Στο στούντιο υπάρχει και το autotune όπως κάνουν οι Offspring.
Πάντως εμένα μου άρεσε το καινούριο Maiden. Όχι κάτι φοβερό αλλά σε γενικές γραμμές καλό.
Δεν πρέπει να υπάρχει καλλιτέχνης/συγκρότημα που δε χρησιμοποιεί autotune στο στούντιο. Η δουλειά του δεν είναι να σου φτιάχνει τη φωνή, ούτε σε κάνει να ακούγεσαι καλύτερα, φτιάχνει το pitch. Ότι το υπερχρησιμοποιούν και παραμορφώνεται η φωνή είναι το αποτέλεσμα αν πειράζεις πολύ τις συχνότητες
3 Likes
Σύμφωνοι αλλά υπάρχει και αυτή εδώ η άποψη μιας πασίγνωστης τραγουδίστριας. Φαντάζομαι την αναγνωρίζετε 
5 Likes
Παίρνω πίσω ότι είπα για την παραγωγή
https://www.youtube.com/watch?v=4wykjIDcD40
Λίγα λόγια για το κομμάτι τώρα. Έχει εκπληκτική εισαγωγή και για τα δεδομένα των Maiden είναι κάτι νέο για τα αυτιά μας. Εχει πάρα πολύ ωραίο pre-chorus ( Now we are victorious we’ve become our slaves
A land of hope and glory building graveyards for the brave) αλλά εχει, για μενα, αδύναμο ρεφρέν που σώζεται απο τα lead και τα στρώματα απο τις ακουστικες κιθάρες. Εχει ωραίες μελωδίες/αρμονιες εχει επίσης ένα αδιάφορο σολο απο τον Dave και ενα εκπληκτικό σολο από τον Adrian.
Στο final frontier ο Dickinson εκτός του οτι ειναι εκπληκτικός, χρησιμοποιουσε και μια διαφορετική τεχνική σχετικά με την φωνή του (στο en vivo ειναι ο καλύτερος dickinson ever )
3 Likes
Εντωμεταξύ αυτή έχει όντως φωνάρα ε
1 Like
Το βίντεο πολυ καλο και επίκαιρο.
Maiden δεν ακουω γενικα, δεν μ αρεσει κ ο Dickinson, αλλα μ αρεσε πολυ το ριφ. Μου θυμισε Molly Hatchet
1 Like
Αχα!
1 Like
1 Like
2 Likes
Δεν μου άρεσε το κομμάτι, όχι ότι ήταν κακό… αλλά βαρέθηκα. Δεν με έπιασε από τα μούτρα πουθενά. Μόνο η εισαγωγή μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα και το main riff που δεν θύμιζε και πολύ maiden. Ένας από τους λόγους που δεν μου άρεσε είναι ο Μπρους που νομίζω ότι με τον τρόπο που τραγουδάει το “χαλάει” το κομμάτι.
Το βίντεο ήταν τόσο καλό και το τραγούδι τόσο βαρετό στα αυτιά μου που το μόνο που με ενδιέφερε μετά το πρώτο ρεφρέν ήταν η ιστορία που έβλεπα, ενώ αυτό που άκουγα ήταν απλά ένα χαλί από πίσω.
1 Like
Να πούμε κάπου εδώ ότι το νέο άσμα των Maiden είναι νούμερο 19 στις τάσεις στο youtube αυτή τη στιγμή.
Μια χαρά νομίζω αν σκεφτούμε ότι ο πολύς κόσμος εκεί έξω δεν ακούει heavy metal.
Νούμερο 1 είναι ένα τραπ τραγούδι, νούμερο 2 ο Νίκος Βέρτης, νούμερο 3 ο Dani Gambino (ο δίσκος της χρονιάς στην Ελλάδα για φέτος στο χιπ χοπ) και νούμερο 4 οι Ιταλοί νικητές της Eurovision (αδιάφορο το τραγούδι τους).
4 Likes
Αρκετοί υποστηρίζουν ότι ο ήχος είναι καλύτερος σε iTunes και Spotify. Τελικά μετά απο 6-7 ακροάσεις τα θέματα(!!) που εχω με το τραγούδι είναι ο dickinson που δεν καταλαβαίνω τι τραγουδάει και το αδύναμο ρεφρέν. Μουσικά είναι πάρα πολύ καλό. Θέλω άποψη απο τν @Ian_Metalhead
Επίσης οταν βγει με το καλό κ ο δίσκος είπα στον εαυτό μου να μην μιζεριασω αν δεν μου αρέσει αλλά να απολαύσω τον ίσως τελευταίο δίσκο της αγαπημένης μου μπάντας. Εδω κ 2 μέρες με το TWOTW νιώθω κ παλι 17 χρονών λυκειοπαιδο.
