ε, κι εγώ 3 κομμάτια να γουστάρω να ακούσω πλέον από BoS
Το Senjutsu μόνο ακούω ακόμα με το ίδιο πάθος
2 Likes
Τεράστιος δίσκος με μόνο ένα καλό τραγούδι (If Eternity Should Fail) και αυτό είναι παρμένο από concept album του Bruce που δεν έχει βγει ακόμη. Τα υπόλοιπα κομμάτια είναι τα ίδια και τα ίδια Reunion Maiden: ανακυκλωμένες μελωδίες, παιδικά riff, χώνουμε και κανά γηπεδικό ωωω, καθόλου guitar harmonies, αργή εισαγωγή με μπάσιμο μετά και αργό τελείωμα ξανά, βαρετά improvised solo που δεν προσθέτουν τίποτα. Τα μεγάλα κόμμάτια (τα περισσότερα δηλαδή) έχουν πολλές αλλαγές που δεν ταιριάζουν μεταξύ τους, σαν να πέταξε το κάθε μέλος ιδέες σε ένα μπλέντερ αντί να κάτσουν να τα δουλέψουν μαζί πριν πάνε στο studio. Η παραγωγή είναι άθλια, σα να μην υπάρχει, μέχρι και λάθη υπάρχουν μέσα. Θα μπορούσε να είναι demo και να είπαν καλό είναι, release it. Από μένα είναι όχι. Επίσης εξώφυλλο είναι αυτό ή φωτογραφία ταυτότητας του Eddie;
Όλα τα reunion album λίγο ή περισσότερο στο editing. Αν ήταν το boοk of souls δεκαπέντε λεπτά πιο μαζεμένο είτε κόβοντας κάποιο τραγούδι είτε μειώνοντας τη διάρκεια κάποιων ο δίσκος θα ήταν πιο συμπαγής γιατί έχει καλές ιδέες.
Πάνω κάτω το ίδιο ισχύει σε όλα.
Ειδικά το Senjuysu μου φαίνεται τον τράβηξαν από τα αυτιά για να το βγάλουν κι αυτό διπλό.
Κάπου ώπα.
Ειδικά με τις εισαγωγές στα τραγούδια το ξεφτυλιζουν πια.
2 Likes
Εχεις σε πολλα δικιο ομως το If Eternity, Book of souls και Speed of light μας φτιάχνουν μια ωραια τριαδα τραγουδιών. Και το red and black εχει καλα στοιχεια αλλα.κουραζει η διάρκεια.
Ουτε εμενα με ψηνει να το ξανα ακουσω και ειδικά το τελευταίο κομματι που το θεωρω snoozefest.
Ωε συνολο ειναι καλύτερο απο το FF θεωρω.
Σε αλλα νεα μου λειπουν πιο αμεσα τραγουδια (πχ Stratego, Days of future past ή … Futureal) απο την post reunion περιοδο. Μας φαγανε οι διάρκειες και τα intro/outro.
Ακόμη δεν έχετε συνηθίσει τα intro και outro στους Maiden? Η ίδια η μπάντα (βασικά ο Shirley) είπε " μας αρέσουν τα αργά intro/outro και βγάζουμε έτσι 10 τραγούδια. Στα @@ μας αν σας αρέσει ή όχι ΕΜΑΣ μας αρέσει" Επίσης δεν ξέρω τι είναι παιδικό ριφ ξέρω όμως ότι συνεχίζουν να γράφουν μεγάλες μελωδίες σε κάθε δίσκο. Στήριζαν κ στηρίζουν ένα τραγούδι στις μελωδίες, είτε έχει διπλές αρμονίες στις κιθάρες είτε όχι ( το senjutsu δεν έχει διπλές καθαριστικές αρμονίες πχ) κ στις αλλαγές του ρυθμού. Σαφώς κ έγραψαν μεγάλα ριφ ( trooper,aces high, phantom κτλ οκ)Αυτό που με χαλάει είναι το κόλλημα του Harris ο κάθε δίσκος να έχει μια live αύρα. Μεγάλε ναι μαζί σου αλλά ο δίσκος θέλει δυναμικές κ σωστή μίξη αρχικά. Άσε την live αύρα για τα live. Το book όταν το άκουσα πχ είπα ότι μάλλον μπέρδεψαν τους σκληρούς δίσκους κ μας δώσανε το demo. Οκ έχουν καθαρό ήχο αλλά πολύ τζουφιος ρε παιδί μου. Μόνο το Brave και το Matter…έχουν ,για τα αυτιά μου πολύ πολύ καλή παραγωγή. Κ το senjutsu καλό ηχητικά αλλά μηδέν δυναμικές.
5 Likes
Ναι ο ηχος χωρις να ειναι κακος είναι καπως συμπιεσμενος και οχι διαυγης. Δεν εχει ογκο. Αδικουνται δηλαδη οι συνθεσεις ξεκαθαρα.
Δεν ξερω αν παιζει ρολο το μπασο που ειναι παντα ψηλα στη μιξη σε συνδυασμό με τις τρεις κιθαρες που πρεπει να ακουστουν ολες.
