Μέτριος Μπρους, φοβεροί οι υπόλοιποι.Εάν ο Harris δεν ήταν κομπλεξικός να μπλέκει στις μίξεις και διάλεγε μια εμφάνιση από το πρώτο leg της περιοδείας, παίζει να έβγαζαν live εφάμιλλο του LAD.Η επιχείρηση πάνω από όλα όμως.Τουλάχιστον είναι πολύ ανώτερο τούτο από το αίσχος του Aces High.
2 Likes
λαλαλαλαλα
To Revelations πόσο μεγάλο έπος είναι εδώ?
3 Likes
Εγώ λέω, κάθονται που κάθονται τώρα που δεν περιοδεύουν - και δεν προβλέπεται να περιοδεύσουν για τους επόμενους αρκετούς μήνες - μήπως να έβγαζαν εκείνο τον καινούριο τον ρημαδοδίσκο, που σύμφωνα με κάτι μισόλογα τους πιθανόν να είναι έτοιμος σε σημαντικό βαθμό, αλλά αναβλήθηκε η καλοκαιρινή (τρίτη κατά σειρά!) Legacy of the Beast περιοδεία, και τους ανέτρεψε το χρονοδιάγραμμα κυκλοφορίας;
3 Likes
Cash grab στους νοτιοαμερικάνους, σκατά στα μούτρα τους με όλο το σεβασμό, γαμώ το live aces high, πιο παρακμή δε γινεται…το final frontier φαντάζει έπος πλέον…κοίτα να δεις…
1 Like
Αδιάφορη κυκλοφορία. Βαριέται και ο Bruce.
Αναμένουμε studio δουλειά.
Δυστυχώς είναι μια κυκλοφορία που επισκιάζεται από την έλλειψη έκδοσης dvd (σε αυτή την περιοδεία χρειαζόταν) και την (από τα μέχρι τώρα δείγματα) μετριότατη απόδοση του Dickinson. Απ’ότι βλέπω έχουν κάνει καλή και προσεγμένη δουλειά στα booklet και στο artwork αλλά το να ακούς τον Dickinson να αγκομαχάει στο Sign of the Cross κάνοντας τα περάσματα του βιαστικά και αδιάφορα, χαλώντας την όλη ατμόσφαιρα του κομματιού, την κατατάσσει σε κυκλοφορία για die hard οπαδούς.
1 Like
Ελπίζω να μην είναι πάντα έτσι από εδώ και πέρα η φωνή του. Άμα ζορίζεται έτσι στο Sign Of the Cross, ποιος ξέρει πώς θα ακούγεται στα υπόλοιπα!
Επίσης, ο ήχος του Smith κάθε φορά που παίζει μελωδία, τουλάχιστον σε αυτό το κομμάτι, δεν ταιριάζει καθόλου. Είναι λες και φέρανε κιθαρίστα από άλλη μπάντα να βάλει overdubs. Λεπτομέρειες βέβαια, ειδικά σε σχέση με το πώς ακούγεται το ρεφρέν. 
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην προτιμήσεις την εκτέλεση από το Rock in Rio.
3 Likes
Ιδιαίτερα δραστήριος, βλέπω, ο άρχοντας του coolness.
Απλά, ο αγαπημένος μου κιθαρίστας, μακράν του δεύτερου.
2 Likes
καλα ρε…τοσα και τοσα, "xx χρονια απο κεινο’’ “ψψ χρονια απο το αλλο”…ενα χρονια πολλα για το χαμογελαστο παιδι της παρεας δεν θυμηθηκαμε…
Χρονια πολλα στον Dave Murray, 64 πλεον.
9 Likes
Χρόνια πολλά στον ΔΥ των Maiden!
4 Likes
Επιεικώς απαράδεκτοι που ξεχάσαμε τον Davey (που είναι η @evanthia όταν την χρειαζόμαστε;)
Xρόνια του πολλά λοιπόν έστω και με μια μέρα καθυστέρηση!
Και επειδή ποτέ δεν στερεύουμε από επετείους σε αυτό το thread, σήμερα είναι η 30η επέτειος από την κυκλοφορία του “Bring Your Daughter… to the Slaughter” single από τους Maiden, ενός μάλλον αδιάφορου τραγουδιού που όμως κατάφερε να είναι το πρώτο και μοναδικό μέχρι τώρα single τους που κατάφερε να ανέβει στην κορυφή του καταλόγου επιτυχιών της πατρίδας τους (με όση βαρύτητα μπορεί να έχει ένα τέτοιο επίτευγμα) και μάλιστα σε μια εποχή του χρόνου που υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός.
Η ακρόαση των ύμνων των Maiden φυσικά συνιστάται καθ’ όλη την διάρκεια του έτους!
