Τώρα που στο παιχνίδι φτάσαμε σε χρόνιες που έζησα μουσικά στην εφηβεία μου , αρχίζω να έχω τις ίδιες ανησυχίες
Πέρασαν γτχτς
2 Likes
Σημαντικό άλμπουμ για την μπάντα, όχι τόσο λόγω συνθετικής ποιότητας, αλλά του τουρ που ακολούθησε το οποίο ήταν το πρώτο που είχε τόσο έντονα το θεατρικό στοιχείο.Οι Maiden έβαζαν πάντα theatrics στις περιοδείες τους από το Powerslave και μετά, αλλά στην death on the road το πήγαν σε άλλο λέβελ, διαχωρίζοντας τον εαυτό τους από τις υπόλοιπες μπάντες, αλλά και κακά τα ψέματα, τραβώντας τα βλέμματα αλλού από τις μικρότερες ταχύτητες και την αναπόφευκτη φθορά λόγω ηλικίας.Το dvd που ακολούθησε από το Dortmund, είναι πραγματικά σπουδαίο.
Τώρα για τον δίσκο δεν έχω και την καλύτερη άποψη, μιλάμε για μπόλικα fillers μέσα, και το ομώνυμο τραγούδι και το No more Lies, ανακυκλώνουν ιδέες που έχουμε ακούσει δέκα φορές, και σε καλύτερο επίπεδο, παλιότερα.Το εξώφυλλο είναι άθλιο, σίγουρα το χειρότερο τους, τα μάτια πονάνε ακόμα και 20 χρόνια μετά.Στα θετικά η παραγωγή που διορθώνει λάθη στον ήχο του BNW και ακούγεται φρέσκια και δυνατή, ενώ υπάρχουν και μερικά ωραία κομμάτια όπως το Paschendale ή το Montsegur.Έχει γράψει και κομμάτι ο Νίκο πρώτη φορά, το συμπαθητικό New Frontier.Μέχρι εκεί όμως.Χαμηλές πτήσεις εδώ γενικά, ευτυχώς ανέβηκαν στο επόμενο.Από τα reunion albums, το Dance και το Frontier δε τα ακούω ποτέ πλέον.
2 Likes
Στα θετικά η παραγωγή που διορθώνει λάθη στον ήχο του BNW και ακούγεται φρέσκια και δυνατή
αποκλειεται να το εννοεις!
μηπως δεν θυμασαι καλα;
για μενα το χειροτερο μαστερ μακραν!
dance of death και no more lies επη ρε!
οντως ομως , αρκετα filler-ακια, που ομως μου ακουγονται ευχαριστα εδω!
death on the road απο τα καλυτερα live τους για μενα.
3 Likes
Ο χειρότερος ήχος-παραγωγη που είχαν ποτέ οι maiden. Ειδικά τα τύμπανα είναι τραγικά. Επίσης αν έλλειπαν μερικά τραγούδια ο δίσκος θα ήταν πιο solid σίγουρα. Montsegur, Paschendale, Rainmaker, Journeyman και το ομώνυμο έπη. Προσωπική αδυναμία το Ages of…
με μια απο τις καλύτερες δισολίες-μελωδίες του συγκροτήματος.
Αρχικό εξώφυλλο απίστευτο. Αυτό που χρησιμοποίησαν για γέλια και για κλάματα
3 Likes
Απίστευτη δισκάρα, για εμένα (προφανώς) ό,τι καλύτερο έχουν κυκλοφορήσει μετά το 7th Son, με εξαίρεση το Book of Souls.
1 Like
Να βάλω κι εγώ λίγο το λιθαράκι μου στην ψιλή κουβεντούλα περί του album.
Πλην του εντελώς απαράδεκτου εξωφύλλου, αυτό στο οποίο πάσχει είναι η εμμονή στο να παραδώσει η μπάντα πολλή μουσική, γεγονός που ισχύει για όλη την μετά επανένωση περίοδό τους (όπως και για αμέτρητες άλλες μπάντες).
