Καλά, όταν ξεκινάει το Wickerman κλείνουν στόματα, από τις πιο βαρβάτες/βαριές εισαγωγές τους, ειδικά μετά την εισαγωγή Amorate Me στο Rock in Rio… eargasm
6 Likes
Τσεκάρετε κι αυτό το Wicker Man:
6 Likes
Κατ’ αρχάς, αυτό που είναι αξιοσημείωτο αναφορικά με την ψηφοφορία, είναι ότι όλα τα τραγούδια (και δεν μιλάμε για 15 ή 20, αλλά για 50+) έχουν ψηφιστεί! Και όταν οι επιλογές που δίνονται είναι μόνο 3, το παραπάνω στοιχείο γίνεται ακόμα πιο εντυπωσιακό. Από την άλλη, δείχνει πόσο διαφορετικά ο καθένας από εμάς εισπράττει και αντιλαμβάνεται τη μουσική που ακούει.
Ας γράψω κι εγώ λοιπόν με τη σειρά μου 2-3 (που λέει ο λόγος!) γραμμές για την ύστερη δισκογραφία τους. Από το, εξαιρετικό ούτως ή άλλως, BNW, εγώ ξεχωρίζω τα Nomad, Ghost of the Navigator και Dream of Mirrors. Πολύ ωραία το ομώνυμο, το Thin Line… και το Fallen Angel (το ‘κρυμμένο’ διαμάντι του δίσκου). Το Wicker Man μου αρέσει, αλλά δεν δικαιολογώ με τίποτα την τόσο υψηλή θέση του στο poll. Mercenary και …Silent Planet είναι σίγουρα αυτά που μου αρέσουν λιγότερο.
Από το DoD, ομώνυμο, Paschendale, Face in the Sand (τι εισαγωγάρα ρε φίλε!), Rainmaker (ίσως το τελευταίο μεγάλο μικρό τραγούδι τους – γτπ η διατύπωση αλλά καταλάβατε τι θέλω να πω!), και Journeyman. Προσωπικά γουστάρω το (controversial απ’ ό,τι έχω καταλάβει) No More Lies, αλλά και το Montsegur που είναι πιο heavy και θυμίζει παλιές εποχές. New Frontier και Gates of Tomorrow OK, αντίθετα Wildest Dreams και Age of Innocence θα μπορούσαν να λείπουν – και αν είχαμε 9 τραγούδια αντί για 11 και μια καλύτερη παραγωγή, μάλλον θα μιλούσαμε για έναν δίσκο εφάμιλλο του προκατόχου του.
To AMOLAD είναι με βραχεία κεφαλή το καλύτερο post reunion για εμένα. Αγγίζει την τελειότητα, που έλεγε και ο Παναγιώτης ο Τόκος (πού χάθηκε αυτή η ψυχή;). Δεν ξεχωρίζω κάποιο κομμάτι, είναι όλα ένα κι ένα! Having said that, με ένα καλύτερο ρεφρέν το Different World θα απογειωνόταν (και ίσως να ήταν αυτό το τελευταίο μεγάλο μικρό τραγούδι τους!), και θα προτιμούσα να μην επαναλάμβαναν μέχρι τελικής πτώσης κάποια άλλα (ρεφρέν), βλ. The Longest Day, FTGGOG. Αλλά αυτά είναι πταίσματα, ο δίσκος σκοτώνει!
Αντιλαμβάνομαι ότι το FF είναι υποδεέστερο της πλειονότητας της δισκογραφίας τους, αλλά όταν βλέπω κάτι 2/10 και 3/10 απορώ, λίγο κράττει στην αυστηρότητα ρε αδέρφια! Τα 2 πρώτα τραγούδια όχι κάτι σπουδαίο, όχι για πέταμα, Mother of Mercy προσωπική αδυναμία, Coming Home όμορφη μπαλάντα, Alchemist γρήγορο και ωραίο. Η επόμενη τριάδα όμως, είναι αυτή που κατ’ εμέ ξεχωρίζει (μαζί με το MoM). Το Isle of Avalon μετά το (αχρείαστο; δεν θα τσακωθούμε για αυτό) 3λεπτο χτίσιμό του ξεδιπλώνεται ως μια υπέροχη progressive σύνθεση, και Starblind/Talisman γαμούν αμφότερα – το τελευταίο εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι βγαλμένο από τις καλύτερες ημέρες τους, και θα μπορούσε (αν του αφαιρέσεις την ακουστική εισαγωγή!!) να βρίσκεται σε κάποιο από τα κλασσικά τους άλμπουμ. Εκεί όμως game over, το TMWWBK για μένα είναι αδιάφορο, παρά το πολλά υποσχόμενο αρχικό ριφφ (μετά την εισαγωγή). Η δε αλλαγή μετά το 1ο ρεφρέν, τρελή ξεμπαρκιά! Το WTWWB έχει κάποιες καλές ιδέες, αλλά όντως παρατραβάει σε διάρκεια.