1 Like
Καλά αυτό το θέμα με το μπάσο που είναι πολύ ψηλά στη μίξη το είχαν πάντα οι Maiden. Απλά στα κλασικά δεν μας νοιάζει, για ευνόητους λόγους.
Τώρα αυτό το πράγμα που απ’ όταν έγιναν τρεις οι κιθάρες ο ήχος τους έγινε λιγότερο περιπετειώδης σε σχέση με όταν είχαν δύο (!) δεν ξέρω πώς το κατάφεραν.
Άλλες μπάντες, αν είχαν την πολυτέλεια να έχουν τρεις κιθαρίστες, θα κάνανε παπάδες, όχι δισολίες: τρισολίες, κόλπα, δισολίες με ρυθμικές από κάτω ή ξεχωριστή μελωδία σε αντίστιξη με τη δισολία κ.ο.κ. Οι Maiden από την άλλη, όπως έλεγα μια φορά στον @hopeto, είναι σαν να βαρέσανε τιλτ. “Ρε μαλάκα, τι να σου πω, όταν είχαμε δύο κιθάρες ήξερα τι μελωδίες να γράφω, τώρα που έχουμε τρεις κιθάρες έχω μπερδευτεί γάμα τα. Ας γράφουμε μονοφωνικές μελωδίες, δεν πειράζει”.
4 Likes
Μα στα κλασικα η παραγωγη, δεδομενης της εποχης, ηταν πολυ καλη!
Είναι πραγματικά ακατανοητο οταν εχεις τοση παραγωγή συνθετική να μην προσεχεις την παραγωγή (τελευταιο Judas Priest και Metallica εδω και 30 χρόνια εχουν φοβερες παραγωγες).
Εεεε όχι δεν ισχύει αυτό για τους Metallica και απορώ πώς το γράφεις, οι παραγωγές που είχαν στο Death Magnetic και (κυρίως) στο St. Anger είναι ο ορισμός του αμφιλεγόμενου ήχου. Ακόμα και για τους Priest υπήρχαν πολλές γκρίνιες σχετικά με την παραγωγή π.χ. του Redeemer of Souls, ενώ και στα δύο άλμπουμ με τον Owens ο ήχος δεν τρέλανε ακριβώς τον κόσμο (καλά εκεί δεν βοηθούσε και το επίπεδο των συνθέσεων).
Για τα κλασικά Maiden εννοούσα ότι η έντονη παρουσία του μπάσου είναι ένα στοιχείο που έχει ενσωματωθεί αρμονικά στον ήχο της μπάντας. Όχι, προφανώς, ότι δεν είναι καλές - τι καλές, θεϊκές - οι παραγωγές τους. Για τον Birch-αρο ρε; Να πέσει φωτιά και να με κάψει!
2 Likes
Αμφιλεγομενη ειναι η παραγωγη στο AJFA. Στο DM και το St.Anger δεν ειναι αμφιλεγομενη.
7 Likes
Ακόμα περισσότερο λοιπόν!
Τεράστια αλήθεια, με ολοφάνερη εξαίρεση το AMOLAD, το οποίο για ευνόητους λόγους είναι το αγαπημένο μου reunion άλμπουμ. Αυτά που γίνονται στο Legacy δεν τα είχαν ξανακάνει ποτέ πριν οι Μεηντεν, και δυστυχώς ούτε έκτοτε.
5 Likes
Ισχύει, η ποιότητα ήχου στο St Anger είναι αντικειμενικά δυσθεώρητα εξαιρετική και πεντακάθαρη στο τεχνικό κομμάτι, το αν πονάνε τα ευαίσθητα αυτιά σου είναι υποκειμενική παράμετρος.
Λογική απάντηση, το μόνο επιχείρημα που υπάρχει σε αυτές τις περιπτώσεις 
Ναι προφανως δεν εννοω το St.Anger (νομιζω αυτονόητο). Black album/load/reload για μενα πολυ καλες παραγωγες DM καλη και HWTSD/72S κορυφαίες.
Για τους Priest διευκρινισα οτι μιλω για τo Firepower (παντα τους αδικουσαν οι παραγωγές και αυτούς χωρις να με.χαλανε οι παραγωγές των AOR/Nostradamus).
AMOLAD ειναι ενα επος απο την αρχη μεχρι το τελος.
Πως γινεται να ακουω το Alexander the.great (1986) και να μου αρεσει παραπανω η παραγωγή απο το 2023;
2 Likes
Μόνο στο αλφάβητο είναι κοντά το M και το K
Ακριβως.
Μιας και, όπως είναι προφανές, γύρισε η @evanthia από τις διακοπές της, ας πω κι εγώ δυο κουβέντες για το A Matter of Life and Death που συμπληρώνει σήμερα τα 17 έτη από την κυκλοφορία του!
Σκοτεινό στο artwork όπως και στο ύφος και την γενικότερη διάθεση που το διαπνέει, το εν λόγω AMOLAD κατάφερε να κερδίσει την εκτίμηση των ακροατών και να θεωρείται πια από τα καλύτερα Maiden-ικά LPs, κι ας μην… άναψαν καπνογόνα για χάρη του!
Περισσότερα σε δυο εβδομάδες!
11 Likes