κατι πηρε το αυτι μου οτι ο Harris θα ερθει με το αεροπλανο στην Ελλαδα και ψαχνει τον deadmeat…
οχι αλλο 2 minutes:?
Κρατάω την πρώτη πρόταση 
Ό,τι έχει πει ο Bruce από εποχή Blaze το απογειώνει όμως.
Πάγια maidenική μου φαντασίωση είναι να ξαναηχογραφήσουν το “X Factor” με φωνητικά Dickinson και το “Brave New World” με παραγωγή AMOLAD.
Oh well…
ε οχι και λαϊκό(αν και καταλαβαίνω πως το λες…) το nomad…άμα είναι να πούμε και ποπ το Dream of Mirrors(άραγε στο ρεφρέν να βοήθησε κανείς άλλος?) να το κλείσουμε το μαγαζί…
killers kai χ-factor ρεεεε… τα έφαγε η μαρμάγκα
το ηρεμο σημειο του Nomad, καπου στη μεση, παιζει να ειναι απο τα καλυτερα που εχουν γραψει οι Maiden απο το Fear και μετα…
ταξιδιαρικο…
Και κατι παραδοξο…Τους Maiden τους υπεραγαπω. Αλλα πρεπει να ειναι το μονο (ή απο τα απειροελαχιστα) χεβυ μεταλ συγκροτηματα που δεν με ωθουν να θελω τα σπασω ολα, εκτος απο καποιες εξαιρεσεις. Δεν το λεω ως κακο, απλα το αναφερω. Παραδειγμα: Βαζω Priest, παιζει ενα Screaming With Vengeance, ενα Hell Patrol, ενα Dissident Aggressor και θελω να κανω πολεμο. Ε ας παρω τωρα ενα Flight Of Icarus, Moonchild, Hallowed Be Thy Name και ενω γουσταρω τρελα και ξελαρυγγιαζομαι δεν μου βγαινει αυτο το “θελω να κανω χεντμπανγκινγκ-να παιξω ξυλο-κανω σαματα”. :-k
με wrathchild πχ ή phantom of the opera δε σου βγαίνει να παίξει κανένα σπρωξίδι???
να βγάλεις τη πεταλούδα από το τζιν???
Με Wrathchild οχι τοσο…Πορωνομαι ναι και δεν το βρισκω παραλογο σε συναυλια να πεσει και καμια αδεσποτη αγκωνια. Αλλα με Phantom ΟΧΙ! Οχι μονο δεν μου βγαζει το φηλινγκ του “ξυλου” αλλα ειναι ΤΟ κομματι για air guitar.
Αυτό που λέει ο martian είναι βάσιμο, πλάκα πλάκα. Κι εγώ τους Maiden τους είχα πάντα στο μυαλό μου ως συνώνυμο της μεταλλικής ευχαρίστησης κι όχι της μεταλλικής πώρωσης.
Έχω πει πολλές φορές ότι το αγαπημένο μου Μέηντεν είναι το Somewhere, αλλά εκείνο με το οποίο τα σπάω είναι το Killers. Γενικά τα δύο πρώτα Μέηντενς με Ντι Άννο είναι τα πιο ντου και πούτσα-και-ξύλο, το χουμε πει πολλές φορές αυτό.
Εχουν και ενα πιο “punk” attitude εκει.
be quick or be dead ?
Eιπα οτι υπαρχουν και εξαιρεσεις 
αυτό που είπε ο γράκχος, τα 2 πρώτα είναι αλητεία.
Ναι, οκ. Όταν μιλάμε για προσωπική ακρόαση το καταλαβαίνω, είναι τόσο μεγαλειώδης η μουσική τους που σε δένει κόμπο και δεν σου βγαίνει απλά πώρωση. Συγκλονίζεσαι ολάκερος, μουδιάζεις, κουνάς τα χέρια σαν μαέστρος στις δισολίες, κλαις, τέτοια πράγματα.
Σε συνθήκες συναυλίας όμως, από το πολύ μεγαλείο μπορεί να σε πιάσει αμόκ. Ο κακός χαμός του '99 δεν έχει ξαναματαγίνει ποτέ σε συναυλία εδώ. Μιλάμε για συλλογική παράκρουση ε!
επίσης εδώ είναι όλο το ζουμί εκείνης της περιοδου…(ντι αννο)
Released with the name The Big Heat this is a concert at the Nakano Sun Plaza in Tokyo on the Killers world tour with Paul Di’anno, Adrian Smith, Dave Murray, Steve Harris and Clive Burr.
This recording is from the 24th of May, the day after the 5 live tracks of the official EP Maiden Japan were recorded.
Certainly one of the best Iron Maiden non-official releases of the Di’anno era.
Sound quality: 9.5
Track List:
01 - Wrathchild
02 - Purgatory
03 - Sanctuary
04 - Remember Tomorrow
05 - Another Life (incl. Drum solo)
06 - Ghenghis Khan
07 - Killers
08 - Innocent Exile
09 - Twilight Zone
10 - Strange World
11 - Murders In The Rue Morgue
12 - Phantom Of The Opera
13 - Iron Maiden
14 - Running Free
15 - Transylvania (incl. Guitar Solo)
16 - Drifter
επίσης leftovers
IRON MAIDEN Judgement Day
Iron Maiden - I Live My Way
IRON MAIDEN Justice Of The Peace
@eNick
Δεν είχα την τύχη να είμαι σ’ εκείνη τη συναυλία (διόρθωσέ με, αλλά μιλάμε για την πρώτη στην Ελλάδα μετά το reunion, σωστά;), άλλωστε δεν άκουγα και metal ακόμα, αλλά ήμουν στη Μαλακάσα το 2005 και μπορώ να πω ότι είχε πέσει καλό χτύπημα. Οπότε κι αυτό που λες εσύ βάσιμο είναι.
Ίσως και λόγω της εποχής που βγήκαν αυτά τα άλμπουμ, που “σήκωνε” τέτοιο μουσικό attitude…
Nαι, η πρώτη μετά το reunion ήταν κι ενώ είχαν έρθει ένα χρόνο πριν με Βayley γεμίζοντας το Λυκαβηττό (ωραία συναυλία κι εκεί βέβαια), το '99 γέμισαν το ανοιχτό του Περιστερίου και ήταν αυτή με τα περισσότερα εισιτήρια από τις 12 που έδωσαν τότε στην Ευρώπη (με support τους Megadeth παντού εκτός από εδώ επειδή εκείνη τη μέρα ξεκινούσαν headline περιοδεία αν θυμάμαι καλά).
Ουρές από το πρωί, καπνογόνα με το κιλό, ο Dickinson βγήκε με πυροσβεστήρα και κολημένο χαρτί στη μπλούζα του που έγραφε no smoking, μετά το φτύσιμο στο Harris, διακοπή συναυλίας και βρισίδι από Dickinson, γενικά ένα ατελείωτο έπος με εξωφρενικές αντιδράσεις από το κοινό σε πολεμικές συνθήκες.
θεϊκές στιγμές στο απο πανω βίντεο…κοντά στο λεπτό ειμαι κάτω απο μια φωτοβολίδα(τέρμα δεξιά) και εχει πιάσει φωτιά η πλάτη μου…:lol:
*ΠΟΛΥ ξύλο στην αρχή…
στην κερκιδα βεβαια που ημουνα ειχαμε βρισιδι και ΣΤΟΝ Dickinson
Αααα δεν ήμουν στη συναυλία αλλά είχα δει τα βιντεο…
“in England we don’t spit people we love…f**ck you”, κάπως έτσι δεν είχε πει? :lol: