Προσωπικά τον ακούω ευχάριστα και χωρίς skip, να δω εάν θα αντέξει στον χρόνο.
1 Like
Ρε μλκς τι κομματάρα ειναι αυτή;;;
11 Likes
Άκουσα τον δίσκο κι εγώ μια προσεχτική και μια στα πεταχτά.
Να πω πως είμαι από αυτούς που το Redeemer με άφησε λίγο αδιάφορο. Καλές στιγμές πολλές αλλά ελάχιστα καλά τραγούδια.
Το Firepower είχε κομματάρες αλλά δεν τρελάθηκα συνολικά όπως οι περισσότεροι. Σε σημεία ένιωθα πως ακούω Andy Sneap produced heavy metal και όχι Priest.
Το νέο μου φάνηκε καλό γενικά. Κυρίως γιατί οι κιθάρες, ακόμα και στα χειρότερα τραγούδια, γαμούν. Riff-αρες, φοβερές lead, γενικά φαντάζομαι ο Ρίτσι αναλαμβάνει τα περισσότερα και είναι φανταστικός. Το ομώνυμο μου άρεσε, το Gates of Hell μικρό 80’s έπος, φοβερό As God is my Whitness. Καλό επίσης ότι μένουν σε τετράλεπτα-πεντάλεπτα τραγούδια, χωρίς να λείπουν ωραίες αλλαγές. Μου την σπάει που κάνει κοιλιά από το 7ο-8ο track και μετά. Και ότι πολλά chorus συχνά δεν λένε τίποτα ενώ αντίθετα οι φωνητικές γραμμές στα verse ενίοτε μου αρέσουν πολύ. Περιμένω απογείωση και έρχεται απότομη προσγείωση. Αλλά γενικά μια χαρά. Αν τους δω το καλοκαίρι και ακούσω κάποια από αυτά, δε θα χαλαστώ τόσο.
Elaborate.
5 Likes
Πήγε καλύτερα με σένα απ’ ό,τι περίμενα 
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται, δεν είναι κάτι σύνθετο αυτό που λέω: Η εκτίμησή μου είναι ότι όσοι εκτιμάτε/σέβεστε Priest αλλά δεν είστε και πωρωμένοι μαζί τους, θα διαμορφώσετε λίγο πολύ καλή γνώμη για το άλμπουμ, θα το ακούσετε κάποιες φορές και μετά ε θα πάτε γι’ άλλα (απολύτως κατανοητό και σεβαστό). Όσοι δε είμαστε πωρωμένοι με Priest, πιστεύω θα το ακούμε για χρόνια. Γιατί μας δίνει ακριβώς αυτό που θέλαμε.
7 Likes
πόσα κομμάτια έχει?
11 η κανονική έκδοση, 14 η “deluxe”
1 Like
Άκουσα μερικά κομμάτια στα πεταχτά (τίτλους δεν τσέκαρα):
Τα πρώτα 1-2 που άκουσα, μου φάνηκαν σχετικά οκ -κομμάτια μπάντας 50ετών, νταξ, αναμενόμενα ελαφρώς τετριμμένα αλλά και ευχάριστα ταυτόχρονα- ενώ τα άλλα 1-2 οκ, τον δίνουν αβίαστα στο στόμα κάθε τσουτσεκιού (πχ. Giants In The Sky)
Αν είναι πάνω κάτω όλο το album έτσι με at least ένα εν δυνάμει classic (πχ. Giants In The Sky ξανά) όλα πόπα!
Με μία πολυ γρήγορη ακρόαση:
- κατωτερο του Firepower, οχι κακό όμως
- παραγωγή copy paste
- αδιάφορο πώς βγάζει ο Rob τη φωνή, στούντιο ειναι, ο,τι θέλει κάνει ο καθένας
- δυνατες κιθάρες
- ξεκινησε μια χαρα ο δισκος και μετά τη μέση μου εδωσε την εικόνα " σφύρα το να ληξει"
Θα επανερθω όποτε…
1 Like
Ευστοχο. Ακουσα δυο φορες τον δισκο, ειναι αρκετα καλυτερος απ’ ο,τι περιμενα. Δεν υπαρχει περιπτωση να μην εμπλεκεται ο Glenn ρε σεις.
