Αν βάλουμε μέσα και BNW και ίσως και AMOLAD νομίζω συμφωνώ πως αυτοί είναι οι καλύτεροι 10-11 Maiden δίσκοι, ή οι δίσκοι που παράγεται περισσοτερο αυτό το μοναδικό αηρομεηντε συναίσθημα, αυτό εννοείται νομίζω με τους σταυρούς.
Σε ποιους δίσκους IMO υπάρχει αυτό το συναίσθημα εν αφθονία
3 Likes
στο κιλλερς πχ νομίζουμε οτι ακουμε νιου κιντς ον δε μπλόκ.
Ωραίος δίσκος το killers, αλλά σε σχέση με το προηγούμενο ή το επόμενο του είναι πολύ κατώτερο!
Για εμένα ο καλύτερος di Anno δίσκος είναι με διαφορά ο πρώτος.
Τάιμ Τράβελινγκ Ουάν Νταϊρέξιον
Νομιζω πως αυτο το συναισθημα ειναι κατι εντελως υποκειμενικο.
Τιμιος ομως που εβαλες μεσα το X-Factor, πολλοι μεηντεναδες θα διαφωνησουν.
Εγω πιο πολυ το μεταφραζω σε “ποιοι δισκοι μεηντεν μου αρεσουν πιο πολυ” παντως 
Και φυσικα δεν υπαρχει συμπαν στο οποιο θα βαλω το Σεντζουτσου πανω απο BNW + AMOLAD
4 Likes
Είναι λιγο νωρίς για να μπει το senjutsu σε λίστα προτιμήσης. Σε κάθε περίπτωση για μένα χτυπάει σίγουρα 10αδα (από τα 17) και σε κάθε περίπτωση δεν νομίζω να μπει 5αδα. Κάπου στη μέση το κοβω, γαμαει και δέρνει δηλαδή, για Maiden μιλάμε όχι καμιά τυχαία μπάντα!
2 Likes
Βασικά αν μεταφέρεις τον ένα σταυρό από το “Fear of the Dark” στο “Killers”, έχεις την ακριβή λίστα, δηλαδή τα 7 πρώτα, το “X-Factor” και το “Senjutsu”. 
Για μένα και μετά από πολλές ακροάσεις, το “Senjutsu” είναι το καλύτερο από όλα τα reunion albums (οριακά από το “Brave New World”, με μεγάλη διαφορά από όλα τα υπόλοιπα) και το δεύτερο καλύτερο post-1988 μετά το “X-Factor”.
Edit: αφού όμως η λίστα αναφέρεται στο “μοναδικό συναίσθημα” κι όχι στο ποια θεωρούμε καλύτερα albums, τότε κι εγώ θα άφηνα μέσα το “Fear of the Dark” γιατί παρόλο που είναι άνισο, περιέχει το “Afraid to shoot strangers”.
4 Likes
Προσπαθώ να μην προδοσω το a matter αλλά κ εγώ νομίζω ότι το senjustu είναι το καλύτερο της εποχής reunion.
Καρδούλα για x factor κ ηλεκτρική καρέκλα σε όσους κράζουν το εξώφυλλο.
4 Likes
X Factor > No Prayer For The Dying, Fear Of The Dark.
@SvenN, θα αλλαζα τoν † στο Fear Of The Dark και θα τον εβαζα στο Brave New World, σαν μονη αλλαγη.
1 Like
Πες τα χρυσόστομε!
2 Likes
Το FotD είναι βύσμα. Είναι όχι μόνο η πρώτη μου νέα κυκλοφορία Maiden (που έπαιζε εναλλάξ με κάθε ένα από τα 7 πρώτα για κανα χρόνο σχεδόν καθημερινά σε 90αρες) αλλά και περιέχει το ομώνυμο καθώς και το Afraid.
Το Senjutsu η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ φρέσκο για να αποτιμηθεί πλήρως. Πλην όμως, είναι το μόνο από την εποχή του X-Factor που με έχει αναγκάσει να το ακούω με τέτοια προσήλωση και σχεδόν ηδονική εμμονή. Και αυτό με τα αρχιδια του έτσι; Με αυτό που προσφέρει και όχι με αυτό που θα έπρεπε λόγω Maiden και μόνο. Μεγάλη υπόθεση να συμβαίνει κάτι τέτοιο στα 43 μου…
3 Likes
BEST LIVE ALBUM EVER! BEST COVER EVER! UP THE IRONS!
