Πολύ καλό και το Lost Trident Sessions… το οποίο ήταν αδικαιολόγητα ακυκλοφόρητο επι 25 έτη. Σε όσους αρέσουν τα 2 πρώτα τους θα τους αρέσει και αυτό.
Επίσης το Apocalypse με την συμφωνική ορχήστρα του Λονδινου:
Brubeck Quartet:
Jim Hall:
Απο Herbie Hancock: Maiden Voyage και Empyrean Isles.
Corea:
Now he sings, now he sobs
To the Stars
Eye of the Beholder
An Evening with Corea/Hancock
Να προσθέσω τα:
και
Μια που o Redrum πόσταρε και τους Mahavishnu να αναφέρουμε και την μπάντα από την οποία προήλθε ο βιολιστής τους (όχι ο Ponty, ο Goodman). Κυρίες και κύριοι οι…
The Flock
Όχι ακριβώς fusion, μάλλον jazz-rock στο πνεύμα των Chicago και Blood Sweat & Tears αλλά και πάλι λιγότερο εμπορικό, ήταν από τα λίγα γκρουπ (για την ακρίβεια δεν μπορώ να θυμηθώ άλλο) που συνδύαζαν και τα πνευστά και το βιολί.
Άνθρωπέ μου!!! Αυτός ο δίσκος μου άλλαξε τη ζωή πραγματικά! Χαίρομαι πολύ για το γούστο σου!
Μπράβο Red Rum που επανπέφερες το θρεντ.
Δεν το είχα πάρει είδηση… #-o
Να συμπληρώσω απλά -μιά και τον ανέφερε ο Mandrake και για να μην υπάρξει σύγχυση- πως ο Jerry Goodman ήταν ο αυθεντικός βιολιστής του συγκροτήματος που έπαιξε στα Inner Mounting Flame, Birds of Fire και Trident Sessions από τους δίσκους που αναφέρθηκαν εδώ. O Ponty εντάχθηκε στη μπάντα από το Apocalypse και μετά.
Επίσης μπράβο στον Argo για τις πολύ καλές προτάσεις του και να προσθέσω σε αυτές από την συνεργασία Hellborg-Lane και το πολύ καλό πρώτο άλμπουμ της συνεργασίας τους, το Abstract Logic.
miles davis 1970-1975
αυτα που επαιξε τοτε απλα ΔΕΝ υπαρχουν
περαν των κλασικων(και απαραιτητων)
in a silent way
bitches brew
a tribute to jack johnson
θελω να ανεφρθω στην 4ετια 1972-1975 οπου καηκαν τα παντα και οπου ο miles πατησε σε απατητα κ δυσθεωρητα επιπεδα
on the corner
big fun
get up with it
miles davis live in concert
dark magus
agharta
pangaea
αν νομιζετε οτι εχετε ακουσει miles κ ΔΕΝ εχετε ακουσει αυτη την περιοδο δεν ξερετε τι χανετε
για μενα ο μεγαλυτερος μουσικος του 20ου αιωνα , και μονο για αυτα που εκανε την 4ετια 72-75
space-rock-funk-voodoo-trip-jazz
miles was god and then in 72 miles become the alien god of all.
Kαλό ποστ Awake.
Σίγουρα η περίοδος που είναι η πιό προσιτή προς το ροκ ακροαατήριο είναι αυτή που αναφέρεις. Απλά θα πρέπει όσοι ενδιαφέρονται να ρίξουν και ένα άκουσμα στην δουλειά του πριν και μετά από αυτή την περίοδο, ειδικά στο Kind of Blue που φέτος συμπληρώνονται και 50 χρόνια από την κυκλοφορία του (και κυκλοφορεί και σε πολύ προσεγμένη επετειακή έκδοση) και το Birth of the Cool για να πάμε ακόμα πιό πίσω.
Τα αριστουργήματα είναι αμέτρητα, θα μπορούσαμε να αραδιάσουμε εδώ ολόκληρη την -τεράστια- δισκογραφία του. 8)
αχ ναι!!!το Kind of Blue είναι δισκάρα ακομα και για μας που δεν ακούμε το είδος…
πολύ απλά κοματια και μαζί σκοτεινά και μυστηριώδη…και…και…και.
Εντάξει τί να πεί κανεις για τον Miles Davis…
Δεν ειναι τυχαίο που χαρακτηρίζουν τον δίσκο λεύκωμα της jazz
Φοβερό thread παιδιά!! Λοιπόν το δικό μου all time favorite:
Καθώς επίσης να μην ξεχνάμε και το sketches of spain που δεν είναι τόσο jazz αλλά δεν παύει να είναι από τα καλύτερα του Miles
Aν δεν είσασταν και “εσείς που δεν ακούτε το είδος” δεν θα συνέχιζε να πουλάει 5000 άντίτυπα την εβδομάδα παγκόσμια 50 χρόνια μετά τν κυκλοφορία του. 
Δισκάρα! Το συνιστώ ανρπιφύλακτα.
το ακουσαμε και live
Τυχεροί είστε, εδώ έπεσε πάνω στους ZZ Top… #-o:(
Tα άλμπουμ του Jeff Beck,Βlow By Blow και Wired,fusion δεν θεωρούνται?Να τους ρίξω ένα άκουσμα ε?
Ντάξει από jazz είμαι εντελώς γκάβακας αλλά αυτό εδώ με άγγιξε όσο λίγοι δίσκοι τον τελευταίο καιρό:
John Coltrane “Blue Train”
Απίστευτο σαξόφωνο και rhythm section.
Blue Train ~> http://www.youtube.com/watch?v=S1GrP6thz-k
Μαζί με μια συλλογή από Django Reinhardt αποτελούν την εισαγωγή μου στη jazz.
Έτυχε από σπόντα να πέσει στα χέρια μου και μια βιογραφία της Billie Holliday και έχω κολλήσει κάπως.
εισαι σε καλο δρομο
επειδή θέλω να ασχοληθώ και με την jazz μπορεί κάποιος να μου προτείνει μερικούς top καλλιτέχνες του είδους γιατί δεν ξέρω την τύφλα μου;
τοσες σελιδες αυτο κανουμε. δες το θρεντ απ την αρχη.
Αν είσαι μεταλας ξεκίνα καλύτερα απο πιο jazz fusion:
Al DiMeola - Elegant Gypsy, Casino
Mahavishnu Orchestra - inner Mounting Flame
Return to Forever - Romantic Warrior
Επειτα κοίτα κάτι πιο “καθαρή” jazz:
Dave Brubeck (Time Out,Jazz Impressions of Eurasia…)
Herbie Hancock (Maiden Voyage, Empyrean Isles…)
McCoy Tyner (The Real Mccoy…)
Chick Corea (Eye of The Beholder, To The Stars,Now He Sings Now He Sobs,Corea,Corea/Hancock…)
Jim Hall (Concierto…)
Bill Evans (Conversation with Myself, Portrait in Jazz…)
John Coltrane (Blue Train, Giant Steps…)
Miles Davis - In a Silent Way, Kind of Blue
Σε πιο avant-garde ύφος:
Ornette Coleman - The Shape of Jazz to Come
Eric Dolphy - Out to Lunch, Out There
Καλά ξεκίνησες 8), άκου από Coltrane και το Giant Steps.
Θα θελα να μου προτεινει κανεις κανα δισκο στο υφος των jazz στοιχείων που εχουν οι ulver στους 2 τελευταιους δισκους τους