Αφού συνήλθα λιγάκι από την χτεσινή εμπειρία, να πω κ εγώ την άποψή μου για το χτεσινό live.
Έσκασα μύτη σχετικά νωρίς φοβούμενος ότι δεν θα βρω να παρκάρω, αλλά τελικά πρόλαβα μια χαρά. Γύρω στις 6 και κάτι ήμουν εκεί. Δεν είχα μεγάλη όρεξη να δω Firewind και είχε αρκετό ήλιο και ζέστη οπότε περίμενα κανένα μισάωρο έξω σε μια σκιούλα και μπήκα λίγο πριν τις 7, όταν γινόταν το Soundcheck των Opeth. Με το που μπαίνω μέσα βλέπω την κερκιδούλα αριστερά με ελάχιστες κενές θέσεις και λέω βουρ στον πατσά, εδώ είμαστε! Έτσι κι αλλιώς οι αντοχές μου δεν είναι πια για μπροστά, και από το να κάθομαι πλάι-πλάι, εκεί ήταν μια χαρά. Πολύ καλό οπτικό πεδίο και σκιά.
Για Opeth δεν μπορώ να πω πολλά μιας και δεν είμαι fan τους, δεν γνωρίζω καθόλου τα τραγούδια, αν και είναι 2η φορά που τους βλέπω, πάντως δεν με κούρασαν ιδιαίτερα και η απόδοσή τους γενικά μου φάνηκε καλή.
Έρχεται η ώρα για τα άσπρα φίδια. Αρχικά εμφανίζονται τα drums με το σήμα των whitesnake και μετά από λίγο σηκώνεται και το λάβαρο.
Η αγωνία κορυφώνεται, κυρίως γιατί είχα μεγάλη περιέργεια να δω σε τι κατάσταση είναι ο Coverdale, μιας και ήταν η πρώτη φορά που θα τους έβλεπα. Ναι, ξέρω έχουν έρθει τόσες φορές αλλά κάθε φορά τους έχανα για μλκία.
Παίζει να άκουσα πρώτη φορά την φωνή του David καθαρά στο 3ο ή 4ο κομμάτι. Μέχρι εκείνη την ώρα τα vocals κατά 80% τραγουδιόντουσαν από την υπόλοιπη μπάντα. Πρώτη φορά βλέπω να έχουν μικρόφωνα όλοι σχεδόν. Δηλαδή μόνο ο drummer δεν είχε, εκτός αν είχε και αυτός και δεν το είδα :P.
Μια-δυο κραυγές που και που, και γενικά έπαιρνε τα πάνω του μόνο στα πιο χαλαρά κομμάτια, όπως στο Forevermore που είναι πράγματι ύμνος και όπως είπε και ένα παιδί πιο πριν το απογείωσε.
Νομίζω ότι γενικά θα έπρεπε να περιορίζεται κυρίως σε αυτά τα πιο ήπια κομμάτια, και άντε να βαράει κανένα Still Of The Night και Crying In The Rain προς το τέλος. Η φωνή δεν κάνει πλέον για τα πιο heavy κομμάτια. Ας βάλει κυρίως blues και μπαλάντες στο setlist.
Γενικά ήταν κακό setlist. Τα περισσότερα κομμάτια δεν τα ήξερε καλά ο κόσμος. Άντε στο Is This Love και στο Fool For Your Loving έγινε κάτι από συμμετοχή.
Κορυφαία στιγμή τα 2 τελευταία τραγούδια, Here I Go Again και Still Of The Night. Σταθερές αξίες…
Σκηνική παρουσία του David 10/10, φωνή 4/10. Να ομολογήσω την αμαρτία μου τον περίμενα ακόμα χειρότερο, οπότε δεν απογοητεύτηκα τελείως.
Η μπάντα πολύ δυνατή, πολύ δεμένη, οι κιθαρίστες και οι 2 είναι πολύ μεγάλοι παίχτες, ο drummer τα ξέσκισε όλα. Φοβερά παθιασμένο παίξιμο, ωραίο σόλο.
