Πολύ καλός δίσκος 
Το εξώφυλλο άθλιο!
3 Likes
Λοιπόν, για σήμερα έχουμε το…
Σε μια από τις παραγωγικότερες χρονιές της metal ιστορίας, λογικό και επόμενο ήταν οι Maiden να κυκλοφορήσουν κάτι ανάλογα κορυφαίο.
Άλλο ένα δείγμα της ανεπανάληπτης (χρονικά και ποιοτικά) δισκογραφικής συνέπειας των Irons στα 80s, το Somewhere In Time πήγαινε ένα βήμα παραπέρα σε σχέση με αυτά που είχαν δείξει οι Irons έως τότε, και περάν της φαρδιάς υπογραφής του Αρχηγού, φέρει και την σφραγίδα του Smith που όχι μόνο πιστώνεται τρεις από τις οκτώ συνθέσεις του, αλλά λάμπει με την παρουσία του σαν κιθαρίστας και στις υπόλοιπες αφήνοντας τον Gilmour-ικό του εαυτό να αναδυθεί! Όπως λάμπουν και όλοι οι υπόλοιποι, του “Dr Death” για άλλη μια φορά συμπεριλαμβανομένου!
Δίσκος – παντοτινό και άφθαστο μνημείο, και ας διαφωνούσε ο Dickinson με την κατεύθυνση τότε!
34 Χρόνια!
…και για το cult του πράγματος:
14 Likes
Ενας δισκος με 6 κομματαρες (ομωνυμο, heaven can wait, wasted years, stranger, alexander, deja vu), αλλα και δυο κομματια που τρωνε skip εδω και πολλα χρονια (sea of madness- γιατι?- και loneliness).
Αν δεν ηταν τοσο ανισος θα μπορουσε να ειναι ο καλυτερος δισκος της μπαντας, οι καλες του στιγμες ειναι απολυτες κορυφες. Ειναι ενας δισκος με “χαρακτηρα” αναμφισβητητα.
Αγαπημενα κομματια απο το δισκο το υπερτατο ομωνυμο, το χιλιοακουσμενο αλλα ποτε βαρετο wasted years με τους πολυ ωραιους στιχους του, και το alexander the great που ασχετως θεματολογιας ειναι ενα φανταστικο επικο κομματι.
Το σαμγουεαρ ιν ταιμ ετσι με engreek χαρακτηρες το εχει ενας φιλος σε βινυλιο- κλαμα 
Τι έγραψες, ρε Αντίχριστε, πρωϊνιάτικα 
;
8 Likes
Θενκς για το Αντιχριστε μαν 
Το sea of madness το θεωρω ενα πολυ μετριο και απλοϊκο κομματακι για την χρυση εποχη των maiden. Το loneliness δεν ειναι τοσο μετριο οσο το sea of madness, εχει την τσαχπινια του, αλλα με τα χρονια το εχω βαρεθει (εξαρχης δεν με ενθουσιαζε ποτε).
Ανισος με την εννοια πως εχει 6 κομματαρες και 2 μετρια (προσωπικη αποψη παντα!). Ενω ας πουμε το number of the beast ή το powerslave (επισης προσωπικη αποψη) δεν εχουν ουτε μετριο δευτερολεπτο, ποσο μαλλον τραγουδι.
Κατα τ αλλα γαμει το somewhere in time, δισκαρα ειναι
Ναι, εντάξει, καλές οι προσωπικές απόψεις, αλλά εδώ σηκώνεις εξορκισμό!!!
Το “Sea of Madness” έχει μία από τις ωραιότερες και πιο μεστές ερμηνείες του Dickinson ever, η δε “γέφυρά” του είναι από τα ωραιότερα σημεία που έχει γράψει ποτέ η μπάντα (o Smith εν προκειμένω).
