Καλλιτεχνικά για τους ίδιους είναι αναμάσημα. Σα να τρως κάθε μέρα το ίδιο φαί. Για τους οπαδούς είναι χαρά θεού, αν γίνεται σωστά.
Διάβασα και τη γνώμη σου και συμφωνώ εν πολλοίς. Αλλά είναι δυνατόν να σου αρέσει το Angel και να μη σου αρέσει το Lost Love? Να σου αρέσει το Worth Fighting For και όχι το Visions? Να μη σου αρέσει το Persecution?
Παρεπιμπτόντως για όποιον δεν έχει στίχους (γιατί βάζω στοίχημα ότι πολλοί κρίνουν concept δίσκο χωρίς στίχους αν είναι δυνατόν δλδ) μπορώ να σκανάρω το book (απο Τρίτη) που έρχεται με τη deluxe έκδοση και να του στείλω ένα εμαιλ. Όποιος ενδιαφέρεται ας στείλει πμ.
δν εχω κατασταλαξει ακομα για την αξια του δισκου προσωπικα αλλα αυτο που ηθελα να πω πιο πριν ειναι οτι η καλλιτεχνικη εξελιξη μια μπαντας δν πιστευω οτι εξαρταται απο το ποσο θα αλλαξουν μουσικα!!
oi motorhead kai oi ac/dc δν εχουν αλλαξει το υφος τους δραματικα ποτε αλλα δν εχασαν το καλλιτεχνικο τους status για αυτο!!
αν αρχιζαν οι priest και επαιζαν με σαξοφωνα και ντεφια θα ηταν τραγικη αλλαγη αλλα δν θα μιλαγαμε για καλλιτεχνικη εξελιξη σιγουρα!!:lol:
ακραιο το παραδειγμα μου αλλα οκ,καταλαβες πανω-κατω τι θελω να πω
δν ειμαι κατα της αλλαγης υφους,προοδου κτλ, αλλα πιστευω οτι καθε μπαντα εχει μερικα ορια μεσα στα οποια της επιτρεπεται να κινειται μουσικα και να δοκιμαζει διαφορα.
επαναλαμβανω δν θελω ακομα να φερω βιαστικη αποψη για το nostradamus,σιγουρα εχει ενδιαφεροντα στοιχεια μεσα αλλα και μερικα οχι.
Προσωπικά, μαθαίνοντας εδώ και καιρό ότι οι Priest θα κάνουν διπλό κόνσεπτ δίσκο έιχα την περιέργεια πώς θα ακούγεται. Γι αυτό και έκανα κάτι που δεν συνηθίζω, τον κατέβασα από το net. Μετά από πολλές ακροάσεις κατέληξα στα εξής συμπεράσματα:
Ο δίσκος είναι εντελώς άσχετος με βάση τα όσα μας έχουν συνηθίσει οι Priest,…
…κάτι που όμως δεν μας χαλάει κάθόλου!
Οι συνθέσεις είναι soundtrack-ικές και ως τέτοιες θα πρέπει να κριθούν. Κατ’ εμέ είναι από μέτριες (λίγες) έως εξαιρετικες (λίγες περισσότερες) με την πλειοψηφία να κυμαίνεται στο “πολύ καλά”.
Ο Halford βγάζει λίγα ψηλά φωνητικά. Παρολαυτά οι ερμηνείες του δεν έχουν κανένα ψεγάδι.
Εν τέλει, οι Priest στα γεράματα κάνουν κάτι διαφορετικό έστω κι αν σε κάποια σημεία δεν τους βγαίνουν. Το ρίσκο πάντως στέφεται από μερική επιτυχία.
ΥΓ. Τον δίσκο τον έσβησα από τον σκληρό και θα τον αγοράσω.
Και στο “Turbo” ήταν διαφορετικοί (με πλήκτρα κλπ) αλλά δεν ξεφύγανε, στο nostradamus το παρακάνανε!