(ναι, με κεφαλαία και bold!)
5 Likes
Οτιδήποτε έκαναν οι Μaiden στα eighties αποκτούσε εμβληματικό status και έθετε νέα όρια στο μεταλλικό ιδίωμα.
Το LIve After Death δεν αποτέλεσε εξαίρεση και για τον λόγο ότι, ενώ σηματοδότησε το κλείσιμο ενός κύκλου (εκείνη την εποχή η κυκλοφορία ενός live δίσκου είχε αυτή τη σημειολογία), δεν είχε επακόλουθο την πτώση της ποιότητας αμέσως μετά, όπως συνέβη σε πλείστες όσες περιπτώσεις, ειδικά στα seventies, σε βαθμό που να θεωρείται άτυπος κανόνας!
Πόσο τέλειο εξώφυλλο όμως! Up the Irons, ξανά!
8 Likes
το εξωφυλλο ισως ειναι το καλυτερο τους…
Τον θεωρω απο τους καλυτερους live δισκους που εχουν βγει,αλλα σιγουρα οχι τον καλυτερο.
Για μενα τον τιτλο αυτον τον εχει το Made in Japan των Deep Purple…
2 Likes
6 το πρωί στο λεωφορείο πάλι κ μ γεννήθηκε μια ανάγκη να γράψω κάτι για το x factor υπο τους ήχους του βεβαίως.
Καταρχήν 2 μπούρδες που λέγονται εδώ κ εκεί.
"Αν τραγουδούσε ο Bruce το άλμπουμ θα ήταν καλύτερο ".
Μπούρδες. Αυτο το άλμπουμ μ αυτόν τον ήχο μ αυτήν την διάθεση θέλει την βρετανική pubισια φωνή του Blaze. Με τον Bruce θα ήταν λες κ ένας πλούσιος πήγε σε ψυχοθεραπευτη γιατι έχει πρόβλημα τι να τα κάνει τόσα φράγκα.
“Ναι αλλα ειδες τι καλύτερο τραγούδι είναι το sign of the cross όταν το λέει ο Bruce;”
Μπούρδες. Κ τον Roy khan να βάλεις να το πει θα το ερμηνεύσει τέλεια αλλά δεν θα είναι blaze. Βλεπε μπούρδα νο.1.
Στο θέμα μου.
Έχετε παρατηρήσει κ εσείς ότι από και το fortunes of War μέχρι κ το edge of darkness υπάρχει μια ιστορία. Η ιστορία ενός πρώην στρατιώτη με PTSD ή αλλιώς δεν την παλεύει στην ζωή του μετά από ότι έχει περάσει ή μόνο εγω είμαι ο καμμενος;
fortunes of war: I’m scared for life but it’s not my flesh that’s wounded σκέφτεται ο ήρωας ενω ή γύρω του, του λένε να μην αγχώνεται με τον καιρό θα του περάσει.
Look for the truth: η τεράστια προσπάθεια που κάνει κάνει ήρωας να το ξεπεράσει όλο αυτό που περνάει.
It’s my final stand
I make a fist out of each hand
To shadows of the past
Take a breath and I scream attack
The aftermath: μπα τίποτα δεν λειτουργεί. Η ματαιοτητα του πολέμου η ματαιοτητα σε ότι έχει κάνει ο ήρωας οι στρατιώτες που χάθηκαν άδικα
After the war no one has won
I’m just a soldier
( εδώ υπάρχει το 3ο καλύτερο σολο των maiden μετά το number of και το rime. But that’s just my opinion )
Judgement of heaven: ο τίτλος τα λέει όλα.
Blood on the world’s hands: δεν υπάρχει νόημα σε τίποτα όλοι θα πεθάνουμε τα έχουμε κάνει σκατα δεν υπάρχει σωτηρία ότι κάνουμε τζάμπα το κάνουμε γιατί να συνεχίσουνε να προσπαθούμε; …σκέφτεται ο ήρωας
(thanx Steve for the memories ε;)
Πως θα τελειώσει όμως η ιστορία; μ ένα φλασμπακ στην προσωπική ιστορία του ήρωα πρώην στρατιώτη ή captain.
