Και για να έχουμε πλήρη εικόνα της… cult-ιλας του πράγματος…
Κρίντζιερ Ιν Ε Κριντζ Λαντ
15 Likes
Με το νόμο του Μένιου!
(Του Κουτσόγιωργα, προφανώς, όχι του Φουρθιώτη!)
1 Like
Καλό Μήνα 
Καλο μηνα! Επειδη ειναι και Maiden περιοδος λογω του φανταστικου Senjutsu, και με αφορμη τα γενεθλια του, εβαλα να ακουσω το No Prayer for the Dying μετα απο καποια χρονια που πρεπει να ειχαν ξανασυναντηθει οι δρομοι μας.
Το No prayer ουσιαστικα ειναι ενα μεταβατικο βημα προς το Fear of the Dark, το οποιο ολοκληρωσε ηχητικη κατευθυνση του, η οποια ειναι αρκετα πιο αμεση σε σχεση με το αριστουργημα που προηγηθηκε (7th). Εχουμε λιγοτερα πληκτρα και synths, πιο μικρες διαρκειες, πιο χυμα ηχο και ο στιχος ειναι λιγοτερο επικος και περισσοτερο πολιτικος ή horror. Ο Βρασιδας της καρδιας μας χρησιμοποιει αρκετα συχνα στο δισκο αυτη την βραχνη ροκαδικη χροια που χρησιμοποιησε παρα πολυ και στο FotD αλλα και στους-πρωτους κυριως- δισκους της solo καριερας του. Οι βασικοι συνθετες του δισκου ειναι ο Αρχηγος και ο Βρασιδας, με μικροτερη συμμετοχη να εχουν ο Μαγουλακιας και ο Ανδριανος. Παμε λιγο track by track:
Στο Tailgunner μας δινουν ενα straight και τιμιο heavy metal κομματι με ωραιες εναλλαγες και ευφανταστες κιθαρες.
Το πασιγνωστο Holy smoke ειναι στην κατηγορια “ευθυμο” οχι το καλυτερο της κατηγοριας, αλλα ουτε και το χειροτερο (ας μην ξεχναμε οτι στον ιδιο δισκο υπαρχει το σχεδον cringe-worthy hooks in you!)
Το επόμενο, No prayer for the dying ειναι ενα απο τα καλυτερα του δισκου, ξεκιναει σαν μπαλαντα και μετα της μεση γινεται της πουτανας, ενας προπομπος και ενος απο τα καλυτερα κομματια της καριερας τους που βρισκεται στο επομενο album και ειναι το επος afraid to shoot strangers.
Τα Public enema number one και fates warning ειναι τιμια μεν, αλλα υπαρχουν πολυ καλυτερα κομματια αναλογου υφους στον διαδοχο δισκο (βλ judas be my guide, fear is the key, childhood’s end κ.α.)
Και φτανουμε στο πιο περιεργο κομματι του δισκου, το Assasin, 100% θεατρικο και ενα απο τα καλυτερα του.
Το Run Silent Run Deep ειναι και αυτο ενα πολυ ωραιο κομματι, στο οποιο δειχνουν να υπαρχουν καποιοι σποροι οι οποιοι μερικα χρονια αργοτερα εξελιχθηκαν στην σκοτεινη ατμοσφαιρα του X-Factor ή του AMoLaD. O Μπρουσαρος εδω στα κουπλε κανει αυτη την γαματη απειλητικη φωνη που λατρευουμε να σημειωθει.
Και φτασαμε στο Hooks in you που θα προτιμουσα να μην υπηρχε, οποτε θα του γυρισω εναν κρυο ωμο που λενε και στο χωριο των Maiden.
Μετα απο αυτο ειναι το παρεξηγημενο, το Bring me your daughter to the slaughter. Απο τα πρωτα κομματια των maiden που ακουσα μικρο και αμουστακο παιδι, μου ειχε κανει φοβερη εντυπωση η εναλλαγη στις φωνες του Bruce, το γαματο ρεφρεν και η θεικη γεφυρα με τα αααα-αααα-αααα-ααα-ααα προς το τελος. Εχει και ωραιο σολο. Νταξει δεν ειναι ουτε επος ουτε υπεργαματο ουτε τιποτα τετοιο, αλλα ειναι ωραιο.
