Και το πιο σκοτεινό cyclops (λατρεύω τη φωνή του σε αυτό το κομμάτι), και τα πορωτικα sacred cowboys, 1000 points of light, laughing in the hiding bush και το πιο ευθυμο shoot all the clowns και το άλλο ξέρετε μωρέ ποιο, αυτό που είναι αδύνατο να ακούσεις χωρίς να συγκινήθεις.
Για μένα, επειδή ήταν ο πρώτος προσωπικός δίσκος του που άκουσα, έχει πάντα μια ιδιαίτερη θέση στη καρδιά μου και επιστρέφω πολύ συχνά σε αυτόν. Περισσότερο και από τα επόμενα, αν και αναγνωρίζω ότι τα Accident και Chemical είναι ανώτερα.
Εμένα το πρώτο ήταν το accident of birth. Θυμάμαι (14-15 χρόνων τότε) να πηγαίνω στο metropolis στην πανεπιστημιου αμέσως μολις ήρθε στην Ελλάδα και να πηγαίνω σπίτι με ανυπομονησια να το ακούσω, και φυσικά το επόμενο διάστημα να το λιώνω καθημερινά.
Ενώ το chemical wedding είναι εξίσου αριστουργηματικό, με το accident πάντα θα έχω μια βαθύτερη σύνδεση.
Ισχύει αν και κάπως υπερβολικό. Η τριλογία έχει μέσα όμορφες συνθέσεις και με μεγάλη “ποικιλία” ας μου επιτραπεί. Ωραίες μπαλάντες, γρήγορα τραγούδια, δυναμικά, groovy. Υστερούν βέβαια σε μίξη και παραγωγή αλλά ποιοτικώς είναι Α+. Δεν ξέρω αν θα έχουν συνέχεια, δεν ξέρω αν κατουράνε τα πάντα την τελευταία 5ετια αλλά σίγουρα είναι κλάσεις ανώτερα από κάτι NPFTD, FF, BoS και Skunkworks.
ρε με τέτοια σκηνικά και όχι dvd ??? είναι δυνατόν ??? εκτός και εάν το βγάλουν μετά, για αναγκαστούν οι οπαδοί να το πάρουν δύο φορές οπότε- που λέει ο λόγος- πάσο…
Εμβληματικό εξώφυλλο, εμβληματικό live από μια εποχή όπου μια τέτοια κυκλοφορία όχι απλώς είχε νόημα, αλλά συχνά σηματοδοτούσε και το κλείσιμο ενός κύκλου για το συγκρότημα.
Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα όπως η συγκεκριμένη του, ομοίως εμβληματικού, σχήματος των Maiden απέκτησε και το status του κλασικού, όπως άλλωστε και οτιδήποτε έκαναν οι Irons στα eighties.
Έφτιαχνα ένα playlist μόνο maiden για το κορίτσι (να θυμηθεί τα νιάτα της ) και έτσι όπως άκουγα στα γρήγορα τα άλμπουμ από το No prayer και μετά, έπαθα πλάκα με την τεράστια διαφορά που έχει με τα υπόλοιπα όχι μόνο το brave new world αλλά, ιδιαίτερα, το matter of life and death, πραγματικά έτη φωτός συνθετικά και σαν σύνολο δίσκου. Ίσως το είχα ξεχάσει με τα χρόνια απλά μ έκανε εντύπωση και έδωσα ακόμη ένα παράσημο στο matter…για μένα μιλάω βεβαίως βεβαίως…μην τρελαίνεσθε