5 Likes
Κατ’ αρχήν, cheers @Benjamin_Breeg32, που χάθηκες;
Γενικά αποφεύγω να τοποθετούμαι σε παρόμοιες περιπτώσεις, όταν δηλαδή ένα αγαπημένο και καταξιωμένο συγκρότημα βγάζει επίσημα ένα καινούριο τραγούδι – προπομπό του νέου του δίσκου, πολλώ δε μάλλον όταν πρόκειται για το πλέον αγαπημένο των συγκροτημάτων.
Οι λόγοι που με αποτρέπουν (αν και κατανοώ πλήρως όσους πράττουν διαφορετικά) είναι ότι κατά πάσα πιθανότητα θα το αδικήσω, μιας και οι προσδοκίες είναι πάντα “στον Θεό” (μετά από 31 χρόνια, έχω παραιτηθεί από την προσπάθεια να το διορθώσω), τα κομμάτια πολλές φορές ακούγονται καλύτερα στη ροή ενός δίσκου παρά μεμονωμένα, οι Maiden ειδικότερα έχουν χτίσει μια παράδοση να επιλέγουν σαν πρώτο single κάποιο από τα κατώτερα του επερχόμενου δίσκου τους (και όχι, δεν είναι σύμπτωμα του reunion αυτό!), ενώ είναι πολύ πιθανό στις πρώτες ακροάσεις το νέο τραγούδι να μοιάζει σαν μια μέτρια διασκευή κάποιων άλλων παλιότερων, από μια δισκογραφία που εκ των πραγμάτων “έχουμε λιώσει”.
Την τελευταία παγίδα μπορώ να πω ότι την αποφεύγει το TWOTW! Ειδικά όταν μπήκε η εισαγωγή και το αρχικό riff, στιγμιαία αμφέβαλλα για την γνησιότητα του, είπα μη τυχόν και είναι κάποιου είδους αστείο όπως πριν λίγες μέρες που εμφανίστηκε στο ΥΤ σαν νέο Maiden, ένα κομμάτι άλλης μπάντας!
Εδώ λοιπόν έχουμε έναν, παραπάνω από την συνήθη δοσολογία, folk χαρακτήρα (γιατί περί αυτού πρόκειται) και βέβαια ήταν εξαρχής οφθαλμοφανέστατο ότι θα έχει υπογραφή Smith ή Smith/Dickinson με τον Harris να μην παρεμβάλλεται στο ελάχιστο.
Οι μελωδίες μου φάνηκαν πολύ καλές, ειδικά το “χτίσιμο” στα κουπλέ και το prechorus, με τον Μπρουσάκο να δείχνει να ζορίζεται μεν, αλλά όχι σε πρωτάκουστο βαθμό. Και τα solos πολύ ωραία. Προσωπικά μου έβγαλε ένα vibe από τα mid tempo του Final Frontier – θα μου έκανε μεγάλη εντύπωση να μπαίνουν στις συναυλίες τους με αυτό, ως είθισται με τα πρώτα singles.
Αυτό που δεν με ξετρέλανε ήταν το βίντεο. Ενώ είναι ωραίο, έχει και… υπόθεση, στον τομέα της νοσταλγίας όπου έριξε αρκετό βάρος, δεν τα κατάφερε εξίσου καλά με το Speed of Light π.χ. που ήταν ένα θρίαμβος από αυτής της άποψης, τόσο σαν ιδέα όσο και σαν υλοποίηση. Οφείλω να ομολογήσω ότι εκτίμησα περισσότερο το TWOTW όταν το άκουσα μόνο, χωρίς να το βλέπω!
Συνοψίζοντας, αν επαληθευτεί η παράδοση που θέλει τους Maiden να κάνουν τις συστάσεις του νέου LP τους με ένα από τα λιγότερο καλά κομμάτια του, τότε ετοιμαστείτε για μεγάλη δισκάρα! (είπαμε, οι προσδοκίες “στο Θεό”, δεν μπορώ να το κόψω!)
11 Likes
Πάντα απόλαυση να σε διαβάζω αγαπητέ. Χάθηκα λίγο λόγω φορτου εργασίας κ προσωπικών θεμάτων αλλά τωρα όλα οκ.
1 Like
Όταν ξεκίνησα να ακούω metal ήμουν μονομέηντεν και μέχρι και σήμερα είναι η μπάντα που έχω ακούσει περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη και που έχω δει live περισσότερες φορές από οποιαδήποτε άλλη.
Αυτή η εισαγωγή μάλλον είναι απαραίτητη για να μην θεωρηθώ hater επειδή θεωρώ το κομμάτι 0/10.