Παρόλα αυτά ο δίσκος δεν είναι κακός αλλά δεν τρελαίνομαι κιολας. Βέβαια τον ακούω κάθε μέρα και είναι όντως μερικά σημεία που πορώνομαι! Μου αρέσουν παρα πολύ τα “Νostradamus” και “persecution(ειδικα στο 3.22)”. Aπο κει και πέρα θεωρώ απλά καλά τραγούδια τα prophecy, revelation, alone(αν και επαναλαμβάνεται), visions, και "pestilence and plague (χάρη στο ρεφραιν). Κατα τ’άλλα μετριοτητα ή έστω καλα σημεία σε συγκεκριμένα διαστηματα των τραγούδιών. Ο Halford δεν είναι κακός, έχει ακόμα φωνάρα! Αυτή η κραυγή στο nostradamus τα λεει όλα.
Ποιο πολυ ξενερώνω επειδη ο δίσκος δεν ήταν σταθερα καλός στο σύνολο κ σε μερικά σημεία κούραζαν τα μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια.
Έτσι ναι ρε παιδιά. Να μου απορρίπτετε συλλύβδην ένα δίσκο που είναι πασιφανές ότι έχει δουλευτεί σε όλα τα επίπεδα και να το ρίχνετε στα λεφτά, αυτό είναι που μου τα σκασε. Τώρα μελετάω το concept (δεν έχει καποια φοβερή πλοκή, απλά να συσχετίσω τη μουσική με τους στίχους). Σύντομα θα είμαι σε θέση να καταγράψω το τι παίζει και πως το αντιλαμβάνομαι εγώ.
και τελειως μαπα να ηταν ο δισκος, που για μερικους ισως και να ειναι, το θεμα ειναι οτι εν ετει 2008 οι Priest φαινεται να κανουν αυτο που θελουν γιατι τολμησαν να κανουν κατι το διαφορετικο και αυτο για μενα ειναι το πιο σημαντικο. θα μπορουσαν να παρατησουν τα concept κι’ολα αυτα και να βγαλουν εναν δισκο στυλ Angel Of Retribution, αλλα απ’τη στιγμη που δεν το’καναν παει να πει οτι γουσταρουν αυτο που κανουν και αυτο μετραει. ετσι κι’αλλιως δεν πιστευω κανεις να περιμενε το νεο Screaming η το νεο Painkiller…
Εγώ πάντως με ένα καλό άκουσμα που έκανα έχω μείνει με την εντύπωση που σου αφήνει ένας δίσκος-έπος, με την κανονική έννοια της λέξης “έπος” όχι με την ηλίθια έννοια που της έχουμε δώσει γιατί δεν μας αρκεί το “πολύ καλός” και αρχίζουμε και λέμε ότι μας έκανε εντύπωση “έπος”…
Βαρυσήμαντος, επικός, μακρόσυρτος…ώς πρώτο άκουσμα…τέτοια άλμπουμ δεν τα γράφουν πολλά συγκροτήματα…για μένα τέτοιοι δίσκοι δεν θα έπρεπε να βαθμολογούνται…να πάμε και λίγο αντίθετα με την βλαμμένη συνήθεια της ταμπέλας και της βαθμολογίας με οποιονδήποτε τρόπο…grow up my friends και ας μην είναι ακόμη η ώρα σας…
εγώ πάλι γιατί πιστεύω ότι αυτός ο δίσκος θα ξεχαστεί γρήγορα?? όπως και το προηγούμενο τους…πραγματικά μετά το painkiller το χάος, εδώ ταιριάζει γάντι!
Ε δε κοστίζει τίποτα να μελλοντολογείς. Και ο Νοστράδαμος το κανε και είδες που κατέληξε Είναι δυνατόν να ξεχαστεί δίσκος των Priest? Το προηγούμενο τους τι εννοείς ξεχάστηκε? Δε το παίζει πια το ραδιόφωνο? Δε το ακούς εσύ προσωπικά? Δε διαβάζεις για αυτό στις εφημερίδες? Δε πάει καλά σε πωλήσεις? Βγήκε απο τα charts? Δεν αναφέρεται απο το rocking.gr ως αναφορά στα reviews σε άλλες μπάντες? :roll: Ακόμα και αυτοί που κάναν δυσμενείς κριτικές για το Nostradamus, αναφέρονται στο προηγούμενο ως πολύ δυνατό comeback. Μετά το Painkiller που είναι το μεγαλύτερο speed/power metal αλμπουμ όλων των εποχών, προφανώς και έρχεται το χάος, όχι μόνο για τους JP αλλά για όλο το είδος γενικά (το μουσικό είδος και το ανθρώπινο γενικότερα :p). Ευτυχώς το κατάλαβαν και κάνουν διαφορετικά πράγματα.