3 Likes
Είχα σχετικά χαμηλές προσδοκίες επειδή δεν τρελάθηκα με τα σινγκλς (πλην του πρώτου) παρόλο που ο Ρομπ ακουγόταν εξαιρετικά (νταξει μην τα λέμε ξανά, αλλά αν η τεχνολογία- και η ψυχή του καλλιτέχνη, κάτι που πάντα περίσσευε στον Metal God- καταφέρνει και κάνει κάποιους θρύλους να ακούγονται στο στούντιο σαν τον εαυτό τους σε νεότερη έκδοση για εμένα δεν είναι και τόσο κακο) και που προέρχονταν και από δισκαρα, έστω και 6 χρόνια πριν.
Τρεις ακροάσεις, για να δούμε ως τώρα:
Panic attack: Κομματαρα και το αγαπημένο μου από τα σινγκλς. Του πάει πολύ και η εισαγωγή, που μου φέρνει στο νου τους Rush
The serpent and the king: συμπαθητικό, αλλά σε αυτό το στυλ έχουν γράψει (πολλά) πολυ καλύτερα, μέτριο σε σχέση με εκείνα.
Invincible shield: τα δύο πιο δυνατά στοιχεία των priest πάντα ήταν τα leads των ΚΚ/GT και η φωνάρα του Metal God. Ο Richie (και) εδώ δείχνει πως είναι πανάξιο τέκνο (με πιθανή τη βοήθεια και από τον τεράστιο Glenn). Λιγότερο πολιτισμένα: τι σολαρα γαμω την Παναγιά, και κομματαρα.
Devil in disguise: φέρνει πολύ στο νου την περίοδο από το killing machine μέχρι το screaming for vengeance. Δυστυχως όμως κάπως μέτριο, το δευτερο μισό του σόλο λίγο σώζει την παρτίδα
Gates of hell: Εητιλας συνέχεια, με καλύτερο δείγμα αυτή τη φορά. Τι απλα καλύτερο δηλαδή, γαμει. Θα χωραγε σε κλασικούς δίσκους της μπανταρας χωρίς να είναι ο αδύναμος κρίκος.
Crown of thorns: Το δεύτερο καλύτερο από τα σινγκλς για εμένα. Κλασικοί ωραίοι μελωδικοι priest, ένα ωραίο σόλο που θα ήθελα να ειναι λίγο μεγαλύτερο σε διάρκεια, ωραίο κομμάτι
As God is my witness: Μου φέρνει στο νου το Crucible LP του Metal God, μάλλον λόγω ερμηνείας και εκφοράς του λόγου. Γαμει.
Trial by fire: Ψιλομετριο, το σώζει το ωραίο prechorus/chorus.
Escape from reality: Κάπου ανάμεσα στο ψιλογαμει και το ολοκληρο γαμει. Ριφαρες, ωραίος Ρομπ, ωραίες μελωδίες και κάπως διαφορετικο.
Sons of thunder: Σαν αντιδάνειο είναι αυτό, σαν να δανείζεται από τις μεταγενέστερες μπαντες που επηρεάστηκαν από τους JP. Πολύ ωραίο.
Giants in the sky: Μεγάλη κομματαρα, το αγαπημένο μου στις ως τώρα ακροάσεις μαζί με panic attack, gates of hell, ομώνυμο και lodger. Το μεσαίο τμήμα του δεν υπάρχει.-
Fight of your life: Καρφί killing machine στυλακι (το αρχικό ριφ μου θύμισε burnin’ up- χωρίς να είναι ίδιο) με πιο γρεζατο Ρομπ βέβαια και πιο σύγχρονη παραγωγή. Ακούγεται ευχάριστα.
Vicious Circle: Πολύ δυνατό uptempo κομμάτι με ωραίες κιθάρες και γαμάτο Rob.
