Οι Priest είναι η μπάντα που έχει ένα μοναδικό χάρισμα ως προς τα γούστα μου. Είναι Η ΜΟΝΗ που όταν ακούω δίσκο της δεν μπορώ/θέλω να κρίνω τπτ. Κάτι που κάνω όταν ακούω δίσκο οποιασδήποτε άλλης μπάντας (ακόμα και όταν είναι η No1 μου) πράγμα το οποίο στο τέλος αφαιρεί βαθμούς από το απλά να περάσω καλά.
Η φάση με τους Priest είναι 100% entertainment. Με ένα μαγικό τρόπο το έχουν κερδίσει από εμένα και δεν ξέρω πως.
Θα γίνω λίγο ποιητικός και υπερβολικός… ακούγοντας τραγούδια όπως το Gates of Hell νιώθω ότι η ψυχή μου ξαπλώνει σε μια αιώρα.
Κριμα π βγηκαν, προσωπικα κ τα δυο π τα ειχα ακουσει απο το πρωτο τους live μου ειχαν αρεσει πολυ και ως εκτελεσεις κ ως αποδοση του Halford.
Το οτι αφαιρεθηκαν απο το set βεβαια, δε σημαινει οτι συνεβη επειδη δεν τους αρεσε η αποδοση τους. Συνηθως κομματια βγαινουν κ μπαινουν αναλογα με την ανταποκριση του κοινου.
Εκει που επαιξαν “αυτα τα δυο” εβαλαν Sinner και You Don’t Have To Be Old To Be Wise. Πρωτες μερες της περιοδειας ειναι, λογικα δοκιμαζουν καποια πραγματα. Ξερουμε πως ειναι live ο Rob, δε χρειαζεται να μαθουμε απο διαφορους 15χρονους στο internet.
Προσωπικά, σε μπάντες όπως οι Priest που τους έχω δει τόσες φορές και μου αρέσουν τόσα πολλά τραγούδια από τη δισκογραφία τους, μάλλον προτιμώ να δω ένα live με 2-3 deep cuts παρά ξανά κάποια από αυτά που έχουν παίξει πολλές φορές.
By the way, παρατήρησε κάποιος άλλος πόσο Ozzy είναι η γέφυρα του “Escape From Reality”;
Επίσης, είμαι ο μόνος που το opening riff του “Fight Of Your Life” του έφερε κατευθείαν στο νου το αντίστοιχο του “Ronnie” των Metallica; Με τελείως διαφορετική παραγωγή μεν, αλλά… Έπρεπε να ακούσουν τον γερό-Rob και να είναι στο κανονικό tracklisting, κι όχι bonus track τουλάχιστον το συγκεκριμένο.
Ο δίσκος όλο και ανεβαίνει αντί να ξεφουσκώνει. Πάει και με λαγάνα.
Είμαι κι εγώ πολύ ικανοποιημένος από τον καινούριο δίσκο, ο οποίος όντως είναι grower αλλά προσωπικά προτιμώ (και σε συνθέσεις και σε ήχο) το εκπληκτικό Firepower.
Σε κάθε περίπτωση, οι Πριστ δε συντηρούν απλά, αλλά μεγαλώνουν το legacy τους. Με 50 χρόνια δισκογραφίας και τα 3/5 της μπάντας με ΜΟ ηλικίας τα 73 έτη, ο δίσκος αυτός απλά ξεπερνάει τις προσδοκίες.
Αν αναφέρεσαι στην ζακυνθινή ντοπιολαλιά, σαν η πουλού το γνωρίζω εγώ και το στηρίζω, όχι σαν παροχή σε ούτε προσωνύμιο συμφορουμιτη βέβαια, αλλά σαν δυνατό τοπικό slang. Μάλιστα είχα και ένα φίλο Ζακυνθινό που δεν γνώριζε πως στην Αθήνα δεν είναι γνωστό και κάποτε είχε αισθανθεί μεγάλη ανακούφιση που μπορουσε να σπαμαρει λέγοντας πουλού δημόσια χωρις να θεωρείται ότι βρίζει.
Εκτός αν χρησιμοποιείται και αλλού σαν αρσενικό, μας ενδιαφέρουν αυτά.
Btw, και on topic, o δίσκος γαμει πρέπει να τον έχω φτάσει σε διψήφιες ακροάσεις ήδη.
Υπάρχει κανένας Priest insider εδώ μέσα; Ξέρει λεπτομέρειες σχετικά με τον Γκλεν;
Είναι στα 77 με πάρκινσον, είναι σε θέση να γράφει ριφάρες και σολάρες, να συμμετέχει φαντάζομαι γενικότερα στη δομή των τραγουδιών και να μπαίνει στο στούντιο να τα παίζει κιόλας; Είναι τόσο θηρίο ο τύπος;