Edge of darkness: ο συνταγματαρχης που έχει τρελαθεί στο πεδίο μάχης καίει χωριά σκοτώνει παιδιά βιάζει γυναίκες. Η αποστολή που αναλαμβάνει ο captain μας να τον βρει κ να τον σκοτώσει. Η επιτυχημένη έκβαση της αποστολής με τον θάνατο του συνταγματαρχη. Πότε μην εύχεσαι κάτι γιατί θα σου συμβεί “What I wanted was a mission
And for my sins they gave me one”. Υπάρχει κάποιος που στο γρήγορο σημείο του τραγουδιού δεν βάζει το πόδι του πάνω σε οτιδήποτε κ φορτώνεται με το μπάσο του Αρχηγου;
Where sat the warrior the poet
Now lie the fragments of a man
Τέλος.
Ελπίζω να μ σας έκαψα κ εσάς. Τις καλημερες μου από την βροχερή καταχνιασμενη πρωινη σαλονικα.
Up the irons γτχμ.
18 Likes
Το είχα γράψει κ στο παρελθόν. Πάντα πίστευα ότι o Blaze είναι το κατάλληλος άνθρωπος για το X factor. Η φωνή του ταιριάζει απίστευτα με το πεσιμιστικο κ σκοτεινό ύφος του δίσκου. Live όμως όχι. Ούτε στα δικά του τραγούδια δεν μου αρέσει. Για το blood on the words hands έχω να πω ότι πέρα του ότι είναι πολύ ωραίο κομμάτι νομίζω ότι οι στίχοι έχουν ένα οικολογικό υπόβαθρο οπότε δεν νομίζω ότι κολλάει με τους τους υπόλοιπους στίχους των τραγουδιών που αναφέρεις
6 Likes
Αν δεν ταιριάζει ένα τραγούδι με μια ιστορία, ταίριαξε την ιστορία στο τραγούδι ή τ ανάποδο ξερωγω 
Επίσης παρατήρησα ότι τα προηγούμενα τραγούδια των maiden που αναφέρονται σε πολέμους/μάχες-aces high trooper tailgunner- βγάζουν μια στρατοκαυλιαση να το πω μια επικοτητα στην μάχη καταρριψεις σπαθιά άλογα ενω εδώ- κ ίσως από εδώ κ περα- υπάρχουν πιο πολλές αναφορές στην ματαιοτητα του πολέμου κ στο τι περνάει ο απλός στρατιώτης-longest day, Paschendale- κ στιχουργικά κ ηχητικά ας το πούμε.
Βγήκε κ ένας ωραίος ήλιος κ εγώ γράφω για maiden.
5 Likes
Στείλε μου που μένεις να σου στείλω ένα καφάσι μπύρες κερασμένο! My thoughts exactly!
Ε, τώρα το χεσες. Τέλος πάντων, ισχύει η προσφορά για το καφάσι 
Για όλο το υπόλοιπο post με την ανάλυση των κομματιών respect, και 2η καρδούλα από εμένα.
Γενικά το XF είναι αυτό που είναι γιατί είναι έτσι όπως είναι. Με τον Blaze να μουρμουράει στις εισαγωγές (όχι, δηλαδή τώρα φανταστείτε Bruce να τραγουδάει τους πρώτους στίχους του Darkness…“I’ve looked into the heart of Darkness…”), με αυτές τις ρυθμικές κιθάρες που έχει, με αυτήν την παραγωγή. Στην ολότητα του, αυτή η περιρρέουσα σκοτεινή ατμόσφαιρα που περικλείει το άλμπουμ συν τους γαμάτους αντιπολεμικούς στίχους το φέρνει για μένα στις πρώτες θέσεις μαζί με BNW και AMOLAD για τα καλύτερα after '88 άλμπουμς.
Για το Virtual, η συζήτηση περί Bruce αντί για Blaze, θεωρώ ότι ίσως… ίσως και να έχει μία βάση. Different album, different concept, άλλη ατμόσφαιρα.
1 Like