Αλλού αυτό πέρασε σχεδόν απαρατήρητο (BNW και aMoLaD), αλλού είχε πολύ μεγάλο αντίκτυπο (tFF και BoS) και αλλού (το περί ου ο λόγος, καθώς και το Senjutsu) μας στέρησε την ευκαιρία για ένα πραγματικά μεγαλειώδες album στα μέτρα των δύο της πρώτης κατηγορίας.
Ωστόσο, προσωπικά το βρίσκω ένα πραγματικά σπουδαίο album, βασιζόμενος στις κορυφές του, οι οποίες είναι να τις πιεις στο ποτήρι. “Rainmaker” (τι κολληματική κομματάρα), ομώνυμο, “Paschendale” (highlight της τότε περιοδείας), “Face in the Sand” και “Journeyman” (ύμνος, ε;) δεν παίζονται. Από τα υπόλοιπα κάποια στέκονται καλά, κάποια όχι.
Γενικά, less is more, ρε πούστη μου. Γράψτε εκεί 7-8 κομμάτια μόνο, να γουστάρουμε.
Α… και το προσωπικό μου κόλλημα από την περιοδεία είναι το παρακάτω. Το πήρε ο άτιμος το κομμάτι και το πήγε σε άλλο επίπεδο.
11 Likes
Για το Flies θα συμφωνήσω, μακάρι να το ξαναπαίξουν, το πήγε αλλού ο Βρασίδας και έδωσε και ένα δείγμα ακόμα (μετά την εκτελεσάρα του Sign Of The Cross στο Rio) για το τι δίσκος θα ήταν το X Factor με αυτόν στο μικρόφωνο.
Τώρα εμένα η παραγωγή παιδιά μου αρέσει, αντίθετα στο Brave θεωρώ οι κιθάρες δεν έχουν την δυναμική που θα έπρεπε,σίγουρα είναι και γούστα κάποια πράγματα στον ήχο.Πάντως ότι οι μίξεις τους μετά το reunion , πάσχουν, είναι σαφές, με την καλύτερη να είναι ΜΑΚΡΑΝ αυτή του ΑΜΟΛΑΔ.
1 Like
Κατι λιγα ψιλα για το Dance Of Death:
-
Μακραν το χειροτερο εξωφυλλο των Maiden, κανει το Virtual XI να μοιαζει με αριστουργημα
-
Ωραιος δισκος γενικα, το συνολικο προσημο ειναι θετικο και για μενα που δεν ειμαι μεηντενας
-
Παρολα αυτα, ομολογω οτι πολλα απο τα τραγουδια που αναφερθηκαν πιο πανω, δεν τα θυμαμαι καθολου. Αυτα που θυμαμαι χωρις να ακουσω καθολου τον δισκο ειναι τα Wildest Dreams, Rainmaker, No More Lies, Paschedale, Montsegur, Dance Of Death. Τα τρια τελευταια του δισκου ειδικα, βλεπω τους τιτλους και ειμαι σε φαση “πω ρε πστ εχει αρχισει το Αλτσχαημερ ηδη”
-
Συμφωνω σε μεγαλο βαθμο με την ατυπη “καταταξη” του @The_Black_League οσον αφορα τους post-reunion δισκους, αφου κι εμενα το Dance Of Death μου φαινεται οτι πλατιαζει χωρις να μπορει να δικαιολογησει αυτο το πλατος με ποιοτητα, σε αντιθεση με τα Brave New World και A Matter Of Life and Death τα οποια για μενα δεν εχουν ουτε περιττη νοτα (ασχετα αν δεν μου αρεσουν ολα τα τραγουδια παρα πολυ). Αυτο το πλατος και για μενα “χαλασε” τα Final Frontier και Book Of Souls, ενω στερησε απο το Senjutsu την ευκαιρια να ανεβει στο βαθρο μαζι με τα BNW & AMOLAD.