Για “The Loneliness of the Long Distance Runner” και τη θέση όλου του album στη δισκογραφία των Maiden, σε παραπέμπω στο παρακάτω:
Πραγματι η ερμηνεια του bruce το σωζει καπως, και η μελωδικη γεφυρα ειναι πολυ ομορφη αλλα το main riff το βρισκω πολυ απλοικο και μου τη σπαει και λιγο (γκρινιαρης)
Στο loneliness δεν μου αρεσουν τοσο πολυ η εισαγωγικη μελωδια και η αρχη της μελωδιας μετα το ρεφρεν- κατι με ενοχλει- και το ξερο κοπανημα στα τυμπανα στο ρεφρεν. Στα δυνατα σημεια του κομματιου ειναι (ποσο απροβλεπτο!) ο Μπρουσαρος και ο Στηβ, και καποια ομορφα leads στη μεση περιπου, που θα προτιμουσα βεβαια να εξελιχθουν σε οργιο δισολιων οπως στο αντιστοιχο περιπου σημειο στο ομωνυμο κομματι του δισκου.
Γουστα ειναι αυτα μαν, αλλου θα συμφωνουμε αλλου θα διαφωνουμε. Θα μπορουσα ανετα να φτιαξω μια λιστα με κομματια των maiden που θεωρουνται κλασικα ή εστω ψιλοκλασικα και τα βαριεμαι (ω ρε χαμος που θα γινοτανε στο thread 
) και μια ακομα λιστα με underrated κομματια τους που δεν θα τα ακουσεις ποτε ουτε live ουτε σε μεταλαδικο αλλα γαμανε
2 Likes
Ναι βρε, πλάκα κάνω.
“Χτύπησες” όμως τον 2ο αγαπημένο μου δίσκο από την μπάντα, όπως και κάποια κομμάτια που πραγματικά λατρεύω, επομένως έπρεπε να σε ανακαλέσω στην τάξη!
H 2η λίστα που λες έχει πιο πολύ ενδιαφέρον.
1 Like
Ο πρωτος ποιος ειναι? Για να δουμε εδω θελω εξορκισμο ή οχι? 
Είναι στη λίστα στο παραπάνω μήνυμά μου, αν το ανοίξεις. Ο 7ος του 7ου…
Πρόσεχε εκεί τι θα πεις, πλην ενός. Σου επιτρέπω την οποιαδήποτε επίθεση στο “Can I Play with Madness”.
Χαχαχα οκ δεν θα δουλεψει υπερωριες ο φάδερ Κάρρας.
Ειναι και για μενα σιγουρα στους 4 καλυτερους δισκους της μπαντας*, χωρις καποια μετρια στιγμη.
To can I play with madness ενω θεωρητικα ειναι κομματι σχολης sea of madness,το θεωρω πολυ καλυτερο
Μαζι με powerslave (γιατι ειναι ο πιο πωρωτικος δισκος τους και δεν εχει ουτε 1 μετριο δευτερολεπτο), number of the beast (επειδη επισης δεν εχει ουτε ενα μετριο δευτερολεπτο και εχει και λιγο 70ιλα- early metal αυρα που του ταιριαζει απολυτα και περιεχει και το καλυτερο κομματι των iron maiden) και brave new world (επειδη ισως το ακουω πιο συχνα απ ολα τωρα πια και επειδη περιεχει καταπληκτικη μουσικη και ηταν ενα μεγαλο βημα εμπρος για τη μπαντα, αν και εχει και 1-2 πιο μετρια κομματια)
1 Like
Μόλις είχα το τέλος του Father Merrin (Max von Sydow). Με πέθανες, ρε διάβολε!
1 Like
“I close my eyes, and think of home
Another city goes by, in the night
Ain’t it funny how it is, you never miss it til it’s gone away
And my heart is lying there and will be til my dying day…”
Ο αγαπημένος μου Maiden δίσκος,με το τραγούδι της ψυχής μου να συμπεριλαμβάνεται!
Αυτά από εμένα…
4 Likes
Χαχα οκ εκτος απο τη λεξη madness που εχουν κοινη, σχολης sea of madness εννοω up-tempo, καπως ροκαδικο και ευθυμο, και οχι ιδιαιτερα πολυπλοκο σε δομη. Εχουν παρα πολλα κομματια σε αυτο το στυλ οι maiden πολυ ανωτερα του sea of madness θεωρω, και πριν απο αυτο (αρα ο χαρακτηρισμος “σχολης” ηταν αστοχος) και μετα
Πες μου ότι λατρεύεις και “Hooks in You” τώρα για να “πηδηχτώ από το παράθυρο” (Father Karras).
