Ε και αν μιλάμε για τα μεταναστευτικά ρεύματα προς Γαλλία μεριά, νομίζω οφείλουμε να αναφέρουμε τους Art Ensemble Of Chicago.
Γιατί το γύρισε στο φανκ που εκείνη την εποχή ήταν μοδάτο και πολλοί κριτικοί τον περίμεναν στην γωνία. Σήμερα βέβαια ο δίσκος θεωρείται κλασικός και αναφέρεται ως επιρροή από Jazz μέχρι Hip Hop καλλιτέχνες.
Α, επίσης, για τον Marsalis που με ρώτησες κάτι μερικά ποστς πίσω: Το θέμα μου μαζί του δεν έχει να κάνει με τον Marsalis ως παίχτη αλλά ως jazzoπαράγοντα μέσω του project “Jazz at Lincoln Center”
Θεωρώ πως η παρουσίαση του είδους στον συγκεκριμένο χώρο το αντιμετωπίζει σαν μουσειακό έκθεμα και όχι την ζωντανή πολιτισμική δύναμη που είναι. Είναι αστείο και σκανδαλώδες ταυτόχρονα πως από το Hall of Fame λείπουν όλες οι τεράστιες προσωπικότητες που συνδέθηκαν με το fusion (αλλά και με την παραδοσιακή Jazz σε πολλές περιπτώσεις) όπως ο Corea, o Ηancock, o Shorter, o Ζawinul και ο McLaughlin επειδή δεν τους γουστάρει ο Marsalis.
Περιττό να γράψω πως το μέρος δεν απευθύνεται στο ευρύ κοινό και δεν κάνει πολλά για να προωθήσει την μουσική αυτή ευρύτερα, αλλά αρκείται στο να μαζεύει “χαρτί” από τους πλούσιους της Νέας Υόρκης μέσω πανάκριβων συνδρομών.
:)Χαίρομαι!
Kαι εγώ με το bold συμφωνώ λέξη προς λέξη!
επειδη ειμαι καμμενος με αυτα που επαιξε ο miles εκει στα 70s
κ εχοντας μαζεψει ολα οσα εβγαλε τοτε
φιλικη συμβουλη μιας κ σε βλεπω οτι ψαχνεσαι
αμα θες να ακουσεις οτι πιο καμμενο εχει κανει
επενδυσε στην 6ετια 70-75
δισκαρα το sketches αλλα ειναι κλασικη τζαζ πασπαλισμενη με ισπανικα ηχοτοπια
αυτα που εκανε στα 70s ειναι απο αλλο πλανητη
τα παρακατω ειναι ολα προτεινομενα
1969
in a silent way = o πρωτος ambient δισκος
bitches brew = το ξεκινημα του καψιματος
1970
a tribute to jack johnson = jazzrock καλημερα
1972
on the corner = χιπχοπ το 1972 8O
miles davis in concert = live εκδοχη του on the corner με 9μελη μπαντα
1974
big fun = το καψιμο συνεχιζεται
dark magus = live δισκος
1975
get up with it = last 70’s miles record
agharta = live japan 75 part 1
pangaea = live japan 75 part 2
κ μετα 5 χρονια σιωπη…λογικο,τι αλλο να κανεις μετα απο μια τετοια 6ετια ???
Τεραστιος καλλιτεχνης.
Πάντως αφού μιλάμε για Μάιλς, εγώ μετά από τα Bitches Brew, Kind of Blue και Skecthes of Spain και in a silent way που έχουν αναφερθεί, έχω να προτείνω τα Filles de Kilimanjaro και Νefertiti. Kαι τα δύο σηματοδοτούν τη μετάβαση στο νέο του ήχο της jazz fusion και τις πιο ηλεκτρισμένες ατμόσφαιρες, και περιέχουν εξαιρετικά κομμάτια.
Λοιπόν, θέλω τη βοήθειά σας: Θέλω κάτι στο στυλ της ιδιότροπης πονοκεφαλίστικης jazz που παίζει ο John Coltrane στο Meditations.
H npοφανής πρόταση είναι το Ascension του Coltrane (από την ίδια περίοδο και με τον Pharoah Sanders συνεργάτη όπως και στο Meditations). Η μπάλα χάνεται…
Ωραίος ρε Mule. Thanks.
Και για όταν ξεμπερδέψουμε με το Ascension, άλλοι τζαζίστες σε αυτήν τη φάση, πέραν του Coltrane;
Albert Ayler, Ornette Coleman, Cecil Taylor, Eric Dolphy. Για αρχη. Ή αλλιώς, “Music is the healing force of the universe”, “The shape of jazz to come”, “Nefertiti, the Beautiful One Has Come” & “Out there”
Όλα όσα προτείνει ο Cirkus είναι στην κατεύθυνση που ψάχνεις Μάνο, καθώς επίσης και ο Sun Ra που έχει επίσης αναφερθεί παλαιότερα στο θρεντ.