Δεν τους βγηκε ομως ρε συ Stefakar οσο επρεπε.Δεν καταλαβαινω γιατι βρισκεις το δισκο αυτο τοσο φοβερο,ισως να εισαι τοσο πορωμενος με τους priest που οτι και να βγαλουν θα σου φανει πολυ καλο.Ενας αδιαφορος,μετριος και βαρετος δισκος κατα την αποψη μου και τιποτε παραπανω. Ναι μεν ειναι κατι διαφορετικο,αλλα αυτο που ηθελαν οι priest δεν νομιζω οτι μπορεσαν να το πετυχουν,οχι τουλαχιστον στον βαθμο που θα ηθελαν.Σκορπια κομματια απο εδω και απο εκει που ξεχωριζουν και οντως ειναι καποια κ πολυ καλα,ομως σαν συνολο χανει…[-X :-s
Γιατι πολύ απλά δεν έχεις μελετήσει τον στίχο και δε το έχεις συνδυάσει με την γενικότερη πορεία της μπάντας. Τα κομμάτια εμένα δε μου λένε και πάρα πολλά σε σχέση με ότι έχουν κάνει στο παρελθόν ή με άλλα πράγματα παρόμοιου ύφους που έχω ακούσει (πχ όπως είπα το VS Atreus 1 είναι στην ίδια φάση και ακόμα πιο πορωτικό), το σύνολο είναι που μου λέει τα πολλά και τα συναισθήματα που εμπεριέχει. Τελοσπάντων δε με πολυενδιαφέρει να αλλάξω τη γνώμη κανενός, τέχνη είναι, αλλά κάποια πράγματα δεν πρέπει να λέγονται, πολύ απλά γιατί είναι παράλογα. Κατά τα γνωστά, οι Sabbath είναι η μάνα του metal και οι Priest είναι ο πατέρας του (και δεν είναι τυχαίοι αυτοί οι ρόλοι), δεν είναι Metallica που βγάλαν ένα St. Anger ή ξερω γω τι άλλο και μπορούμε απλά να υποκριθούμε ότι δεν έγινε ποτέ. Και σε 40 χρόνια να κάτσεις να δεις ποίοι φτιάξαν τον ήχο αυτό, θα βρείς τους Priest και τους Sabbath και σιγά σιγά θα φτάσεις και στο Turbo και στο Nostradamus. Να ξεχαστεί αποκλείεται λοιπόν. Ίσως επανέλθω με ανάλυση του concept αν και δε πολυβλέπω το λόγο.
Και βέβαια θέλουν ανάλυση…Μπορείς πχ εσύ να μου πεις για τί μιλάει το Crucible? Πες και λύσε και το παράδοξο. Οι Priest πράγματι το γύρισαν σε εμπορικό στίχο από το Killing Machine και μετά (και ήταν μια καλή κίνηση που ανέβασε γενικά το metal και τις πωλήσεις τους βέβαια) αλλα είχε τύχει πριν απο αυτόν τον δίσκο να έχουν βγάλει και άλλους 4 με καταπληκτικούς, ποιητικούς και πολύ εσωστρεφείς στίχους (κομμάτια όπως Never Satisfied, Dreamer Deceiver, Epitaph, Victim of Changes, Dissident Aggressor, Sinner, Last Rose of Summer, Stained Class, Beyond the Realms, Heroes End). Ακόμα και στη συνέχεια έχουν κομμάτια με ψαγμένους στίχους, όπως The Rage, Fever, Devil’s Child, Night Comes Down, One Shot At Glory. Υπήρχαν και οι Fight που επίσης ο στίχος τους δεν είναι και πολύ προφανής. Αν ρε παιδιά τους αντιμετωπίζετε σαν μπάντα που έχει 20 κλασσικά κομμάτια και τέλος, δεν φταίνε αυτοί ξαναλέω. Προφανώς όμως δεν είναι της ίδιας γνώμης.
Παρεπιμπτόντως από ότι είδα τωρα αρρώστησε ο Tipton και ακυρώνουν 2 shows. Ας ελπίσουμε ότι δε θα γίνει καμία στραβή.