Πάντως, τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά, το “Sea of Madness” δεν ακούγεται και πολύ εύθυμο, έχει μία μινόρε αίσθηση (ειδικά στη “γέφυρά” του) που το κάνει πολύ ιδιαίτερο.
Πάμε τώρα να ακούσουμε το “Deja-Vu” να κοπανηθούμε!
Χαχα οχι, και το hooks in you μετριο το θεωρω.
Πραγματι στη γεφυρα το sea of madness βγαζει μια μελαγχολια και ειναι και το καλυτερο σημειο του κομματιου.
Ντεζα-βι (sic) κομματαρα με ανατριχιαστικη κυριολεκτικα εισαγωγη, πολυ ουσιωδες κουπλε, γαματο ρεφρεν και φανταστικο instrumental περασμα στη μεση του κομματιου.Εχει μεν και αυτο σε καποια σημεια τον ξερο ηχο στα τυμπανα που μου τη σπανε οπως στο ρεφρεν του loneliness, αλλα εδω μπροστα στο ποσο γαματο ειναι το υπολοιπο κομματι δεν με ενοχλουν καθολου.
Edit- και ασχετο: ειχα παει καποτε σε μια indie συναυλια (ετσι απο περιεργεια γιατι εχω ενα φιλο που ακουει τετοια) και ο καριολης ο drummer επαιζε σ-υ-ν-ε-χ-ε-ι-α αυτο το μονοτονο στυλ τυμπανων που εχει το ρεφρεν του loneliness και με πολυ κακο ηχο κιολας. Με ειχε πονεσει το κεφαλι μου. Και εννοειται δεν ειχε και ενα μπασιστα επιπεδου Harris να το κανει λιγοτερο μονοτονο!
1 Like
αξιώματα:
ν. 1: ο καλύτερος μείντεν δίσκος
ν. 2: η μόνη μετριότητα στο δίσκο, το πιο βαρετό από τα “επικά” του συγκροτήματος, το αδιάφορο κομμάτι για τον βορειονοτιομακεδόνα
3 Likes
@The_Black_League φωναξε πισω τον φάδερ Κάρρας!!
Μετριο το alexander the great? Ο λαλα!
Πιο πανω επιτηδες γι αυτο εγραψα “ασχετως θεματολογιας” επειδη οκ ειναι ευαισθητο θεμα κτλ, και κανενας δεν εχει ορεξη θεωρω για πολιτικη συζητηση εδω (εγω οχι τουλαχιστον!),
Ακομα και συνταγη για (επικα) κεφτεδακια με σαλτσα να ηταν οι στιχοι, μουσικα γαμαει τοσο πολυ που και παλι θα ηταν απο τις κορυφες του δισκου!
1 Like
μα δεν έκανα πολιτική νύξη στους στίχους, δεν έχει και νόημα όπως είπες. Άλλωστε, το συγκεκριμένο κομμάτι δεν το χαρακτήρισα κακό, απλά μια βαρετή μετριότητα για τα δεδομένα της χρυσής εποχής των μειντεν, ειδικά σε σύγκριση με όλα τα υπόλοιπα παρόμοιου στιλ τραγούδια τους.
ΥΓ. το σύνολο των φάδερς του βατικανού έπαθαν εγκεφαλικό με το που ξεστόμισες αυτό:
μην περιμένεις τη θεία βοήθεια άλλο!
3 Likes
Ελα ρε μαν αφου αιτιολογησα τι κοινα εχουν τα δυο κομματια. Σαφως και εχουν και διαφορες, αλλα ειναι και τα δυο ευθυμα (εστω και με τη μελαγχολικη γεφυρα το sea), ροκαδικα, up-tempo, σχετικα απλα, catchy και τσαχπινογαργαλιαρικα 
Ok, δεν ειναι και ομοια, εννοειται, και μαλλον βιαστηκα λιγο να το γραψω, ή δεν εγινε αντιληπτο με ποιο τροπο το εννοω.