Το Out There του Dolphy το έχει πάρει το μάτι μου να κυκλοφορεί στα κεντρικά δισκάδικα σε remaster σε καλή τιμή (κάτω από 10?)
Τοjara αυτό που πόσταρες είναι δισκάρα και έχει νομίζω αναφερθεί ήδη στο θρεντ, πιθανότατα και περισσότερες φορές.
Μule,αγορασα σημερα το '‘Ηeavy Weather’‘των θεων Weather Report και το θεωρω ισαξιο με το ‘‘Black Market’.Και μονο για το οτι εχει τα ΄’‘Birdland’’ και '‘Palladium’'ο δισκος προτεινεται ανεπιφυλακτα!!!
Καλορίζικο! 
Δισκάρα, ό,τι και να γράψω είναι λίγο, από τους κλασικότερους δίσκους του fusion της δεκαετίας του '70. O Pastorius έχει πιά δέσει με την μπάντα και δίνει ρέστα.
Όποιος παίζει drums/κρουστά και ψάχνει για έμπνευση και φρέσκες ιδέες ας ακούσει τι παίζει εδώ ο Acuna!
Μιά και έγραψα αυτό το τελευταίο, να θυμίσω πως απόψε παίζει ο Dennis Chambers στον Φακανά με τη μπάντα του Φακανά. Εγώ λογικά θα πάω.
Ευχαριστω,να 'σαι καλα.Ειναι φοβερο το ‘‘Heavy Weather’’,oντως!!!Εδω ομως θελω να πω και κατι αλλο.Αρχες Σεπτεμβρη αγορασα και εναν αλλο δισκο τους ,που δυστυχως ,αν και του εχω δωσει πολλα και προσεκτικα ακουσματα,δεν μπορω να πω οτι μου αρεσει ουτε οτι τον ακουω ανετα.Μιλαω για το ‘‘I Sing The Body Electric’’.Πολυ πειραματικο,καμμια σχεση με το υφος στα ‘‘Heavy Weather’’ και ‘‘Black Market’’,πιο πολυ θα αρεσε στους λατρεις του krautrock πιστευω.Εγω προσωπικα δεν ειμαι fan του ειδους.Αν εξαιρεσεις ενα δυο κομματακια,το πολυ καλο ‘‘The Moors’’ και το ηχογραφημενο live '‘Surucucú’'o δισκος προσωπικα με κουραζει!Τι λες?
Προς αποφυγη παρεξηγησεως,προσωπικη γνωμη εκφραζω!!!
Eνδεικτικα σας προσφερω το '‘The Moors’'για να παρετε μια ιδεα.
Νταξ, το συγκεκριμένο είναι πρώιμο, και εμένα η αγαπημένη μου περίοδος της μπάντας είναι με τον Pastorius.
Πάντως στις 28 του μήνα παίζει να ακούσουμε και τπτ από το Body Electric live αφού ο Μiroslav Vitus στο μέγαρο παίζει “Tribute to weather report” !!! 
Αγορασα φιλε μια τρελλη δισκαρα,απο το θεο Eumir Deodato!!!Φυσικα πηρα το ‘‘Deodato 2’’ με John Tropea στην κιθαρα και θεο Stanley Clarke στο μπασσο.Και μονο που εχει μεσα αυτο
αξιζει να παρει κανεις το δισκο!!!
Θελω να παρω και το ''Prelude ‘’.
Σε ευχαριστώ για την πρόταση, δεν το έχω αν και γνεικά από Clarke κυνηγάω τα πάντα! 8)
Καλός ο Clarke αλλά το κομμάτι είναι πολύ funky (και πολύ λίγο jazz) για τα γούστα μου
Nαι ο δισκος εχει γενικοτερα μια πιο funk αισθητικη,αλλα ειναι δισκαρα!!!Βεβαια ειναι σεβαστο το οτι αναζητας κατι πιο jazz!!!
Λοιπόν, προτείνω ανεπιφύλακτα -σε όσους ήδη ακούτε fusion και όχι σε όσους τώρα ξεκινάτε να ανακαλύπτετε το είδος- την παρακάτω δισκάρα που λιώνω αυτές τις μέρες:
Holdsworth-Pasqua-Haslip-Wackerman - Blues for Tony
Όπου Tony έιναι ο Tony Williams, είναι tribute σε αυτόν ηχογραφημένο live.
Δείτε περισσότερες πληροφορίες και ακούστε αποσπάσματα: