Ίσως, γιατί η ιδιαίτερη τεραστιότητα των Priest δεν μετριέται με γηίνους όρους όπως οι υπόλοιποι, αλλά με συμπαντικούς.
Μανο για τους Heavy Load εδειξες αξιοζηλευτο ζηλο, εδω κοκοκοκοκο κοκοκο συλλογος μεγαλος κλπ
Μάλλον με μπερδεύεις με κάποιον άλλον, όσο για το κοκοκοκοκο γαύρος είμαι διάολε!!!
Δισκάρα πάντως το Death Or Glory!
ο μονοφθαλμος αρχηγος σας κατουραει ολους.
Αν βγάλουμε Point Of Entry, Turbo Lover, Ram It Down που είναι ολίγον τι love/hate απ’όσο έχω καταλάβει, στα “διαπιστευμένα” κλασσικά τους album (δλδ όλα τα άλλα μεχρι και το painkiller) το πολύ να σκιπάρω 2-3 κομμάτια και αυτό όχι τόσο συχνά. Θέλω να πω πως οι Priest είναι το εκ διαμέτρου αντίθετο από αυτό που λες, fillers ούτε με το κυάλι. Εκτός αν είμαι τόσο fanboy που κάνω για τα καλά τα στραβά μάτια σε ατέλειες, αμφιβάλλω όμως πως ισχύει αυτό.
Συγκρίνω καθαρά με Maiden/metallica/sabbath στα ντουζένια τους, άντε και με mercyful/king, αλλά εκεί δεν μιλάμε για το ίδιο συγκρότημα. Δεν είχε κανένας τους Point of entry ανάμεσα στα κλασικά τους, ούτε take this chains στις δισκάρες τους. Κατά τ΄ άλλα οι Priest νομίζω εξ ορισμού είναι “η πιο metal μπάντα από τις metal μπάντες” και ρέφαραν με το παραπάνω στο Painkiller.
Συμφωνω απολυτα στο οτι συγκριτικα με Iron Maiden, Metallica, Black Sabbath, Mercyful Fate, Slayer και πολλες ακομα μπαντες-μεγαθηρια εχουν περισσοτερα filler και πιο μετριους δισκους οταν παμε σε συγκριση για τις “κλασικες περιοδους” των μπαντων.
Αυτο με το Point Of Entry ως σφηνα αναμεσα σε δισκαρες ειναι καλο παραδειγμα ας πουμε, οπως και η διαδοχη του Defenders Of The Faith απο το Turbo.
πάντως από όλους, σερί [B]μόνο [/B]καλών δίσκων έχουν [B]μονο [/B]οι manowar
Στην εξίσωση δεν πρέπει να βάζεις απλά τον παράγοντα “μόνο καλοί” δίσκοι, αλλά και πόσοι είναι αυτοί.
Για τις συγκεκριμένες μπάντες, που πάνω κάτω όλοι αναφέρουμε ως αυτές με σερί καλών δίσκων, οι Σλάγερ (που έλεγε και ένας συμμαθητής στο high school) έχουν 4 (σωστά; ), οι Metallica έχουν 5 (μην πω 6), oι Sabbath 6, οι Maiden 7, οι Priest 8 (εδώ μαλώνουμε) και οι Manowar; Σε αφήνω να απαντήσεις (το προφανές νομίζω).
Και μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για “σερί” καλών δίσκων, όχι περιπτώσεις που θυμίζουν υπηρεσίες στην ΑΣΔΥΣ Γουδί (‘1-1’ ντε), όπως κάποια στιγμή οι Maiden.
Αυτά… Α, και καλώς ήρθα 
to profanestato, 11! ok ,de vazo mesa epanakiklofories, den ime paralogos.
kai kalos irthes :8
Οι Slayer εχουν 5 δισκους που ειναι αδιαμφισβητητα δισκοι 10αρακια, λες 4 και αφηνεις εξω το Seasons In The Abyss ή το Show No Mercy?
Ενταξει προσκυναω…
Να το πεις, όχι πες το! Το Load είναι ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ!
Αλλά επειδή έχουμε βγει εντελώς off topic το Reedemer είναι μια χαρά δίσκος.
Χα χα ωραίος! :lol:Βασικά κατά τη γνώμη μου από το ντεμπούτο η πρώτη κοιλιά γίνεται με το Fighting the world το οποίο έχει μάλλον glam/hair metal επιρροές, μετά πάλι έχουμε σερί μέχρι το Gods of war που είναι βασικά ένα ωραίο instrumental άλμπουμ με ελάχιστα τραγούδια, δύο εκ των οποίων όμως είναι ύμνοι, όσο για το τελευταίο είχε προοπτικές αλλά έχασε στις λεπτομέρειες.