-
Αγαπω τις συνθεσεις του X-Factor και ειμαι απο αυτους που θεωρουν οτι με τον Bruce θα ηταν ενα απο τα καλυτερα τους δισκακια, χωρις να με χαλαει ο Μπλεηζαρος. Εχοντας ακουσει το Sign Of The Cross με τον Bruce σε live, αυτο ενισχυει την αποπανω αποψη μου. Ομως το live που μπηκε πιο πανω απο το Lord Of The Flies (κομματαρα τρελη) δυστυχως ή ευτυχως το προτιμω απο Blaze, οπως ειναι στο στουντιο τουλαχιστον. Δεν μου αρεσει η αποδοση του Bruce παρα πολυ βασικα στο βιντεο.
-
Πολυ αδυναμη η παραγωγη στο DoD για τα δικα μου γουστα, προτιμω πολυ περισσοτερο και αυτην στο BNW και ειδικα αυτην στο AMOLAD, κατι που μπορει να ειναι και βασικος λογος για το οτι μου αρεσουν πολυ περισσοτερο συνολικα.
-
Το Montsegur την πρωτη φορα που το ακουσα, εν αναμονη της επομενης κυκλοφοριας μετα το Brave New World και ισως με καπως πιο ψηλες προσδοκιες, το βρηκα τρελη μαλακια. Και για αρκετα χρονια μετα δηλαδη. Τωρα ισως και επειδη ακουσαμε πολλα και πολυ χειροτερα τραγουδια στην συνεχεια, το βρισκω παρα παρα πολυ καλο πλεον. Με κερδισε με την παροδο του χρονου.
5 Likes
απαραδεκτο το lord με dickinson.
το εκανε ενα τυπικο 80ς ρεφρεν για μειντεν.
ασε που ακουγεται τοσο στα ορια του, σαν να πνιγεται.
και χαμηλωσαν και κουρδισμα ανευ λογου.
χρειαζεται συναισθημα το κομματι.
οσοι πιστευουν οτι τα φωνητικα του factor αντιπροσωπεύουν (εστω 100%) το τι εστι blaze, κανουν λαθος.
το υπερλατρευω, μεγαλη μειντενικη στιγμη, τρελο highlight για τον blaze, αλλα τοσο πριν , οσο και μετα (σολο καριερα) εχει τραγουδησει πολυ διαφορετικα.
κατα παραδοχη του ιδιου και του murray, ο steve ηταν αυτος που θελησε αυτου του ειδους την προσεγγιση.
μοναδικο αποτελεσμα.
κυριολεκτικα και μεταφορικα.
1 Like
Για εξηγησε τι εννοεις για τον Blaze.
Αν θυμάμαι καλά ήταν άρρωστος στο Death on the Road, υπάρχουν καλύτερες εκτελέσεις του Lord σε bootlegs
εννοω οτι η φωνη του και ο τροπος που ερμηνευε μεχρι τοτε στους wolfsbane, ηταν πολυ διαφορετικος , με περισσοτερη ποικιλία (πιο rock n’roll, πεταγε “ουρλιαχτα” κλπ).
και μετα,πειραματίστηκε με διαφορετικες συχνοτητες/κουρδισματα,με χαρακτηριστικό παραδειγμα το promise and terror.
οσο προσαρμοσαν οι μειντεν τον ηχο τους πανω στον μπλειζ, αλλο τοσο προσαρμοσε αυτος το στυλ του πανω στο νεο υλικο. για factor μιλω παντα.
συμφωνα με τον dave, ο blaze δεν πηρε κανενα φιλτρο στις ηχογραφησεις , ουτε καν echo που επιμονα ζητουσε, γιατι , οσο και να ειχε δικιο (λογια murray), αλλο τοσο επρεπε ο δισκος να βγει ατμοσφαιρικος με αυτον τον τρόπο.
αυτα φαινονται,εκ των υστερων, αν συγκρινει κανεις αλλα αλμπουμ της καριερας του.
κουβεντα να γινεται βεβαια, ετσι;
εν τελει ειναι θεμα γουστου το αποτελεσμα.
