Πολύ αδύναμο σε συγριση με το τι ειχε προηγηθεί και τι ακολούθησε
Σίγουρα καλύτερο από Dance Of Death και The Book Of Souls
4 Likes
ενα σολο εδω, μια γεφυρα εκει, ενα ρεφρεν παραπερα, δεν εσωσαν την κατασταση.
αναμασηματα (no more lies στο avalon πχ) και τυπικοτατες πατεντες σε τεχνικο επιπεδο, οδηγησαν τελικα σε ενα οχι κακο,μα ακομα χειροτερα, βαρετο δισκο, τουλαχιστον για μενα.
με book of souls (ανωτερο,αλλα οχι κατι το ιδιαιτερο),τα μοναδικα βαρετα τους για μενα.
επος το senjutsu.
1 Like
Γεγονός
Where the Wild Wind Blows και Talisman εμένα μου αρέσουν πολύ πάντως
Γενικά όμως δε θυμάμαι πολλά από αυτό το άλμπουμ, είναι κι αυτή μια ένδειξη
5 Likes
Πάτος είναι το FF
Κάτι που με βάση τη συνολική ποιότητα των reunion Maiden albums το λες και τρόπον τινά επίτευγμα
3 Likes
πιστευω πως επαιξε ρολο το , ισως καπως αναπαντεχο ,“σπρωξιμο” απο την προηγουμενη περιοδεια.
κρατησε δυο χρονιες, μεγαλωσε ακομη περισσοτερο το στατους της μπαντας και μαλλον επρεπε να βγει δισκος με το στανιο πανω στη δοξα του flight6.
εξου και το νο1 σε πολλες χωρες.
πηγαν μπαχαμες και καλα να βρουν τον “αερα” των 80ς και το ζορισαν πολυ το πραγμα.
ακομη και στους στιχους φαινεται αυτο.
mother of mercy ειδικα, ειναι σαν να διαβαζεις κατι απο το matter of life.
δεν ειναι (μαλλον) τυχαιο οτι ειναι ο μοναδικος δισκος του οποίου δεν παιχτηκε τραγουδι μετα το περας της περιοδειας προώθησης.
οκ,και book of souls, αλλα δεν μετρανε τα κοβιντ χρονια.
μεχρι και ο χαρις παραδεχτηκε οτι δεν αξιζαν το γκραμυ για el dorado.
Kάποια από τα άλμπουμ που αναφέρθηκαν κάνουν το No prayer να φαίνεται δισκάρα μπροστά τους
3 Likes
Talisman εξαιρετική η εισαγωγή μέχρι που κατάλαβα ότι είναι κόπια του The Legacy. Επίσης όμως αδικημένη κομματαρα το Coming Home με στιχαρες από Dickinson
1 Like
να σου πω την αληθεια, ειδικα οι στιχοι…
γνωμη μου βεβαια,αλλα τι να τους κανω τους καλογραμμενους,οταν μας μιλα για … το αεροπλανο του;
δεν με αγγιζει σορυ.
βεβαια ειναι ποίηση μπροστα σε κατι γελοια lord of light , αλλα και παλι…
γνωμη μου βεβαια ετσι;
η εισαγωγη talisman μου φαινεται εντελως ακυρη σχετικα με το υπολοιπο κομματι.
εν τω μεταξυ , ειναι η ιδια φαση με time machine book of souls legacy.
ιδια κλιμακα janick gers.
προτιμω ολα τα υπολοιπα.
Ή μιλώντας για το αεροπλάνο, μιλάει για κάτι άλλο
μου αρεσει ο τροπος που το βλεπεις.
μπορει να εχει γουστο ετσι!
Στα συνηθισμένα πολύ χαμηλά επίπεδα της reunion εποχής το FF, με τραγούδια που πλατιάζουν, δεν έχουν hooks, τους λείπουν οι μεγαλειώδεις στιγμές, και δεν έχουν καν καλό ήχο να πεις τουλάχιστον θα το βάλεις δυνατά να πωρωθεις λίγο. Για μένα ίσως το χειρότερο της reunion εποχής, με μόνη πιθανή ένσταση το Book Of Souls.
Μακράν το χειροτερο post reunion album. Δεν με ψηνει να ακουσω καποιο κομματι περαν απο το coming home. Εχει αξιολογες ιδεες αλλα οχι τοσο συνεκτικα δεμενες και ακραια μεγαλες διάρκειες.
Δηλαδη ρε παιδια το mother russia που είναι ενα επος πως ειναι 5μιση λεπτα;
Πλακα πλακα το No Prayer αν το δεις ψυχραιμα εχει 2 κομματαρες και αλλα 3-4 πολυ καλα.
1 Like
Έκατσα και το άκουσα ολόκληρο μετά από αρκετά χρόνια με αφορμή την αποπανω συζήτηση, οπότε ας γράψω κι εγώ την αποψαρα μου:
Satellite 15: Κομματαρα, με την διαστημική εισαγωγή και την εξίσου εντυπωσιακη συνέχεια. Πάσχει λίγο στο ρεφρέν μόνο. Το είδαν αποδωσει εξαιρετικά στο live του '11
El Dorado: θυμάμαι να τρώει κράξιμο τότε που βγήκε ο δίσκος, ποτέ δεν κατάλαβα γιατί. Ωραίες (έως και γαμάτες σε σημεία) φωνητικές γραμμές, δυνατή μπασογραμμη οριζόντων και ωραίο ρεφρέν.
