Απο ποτε ρε παιδια ειναι ευαισθητο θεμα ο Μεγας Αλεξανδρος; 
3 Likes
Έπος το Somewhere in Time. Ο καλύτερος δίσκος των Maiden, ούτε νότα περιττή.
8/8 επικά τραγούδια.
6 Likes
That makes two of us. Από όλα τα “επικά” κομμάτια τσι μπάντας, τούτο είναι το πιο βαρετό. Πραγματικά απορώ πως μπαίνει δίπλα σε Phantom, Rime, Halloweed, Revelations. Βασικά δεν μου αρέσουν καθόλου οι φωνητικές γραμμές του Dickinson. Επίσης απορώ για την κάψα του Ελληνικού κοινού να το ακούσει. Είναι γιατί το θεωρεί όντως ένα πολύ καλό τραγούδι ή γιατί για κάποιο λόγο τους πιάνει το εθνικό πατριωτικό τους και ανυπομονούν να ακούσουν αυτό το Ancient Greece και να στάξουν από υπερηφάνεια και ηδονή? Και αν είναι το πρώτο, στην τελική γιατί δεν ζητάμε επίμονα να παίξουν κομμάτια πιο ωραία από δαυτο? Tame ας πούμε ή ξέρω γω τι άλλο.
4 Likes
Το αλεξαντερ δε γκέιτ, είναι υπερβαρετό τραγούδι, το sea of madness είναι συμπαθέστατο αλλά σε καμία περίπτωση “επος” ή κορυφαίο, το stranger in a strange land επισης, το de ja vu απλά συμπαθητικό.
4/8, απλά τα υπόλοιπα 4 πάνε άπο εξαιρετικά σε μονάδικα και ίσως το καλύτερο εξωφυλλο μέιντεν.
1 Like
Δε μπαίνει. Δε μπαίνει!
…δε μπαίνει!
3 Likes
2 Likes
Φυσικά και μπαίνει. Κομματάρα, έπος επών. Όσες φορές και να τα διαβάσω αυτά, πάντα θα απορώ. 2 μέτρια ο ένας, 4 ο άλλος, ω ρε πού πάμε…
Αψεγάδιαστος δίσκος Maiden. Και μάλλον ο μοναδικός αψεγάδιαστος, παρόλο που αγαπημένος μου είναι το Powerslave.
6 Likes
Κι εμένα πιθανότατα είναι ο καλύτερός μου ρε.
2 Likes
Και γω το ίδιο απορώ όταν βλέπω το “αψεγαδιαστος δίσκος” για το somewhere in time.
Ακόμα και για τα υπολοιπα 3 να πω, οκ γούστα είναι αυτά, πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω τι μπορεί να βρεί κάποιος στο alexander the great. Τζούφιο. Με θυμάμαι ακόμα μικρό, να έχω βάλει τον δίσκο, να μου αρέσει και να ανυπομονώ να φτάσει στο αλεξαντερ δε γρέιτ, γιατί ελλάδα είσαι και τέτοια. Και να τρώω την κρυάδα από ένα ανέμπνευστο κομμάτι. Και να προσπαθώ να μου αρέσει. 20τόσα χρόνια μετά, δεν έχω αλλάξει γνώμη, το κομμάτι είναι φολα.
2 Likes
Δεν συμφωνουμε στο ποια ειναι τα μετρια τελικα (και ειναι απολυτα φυσιολογικο αυτο, τεχνη ειναι), αλλα δεν καταλαβαινω γιατι ενας ιστορικος και μεγαλης μουσικης αξιας δισκος δεν μπορει να εχει και 1-2 μετρια κομματια.
Το αντιθετο, στην πραξη σπανιζουν οι δισκαρες που δεν εχουν ουτε ενα μετριο. Ενω οι maiden πχ εχουν βγαλει 7-8 δισκαρες (με τα δικα μου κριτηρια!), μονο σε powerslave και notb θα εδινα τον χαρακτηρισμο “ουτε ενα μετριο”.
Φωτια πηρε το τοπικ 
1 Like
Το ψεγάδι στο 7th που το εντοπίζεις? Εγώ π.χ θα μπορούσα να πω πως το Madness μου κάνει “κάπως” όχι όμως ότι είναι άσχημο.
Φυσικά και γίνεται να υπαρχουν μέτρια κομμάτια σε έναν ιστορικό δίσκο.
Η προσφορά και ιστορικότητα του δίσκου δεν “προσβάλεται” από το γεγονός ότι θα πούμε για μέτριες στιγμές στον δίσκο. Φυσικά και εξαιρετικοί δίσκοι θα έχουν μέσα φιλλερς ή μέτρια κομμάτια, αλλά ενώ δεν μειώνει την επιδραστικότητα (όποια και αν έχουν) ή την σημαντικότητα, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι είναι και άψογοι δίσκοι.
Δισκάρες πάντως που δεν έχουν ούτε ένα μέτριο υπάρχουν. Ανάλογα ποιόν θα ρωτήσεις βέβαια.
Αν ρωτήσεις εμένα, το somewhere έχει 4 μέτρια, αν ρωτήσεις τον Vic, είναι άψογος δίσκος.
Γενικά περι ορέξεως, αλλά σίγουρα δεν καταλαβαίνω τα “πως είναι δυνατόν το τάδε κομμάτι να σου φαίνετια μέτριο”. Εύκολα είναι η απάντηση.
2 Likes
Το madness μου αρέσει πολύ προσωπικά. Το σεβενθ θεωρώ ότι είναι ένας πολύ ωραίος δίσκος, με κάποια έπη (όχι τόσα πολλά) και κάποια καλά που θεωρώ υπερεκτιμημένα και δεύτερα σε σχέση με άλλα έπη τους ή και κομμάτια που θεωρώ έπη εγώ αλλά άλλοι όχι (στυλ λονλινεςς ή ντεζα βου).