τοπ 3 για μενα.
μορφη/φωναρα ο bruce,αλλα αυτο με το κρυολογημα,προσωπικα λιγο με κουρασε.
death on the road, maiden england, rock in rio 2019,σε ολα κρυωμένος λεει.
ως επι το πλειστων, φοβερος ηταν.
ποιος νοιαζεται για λαθη εδω κι εκει;
Όχι ρε συ στο maiden England είναι πολύ καλός. Λίγο προς το τέλος του set είναι κουρασμένος απλά.
Στο donington του 88 στο Eddie’s archives είναι τραγικός ( αν είναι κρυωμενος τον Αύγουστο οκ πάσο)
2 Likes
κι εμενα μου αρεσει!
φαινεται βεβαια οτι ειναι κουρασμενος (και λογικο!), απλα το αστειο ειναι οτι ο ιδιος εχει πει οτι ηταν αρρωστος!
συμφωνω και για το donington 88’. απλα ειναι ιστορικη ηχογραφηση,οποτε κομπλε!
μιας και ανεφερες το archive παντως, ηδη φαινεται η τεραστια διαφορα στη φωνη του, απο το hammersmith σε συγκριση με το reading 82 απο το ιδιο τουρ!
και στα δυο τα σπαει βεβαια!
γενικα οι μειντεν με τετοιες περιοδειες που ανεκαθεν εκαναν, ηταν ειδικοι στο να καινε τους τραγουδιστες τους.
1 Like
Καλά το 82 ήταν ο καλύτερος τραγουδιστής στον κόσμο ( υπερβολή αλλά νταξ καταλάβατε)
5 Likes
πραγματικα φοβερος εδω.
δεν το ειχα ακουσει στο παρελθον,thanks!
2 Likes
Ειναι φοβερα τα live του 1982 και τρομερη ωριμοτητα για την ηλικία του Bruce.
Οντως ακούγεται κουρασμενος και.καπως να μην ακούγεται καλα στις ψηλες νότες καποιες φορες σε παλια βιντεο. Με τέτοια καταπονηση ειναι θαύμα η κατάστασή στην οποια βρισκεται τωρα.
2 Likes
Καμία υπερβολή 
Ακολουθεί fanboy nerd guide
Απλά ο Βρασίδας δεν ήταν σταθερός στην καριέρα του όπως ήταν πχ ο Ντίο ή ο Άνταμς (που εμένα δε μαρέσουν ιδιαίτερα οι Manowar αλλά σαν φωνή είναι τεράστιος).Η κατάσταση του εξαρτιόταν πολύ από το πόσο θα του βιάζουν τα όνειρα με άπειρα dates o Rod και ο Steve που είναι ψυχοπαθής με την φυσική κατάσταση και νομίζει ότι έτσι είναι όλοι.Αυτό που τον ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους, είναι πως στα καλά του δεν υπάρχει άλλος.Τι να κάνουμε τώρα…
Σε θεικό επίπεδο βρισκόταν στα tours για το Number (ενδεικτικό bootleg New York Palladium, υπάρχει και το Hammersmith στα Archives), για το Piece (Ipswich Bootleg), μετά διαλύθηκε στην Slavery περιοδεία και έπεσε σε φουλ μέτρια φάση μέχρι να συνέλθει στην No Prayer (Wembley Bootleg γαμάει).Ακολούθως στο Fear το όλο γκρουπ ήταν σε κακή φάση, κακό κλίμα, και ο Μπρους διεκπεραιωτικός.Οι επιλογές του Harris για την μίξη των Donington και Real Live/Dead One, γράφουν ιστορία βλακείας, και ήταν ότι χειρότερο μέχρι το έκτρωμα του Μεξικού για το οποίο θα πω πιο κάτω.