The lodger: Τα σκαμπό μου και τ @@ μου, τι ωραίες μελωδικές κιθάρες και τι ερμηνεία. Ιδανικό κλείσιμο για το 11+3.
Overall: Καλύτερο απ’ ότι περίμενα με βάση τα singles, πολύ ωραίος δίσκος. ΜΟΝΟ ΠΡΙΣΤ.
15 Likes
O δίσκος είναι τέρμα ανεβαστικός και ανεβαίνει διαρκώς με κάθε νέα ακρόαση, βέβαια δεν είμαι και ο πιο αντικειμενικός κριτής. Αυτό που μου λείπει, όχι με το Invisible Shield αλλά γενικά μετά το Painkiller, είναι μια ριφάρα που να κάνει μπαμ με την μία και να στέλνει το κομμάτι στην αιωνιότητα. Αλλά μάλλον πολλά ζητάω. Υπάρχουν ωστόσο ωραίες ιδέες σε πολλά κομμάτια και φοβερά ρεφρέν όπου ο Rob δίνει ρέστα. Το ομότιτλο στα live θα σπέρνει - αν μπορέσει να το βγάλει το αγόρι μας!
Και τώρα θα ξοδέψω δημιουργικά τις επόμενες πολλές ώρες ακούγοντας Priest και φτιάχνοντας λίστες με το ιδανικό setlist για το live του Ιουλίου βάζοντας μέσα και από το καινούριο! Cheers!
7 Likes
Σκέφτηκα ακριβως το ίδιο.
Και μου αρέσει τελικά και το Giants in the Sky. Αρχικά μάλλον με κούρασαν τα προηγούμενα 2-3 και το αδίκησα, πολύ καλό.
2 Likes
Rising from ruins για μενα.
6 Likes
Invincible Shield - Gates of Hell - Crown of Horns - As God is my Witness - Escape From Reality - The Lodger - Giants in the Sky - Panic Attack - Fight of Your Life
Priest μέχρι να σβήσει ο ήλιος.
13 Likes
12 Likes
Το Gates of Hell είναι η επιτομή του πως ΠΡΕΠΕΙ να παίζεται το σωστό το heavy το metal. Δισκάρα, και δεν το περίμενα.
14 Likes
Οι πρώτες ακροάσεις μου φώναζαν και μένα “καλό, αλλά όχι σαν το Firepower” και ίσως να αποδειχθεί αλήθεια σε βάθος χρόνου, καθώς το Firepower κατ’ εμέ, είχε περισσότερα καθηλωτικά κομμάτια (Rising from the Ruins, Spectre, Traitor’s Gate, No Surrender, to name a few). Πιθανόν το γεγονός ότι ακολουθούν για μια ακόμη φορά την “Painkiller-γραμμή”, γιατί αυτή “πουλάει” περισσότερο, να συνετέλεσε στο να νοιώσω έτσι.
Ώστοσο, όσο περισσότερο το ακούω, τόσο πιο πολύ μου αρέσει και εκτιμώ ότι είναι ένας πάρα πολύ καλός δίσκος, αντάξιος του τεράστιου ονόματος των Priest.
Ήδη αγοράστηκε η Deluxe έκδοση και αναμένω να το ακούσω στη φυσική του μορφή, εκτός Spotify, γιατί και τα τρία bonus tracks είναι εξαιρετικά.
4 Likes
Νομίζω πως τα 80s (που ξεκίνησαν το…79) στοιχεία είναι εξίσου πολλά, αν όχι περισσότερα από τα Painkiller-ικα. Συν λίγες στιγμές που θυμίζουν περισσότερο το redeemer και το crucible.
5 Likes
Καλός είναι ο δίσκος,ένα κλικ πιο κάτω από το firepower,δεν είναι ούτε βαρετός,ούτε αδιάφορος,έχει και δυνατά κομμάτια.Δεν θεωρώ πως είναι μόνο για die hard fans,θα βρει 3-4 τραγούδια και ο μέσος χεβιμεταλας να γουστάρει.
2 Likes