Θα περιμένετε αρκετά όμως για κάτι παραπάνω αν είναι έτσι, γιατί δε θέλω να γράψω μπαρούφες. Μέχρι τότε
Σχετικά με το Act 1, τίθενται ερωτήματα μέσω του αποκαλυπτικού σκηνικού (Four Horsemen-War, Pestilence, Death, Conquest) για το μέλλον του ανθρώπου γενικά, το τίμημα του πολιτισμου, της ματαιοδοξίας (reap what you sow from our greed and our treasures, far more than we need, now far more than we’re worth) και άρα της δόξας (nella tentazione - cercando la gloria - la prezzo da pagare - e’ la caduta dell’ uomo, into temptation, searching for the glory, the price to pay is the fall of man), το ρόλο του θανάτου και το φόβο που έχουμε όλοι για αυτόν που μας στερεί την προσωπικότητα μας (deface humanity) και πως αυτά οδηγούν στην κάθαρση (out of purgatory unto victory, love and you’ll live, forgive, conquest transgress purgatory, lift us onward, trust in glory)
Σχετικά με το Act 2, νομίζω ότι o Nostradamus είναι απλά ένα προσωπείο για το μέταλ και όλη την ιδιόμορφη τέχνη γενικότερα. Πχ. αντικαταστήστε στο refrain του title track και γενικά στο title track τη λέξη Nostradamus και κάντε τη Heavy Metal (πάει και στο μέτρο κιόλας Νόστρα-Χέβι, Ντάμους-Μέταλ :p) και σκεφτείτε το έτσι. Με προβλημάτισε εξαρχής γιατί λέει We στο refrain του Alone, δε βγάζει απλά νόημα. Εμείς, ποιοί εμείς? Οι αλχημιστές? Οι προφήτες και οι πιστοί τους? Όχι…Το We και το κομμάτι γενικά αναφέρεται σαφώς στο HM και άρα στους ίδιους, όπως ακριβώς και το Future of Mankind. To δε Visions είναι απλά η ιστορία κάθε οραματιστή και κάθε καλλιτέχνη (όπως οι ίδιοι και όπως ο Nostradamus) ο οποίος απλά περιμένει την έμπνευση και τα ανώτερα νοήματα να τον συνεπάρουν (μάλιστα λέει I would sell my soul if only I could know και όχι I will sell my soul only i can know what the future holds and what will be όπως λέει στο lyricbook και αυτό είναι παράδοξο γιατί ο Νόστρα και καλά το ξέρει το μέλλον, προφανώς το θέτει έτσι για να διευρύνει το νόημα σε κάθε οραματιστή γενικά).
Ήδη έχουν αναφέρει ότι σε όλες τις συνεντεύξεις ότι ο Nostradamus είναι απλά ενας τυπάκος με πολύ metal μέσα του. Ένα απλό όχημα είναι. Είναι ένας δίσκος που συνοψίζει αυτά που ξεκίνησε εξαρχής να πετύχει η μπάντα μεσα από τη μουσική της. Ότι δηλαδή βοηθήσαμε να φτιαχτεί το μέταλ, το αναθρέψαμε όλοι μαζί και τώρα που μεγάλωσε ο καθένας ας πάρει ότι θελει (engaged the enemy, protect my friends, my quest has now been won, these secret treasures here make of them what you will), Το γιατί τώρα επέλεξαν να το κάνουν με τον κατά τεκμήριο λιγότερο “μεταλλικό” τρόπο, είναι άλλο ένα παράδοξο, όπως πχ. το γιατί σταμάτησαν να γράφουν τραγούδια με “έξυπνο” στίχο. Μία απάντηση υπάρχει μόνο. Για τη φάση, για το χαβαλέ, για μια αλλαγή. Και πιθανώς γιατί πχ. τι νόημα έχει το painkiller με στίχους ρίτσου? μάλλον κανένα. Ε και αυτό εδώ δε θα είχε και πολύ νόημα αν το μόνο που είχε ήταν κομματάρες που να διαλύουν τα πάντα στο πέρασμα τους, θα χανόταν η μαγεία της φάσης, άλλωστε ο κάθε ένας όταν ακούει το δίσκο αυτό, βλέπει όλη τη δισκογραφία τους να περνάει μπροστά απο τα μάτια του/μέσα απο τα αυτιά του.
:ban: 
Δλδ από μόνη της σαν πρόταση αυτή αποτελεί παράδοξο.