Δεν είναι μυστικό ότι η φυγή από την μπάντα ξεκούρασε την φωνή του και την πήγε στα καλύτερα επίπεδα της καριέρας του, στην φάση Accident-Chemical.Accident in Brasil,Tokyo είναι επίσης έπη, ενώ έχουμε το επίσημο Scream For Me Brasil (θεωρώ την εκτέλεση του Chemical από αυτό το λάιβ την καλύτερη στιγμή του έβερ) και το προσωπικό αγαπημένο Trumpets of London που έχει και τίγκα Έλληνες φανς μέσα.
Στην επιστροφή μένει σε ψηλό επίπεδο μέχρι και το ΑΜΟΛΑΔ.Φοβερές εμφανίσεις και bootlegs από Ullevi (early days tour), Roskilde (Give me Ed Till Im dead), και φυσικά Donington (για το ΑΜΟΛΑΔ).Υπάρχουν και τα εξαιρετικά επίσημα Rock In Rio-Death On The Road - Flight 666.Τρελό σερί τότε που σταμάτησε με την Somewhere Back περιοδεία και τα πολλά legs της.Η πτώση είναι ξεκάθαρη στο Frontier (κιας είναι ΟΚ το En Vivo Live) και συνεχίζεται με αδιάφορες εμφανίσεις ως επί το πλείστον στην Maiden England και στην Book of Souls.Το τελευταίο αποτυπώνεται και στο κακό Live Chapter.Εκεί νόμιζα ότι η φάση σιγά σιγά πάει για τέλος μέχρι να έρθει η ΣΦΑΛΙΑΡΑ του 2018, με αποδόσεις που σου έδιναν τα μυαλά στο πιάτο.Απίστευτος τότε, έπιασε στάνταρ που δε μπορώ να τα εξηγήσω με λογική.Από το ζενίθ στο ναδίρ το 19, κάποιες από τις χειρότερες του βραδιές, με τις φήμες να λένε ότι έφαγε κωλόχερο από τον Harris για το ξενέρωμα του Rio που ήταν και σε λάιβ μετάδοση.Ευτυχώς η ξεκούραση επί κόβιντ βοήθησε και επανήλθε.Πόσα tours έχει ακόμα? Για μένα όχι πολλά,Τουλάχιστον σε τοπ επίπεδο.Ίσως με προσοχή και αραιά dates να μπορεί ακόμα ένα άλμπουμ και μια farewell.
Πάντως μεταξύ μας στις επίσημες ηχογραφήσεις αν εξαιρέσεις τον εμετό του Nights Of The Living Dead (κυκλοφορία ντροπή στην ιστορία της μπάντας και ξεκάθαρη εκμετάλλευση των συλλεκτών και των die hard οπαδών - άλλωστε μόνο σε αυτούς απευθυνόταν) ακούγεται πάντα από καλός έως φοβερός, αλλά προσωπικά δε τις πολυεμπιστεύομαι και σίγουρα περνάνε από επεξεργασία πριν βγουν, έστω και σε μικρό επίπεδο.Προτιμώ να ακούω και να κρίνω από Bootlegs πως είναι και αυτός και η μπάντα γενικότερα.
10 Likes
Συμφωνώ πάνω κάτω αν κ στο En Vivo είναι τρομερός. Κ στην Αθήνα ήταν εκπληκτικός επίσης.
Τρομερή στιγμή πάντως ( πέρα από αυτές που ανέφερες) είναι και το Jerusalem με τους Jethro Tull
Πιστεύω είναι ο καλύτερος Bruce ever
2 Likes
πολυ ωραια τα λες γενικα και ειδικα για το τελευταιο λαιβ που δεν προκειται να δωσω ουτε 1 ευρω.
ειναι και το μονο που δεν εχω.
στο chapter, μετρια πραγματα αλλα ηταν επιστροφη. υγειας.
γιατι ρε κραξιμο για το donington;
το αγαπω πολυ. ξυλο η μιξη.
real live ,εχει μεγαλες στιγμες.
real dead σαν συμπληρωματικό (οπως στην ουσια βγηκε), μια χαρα για τα 4 σπανια τραγουδια.
σαν αυτονομη κυκλοφορια,οχι.
2 Likes