Στο τέλος ανατριχίλα το Soldier Of Fortune, αλλά θα μπορούσαν να το πουν και κανονικά…
Γενικότερα λόγω φωνής Coverdale μέτρια εμφάνιση, αλλά για μένα που τους είδα για πρώτη και μάλλον τελευταία φορά ήταν ικανοποιητική.
Ο γέροντας είχε κέφι και διάθεση αλλά η φωνή δεν τραβάει άλλο.
Και έρχεται η ώρα να βγουν οι ΘΕΟΙ.
Να σημειώσω κατ αρχάς ότι όταν έμαθα πως αποχώρησε ο Κ.Κ. η ξενέρα μου ήταν απίστευτη. Όταν χαλάς την τριάδα Halford-Tipton-Downing, σκοτώνεις τους Priest.
Ειλικρινά πριν τη συναυλία σκεφτόμουν ότι αν δεν ήταν μαζί Priest-Whitesnake, δεν θα πήγαινα, μιας και τους είχα δει το 2008.
ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΠΗΓΑ!
Αυτό που παρακολουθήσαμε ήταν βγαλμένο από όνειρο μόνο! Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω τι επίπεδο απόδοσης έπιασε ο Rob. Μιλάμε αν τραγουδάει έτσι σε όλη την περιοδεία, θα μπορούσαν άνετα να συνεχίσουν για 10 χρόνια ακόμα!!! Τι epitaph tour και πράσινα άλογα? Ωστόσο αν είναι να αποσυρθούν, καλύτερα να το κάνουν τώρα, μετά από μια περιοδεία με ονειρικό setlist και απόδοση βγαλμένη απ τα 80’ς.
Ακούσαμε κομμάτια βγαλμένα από την πιο τραβηγμένη απ τα μαλλιά φαντασίωση κάθε φανατικού φαν των Priest. Και τα απέδωσαν σε ικανοποιητικότατο βαθμό. Τι να πρωτοαναφέρω… Rapid Fire, Starbreaker, Never Satisfied, Heading Out To The Highway, Nightcrawler, The Sentinel…
Και φυσικά τα κλασικά Metal Gods, Victim Of Changes (είχα καημό να το δω live μιας και δεν το έπαιξαν το 2008), Turbo Lover, Diamonds And Rust, Beyond The Realms Of Death, Painkiller, Hellion-Electric Eye κτλ.
Εδώ θα σταθώ στο αποκορύφωμα της βραδιάς που της δίνει διαστάσεις ονείρωξης και απόλυτης ηδονής!
[B]BLOOD RED SKIES!!![/B]
Πόσες μα πόσες φορές ακούγοντας αυτό το τραγούδι σκεφτόμουν ότι δεν το έχουν παίξει ποτέ live και τι γαμάτα θα ήταν κάποτε να το ακούσω από κοντά… Βέβαια δεν πίστευα πως ο καραφλός μπορεί να το αποδώσει πλέον αξιοπρεπώς. Χτες μου έκανε την μούρη κρέας. Η συγκίνηση στο έπακρον… Παίζει να ήμουν ο μόνος στο σημείο που καθόμουν που ήξερε απ’έξω τους στίχους και ούρλιαζε σαν τρελός, και ένας από τους λίγους από το σύνολο των παρευρισκομένων. Γενικά παρατήρησα μια παγωμάρα στο κοινό όταν ξεκίνησαν να το παίζουν, ενώ περίμενα να γίνει το απόλυτο παραλήρημα! Ωστόσο μια διακαής επιθυμία μου έγινε πραγματικότητα χτες το βράδυ και είμαι ευγνώμων γι αυτό. Το κομμάτι είναι ο απόλυτος ύμνος.
[B]I’LL STAND, I’LL FIGHT
YOU 'LL NEVER TAKE ME ALIVE!!![/B]
Starbreaker κομματάρα, έχουμε ακούσει μαζί με την συναυλία του '08 τα 3 καλύτερα κομμάτια από το Sin After Sin (Sinner, Starbreaker, Dissident Agressor).
Heading Out To The Highway επίσης υπέρτατο κομμάτι, αν και έχω καημό να ακούσω και Desert Plains.
