις για πραγματα με τα οποια δεν εχουμε ιδιαιτερη σχεση.
και τελος, θα επρεπε να ειναι αυτονοητο, αλλα τα κριτηρια ποικιλλουν, οπως και το αποτελεσμα που θελει να βγαλει ο καθενας με τη μουσικη του και την τεχνη του γενικοτερα.
ειναι σαν να λεω οτι στα ακραια ειδη τα ακραια φωνητικα υπαρχουν επειδη οι τραγουδιστες δεν μπορουν να τραγουδησουν μελωδικα. Ισχυει? οχι προφανως. Αποσκοπουν στη δημιουργια συγκεκριμενης ατμοσφαιρας και αισθητικης. Αντιστοιχα παραδειγματα υπαρχουν αναριθμητα.
αν σου αρεσαν propagandhi δοκιμασε και strung out (προτεινω black crosses που ειναι αρκετα μεταλλικο).
Πού είναι ο Clairvoyant να μας πει για τον πρώτο δίσκο των Maiden, να μπει μια τάξη εδώ μέσα.
Έχει πανκ επιρροές σίγουρα το Iron Maiden κυρίως φωνητικά πάντως γιατί μουσικά είναι καθαρά NWOBHM, κομμάτια σαν τα Remember Tomorrow, Phantom of the Opera, Strange World, Transylvania δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με το punk, το οποίο αγαπώ πολύ βεβαίως βεβαίως.
Καλησπερα σε ολους
Ο πρωτος δισκος των maiden ειναι ο καλυτερος πανκ δισκος και ενας απο τους εφτα καλυτερους μεταλ δισκους.
Τον δίκασες…
Και ένα από τα 15 δεκάρια των Maiden ε; Μην τα ξεχνάμε αυτά!
14 δεκαριά, έχουμε και ενα εντεκαρι.
Lol, μ’ αρέσει που προτείνετε Propagandhi και Strung Out (thumps up για την αναφορά!) στον άλλον που ταξινομεί τις μουσικές σε καλύτερες και χειρότερες ανάλογα με την τεχνική και τις δισολίες τους.
Νόμιζα ότι αυτές οι απόψεις είχαν ξεπεραστεί πλέον, ότι το metal είναι ανώτερο από άλλα είδη μουσικής, ότι το punk είναι άτεχνος θόρυβος και το hip-hip ούτε καν μουσική αφού βασίζεται σε samples και οι rappers δεν τραγουδάνε (υποθέτω;), αλλά τελικά εν έτη 2020 ακόμα κρατάνε γερά, κι ας είναι τέτοια είδη μουσικής (κι άλλα τόσα) ο μοναδικός λόγος που το metal έχει ακόμα κάποιο ενδιαφέρον το 2020.
Το ομώνυμο πάντως δεν έχει καμία σχέση με πανκ. Το ότι έχει απλούστερες δομές δεν το κάνει πανκ. Το Charlote the Harlot ή το Prowler λ.χ. σας φέρνουν στο μυαλό Rocket to Russia και Sandinista δηλαδή;
Το ότι ο Di Anno αποφάσισε να το παίζει στα λάιβ με 2πλάσια ταχύτητα για να δείξει πως έπρεπε να είναι οι Maiden στο μυαλό του δεν κάνει το άλμπουμ πανκ.
Πιο κοντά είναι σε Judas Priest, λοιπό NWOBHM και κλασσικό ροκ (Wishbone Ash, Thin Lizzy κοκ) παρά σε Pistols, Ramones, Clash και δε συμμαζεύεται.
Ναι, ρε πούστη μου!
Τι παραγνωρισμένη και λησμονημένη κομματάρα διάλεξε ο άνθρωπος αυτήν τη φορά;
Αριστούργημα!
Αγαπώ, εκτιμώ Maiden αλλά αυτό το άλμπουμ, πολύ μέτριο. Με εξαίρεση τα γνωστά κομμάτια, το υπόλοιπο άλμπουμ, δεεεν. Αν δεν είχε το ομότιτλο, θα περνούσε στα ψιλά πιστεύω αν και το Afraid To Shoot Strangers, θα έσωζε την παρτίδα, ίσως είναι από τα λίγα στο άλμπουμ που φέρουν τη σφραγίδα κλασσικών Maiden.
Όλος ο δίσκος γαμάει και το λέω χωρίς δόση υπερβολής.
Καταρχάς βρείτε ψεγάδι στα
Judas Be My Guide
Afraid To Shoot Strangers
Chains Of Misery
Fear Of The Dark
Wasting Love
Be Quick Or Be Dead
Δεν υπάρχει ψεγάδι, γαμάνε όλα και τσούζουν.
Τώρα τα υπόλοιπα έχουν κάποια επιμέρους ψεγάδια, αλλά μ’αρέσουν.
Π.χ. το πιο αδύναμο θεωρώ το From Here To Eternity.
Στο Weekend Warrior μπορώ να φανταστώ κάποιον να ξενερώνει με τη γεφύρα ή τα περίεργα ρυθμικά κουπλέ, ή το ρεφραίν του The Fugitive είναι λίγο μάπα με τις επαναλήψεις, αλλά ΟΛΑ τα τραγούδια έχουν τα hooks και τα γαμάτα σημεία που θα τραγουδήσεις. Το πολύ μέτριο άλμπουμ ήρθε πολύ μετά (Virtual XI).