Απογοητεύτηκα πάρα πολύ. Πρώτα απ’ όλα σαν σύνθεση είναι ανέμπνευστο. Τι ριφφ είναι αυτό; Mid-tempo Γωγώ Τσαμπά; Βλέπω αναλύσεις επί αναλύσεων για folk και western στοιχεία, ενώ είναι ένα απλό, ανέμπνευστο, το γράφω στην τουαλέτα ριφφ! Κουπλέ, γέφυρες, ρεφρέν μία από τα απόλυτα ίδια, στίχοι σούπα, τι καλλιτεχνική πρόταση είναι αυτή;
Μετά, η εκτέλεση του κομματιού είναι εντελώς άνευρη, κανένα πάθος. Σε συνδυασμό με το ότι είναι mid-tempo, κάνουν το κομμάτι βαρετό μέχρι θανάτου. Είναι που είναι δύσκολο να κάνεις heavy και παθιασμένη την εκτέλεση ενός mid-tempo κομματιού, όταν παίζεις και σαν να βαριέσαι, το γάμησες. Γενικά το νεύρο στα studio album τους έχει πέσει πάρα πολύ από το A matter of life and death και μετά, αλλά εδώ απογειώνεται γιατί η σύνθεση είναι τραγική. Για να δώσω ένα παράδειγμα, η εκτέλεση του If eternity should fail είναι κάπως άνευρη επίσης, ειδικά στο σημείο που γκαζώνει, θες πιο πολλή αγριάδα, λίγη παραπάνω ταχύτητα, λίγο πιο στακάτο παίξιμο. Όμως επειδή σαν σύνθεση γαμάει, η έλλειψη πάθους σώνεται. Εδώ, γάμησέ τα.
Μετά η παραγωγή. Είναι ντροπή να έχεις θαμμένο έναν Bruce Dickinson, να μην καταλαβαίνεις τι τραγουδάει στα κουπλέ, να έχεις τέτοιο χάος στα όργανα που να ακούγεται σαν demo πρωτοεμφανιζόμενης μπάντας. Σε έναν οργανισμό εκατομμυρίων με την εμπειρία των ίδιων των Maiden και των συνεργατών τους, κανείς δεν βρήκε να πει τι μαύρο χάλι είναι αυτό;
Το βίντεο ήταν διασκεδαστικό, αν και το concept του σίγουρα abstract, και τα solos ήταν κάπως ενδιαφέροντα.
Αλλά το υπογραμμίζω, το πρόβλημα είναι ότι το τραγούδι είναι χάλια. Στενοχωριέμαι και μόνο που θα πρέπει να το ανεχτώ live, και θα θυσιαστεί για αυτό κάποιο από τα καλά τους. Στενοχωριέμαι επίσης γιατί το Book of Souls είχε πολύ καλές στιγμές, και τώρα είμαι απαισιόδοξος για το πως θα είναι όλο το νέο άλμπουμ. Όχι γιατί μπορεί να μην είναι καλό, μπορεί και να είναι. Αλλά το single είναι τόσο τρικυμία εν κρανίω σε κάθε επίπεδο, που πραγματικά θα έχει ενδιαφέρον να δούμε αν θα αξίζει κάποια σύνθεση από το νέο άλμπουμ (γιατί η παραγωγή μάλλον δεν σώζεται).
6 Likes
fixed
2 Likes
Γενικα τα γηρατεια ειναι πολυ εμφανη σε επιπεδο εμπνευσης κυριως απο το final frontier ως τωρα, συνθετικα υπαρχει εμφανεστατη πτωση αλλα ακομα χαριζουν καποιες εξαιρετικες στιγμες. Το final frontier ειναι συνολικα ανισο και βαρετο, κακογραμμενο βασικα, αλλα εχει μεσα the alchemist (δεν καταλαβαινω γιατι δεν αναφερεται συχνοτερα αυτο το κομματι, απο τα καλυτερα γρηγορα κομματια τους με τρομερο ρεφραιν, σε λαιβ θα ηταν δυναμιτης) και starblind πχ, το book of souls ενω επρεπε να εχει τη μιση διαρκεια χαριζει καποιες πολυ δυνατες στιγμες. Γενικα ειδικα οι παλιες μεγαλες μπαντες ειναι λες και θεωρουν πως αν κυκλοφορισουν προσεγμενο, focused δισκο 40 λεπτων ειναι καποιου ειδους αμαρτια, ενω θα λειτουργουσε προς τεραστιο οφελος τους. Οι αχρειαστα μεγαλες διαρκειες ειναι σημαντικο προβλημα, και μια μετριοκαλη συνθεση μπορουν να την κανουν και ανυποφορη.
7 Likes
Εγω σαν κύριο πρόβλημα του κομματιού, πέρα από την παραγωγή, θα έλεγα το ότι είναι ανευρο. Όχι κακό προς θεού, μου αρέσει το ριφφ και το ρεφρέν και η μελωδία στο 4.10. Αλλά ακούω μια γερασμένη μπάντα, μου έβγαλε ένα συναίσθημα dad rock.
Ισχύει ότι πάντα τα singles τους ήταν τα λιγότερο καλά του δίσκου αλλά δεδομένης της ηλικίας και των προβλημάτων του Bruce δεν είμαι αισιόδοξος ότι θα ακούσουμε κανένα αριστούργημα.
Βέβαια Maiden είσαι αφού, ας έχει 2-3 δυνατά κομμάτια και είμαστε οκ.
4 Likes