Και φτανουμε στο κομματι που φαινεται σαν να δραπετευσε απο αλλο δισκο του θηριου και να κρυφτηκε μεσα στο NPftD , το Mother russia. Γνησιο τεκνο μιας μακρας σειρας επων της μπαντας (βλ. to tame a land, alexander the great, seventh son of a seventh son κ.α.), ισως το καλυτερο κομματι του δισκου.
11 Likes
Το tailgunner ειναι απο τα πολυ αγαπημενα μου κομματια…
3 Likes
Δεν υπάρχει αυτό που γίνεται στο Somewhere γαμώ το φελέκι μου. Δεν υπάρχει άλλος δίσκος που να σε βάζει 10000% στο κλίμα του κυριολεκτικά από την πρώτη πενιά! Πριν καν μπουν όλα τα όργανα! Αδιανόητο επίτευγμα.
Senjutsu δεν έχω ακούσει ακόμα! Θα γίνει λίαν συντόμως. Να πω την αλήθεια μου, έχω αρχίσει ένα προσωπικό quest να ακούσω όλα τα post 00s Maiden, καθώς δεν είχα ακούσει κανέναν δίσκο του reunion εκτός από διάσπαρτα κομμάτια (σε αυτό συνέβαλε και το Death On The Road, που ήταν δώρο κάποτε). Η επόμενη στάση μου είναι το Book of Souls (έχω ακούσει If Eternity Should Fail και Speed of Light μόνο) και μετά πάμε και στο Senjutsu.
10 Likes
Δεν ξέρω τι λέτε αλλά εγώ το holy smoke το φχαριστιεμαι πάρα πολύ.
Το I’ve lived in filth, I’ve lived in sin
And I still smell cleaner than the shit you’re in θα μπορούσα να το γράψω στον τάφο μου.
10 Likes
Tailgunner
Mother Russia
Bring Your Daughter
Και τα τρία κομματάρες. Το BYDTTS δεν ξέρω αν τρώει hate ή κάτι, αλλά για μένα είναι το καλύτερο του δίσκου.
Τα υπόλοιπα του δίσκου δυστυχώς μου είναι εντελώς αδιάφορα, με εξαίρεση το Holy Smoke που είναι απαράδεκτο και κακιστο τραγούδι για μένα.
Μάλλον το χειρότερο Maiden της πρώτης 20ετιας τους για μένα, τρελό ντέρμπι με VXI
2 Likes
Αυτό το γρεζι στην φωνή του Dickinson δεν το μπορώ καθόλου
1 Like
Το no prayer συνολικα ειναι μαλλον το χειροτερο αλμπουμ των μειντεν για μενα. Δεν καταλαβαινω πως μετα την κορυφη του 7th son εβγαλαν αυτο το πραμα. Το virtual XI μπορει να τρωει κραξιμο ακομα και επισης να μην ειναι καλος δισκος, αλλα τουλαχιστον εχει κορυφες οπως τα como estais amigos και clansman που κανει οτιδηποτε μεσα στο no prayer να μου φαινεται συνθεση του ποδαριου
αμφιλεγομενος δισκος το No Prayer For The Dying. Παλιος Maidenας οταν ειχε κυκλοφορησει τον θεωρουσε καλυτερο δισκο απο τα Somewhere In Time και Seventh Son γιατι ειχε λιγοτερα synthια. (!!111)
Εντελως διαφορετικη εποχη, δεν υπηρχε και η τοση αμεσοτητα στις κυκλοφοριες να το ακουσεις αμεσα τοτε, υπηρχαν ακομα και οι κυκλοφοριες με singles και b side με διασκευες, επομενως ειχες και αλλο υλικο να ακουσεις εκτος απο το κυριο πιατο. Ισως ο χειροτερος της πρωτης περιοδου με τον Βρασιδα, κοντραρεται με το Fear Of The Dark, ειχε την ατυχια για μενα να ειναι ο αμεσως επομενος δισκος του Seveth Son.