7 Likes
Κατ’ αρχάς, χρόνια πολλά στον πιστό “στρατιώτη” Dave. Επίσης, να του αναγνωρίσουμε ότι όταν συνεισφέρει συνθετικά (σπανιότατα, βέβαια), τα αποτελέσματα είναι κατά κανόνα πολύ καλά.
Εξ αφορμής, λοιπόν, του “The Prophecy” που μπήκε παραπάνω, και αποτελεί μία από τις εξαιρετικές συνεισφορές του Murray, μεταφέρω μία ωραία, “γραφική” ιστορία αλλοτινών εποχών. Πρόσωπο του περιβάλλοντός μου άκουσε για πρώτη φορά το “Seventh Son of a Seventh Son” σε αντιγραμμένη κασέτα, κοντά στην εποχή που κυκλοφόρησε, σε προεφηβική ηλικία. Κατά την πρώτη ακρόαση και όταν έφτασε η στιγμή του ακουστικού outro του συγκεκριμένου κομματιού, πίστευε πως κάποιος είχε πατήσει λανθασμένα το rec πάνω στο κομμάτι των Maiden και είχε αντιγράψει ηχητικό απόσπασμα από άλλη πηγή. Το απαίδευτο αυτί του δεν μπορούσε να “συλλάβει” ότι το outro αυτό αποτελούσε την κατάληξη του “The Prophecy”. Το βρίσκω εξαιρετικά αστείο, ακόμα και τώρα, 30+ χρόνια μετά.
4 Likes
Εμένα πάντως μου άρεσει 
Έχει ωραίο κουπλέ και ρεφρέν και ένα θεϊκό ααα-ααα-ααα-ααα-ααα λίγο μετά τη μέση
Απενοχοποιημενα τελείως (υπάρχει και άλλος τρόπος?) αν το ακούσει κάποιος, έχει χαβαλε. Δεν είναι από τα καλύτερα κομμάτια τους εννοείται, ούτε καν στα 50 καλύτερα, αλλά έχει φάση.
Όπως μου αρέσουν και πολλά ακόμα “μη σοβαρά και σκεπτόμενα” κομμάτια των maiden, όπως το from here to eternity, το tailgunner ακόμα και το weekend warrior και το holy smoke, και επιλέγω επίτηδες και τα δύο τελευταία κομμάτια που σχεδόν όλοι κράζουν.
Λευτεριά στην χαβαλετζιδικη πλευρά των maiden
4 Likes
Και σαν γνωστή σφηνόπο#τσ@, να επαναλάβω ότι κι εγώ λατρεύω το “Bring…”, αλλά, όπως έχω πει, θα έπρεπε να έχει καταλήξει σε προσωπικό του Dickinson.
Περίεργη επιλογή το “Tailgunner” για να το συνδέσεις με την χαβαλατζέδικη πλευρά της μπάντας. Δεν νομίζω ότι μουσικά ή στιχουργικά κατατάσσεται εκεί.
Το “Holy Smoke” είναι γελοίο μουσικά, αλλά στιχουργικά είναι τόσο καυστικό και βρετανικά φλεγματικό, που μόνο χαβαλέ δεν κάνει. Μάλλον φταίει το απαράδεκτο video.
Αν το βάλεις δίπλα σε rime, to tame, seventh, afraid, κτλ δίπλα τους το tailgunner χαβαλετζιδικο ακούγεται, σίγουρα όχι τόσο πολύ όσο το bring me your daughter. Στιχουργικα ο ίδιος στίχος θα μπορούσε να ανήκει σε ένα πολύ πιο σκοτεινό κομμάτι, συμφωνώ, αλλά μαζί με τη μουσική εμένα αυτό που μου βγάζει είναι αρκετά ροκ-εντ-ρολαδικο feeling. Δεν είναι βέβαια 100% χαβαλετζιδικο όπως το holy smoke και το weekend warrior εδώ έχεις δίκιο (τα οποία βέβαια μέσα στο χαβαλε έχουν ένα αρκετά καυστικό στίχο, δεν είναι κατηγορία “πάμε για μπύρες και γκόμενες”,έτσι?)
1 Like
OK, σε πιάνω.
Πιο πολύ το πας στο μουσικό loose feeling του κομματιού, το οποίο ήταν και η εν γένει (λανθασμένη) κατεύθυνση της μπάντας για τη νέα δεκαετία (κι ένας από τους λόγους που έφυγε ο Smith).
Χαβαλές και Maiden, πάντως, είναι το από κάτω (όσο και αν πρόκειται για διαφωνία). “Διάολος” ο Bruce, απίστευτη ατάκα Steve στο τέλος.
2 Likes
Χρόνια Πολλά στον θεούλη Dave 
5 Likes
Ενταξει εγραψε 