Πέρα από το ποσοτικό (4,5 ή 10), υπάρχει και το ποιοτικό βεβαίως.
Το Master, το Seventh Son ή το Black Sabbath είναι απάτητες κορυφές. Και μόνο αυτά να υπήρχαν στη δισκογραφία τους, πάλι θα μιλούσαμε για τις κορυφαίες μπάντες όλων των εποχών,
Πόσο μάλλον, όταν πλαισιώνονται από τα λοιπά αριστουργήματα.
diskos me defender, black wind, holy war, fighting the world blow your speakers, carry on de mpori na ine stin idia protasi me ti lexi koilia.-
Ναι αφήνω έξω το πρώτο… Με ποια λογική; Αν και δίνει στίγμα (προσπερνάω παραγωγή γιατί προφανώς πολλές μπάντες δεν είχαν καλή παραγωγή τότε και δε μας σταμάτησε αυτό από το να θεωρούμε ένα δίσκο κλασσικό), νομίζω ότι σε αντίθεση με τους υπόλοιπους, παρουσίασαν εκεί κάτι που δεν ήταν πρωτοποριακό… yet! Είχαν σαφείς επιρροές από άλλα συγκροτήματα, με κυκλοφορίες σύγχρονές τους, και όχι προγενέστερες όπως π.χ. οι Metallica με Diamond Head. Ίσως να μου πεις ότι είχαν ένταση και ταχύτητα αλλά το ίδιο έκαναν και άλλοι εκείνη την εποχή. Για τη θεματολογία το ίδιο. Στο Hell Awaits όμως το πήγαν και παραπέρα αλλά και εμφάνισαν τον ήχο - σφραγίδα τους.
Με λίγα λόγια. Θες να το πεις κλασσικό ή must have με την έννοια ότι πρέπει να το ακούσεις για να τους κατανοήσεις περαιτέρω; Δεκτό. Αλλά 10αρακι δεν είναι.
Το λέω διάολε! Και για να επανέλθω on topic, ναι είναι μια χαρά δίσκος. Τα περί σύγκρισης δε νομίζω ότι είναι της ώρας γιατί, όπως έγραψε και κάποιος άλλος, είναι ανόμοιο να κρίνεις δίσκους με διαδρομή 35+ χρόνων με δίσκο που θα τον κρίνει η ιστορία αργότερα.
Συμφωνώ. Μπροστά στα έπη, είναι πιο αδύναμο. Όχι κακό… Αδύναμο!
Σωστός… Ήταν μια παράμετρος που θα την έβαζα αργότερα γιατί περίμενα κάποιον να απαντήσει ανάλογα (turned out to be you 
). Ουσιαστικά πρέπει να το πάμε σε αλγόριθμο: Κορυφαία άλμπουμ σερί Χ Βαθμός ποιότητας κάθε άλμπουμ.
Πάντως δε συμφωνώ απόλυτα με το άλλο επιχείρημα. Είναι και η διαδικασία ωρίμανσης που διαδραματίζει το ρόλο της. Γιατί ναι μεν Puppets, αλλά όπως θα ποστάρω σε μια συζήτηση αργότερα, άλλο είναι να σου σκάει από το πουθενά και άλλη αξία έχει να το βλέπεις σαν συνθετική ωρίμανση ή τελειοποίηση του ήχου του Ride the Lightning.
Για πιο λες, το Fighting the world ή το Gods of war::-k
Fighting the world και blow your speakers είναι τα μόνα που μου αρέσουν αλλά και πάλι αυτό το άλμπουμ μου βγάζει επιρροές από το glam metal της εποχής. Δεν έιναι μάπα (πως θα μπορούσε άλλωστε!), απλά για μένα σε σχέση με τα πριν και τα μετά είναι κατώτερο.
Για το FtW. Προσωπικά μόνο σε αυτό δέχομαι ένσταση για το αν μπορεί να μετρηθεί στους “σερί” καλούς δίσκους τους (άλλωστε ακολουθεί το KoM).
Οκ! Πάντως και το Gods of war δεν το λες δισκάρα, διασώζεται κάπως από τους δύο ύμνους που περιέχει βέβαια!
τι δε το λες???