Για το The Sentinel τα λόγια είναι περιττά. Ύμνος! Αν και θα ήθελα ακόμα ένα κομμάτι από το Defenders… Love Bites ή Some Heads Are Gonna Roll θα ήταν ότι πρέπει.
Victim Of Changes είναι από τα αγαπημένα μου priest κομμάτια, ίσως το πλέον αγαπημένο. Και χτες το έπαιξαν ιδανικά. ο Halford το απογείωσε στα ουράνια!
Ειδικά το πιο μπαλαντοειδές σημείο του κομματιού, είναι για να κόψεις τελείως φλέβα…
Once she was wonderful…
Για το Breaking The Law έχω να πω 2 πράγματα. Απ τη μια είχε φάση το ότι άφησε το κοινό να τραγουδά μόνο του, απ την άλλη ίσως θα ήταν καλύτερα να βάλουν κάποιο άλλο κομμάτι στη θέση του. Παρά για 2:30 λεπτά να παίζει η μπάντα μόνη της μουσική και να ακούγεται από κάτω μια βαβούρα… 3 κομμάτια από British Steel (Rapid Fire, Metal Gods, Living After Midnight) είναι υπεραρκετά.
Στα της απόδοσης τώρα:
O Travis σε πολύ υψηλά επίπεδα όπως πάντα.
Ο Hill επισκιαζόταν λίγο από τον ήχο των κιθαρών, και ήταν λίγο κομπάρσος, αλλά θα μου πείτε τι είχες Γιάννη τι είχα πάντα…
Ο Tipton σε καλή βραδιά, αν και έχω την εντύπωση πως το μικρό σολάκι στο Victim Of Changes το έσφαξε… Καλύτερος από το 2008 που αν θυμάμαι καλά είχε κάποια προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούσαν λίγες μέρες πριν τη συναυλία.
Ο καινούριος πέρασε και δεν ακούμπησε, αλλά προσωπικά δεν με ενόχλησε κιόλας. Προσπαθεί να κερδίσει λίγη από την λάμψη του να παίζεις με τους Priest, αλλά λογικό για οποιονδήποτε είναι αν βρεθεί στην θέση του να καβαλήσει λίγο το καλάμι.
Τον έχουν κάνει και λίγο K.K. - replica, μακρύ μαλλί ξανθό και μαύρα ρούχα, μπας και ξεγελάσουν όσους δεν έμαθαν για την αποχώρηση του Kenneth.
Ο Halford μας έσφαξε χτες. Μας βούλωσε τα στόματα σε όσους είχαμε αμφιβολίες για την απόδοσή του. Του ανθρώπου (είναι?) το λέει η ψυχή του ακόμα! Απίστευτες ερμηνείες, απίστευτη φωνή, μεγαλειώδεις κραυγές βγαλμένες από το μακρυνό παρελθόν, ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ καλύτερος από το 2008. Πολύ καλή και η σκηνική του παρουσία. την περισσότερη ώρα ήταν κινητικός και έδειχνε να γουστάρει και να περνάει καλά.
Καταλήγω στο ότι ευτυχώς που έλειπε ο Downing για να έχουμε κάτι να παραπονιόμαστε από αυτό το live, αλλιώς θα μιλούσαμε για την τέλεια συναυλιακή εμπειρία!
Μετά το Electric Eye την κοπάνησα γρήγορα για να πάρω το αμάξι και να φύγω πριν γίνει ο χαμός. Αυτό το φανάρι δεν υπάρχει!!! Ευτυχώς πρόλαβα και έφυγα σχετικά γρήγορα.
Τα επίσημα μπλουζάκια που έριξα μια ματιά μπαίνοντας τα είχε ΠΑΝΑΚΡΙΒΑ!!! Κάτι 35 και 45 ξεγυρισμένα!
Από την οργάνωση δεν έχω μεγάλα παράπονα, ο χώρος δεν είναι κακός.
Συμπέρασμα: Οι Priest είναι οι Metal Gods. ΤΕΛΟΣ!
Δεν περιγράφω άλλο!