Tailgunner, No Prayer For The Dying, Bring Your Slaugther to The Slaughter και Mother Russia οι καλες στιγμες του δισκου. (7-8)
Public Enema Number One, Fates Warning αδιαφορα ακομα και σημερα. (>5)
Run Silent Run Deep, Holy Smoke, Hooks in You, Assassin μετρια. (5-6)
τα περισσοτερα τραγουδια κατω του 5λεπτου παντως με εξαιρεση το Mother Russia που με δυσκολια και αυτο περναει τα 5, δειχνει ομως οτι τους παει να το τραβανε, παραδειγμα το σημειο απο 1.57- 4.29 ειναι απο τα πιο ωραια - επικα του δισκου.
Λοιπόν, επειδή πάει και κάμποσος καιρός που έχω να το ακούσω το δισκάκι, θα το ξαναπαίξω και (ίσως να) θα επιστρέψω με σχόλια. Holy Smoke πάντως είναι κομματάρα, και θα το υποστηρίζω για πάντα.
3 Likes
Κορυφή στο Virtual το CEA?? Και κάνει το ομώνυμο NPFTD ή το Bring your Daughter να φαίνονται συνθέσεις του ποδαριού??
Ή εχω δεκαετίες να ακούσω τα δύο άλμπουμ ή τα γούστα μας απέχουν έτη φωτός.
5 Likes
Προσπαθώ να σκεφτώ πιο cringy τραγούδι στην δισκογραφία των Maiden από το Como Estais Amigos και δεν είμαι σίγουρος ότι μπορώ. Ίσως το Holy Smoke? Κανένα άλλο.
3 Likes
Εγώ πάλι θα παρατηρούσα ότι το Bruce είναι παρα παρα πολύ κοντά στο Βρούτος 
1 Like
Δεν ξερω για ετη φωτος, αλλα μαλλον απεχουν. Βεβαια κατα την αποψη μου αυτο κρινεται κυριως στις κορυφαιες στιγμες της μπαντας και οχι σε αμφιλεγομενους δισκους οπως οι συγκεκριμενοι.
Οκ για το como estais (το οποιο ειναι κορυφη για τα δεδομενα του δισκου, οχι συνολικα για τους μειντεν ετσι? Εχει διαφορα), αλλα για το clansman τι εχεις να πεις? Γιατι μονο αυτο, στα δικα μου αυτια επαναλαμβανω, σιγουρα κανει ολες τις συνθεσεις του no prayer να φανταζουν του ποδαριου.
Απλα θεωρω οτι το no prayer ειναι ο πιο ανεμπνευστος και αδιαφορος δισκος τους συνολικα, με μεγαλη ευκολια, και δεν ειμαι και φαν της blaze περιοδου ωστε να υπερασπιζομαι το virtual 
Λοιπόν, με μια δυο ακροάσεις ακόμη του No Prayer:
Tailgunner: ένα safe κομμάτι, το οποίο όμως έχει πολύ κολλητικές μελωδίες, το μαθαίνεις απ’ έξω με μια ακρόαση. Πολύ καλό, ίσως δεν κολλάνε όλα τα parts μεταξύ τους κι έχει κάποιες μεταβάσεις που καταλαβαίνεις ότι έχει παίξει συγκόλληση, αλλά είναι ένα από τα αξιοπρεπή και ωραία κομμάτια του δίσκου. Κερδίζει γιατί είναι σέιφ.
Holy Smoke: προσωπικό αγαπημένο, το πιο κολλητικό κομμάτι του δίσκου, με τον Bruce να νιαουρίζει κατά της οργανωμένης θρησκείας και όχι απλά με γρέζι αλλά και με attitude. Ο τρόπος που καμιά φορά δεν κάθεται ‘‘ακριβώς’’ στο ρυθμό ζωντανεύει το κομμάτι, και ένα βίντεο κλιπ μούρλια. Οι τύποι παίξανε με την τρέλα και κέρδισαν
No Prayer for the Dying: οκ, μάπα στίχοι, ωραία όμως μελωδία lead, και ωραία εκτέλεση από τον Bruce. Μένει κι αυτό εύκολα στη μνήμη, αλλά δεν μπορώ να πω ότι δεν έγινε καλύτερα σε άλλα κομμάτια. Το κρατάμε, δεν το πετάμε, αλλά το βάζουμε σε λίιιιγο πιο ψηλό ράφι.
Public Enema Number One: άλλο ένα τυπικό Maiden τραγούδι, με όλα τα χαρακτηριστικά τους στοιχεία. Αν ήταν στα πιο πρόσφατα άλμπουμ θα ήταν χάιλαιτ, αλλά σε ένα άλμπουμ γεμάτο με τραγούδια σφηνάκια χάνει λίγο, λίγο μόνο. Αδιάφορο μάλλον.
Fates Warning: από τα πιο ποιοτικά - για μένανε - τραγούδια, σφιχτοδεμένο, με ωραίο σόλο, ωραίες ιδέες.
Assassin: ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ του δίσκου για μένα, ή τουλάχιστον στα τοπ 3 (μετά το Holy Smoke και το Mother Russia). Δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τα προηγούμενα άλμπουμ, και αν μου λέγανε ότι γράφτηκε την εποχή του Seventh Son ή του Piece of Mind θα το πίστευα. Έπος και 10/10 και άντε.
Run Silent Run Deep / Hooks in You : χωρίς να μπορώ να πω ότι είναι κακά ή μέτρια, δεν μου μένουν πολύ στο μυαλό. Περνάω καλά όσο παίζουν, αλλά μάλλον δεν θα γυρίσω στο άλμπουμ για αυτά τα δύο.
Bring your daughter… : ωραία, να το πούμε ρε παιδιά, το κομμάτι έχει πλάκα. Αλλά δεν είναι καλό. Είναι ένα λογοπαίγνιο στον τίτλο και στίχοι αμφίβολου νοήματος. Συμπαθητικό, αλλά μέχρις εκεί. Εξαντλείται πολύ γρήγορα και κακογερνάει. B-Side.
Mother Russia: είχα ξεχάσει πόσο ωραίο και σύνθετο τραγούδι είναι τούτο εδώ, κι ευχαριστώ που μου το θυμίσατε. Κλείνει το δίσκο πολύ ποιοτικά.
Ένας δίσκος άνισος, χωρίς ατμόσφαιρα, χωρίς στόχο και χωρίς ιδιαίτερη ταυτότητα, από το χιούμορ στη σοβαρότητα και πάλι πίσω. Μετά από το εξαντλητικό πρώτο 7άρι δίσκων, το βρίσκω απαραίτητο να κάνουν έναν τέτοιο δίσκο, αυθόρμητο, χωρίς πολλή σκέψη, και πολύ διαφορετικό σε ύφος από αυτό που έδειχναν οι πειραματισμοί των προηγούμενων. Έχει καλά κομμάτια; Ναι, φυσικά, τουλάχιστον 3 για μένα, αλλά τα υπόλοιπα κινούνται στην τυπικότητα. Νιώθω σαν να κατάλαβαν ότι δεν τους βγαίνει η ποιότητα και προσπάθησαν τουλάχιστον να μην χάσουν τη μπάλα. Δεν πειράζει. Δύο χρόνια αργότερα, έτσι κι αλλιώς, κέρασαν πάλι τον κόσμο εγκεφαλικά.
5 Likes
Tailgunner : Safe
Holy Smoke : Fun
No Prayer : Λυρικό, έπος ! Σολάρα κτλ κτλ.
PE no1 : (κλείσμα?) λογοπαίγνιο αμφιβόλου εξυπνάδας, και λίγο χαζοχαρούμενη μελωδία, αλλά περνάει τη βάση.
Fates Warning : Βαρετό.
Assasin : Βαρετό, απλοϊκό ρεφρέν. το πρώτο πολύ κακό κομμάτι που έχεις ακούσει.
RSRD : Χαζοί στίχοι με ωραία μελωδία στο ρεφρέν, σε ενα ψιλοαδιάφορο σε χτίσιμο κομμάτι.
Hooks In You : Κακιά hair metal παρωδιο-προσπάθια ? What Were they Thinking ?
Bring Your … : Χαζομαρούλα, αλλα καρα-κάτσι. Κάτσει καλά!
Mother Russia : Prog και μαζεύει τα μπόσικα, αλλά θα το θελα πιο μέσα στο δίσκο. Ίσως θα έπρεπε να είναι το ομώνυμο στο τέλος.
