Έπρεπε πρώτα να… αποκατασταθεί ο τραυματισμένος ψυχισμός τους, να “νιώσουν ξανά την ανάγκη να δημιουργήσουν μαζί μουσική” κλπ πολυφορεμενα κλισέ για τέτοιες περιπτώσεις!
Στην πράξη, έπρεπε να κάνει ένα πέρασμα από διάφορα άλλα μουσικά “χωράφια” (και να “φάει τα μούτρα του” σε κάποιες περιπτώσεις) ο Halford για να μην του μείνει το απωθημένο, και όταν επανήλθε στα metal “χωρικά ύδατα” μετά βαϊων και κλάδων και δια χειρός Roy Z στην παραγωγή, δεν έμενε τίποτε άλλο παρά να γίνει το reunion!
Πιο νωρίς δεν ήταν ώριμες οι συνθήκες!
Ο κυριος λογος που το αναφερω οτι οτι η φωνη του “επεσε” αποτομα ειδικα μετα το 2003.
Μαλλον επρεπε μετα τους Fight να γινει η επανένωση.
Προφανως έγινε για τα λεφτα οπως ολα τα reunion.
Η ουσία σε αυτά που έγραψα ήταν ο ήχος και η απόδοση στα φωνητικά που είχε τότε η μπάντα που ήταν πολλά επίπεδα πάνω από οτιδήποτε ακολούθησε δισκογραφικά εκείνη την περίοδο. Καλά για live απόδοση δεν το συζητάω … ο metal god ειδικά από 2010 και μετά απλά ανεβάζει το κορμί του στο σανίδι
Ναι οντως επεσε αποτομα η απόδοση του Halford μετα το 2000+ ομως η χροια παραμενει, η σκηνικη παεουσια το ιδιο.
Δηλαδη οσοι ζησαμε τη συναυλια του 2004 στην ελλαδα δεν νομίζω οτι αναπολησε κανεις τον “βλαχοαμερικανο” Ripper αλλα συγκινηθηκαμε ολοι με την τοτε σύνθεση.
Που να δεις οσοι ζησαμε το 2000
Ε στο 2000 στο Ροδον απο οτι ακουσα στο YouTube ηταν συγκλονιστικος.
Σε ολα τα κομματια ηταν απιστευτος εκτος απο το breaking the law
στο οποιο δεν τον αφησε το κοινο να τραγουδησει ουτε λεξη, δεν πρεπει να εχω ξαναδει τοσο δυνατο και μαζικο sing along ολοκληρου κομματιου απο την αρχη ως το τελος αλλη φορα σε συναυλια
Πολυ δυνατη και η μπαντα που ειχε τοτε, ηταν τρομερο live παιζανε και σχεδον ολοκληρο το resurrection album που ηταν γαμω
Και πολλά Priest έπαιζε, θυμάμαι την έκπληξή μου στο Riding On The Wind. Και Fight έπαιζε. Επικές συναυλίες.
Ε για αυτο σας λεω αργησε το reunion.
Επίσημο, 1ο single την Παρασκευή
Για να δουμε, θα καταφερουν παλι να βγαλουν κατι εφαμιλλο του πολυ δυνατου Firepower; (απιστευτο πως περασαν ηδη πεντέμισι χρονια)
Μια χαρά εξώφυλλο, χάλια ρεφρέν. Το υπόλοιπο ανεκτό, θυμίζει Painkiller με σκόρπια ωραία ριφάκια. Και σόλο κλασικουρα.
Το εξώφυλλο μ’αρέσει πολύ!!! Το κομμάτι ξεκινάει δυνατά, πατάει λίγο 80’s, μετά επαναλαμβάνεται. Πάνω απ’τη βάση σίγουρα. Αρκετά καλό
Μ’ άρεσε Απλό σχετικά, αλλά ουσιαστικό. Δάκρυα χαράς ξανά με τον Ρομπ.
Ωραια η progrock εισαγωγη πριν πεσει το ριφ, συμπαθητικα τα ριφακια μετα. Μου αρεσουν πολυ τα κουπλε, το ρεφρεν οκ τιποτα σπουδαιο. Ο Ρομπ, με τη βοηθεια του στουντιο φυσικα, ακουγεται φανταστικος. Δυο σημεια (εκει στο 03.00 αλλα και η αρχη της εισαγωγης) μου θυμισαν αφηρημενα λιγο τους… Rush. Ολο το υπολοιπο κομματι βεβαια ναι JP painkiller era. Ε μετα αρχιζουν οι δισολιες, και ΤΙΣΟΛΑΡΕΣΓΑΜΩΤΗΜΠΑΝΑΓΙΑ, συμπαθητικο κλεισιμο εχει και ενα ωραιο μελωδικο σολο ναι αυτα θελουμε
Πολυ ωραιο πρωτο δειγμα.
Καλό ως πολύ καλό κομμάτι, απλό και to the point. Μόνο Priest.
Και εμένα μου άρεσε πολύ. Ριφάρες και σολάρες
Μοναδικό παράπονο το ρεφρέν… αλλά οκ ποτέ δεν ήταν το καλύτερο spec τους