Mother of mercy: με κουράζει λίγο, χωρίς να είναι κακό. Στο ίδιο στυλ έχουν γράψει δεκάδες καλύτερα κομμάτια επίσης. Κάπου εκεί προς το τέλος που ανεβαίνει η ένταση γίνεται λίγο καλύτερο.
Coming home: Κομματαρα, ωραία leads και φοβερός Bruce. Επίσης είναι και κομμάτι που μου φέρνει στο νου την προσωπική δισκογραφία του αρκετά. Και αυτό ήταν πολύ δυνατό στο live του Sonisphere. Btw το FF είναι για εμένα ο τελευταίος δίσκος που ο Dickinson είναι ακόμα στα - έστω και ύστερα- prime του.
Alchemist: λίγο generic, όχι κακό, αλλά και τίποτα σπουδαίο.
Isle of Avalon: έχει κάποιες ωραίες ιδέες, αλλά δεν δικαιολογούν σε καμία περίπτωση την 9λεπτη διάρκεια του.
Starblind: Και αυτό έχει κάποιες συμπαθητικές ιδέες, αλλά στο σύνολο παραλίγο να κοιμηθώ απάνω μου.
Talisman: τώρα αρχίζουν τα καλύτερα. Εισαγωγή που έχει ξανακουστει και θα ξανακουστει σε παραλλαγές της, λειτουργεί όμως εξαιρετικά και για 9 περίπου λεπτά θαλασσοδερνομαστε σε μια κλασική maiden ναυτική ιστορία. Τεράστιος Bruce, γαμάτες κιθάρες και ο αρχηγός τιτάνας. Το δεύτερο καλύτερο κομμάτι του δίσκου.
The man who would be king: Ωραίο proggy μελωδικό κομμάτι, δεν εντυπωσιάζει αλλά ούτε και κουράζει. Ωραίο το κλείσιμο του.
When the wild wind blows: ΤΙ ΕΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΓΑΜΩΤΗΜΠΑΝΑΓΙΑ. Πάντα με συγκινεί αυτό το κομμάτι, τι μελωδίες, ερμηνείες, storytelling. Φανταστικό.
Verdict: δίσκος με αρκετές καλές στιγμές και μια τεράστια, αλλά και μια μεγάλη κοιλιά 20+ λεπτών στη μέση. Με εξαίρεση τη σημερινή ακρόαση, όσες φορές έχω βάλει να τον ακούσω μετά τον πρώτο χρόνο που βγήκε ακουγα πάντα επιλεκτικά τα tracks που μου αρέσουν ή που μου είχαν λείψει περισσότερο. Αυτό, αλλά και το ότι οι μεγάλες κορυφές του δεν είναι πολλές, τον κατατάσσει αρκετά χαμηλά στη δισκογραφία τους. Στη μάχη την ουραγών, κερδίζει εύκολα το VXI, παίρνει ένα Χ με το book of souls και χάνει από όλα τα υπόλοιπα. Για να είναι έτσι βέβαια o 15ος καλύτερος δίσκος από τους 17 που έχει βγάλει μια μπάντα, καταλαβαίνουμε και για τι μέγεθος μπάντας μιλάμε, για να πω και το κλισέ μου.
11 Likes
Το μόνο που με χαλάει είναι ο μπουκωμενος ήχος κ το χαζό εξώφυλλο.
2 Likes
Starblind κατεβαίνει με αξιώσεις στην αρένα με τα δέκα καλύτερα post reunion τραγούδια τους IMHO
4 Likes
Γιατί όλοι κράζετε Book of Souls?
8 Likes
Προσωπικά συμπαθητικο το θεωρώ κι αυτό, δεν το κράζω (πάρα πολύ μέτριο για maiden βέβαια) , έχει 2 κορυφαία κομμάτια (eternity, empire) και 3 πολύ αξιόλογα (red, book, tears) . Και κάποια άλλα, όπως το great unknown που επίσης ακούγονται ευχάριστα. Αλλά μέσα στα 90 λεπτά της διάρκειας του με κουράζει.
2 Likes
Εγώ προσωπικά γιατί το άκουσα 10-15 φορές βαριά και από τότε δεν μου έχει δημιουργηθεί η επιθυμία να ακούσω ούτε ένα τραγούδι από εκεί μέσα. Έχει 5-6 από τα καλύτερα ριφφακια των Μεηντεν στην reunion εποχή, αλλά είναι διάσπαρτα σε έναν αχταρμα από τραγούδια που θα μπορούσαν να είναι κυριολεκτικά τα μισά σε διάρκεια. Πιστεύω πως αν οι Μεηντεν έβγαζαν στην reunion εποχή έναν δίσκο με δέκα τραγούδια από 4 έως 7 λεπτά το καθένα , θα μπορούσε να είναι από τα καλύτερα τους. Οι ιδέες υπάρχουν, απλά είναι ένα κουβάρι για μένα. Μάλλον πολύ αργά πλέον, ακόμα και στο Senjutsu που συγκράτησαν τους εαυτούς τους κάπως , και πάλι πλατιασαν πολύ σε αρκετά τραγούδια.
4 Likes