Το BoS μου είχε αρέσει πολύ όταν βγήκε, στην πορεία ο ενθουσιασμός κάπως ‘ξεφούσκωσε’, και καταλαβαίνω ότι για κάποιους η διάρκεια είναι αποτρεπτική. Αλλά οι κομματάρες είναι εκεί, If Eternity Should Fail, The Red and the Black, ομώνυμο, Empire είναι μάλλον οι κορυφές. Το When the River Runs Deep είναι αυτό που δεν με συγκινεί, ενώ από το 2ο cd (ναι, ακόμα κι εγώ ο βινυλιοφάγος σε σιντί το πήρα, άκου 3πλος δίσκος… Πού να σηκώνεσαι κάθε τρεις και λίγο να αλλάζεις πλευρά!) οι πιο δυνατές στιγμές του πέραν της Αυτοκρατορίας είναι για μένα (όπως και για την πλειοψηφία φαντάζομαι…) τα Death or Glory & Tears of a Clown. Τίμια προσπάθεια πάντως συνολικά.
Τι περιμένω από το καινούργιο; Να είναι αξιοπρεπές, να βγάλει 3-4 ωραία κομμάτια και να μου χαρίσει κάποιες ευχάριστες ώρες ακρόασης. Από τους σημερινούς Maiden (όπως και για κάθε συγκρότημα με τόσες δεκαετίες στην πλάτη) δεν νομίζω να έχει κάποιος πολύ μεγαλύτερες απαιτήσεις…
11 Likes
το αγοραζεισ, το ακους μια-δυο φορεσ και μετα συνδεεισ spotify στα ηχεια και βγαζεισ το βινυλιο μονο για στιχουσ και να το χαζεψεισ.
1 Like
Τι είναι αυτό το spotify γιόκα μου; 
2 Likes
κατι στο κινητο που παιζει μουσικη, δεν ξερω ακριβωσ και εγω τωρα το εμαθα
Καλως ή κακως η ευκολια υπερισχυει για τους περισσοτερους απο εμας, οπως και ολες αυτες οι πλατφορμες, youtube music,spotify, itunes, bandcamp κτλ. Και εγω εχω παρα παρα πολλα cd αυθεντικα που εχω να τα ακουσω χρονια απο το φυσικο μεσο.
Ναι, έχω κι έναν κολλητό που κάνει το ίδιο, και επειδή είμαι καλός άνθρωπος προθυμοποιήθηκα να πάρω εγώ κάποια cd/βινύλιά του για να μην του πιάνουν και χώρο! Και επειδή είναι κι αυτός καλός άνθρωπος (καλύτερος μάλλον!), μου τα χάρισε. Win-win!
2 Likes
6 Likes
Πριν από 63 χρόνια λοιπόν σαν σήμερα, ακούστηκε η πρώτη τσιρίδα του Μπρουσάκου κι από τότε, ευτυχώς, δεν σταμάτησε ποτέ! Από τους κορυφαίους των κορυφαίων τραγουδιστών στο είδος του, υπήρξε επιτυχημένος με πρακτικά οτιδήποτε κι αν καταπιάστηκε - και δεν ήταν καθόλου λίγα αυτά - και τώρα, έχοντας μπει σε τροχιά κυκλοφορίας του νέου δίσκου με τους Maiden, ετοιμάζεται να βγει ξανά στο δρόμο, Θεού θέλοντος και covid-19 επιτρέποντος!
Χρόνια του πολλά, να είναι καλά να τον χαιρόμαστε!
14 Likes
Ο μεγαλύτερος μεταλ φροντμαν όλων των εποχών, απλά.
Btw οποίος θέλει να διαβάσει το what does this button do (τη βιογραφία του) είναι πολύ ενδιαφέρον ανάγνωσμα, το προτείνω σε όλους τους maiden fans
12 Likes
Διαμαντάκια <3
7 Likes
Τι διαμάντι είναι αυτο το out of the shadows
4 Likes
Ναι, μπράβο, βάλτε “ορεκτικά”, να μας εντείνεται κι άλλο το σύνδρομο στέρησης και η ανυπομονησία για το καινούριο LP!
3 Likes
2 Likes
7 Likes
2 Likes
Εν αναμονή του νέου δίσκου, ας θυμηθούμε την μέρα που “κρεμάσαν στα μανταλάκια” τους Maiden!
11 χρόνια πριν λοιπόν, το 15ο LP των Βρετανών κυκλοφορούσε και πυροδοτούσε τις φήμες για το αν θα είναι το τελευταίο τους, λόγω του τίτλου του αλλά και λόγω μιας παλιάς δήλωσης του Ηarris που έθετε ως όριο τα 15 studio album.
Οι φήμες εκ των πραγμάτων διαψεύστηκαν, όμως το FF δεν έγινε δεκτό με τον ίδιο ενθουσιασμό που είχαν προκαλέσει τα προηγούμενα του reunion LPs. Ίσως επειδή κυκλοφόρησε αυγουστιάτικα, ίσως η εικόνα του νέου Maiden στα περίπτερα, πολύ πιθανόν όμως και το γεγονός ότι ενώ περιέχει εντυπωσιακά τμήματα τραγουδιών δεν έχει κάποιο πραγματικά συγκλονιστικό τραγούδι, να είναι οι αιτίες γι’ αυτό.
Σε κάθε περίπτωση είναι πάντα ευχάριστο να το ξαναθυμόμαστε, έστω κι αν είναι μια φορά το χρόνο!
6 Likes