Επαναφορά της κακογουστιάς στα εξώφυλλα τους αυτός ο δίσκος, κατά τα γούστα μου πάντα. Γενικά, οι Maiden μετά το 2000 έχουν κάνει στροφή σε progressive μονοπάτια βέβαια, είμαι της άποψης ότι απλά φλυαρούν για να “φλεξάρουν” ότι μπορούν να γράψουν μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια.
Με τους κλασικούς δίσκους της δεκαετίας του 80, λειτουργούσε και ήταν αποδεκτό, δεν είναι όμως progressive μπάντα οι Maiden και δεν τους ταιριάζει ως στυλ, κάτι στο οποίο έμειναν κολλημένοι μετά την αλλαγή της χιλιετίας και προσωπικά μιλώντας, από κει και έπειτα, με εξαίρεση συγκεκριμένα κομμάτια, δεν έχω ακούσει κάτι άλλο και δεν με έλκει.
Μιλώντας για τις διάρκειες των κομματιών, είναι παθογένεια του μέσου που ονομάζεται CD. Με τα βινύλια, ήταν συγκεκριμένος ο χώρος, επέλεγαν καθαρά και μόνο την αφρόκρεμα των συνθέσεων, γι’ αυτό είχαμε εκείνη την περίοδο δίσκους που άξιζαν από την πρώτη έως την τελευταία νότα, με το CD, τους έπιασε το άγχος (όλους τους πάλιουρες του είδους) να γεμίσουν και τα 80 λεπτά του δίσκου, χωρίς όμως επιτυχία πάντοτε, απλά έχουν χώρο και κάπως πρέπει να τον γεμίσουν.
Για να μη φαίνεται ότι κράζω μόνο Maiden, το ίδιο είχαν κάνει και οι Metallica με το Load όπου διαφήμιζαν ότι είχαν γράψει 80 λεπτά μουσικής, χωρίς βέβαια να είμαι της άποψης ότι άξιζαν όλα αυτά τα λεπτά, ήταν όμως τρόπος να ψαρωσουν οι ακροατές, όπως κάνουν και οι Maiden, είναι λίγο κοκκορομαχία το να λες ότι έγραψες 18 λεπτά κομμάτι. Πολλοί κολλάνε στις διάρκειες, το θέμα όμως είναι αν καταφέρει σε όλη αυτή τη διάρκεια να κρατήσει το ενδιαφέρον μου ως ακροατή, δεν μου λέει κάτι το να ακούω μουσικές φλυαρίες…
παντως οι μειντεν εχουν απειρα prog rock στοιχεια της δεκαετιας του 70, απο την εποχη του seventh son μαλιστα,τα οποια πολλαπλασιάστηκαν απο την blaze εποχη και περα.
οκ δεν παιζουν prog,αλλα ενταξει,δεν ειναι και ακυρο.
Η μπάντα ποτέ δεν έπαιζε prog.Στοιχεία είχε από το πρώτο κιόλας άλμπουμ (πχ Phantom).Το να βγάζεις κομμάτια 15 λεπτά με εισαγωγές-outro ίδια και να επαναλαμβάνεις μελωδίες και ρεφρέν 10 φορές δε σε κάνει prog.Το Operation Mindcrime είναι ένας progressive δίσκος αλλά τα τραγούδια του, στην πλειοψηφία τους είναι τύπου 5 λεπτά.
Απλά ο Harris είναι δογματικός στην άποψη του τα τελευταία 25 χρόνια. και κολλημένος σε κυκλοφορίες συγκροτημάτων όπως οι Yes,Genesis κλπ, που έπαιζαν έτσι (δεν είχαν τον Dickinson όμως).
Προσωπικά από τους reunion δίσκους μαρέσουν πολύ τα Brave,Matter,Sudoku, θεωρώ γλυκούλη το BOS, υπερβαρετό και γεμάτο fillers το dance, και σκουπίδι το Frontier, οπότε για την ηλικία τους είμαι ΟΚ και δεν έχω σοβαρά παράπονα.Βοηθάνε πολύ τα βαρβάτα live.Νομίζω έχουν άλλο ένα άλμπουμ ακόμα και τέρμα.
Το Phantom of the Opera είναι κατά τη γνώμη μου το κορυφαίο κομμάτι που έγραψαν ποτέ οι Maiden, ακόμα κι εγώ όμως δεν μπορώ να το πω “progressive” ή ότι έχει “progressive στοιχεία”. Γενικά νομίζω πολύς κόσμος συγχέει την έννοια progressive όχι μόνο με μεγαλύτερα σε διάρκεια κομμάτια αλλά και με όσα μπορεί να έχουν 2-3 στοιχεία παραπάνω από την τυπική δομή κουπλέ-ρεφρέν-κουπλέ-ρεφρέν-σόλο, κάτι που μου φαίνεται πολύ μπακαλίστικο. Για μένα η ουσία του progressive δεν έγκειται τόσο στη μορφή ενός κομματιού ή ενός album όσο στο περιεχόμενό του, έχει να κάνει δηλαδή με το αν ένα κομμάτι ή album διαπνέεται από ριζοσπαστική λογική, η οποία αμφισβητεί τις νόρμες και τις συμβάσεις στο πλαίσιο της ροκ μουσικής. Και οι Maiden, παρότι αναμφίβολα είχαν πάντα τη δική τους ηχητική ταυτότητα, δεν θεωρώ ότι παρουσίασαν ποτέ κάποια πραγματικά ρηξικέλευθη μουσική πρόταση, απλά αυτό που παρέλαβαν από τις προηγούμενες γενιές της σκληρής μουσικής το αφομοίωσαν και το επαναπροσέγγισαν με τον δικό τους τρόπο.
Ωραία η τοποθέτηση @GRACCHUS_BABEUF, έχω κάποιες παρατηρήσεις ωστόσο:
Εννοιολογικά υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο “προοδευτικό” και στο “ριζοσπαστικό” και ο ορισμός που δίνεις τείνει κατά βάση στο δεύτερο. Αν το εκλαμβάναμε έτσι (αμφισβήτηση των συμβάσεων και ρήξη) δεν είμαι βέβαιος τι είναι τελικα (πιο) “progressive”, το “Selling England…” ή το “Nevermind the Bollocks…”.
Αν και δεν είμαι σε καμία περίπτωση scholar του συγκεκριμένου ήχου, πάντα είχα την εντύπωση ότι ίσως ο όρος δεν έχει απαραίτητα να κάνει με τον σκοπό που (εμείς νομίζουμε ότι) έχει το καλλιτεχνικό έργο αλλά με το έργο καθαυτό και τη δομή του. Ότι πράγματι αντιβαίνει τη “στατικότητα” του κουπλέ-ρεφρέν και αποκτά έναν πιο αφηγηματικό χαρακτήρα, άρα και “κίνηση”/“πρόοδο”.
Πέραν των παραπάνω, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι οι κάθε λογής ταμπέλες/ορισμοί κάποια στιγμή αποκτούν κάποια παγιωμένα χαρακτηριστικά διότι η βασική τους χρήση είναι να συνεννοούμαστε, επομένως κάπως και το progressive rock ως όρος λογικό είναι να συγκεντρώνει σε μεγάλο βαθμό τα χαρακτηριστικά των σχημάτων που το έκαναν “μεγάλο” στα 70ς ας πούμε.
Τούτων λεχθέντων, το να υποστηρίξει κάποιος ότι οι MAIDEN από ένα σημείο και μετά στη πορεία τους εχουν ενσωματώσει αρκετά progressive στοιχεία στις συνθέσεις, δεν είναι και ιδιαίτερα άτοπο από την άποψη πάντα της συνθετικής δομής και συγκεκριμένων αναφορών σε παλαιότερα σχήματα που προφανώς έχουν επηρεάσει Harris & co.
Αυτή η εννοιολογική διαφορά έχω την αίσθηση ότι δεν υπήρχε πάντοτε, στο πεδίο της πολιτικής επιστήμης π.χ. (μη βιαστεί κανείς να απορρίψει ως άκυρο τον παραλληλισμό) κάποτε ήταν αδιανόητος ο όρος - τερατούργημα / αντίφαση εν τοις όροις “συντηρητικός ριζοσπασμός”, που εδώ και χρόνια όμως φοριέται πολύ, για ευνόητους (?) λόγους. Anyway προοδευτικό και ριζοσπαστικό δεν έχουν και μεγάλη απόσταση μεταξύ τους θαρρώ, είτε στη μουσική είτε στην κοινωνία, το περιεχόμενο του να σπρώχω κάτι προς το μέλλον εμπεριέχει σε μεγάλο βαθμό αυτό της αποκοπής από την παράδοση.
Αυτό που λες είναι λίγο και θέμα “μουσικών logistics” φαντάζομαι, από ένα σημείο και μετά π.χ., μιλώντας για το original progressive rock των late 60s / early 70s, ε θα ήταν και λίγο δύσκολο / ανέφικτο κάθε τρεις και λίγο να βγαίνει και από ένα συγκρότημα που θα επαναπροσδιόριζε (κάθε φορά!) το τι μπορεί να θεωρείται “ροκ μουσική”.
Γενικά συμφωνώ, καθότι υπέρμαχος των ταμπελών (όταν δεν ανάγονται σε μουσικά σινικά τείχη), απλά βάζω έναν αστερίσκο ειδικά στην περίπτωση του progressive, θεωρώ ότι πράγματι είναι οξύμωρο να χαρακτηρίζεις έτσι ένα συγκρότημα που αναπαράγει κάποια μανιέρα. Και ούτε πιστεύω ότι είναι “προσβολή” να πεις ότι το τάδε συγκρότημα που παίζει όπως π.χ. οι Genesis ή οι Yes ή οι Rush ή οι Dream Theater ε δεν είναι και πολύ progressive επί της ουσίας, αν κατά τ’ άλλα αναγνωρίζεις την ποιότητά του. Δεν γίνεται να είναι όλοι μουσικά επαναστάτες, τι να κάνουμε τώρα; Κάποιοι είναι απλά καλοί σ’ αυτό που κάνουν.
Επιφανειακά “progressive”, λοιπόν, αν θεωρήσουμε ότι αυτό έχει να κάνει με κατά τι πιο περίπλοκες ενορχηστρώσεις, σαφώς και ήταν οι Maiden ήδη από τα 80s. Όπως άλλωστε κάποιοι λένε και για τους Priest ότι στα 70s είχαν progressive στοιχεία - που προσωπικά και μ’ αυτό εγώ απλά γελάω.
Για τους priest ούτε εγώ ακούω κάτι τέτοιο με τίποτα. Maiden στο ντεμπούτο παίζουν κυρίως Πανκ ροκ (sorry Steve) με μέταλ στοιχεία, όλα τα επόμενα μέχρι x factor , είναι στο φάσμα του κλασσικού nwobhm, και μετά μέχρι σήμερα τους θεωρώ heavy rock. Σε πολύ απλές και γενικές ταμπέλες, άλλωστε δεν είναι και καμιά πολύπλοκη μπάντα μην τρελαθουμε.
φιλικα παντα,αλλα nwobhm το x factor;
ασε που πιο πολυ ταιριαζει με τα επομενα παρα με τα προηγουμενα.
περαν αυτου, θεωρω οτι οι μειντεν ξεμπερδεψαν με το nwobhm ηδη απο το (μισο) number of the beast.
γενικοτερα δεν θεωρω πως οτι εβγαλαν post 00s,ειναι prog,μην τρελαθουμε.
ουτε οτι τα θεωρω ολα δισκαρες πχ.
απλα τα στοιχεια καπου υπαρχουν και εναι φανερα (πχ unbeliever, legacy), ενω αλλα,αν και μεγαλα ειναι απλα heavy metal,ειτε πετυχημενο,ειτε βαρετο (πχ talisman,hell on earth).
καθαρα θεμα γουστου.
Σήμερα “ενηλικιώνεται” το A Matter of Life and Death! Όχι ότι υπήρξε ποτέ… ανώριμο αφού πάντα διακρινόταν για το σκοτεινό ύφος που διατρέχει τις συνθέσεις του, σε πλήρη αρμονία με το επίσης σκοτεινό εξώφυλλο και artwork! Ένας δίσκος με ποιοτική ομοιομορφία, χωρίς απότομες εξάρσεις προς τα πάνω και - ίσως το κυριότερο - προς τα κάτω, που έγινε αγαπητός από τους οπαδούς (μια εκτίμηση που βαίνει αυξανόμενη με τα χρόνια) στον οποίο οι Irons πίστευαν τόσο πολύ, ώστε να το παίζουν ολόκληρο στο πρώτο σκέλος της περιοδείας τους!
Και φυσικά άλλο ένα ακαταμάχητο τεκμήριο ότι το Maiden-ικό reunion είχε ακόμη πράγματα να προσφέρει και είχε έρθει για να μείνει, όπως και συνέβη!
παντως αυτο που περιγραφεις ως πανκ (που κι εγω πιστευω οτι υπαρχουν στοιχεια , ετσι; ), ειναι κατα βαση καποια χαρακτηριστικά που ειχε το κινημα (nwobhm) γενικοτερα. πχ saxon.
εξου και η αναφορα μου στο notb ως “δισκος απομάκρυνσης” απο το nwobhm.
τελος παντων,κουβεντα να (ξανα)γινεται!
Α, όχι, έπαιζαν UK82 από το 80 