Περί ορεξεως κλπ.
1 Like
Το somewhere έχει αυτόν τον ήχο ( συνθς τα μαθαμε) το "διαστημικό " εξώφυλλο την θεματολογία στους στίχους τα καλύτερα φωνητικά του Μπρους τον καλύτερο ήχο στο μπάσο του Αρχηγού που προσωπικά τον θεωρώ 10/10 για τους Maiden όταν στα υπόλοιπα αλμπουμ τους θα βρω κάτι να πω ένα εχχμμμμμ…
Δηλ αν με ρωτούσαν “πιο άλμπουμ θα ήθελες να παίξουν ολόκληρο σε μια συναυλία τους;” θα ήταν αυτό.
4 Likes
βρίσκω τεράστιο ενδιαφέρον και στον ήχο του δίσκου και στην επιλογή guitar sclaes/modes , στις συνθέσεις , στα transposes , στο κιθαριστικό παίξιμο του μεγάλου αυτού διδύμου , θεωρώ ότι τα έκαναν όλα σωστά σε αυτό το διαμάντι της δισκογραφίας τους
Και γίγαντας Bruce σαφώς
και αυτό το παλιακό ( πλέον ) reverb πόσο 80ιλα βγάζει αν το ακούσεις σήμερα και πόσο φουτουριστικό παίζει να ακουγόταν τότε
Loneliness of the long distance runner εξαιρετικό κομμάτι από τα αγαπημένα μου Μεηντεν πλέον
ομώνυμο εκεί ψηλά και αυτό με την εισαγωγή του και την ρεφρεναρα . Και αυτό το πράγμα που κάνει ο Μπρους με την φωνή στο time και το ohohoh , βιμπρατο ή όπως το λένε αυτοί που ασχολούνται με φωνητική . Στα καλύτερα του χρόνια
Stranger , DeJa vu επίσης αγαπημένα και κατά την άποψη μου πολύ σπουδαίες συνθέσεις . Ειδικά το δεύτερο το έχω πολύ ψηλά
Το Alexander the Great μου βγάζει κάτι εξωτικό , ανατολίτικο και αρκετά dreamy . Πάντα το λάτρευα και θεωρώ την εισαγωγή αλλά και γενικά όλο το παίξιμο και ο ήχος πολύ εύστοχα στο να φτιάξουν μια ατμόσφαιρα που να θυμίζει αρχαία εποχή . 10/10 κομμάτι για μένα . Όποιος θέλει ας ασχοληθεί με οτιδήποτε μη μουσικό επιθυμεί
Επειδή πάντα η ηλεκτρική κιθάρα μου άρεσε και σχεδόν ποτέ δεν σχολιάζω άλλα όργανα γιατί δεν τα έχω μελετήσει , θεωρώ ότι αυτός ο δίσκος έχει πάρα πολύ ψωμί , έχει ενδιαφέρον και είναι άξιος μελέτης
Όλα to the point σε αυτό το αριστούργημα
8 Likes
Φανταστικη περιγραφη.
Παντα το αγαπημενο μου σημειο στο τραγουδι ηταν στο 4:40 που, μετα τον πολυ ωραιο ρυθμο στα τυμπανα και ενα χαλαρο σολο, ερχεται αυτο το περιεργο ριφ/σολο στην κιθαρα που σιγα σιγα χτιζει ατμοσφαιρα και σε οδηγει στα επομενα leads. Και το αφηνουν instrumental απο το 4.00 μεχρι το 7.10 σαν να σε ταξιδευουν στην Ανατολη, δενοντας και με την ιστορια που αφηγούνται οι στιχοι.
Παντα ειχα μεγαλη αδυναμια στα κομματια των maiden που καταφερνουν να αφηγούνται πολυ ενδιαφερουσες ιστοριες δημιουργώντας θεατρική ατμοσφαιρα με τη βοηθεια της μουσικης, αυτο ηταν και το οραμα του bruce πριν καν ξεκινησει να ασχολειται με τη μουσικη οπως εξιστορειται στο what does this button do. Ειναι παρα πολλα στη δισκογραφια τους αυτα τα κομματια, και ειναι και ενας λογος που εγιναν τοσο μεγαλοι.
1 Like
Υπερδισκάρα το Somewhere In Time ένα από τα 8 συνεχόμενα 10αρια των Maiden, ωστόσο
κάντε μας τρεις, το λιγότερο καλό από τα επικά τους, άσε που και θεματολογικά δεν κολλάει με το φουτουριστικό concept του δίσκου.
Από την άλλη το Sea Of Madness που λέτε έχει το πιο επιθετικό ριφφ που έχουν γράψει οι Maiden, ίσως να είναι και το μοναδικό τους κομμάτι που μπαίνει σε πιάνει από τα μούτρα και κάνεις ανελέητο headbanging, εμένα πάντως αυτή την αίσθηση μου βγάζει, ας μην πω για την υπέροχη γέφυρα που ηρεμεί κάπως τα πράγματα.
Loneliness… ίσως το καλύτερο σολο του δίσκου
Ομώνυμο, τι να πεις, από τα καλύτερα τους κομμάτια και δεν το παίζουν και live τα ταγάρια
Wasted Years, Stranger in a strange land, Φιλάκια στη μπιμπιμπο… τι να λέμε τώρα
2 Likes
Δεν θα εμπαινε σε λιστα με τα καλυτερα κομματια τους, αλλα το ριφ γαμει
2 Likes
Συμφωνώ με κάθε λέξη
1 Like
Αυτό είναι το δεύτερο πιο επιθετικό ριφφ