μονο που ο μπλειζαρος την ιδια χρονια κυκλοφορησε το συγκλονιστικο promise and terror, ενα δραματικο και heavy εργο τεχνης,που λιγοι ,απο το μεινστριμ κοινο, ακουσαν.
και απο στιχους,αστα… ουτε συγκριση.
για το frontier συμφωνω σε καθε λεξη.
για το virtual…δεν συγκρινονται,απλα
Satellite, talisman και wild wind γαμανε, el dorado ποιοτικό τυρί, man who would be king του έχω μια ψιλοαδυναμια, από τα άλλα κάποια είναι αξιόλογα (πχ coming home, starblind), αλλά όχι στα ψηλά στάνταρ των περισσότερων δισκων ως τότε.
Τιμιος δίσκος overall, αν και πλέον αν τον βάλω συνήθως θα ακούσω μόνο τα πρώτα πέντε που ανέφερα
Ο Dickinson έπαιξε χθες το Flash of the blade με την μπάντα του. Τελικά για την σόλο περιοδεία του εννοούσε ότι θα παίξουν τραγούδια που δεν πεχτηκαν ποτέ live🤷
Α ρε χάρις… Αυτά έπρεπε να κάνεις και εσύ. Για ένα τη φορά λέμε σιγά. Τι θα πάθαινες αν αντί για το number ή το aces, έβαζες μέσα το only the good die young πχ;
Πρώτον, ξεκινάει να προλογίσει το επόμενο κομμάτι ο Dickinson λέγοντας “nobody has ever played this song…” και φωνάζει ένας από κάτω “Trooper”! Συνεχίζει ο Μπρουσάκος “it’s a song that I wrote…” μπας και το βρει κανεις, εξακολουθεί ο άλλος να ξελαρυγγιάζεται “Troοpeeeer!” - βρίσκεται κι ένας να φωνάξει “Revelations” που τέλος πάντων κάπως περισσότερο στέκει αν δεν έχεις πάει σε live των Maiden που να το παίζουν και… δεν έχεις ακούσει ποτέ το Live After Death!
Με λίγα λόγια, καλά εμείς λέμε για την… ανελαστική στάση του Harris αναφορικά με το setlist, αλλά καταπώς φαίνεται μεγάλο μέρος του κοινού θέλει να ακούσει συγκεκριμένα πράγματα, ακόμα και στη solo περιοδεία του τραγουδιστή!
Δεύτερον, μεγάλο ποζέρι ο πληκτράς, όσο όμως κι αν προσπαθεί ο ίδιος ή δείχνει τον κιθαρίστα, όταν υπάρχει αυτή η Tanya επί σκηνής λίγο δύσκολο να πάρεις τα μάτια σου από πάνω της!
Κατα 99% ομως ο τυπος που φωναζε Trooper απλα εκανε χαβαλε, καθως το συγκεκριμενο τραγουδι αποτελει τετοιου τυπου αστειο σε συναυλιες οχι μονο των Maiden, αλλα και καθε αλλη μπαντας.
Μπορεί να το θυμόμαστε σαν να συνέβη “μόλις χθες”, όμως συμπληρώνονται σήμερα 19 χρόνια από την κυκλοφορία του A Matter of Life and Death, του δίσκου με το σκοτεινό artwork και την ανάλογα σκοτεινή διάθεση, που χαίρει μεγάλης εκτίμησης στις τάξεις των οπαδών των Maiden, αλλά κσι στο ίδιο το συγκρότημα που, σε μια σπάνια κίνηση, είχε επιλέξει να τον παρουσιάζει ολόκληρο στο πρώτο σκέλος της τότε περιοδείας!
Μιας περιοδείας που τους έφερε για άλλη μια φορά και από τα μέρη μας, για ένα live σε εκείνο το κλειστό γήπεδο με την κακή ακουστική, όταν και ευχηθήκαμε Happy Birthday στον εορτάζοντα την επόμενη μέρα Harris, χωρίς πάντως - ευτυχώς για όλους - να ανάψουν… καπνογόνα!
Προσωπικά ίσως η καλύτερη φορά π τους έχω δει live. Στα 3 τελευταία τραγούδια έφυγα πίσω στις πόρτες να πάρω αερα, δεν άντεχα άλλο. Κ τι ψωλοκρυο είχε μετά . Με πολυ αέρα. Αφού δεν πάθαμε πνευμονία πάλι καλά
Έχω μια πολύ κακή ιστορία από το συγκεκριμένο live, δεν είχα πάει εγώ είχε παει όμως ο πατέρας μου. Πήγαινα νηπιαγωγείο τότε και μαθαίναμε για την ανακύκλωση και μας είχαν πει να φέρουμε από το σπίτι πράγματα που ανακυκλώνονται οπότε πήρα ένα κουτί από χαρτομάντηλα, ένα μπουκάλι απορρυπαντικό και ό,τι άλλα σκουπίδια ήταν και μαζί με αυτά πήρα και το απόκομμα του εισητηρίου που είχε καρφιτσώσει ο πατέρας μου από το συγκεκριμένο live
Δες την θετικη πλευρα ομως. Ουτε σε εγδαρε, ουτε σε κρεμασε αναποδα στο μπαλκονι να σε τσιμπολογουν οι δεκαοχτουρες, ουτε σε παρεδωσε στις κοινωνικες υπηρεσιες οπως ισως να σου αξιζε, οποτε εισαι εδω μαζι μας για να μοιραστεις την ιστορια σου. Δεν το λες και λιγο.