Από ένα πρόχειρο search στο forum, δεν διαπίστωσα πολλά αποτελέσματα που να τους αφορούν, οπότε, λαμβάνω την πρωτοβουλία να δημιουργήσω ένα topic για την -κατά την άποψή μου- πιο hot (όχι, δεν το γράφω αυτό σκεπτόμενος την Tatiana πονηρούληδες) και “συμβαίνει τώρα” μπάντα των ημερών μας.
Ξεκινάμε με τα μέλη και τον ήχο…
Κατ’ αρχάς, είναι φανερό ότι η μπάντα αποτελείται από “τεχνίτες” ολκής. “Γεμάτος” ήχος, “μπετόν αρμέ” rhythm section. Ειδικά το μπάσο, χρήζει ιδιαίτερης μνείας και είναι βέβαιο ότι μόνο ρόλο “κομπάρσου” δεν έχει.
“Αμάλγαμα” επιρροών (djent, metalcore, death, rock, reggae κ.ά.) που “συνενώνονται” τόσο ωραία και παράγουν ένα απόλυτα εθιστικό, απολαυστικό και progressive αποτέλεσμα.
Η Tatiana, τώρα, σίγουρα αποτελεί τον “ελβετικό σουγιά” του συγκροτήματος. Αυτό το μικροσκοπικό πλάσμα, άλλοτε “μεταμορφώνεται” σε αερικό και άλλοτε σε pit bull, με τόσα κιλά αρχ&$%@, όσα δεν ζυγίζουν αθροιστικά όλων των υπόλοιποι front men της σκηνής. Ιδιαίτερα απειλητικό, “πυρηνικό όπλο” η Ουκρανή κυρία (οι επιπτώσεις του Chernobyl ίσως).
Συνεχίζουμε με το studio …
Φέτος έχουμε διπλό “χτύπημα”, με το EP “Micro” και το πολύ πρόσφατο full-length “Macro”.
To “Micro” απλά “σπέρνει”.
Το “Macro”, με λίγες ακροάσεις, θα έλεγα ότι μου αρέσει αρκετά έως πολύ. Έχει κάποιες top στιγμές, αλλά και άλλες που είναι έτσι κι έτσι (όχι, Jinjer δεν είστε μπάντα εσείς για έτσι κι έτσι). Επί του παρόντος τουλάχιστον, το κατατάσσω χαλαρά κάτω από τη “δυάδα-φωτιά” των “King of Everything” (έπος επών) και “Cloud Factory”.
Θεωρώ ότι οι (πάντα σύμφωνα με όσα πιστεύω εγώ) κάπως πιο αδύναμες στιγμές του φετινού full-length, ίσως και να οφείλονται στην υπερ-έκθεσή τους σε συνεχόμενα live. Τα δύο τελευταία έτη (2018 και 2019) έχουν δώσει σχεδόν όσα live είχαν δώσει την αμέσως προηγούμενη της τελευταίας διετίας πενταετία (2013 – 2017).
Φτάνουμε στα live …
Δόξα τω Πανάγαθω, υπάρχει τόσο υλικό στο internet που ο καθένας μπορεί να πάρει μία πολύ καλή ιδέα του τι εστί Jinjer επί σκηνής.
Το τρομερό είναι το πόσο καλά αναπαράγουν το -ιδιαίτερα απαιτητικό- studio υλικό, χωρίς να ακούγονται “άδειοι”, λόγω της παρουσίας μίας κιθάρας (εξού και η αναφορά μου για το μπάσο παραπάνω). Kudos γι’ αυτό, σε μία μπάντα που κατανοεί την εποχή της και δεν “φορτώνει” στο studio στοιχεία που δεν δύναται να αναπαραχθούν ζωντανά. Αυτό θα την έκανε να “εξατμιστεί” πολύ γρήγορα.
Για το τέλος φυσικά αναφερόμαστε στον κεντρικό “μαγνήτη βλεμμάτων”, που ακούει στο όνομα Tatiana. Τι να γράψω και τι να πω για το κορίτσι αυτό που “γεμίζει” τη σκηνή και “κυριαρχεί” σε αυτήν, με αυτόν τον μοναδικό τρόπο; Trademark κινήσεις, ιδιαίτερα fashion statements και η φωνάρα πάντα εκεί.
Ως κατακλείδα, θα υπενθυμίσω ότι πριν 2 έτη ήταν support στους Arch Enemy. Η περιοδεία έκανε “στάση” και στην Αθήνα. Δεν τους είχα ακούσει, δεν ήξερα τίποτα γι΄αυτούς. Εκείνο το βράδυ οι Arch Enemy έπαιξαν ένα setlist - “ποίημα”, σε μία ιδιαίτερα απολαυστική, επαγγελματική και ποιοτική εμφάνιση. Αρχής γενομένης από το επόμενο πρωί και για πολύ καιρό ακόμη, “καταβρόχθιζα” Jinjer με τη “σέσουλα”. Τόση “ζημιά” μου έκαναν οι Ουκρανοί εκείνο το βράδυ. Τους “κατάπιαν αμάσητους” τους Arch Enemy.
Για όποιους ακούνε εκεί έξω, φέρτε τους για headline εμφάνιση ΧΘΕΣ!
